Alþýðublaðið - 25.06.1963, Blaðsíða 15

maður hafi haft hom í síðu
hennar. Hún var ákaflega blíð-
lynd kona, vildi alltaf gera öll-
um til hæfis. Hún var að eðlis-
fari verulega góð og elsku-
leg“.
Þetta var í fyrsta sinn, sem
hin kuldalega og einbeitta
rödd hennar bilaði ofurlítið.
Poirot kinkaði kolU góðlátlega.
Japp sagði:
„Niðurstaðan verður þá
þetta: Frú Allen hefur verið í
góðu skapi upp á síðkastið, hún
átti ekki í neinum fjárhagserf-
iðleikum, hún var heitbundin
og hamingjusöm með tilvon-
andi eiginmanni sínum. Hún
hafði ekki minnstu ástæðu til
að fremja sjálfsmorð. Er þetta
ekki rétt?“
Það varð örstutt þögn áður
en Jane Plenderleith svaraði:
„Jú“.
Japp reis á fætur.
„Afsakið mig, ég þarf að
segja eitt orð við Jameson lög
regluforingja".
Hann gekk út úr stofunni.
Hercule Poirot varð einn eft
ir með ungfrú Planderleith.
3. KAFLI
Það var þögn í örfáar min-
útur.
Janne Plenterleith scndi
litla manninum snöggt rann-
sakandi augnaráð, en upp frá
því starði hún beint framund-
an sér, án þess að mæla orð.
Þrátt fyrir það lýsti vitneskjan
um nærveru hans sér í lítils-
háttar órólegri vöðvaþenslu.
Hún sat hreyfingarlaus, en þó
ekki með slaka vöðva. Þegar
Poirot að lokum rauf þögnina,
var líkast því sem henni létti
við það eitt að heyra rödd
hans. Með þægilegum hvers-
dagsróm lagði hann fyrir hana
spumingu.
„Hvenær kveiktuð þér upp
eldinn, ungfrú?“
„Eldinn?“. Hún var lágróma
og eins og ofurlítið utan við
sig. „Ó, jafnskjótt og ég kom
heim í morgun“.
„Áður en þér fóruð upp eða
seinna?"
„Áður".
„Nújá. Já, auðvitað . . . Og
var búið að leggja í — eða
þurftuð þér að gera það?“
„Það var búið að leggja í.
Ég þurfti ekki annað en bera
eldspýtu að“.
Það kenndi ofurlítillar ó?ol-
inmæði í röddinni. Hún hafði '
hann nauðsýnilega grunaðan
um að vera einungis að halda
uppi samræðum. Vera má að
svo hafi einmitt verið. Að
minnsta kosti hélt hann áfram
í rólegum samræðutón.
„En hún vinkona yðar — ég
tók eftir því að í hennar her-
bergi var aðeins gasofn?“
Jane Plenderleith svaraði um
hugsunarlaust.
„Þetta er eina kolaeldstæðið
hjá okkur — alls staðar ann-
ars aðeins gasofnar".
„Og þið eldið aðeins við
gas?“.
„Ég held að það geri allir
nú á tímum".
„Satt er það. Það er mikln
meiri vinnusparnaður“.
Svo lognuðust þessar litlu
samræður út af. Jane Plender-
leith tifaði með fætinum í gólf
ið. Svo sagði hún snögglegar
„Þessi maður — Japp lög-
regluyfirforingi — er hann tal-
inn fær maður?"
„Hann er mjög skýr. Já, hann
er mikils metinn. Hann er ó-
trauður í starfi og vandvirkur
og mjög fátt fer framhjá hon-
um”.
„Mig furðar á ... “ muldraði
stúlkan.
Poirot gaf henni gætur. Á
augu hans sló sterkum græn-
um blæ í eldbjarmanum. Hann
spurðí rólega:
„Dauði vinkonu yðar var mik
ið áfall fyrir yður?"
„Hræðilegt".
Agatha Ghristie
Hún mælti þetta af skyndi-
legri hreinskilni.
„Þér hafið ekki átt þess
neina von — nei?“
„Nei, alls ekki“.
„Svo að yður hefur fundizt
fyrst, ef til vill, að það væri
óhugsandi — það gæti ekki átt
sér stað?“
gluggann og einhver hefði
rétt fyrir yður“.
„En hafi það verið morð, þá
hefur líka verið eitthvert til-
efni. Er yður kunnugt um nokk
urt tilefni, ungfrú?"
Hún hristi höfuðið hægt. Og
þó, þrátt fyrir neitun hennar,
gat Poirot þó ekki losnað við
það hugboð, að Jane Plender-
leith leyndi vísvitandi ein-
hverri vitneskju. Dyrnar opnuð
ust og Japp gekk inn.
Poirot reis á fætur.
„Ég var að geta þess til við
ungfrú Plenderleith", sagði
hann, að dauði vinkonu hennar
stafaði ekki af sjálfsmorði".
Japp virtist snöggvast verða
hálfruglaður. Hann leit ásak-
andi á Poirot.
„Það er víst fullsnemmt að
fullyrða nokkuð", mælti hann.
„Við hljótum alltaf að taka
aíla möguleika til yfirvegunar,
éíris og þér skiljið. Það er allt
og sumt, sem gefur tilefni til
þéss að halda það, eins og sak
ir standa“.
Jane Plenderleith svaraði hóg
látlega: „Ég skil“.
Jáþþ gekk til hennar.
„Jæja, ungfru' Plenderleith
hafið þér nokkum tíma séð
þetta áður?"
Hann rétti fram hendina og
í lófa hans lá lítill sporbaugs-
laga hlutur úr dökkum glerung.
Jane Plenderleith hristi höf
uðið.
„Nei, aldrei“.
„Eigið þið það hvorug, þér
eða frú Allen?“
' irNei. Konur hera ekkl venju
lega slíka hluti, er ekki svo?“
„Jæja, svo að þér sjáið hvað
það er?“ .,.
„Nú, það er sæmilega aug-
ljóst, er það ekki? Það er hálf
ur karlmanns-ermahnappur."
^"7.- FJÓRÐI KAFLI
\,JVfér þykir þessi ungi kven
maður nokkuð mikill á lofti“,
sagði Japp í kvörtunartón.
Þéir voru báðir komnir einu
sinni enn inn í svefnherbergi
frú Allen. Líkámi hennar hafði
verið ljósmyndaður og fluttur
. í -burtu, fingrafaramaðurinn
hafði lokið starfi sínu og far-
inn sína leið.
,,Það væri óráðlegt að koma
fram við hana eins og kjána.
Hún er mjög fjarri því að vera
kjáni. Sarínleikurinn er sá, að
hún er alveg sérstaklega greind
og 'yel gefin stúlka".
„Haldið þér að hún hafi gert
það?“ spurði Jaþp með skyndi
legum vonarneista. „Hún gæti
hafa gert það, eins og þér vit
ið. Við verðum að líta á fjar-
verusönnun hennar. Einhver
deila út af þessum unga manni
— þessum nýbakaða þing-
manni. Mér finnst hún full
beiskyrð um hann Það er eitt-
hvað grunsamlégt Ekki ólíkt
því, að hún hefði sjálf litið
hann hýru áuga og hann hefði
vísað henni á bug. Hún er ein
af þeim, sem myndi losa sig
við hvern sem væri, ef henni
byði svo við að>horfa og fram
kvæma það róleg og með full-
úm sönsum. Já, það er bezt
að athuga þá fjarverusönnun.
Hún.hafði hana alveg klappaða
og klára, en þegar aUt kemur
til alls er ekki' svo ákaflega
langt. til Essex.. Nógar lestir.
Eða hraðskreiður bíll. Það væri
ómaksins vert að athuga, hvort
hún hafi til dæmis fengið höf
uðvéfk í gærkvöldi og farið að
hátta.“
„Þér hafið rótt fyrir yður“,
sagði Poirot.
„Að minnsta kosti“, hélt
Japp áfram, „leynir hún okk
ur einhverju. Ha? Fannst yður
þáð ékki líka? Hún veit eitt-
hvað, sú stutta“.
Poirot kinkaði kolli hugs-
andi.
.,,Já, það leyndi sér ekki“.
„Það veldur alltaf erfiðleik-
um ( svona málum“, sagði
Japp. .yFólkið vill halda sér
saman — slundum af hinum
virðingarverðustu ástæðum".
-„Sem naumast er hægt að
áfellast það fyrir, vinur."
the ‘e/egont’
C*tf
DELUXE
leisure chair
Sélstólarnh
fást í GEYSI.
Þægilegir, fallegir, ódýrir.
GEYSIR H F.
Vesturgötu I.
'1
■ T
TILBOÐ
óskast í nokkrar fólksbifreiðir, er verða sýnd-
ar í Rauðarárporti þriðjudaginn 25. þ. m. kl,
1—3. — Tilboðin verða opnuð í skrif stofu vorri
kl. 5 saana dag.
Sölunefnd varnarliðseigna.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í afgreiðslu og uppsetningu véla^
hluta, fyrir dráttarbraut í Stykkishóbni. ‘
Útboðsgögn eru afhent'f skrifstofu vorri, Rán-
argötu 18. ,
Innkaupastofnun ríkisins.
Auglýsingasíminn er 14906
— Ég hef leigt Palla og Jéttu brúðuhúsið mitt í sumar.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 25. júní 1963 15