Alþýðublaðið - 30.07.1963, Blaðsíða 12

Aka of hratt
Framta. af 16. síðu
BARNASAGA:
vera sífellt á verði og mæta stöð-
ugt nýjum vandamálum.
í fyrirlesírinum í dag mun þró-
fessor Cohen ræða vandamál um-
umferðar í borgum. Borgir eru al-
mennt ekki byggðar með tilliti til
hins ört vaxandi fjölda ökutækja,
sem fylla göturnar. í sumum lönd-
um eru slys aðal dauðaorsök barna
á aldrinum S—14 ára og af þeim
slysum er helmingurinn umferða-
slys. Síðasta áratug hefur dauða-
slysum í Bretlandi fjölgað um 50
af hundraði og er þar nær ein-
göngu um umferðarslys að ræða.
— Ef litið er á vandamálið frá
vísindalegu sjónarmiði verður að
líta á allt í senn: manninn, öku-
tækið og stöðuna í umferðinni. —
Hvaða breyting verður á mannin-
um þegar hann sezt undir stýri?
Mér virðist svarið vera, að hann
glati þá að miklu leyti því valdi
yfir sjálfum sér, sem þróast hefur
með honum um þúsundir ára.
Prófessor Cohan kvaðst vilja,
að komið verði á sjálfvirku örygg-
iskerfi bíla, svipað og járnbrautir
hafa, þannig, að alltaf sé talsvert
bil milli bifreiða í umferðinni.
Hvað áfengi sneriir hafa rann-
sóknir sannað, að jafnvel luð
minnsta mælanlega áfengismagn
getur truflað dómgreind öku-
manns, — og fótgangandi manus
líka.
— Það, sem að ber að stefna er
þetta: í næstu framtíð á að skipu-
leggja borgir betur með tilliti til
umferðarinnar, og síðan að koma
á sjálfvirkum öryggisútbúnaði,
sem tryggja skuli, að engin mistök
eða kæruleysi af hálfu ökumanus
eða fótgangandi geti leitt til slysa.
Músaherinn
„Ég sá ofsabjart ljós og svo kom þykkt mist-
ur“, sagði Dyfed lávarður.
„Ég hey; ði Þórdunu“, sagði Riannon.
„Ætli vio séum ein f jögur eftir á lífi?“, spurði
Pryderi pri ; .
„Hvað orðið um Aberth, þar sem við sát-
um veizlu f ir skammri stund?“ spurði Gigfa.
Þau hélc i niður af hæðinni og fylgdust að.
Þegar þau kc ' u til Aberth sáu þau, að hið stóra
og glæsilega hús var autt, og sömuleiðis allir
svefnskálarn' r og dyngjurnar. Hvergi var
nokkra lifandi sálu að finna. Þau leituðu um öll
húsin, en allt kom fyrir ekki. Eldingin hafði
leikið húsið svo illa, að það var ekki svipur hjá
sjón miðað við það sem áður var. Á nærliggjandi
bæjum var heldur ekki nokkurn mann að finna,
og hvergi logaði eldur á arni.
Dyfed lávarður, var elztur og reyndastur
þeirra fjögurra. Hann sagði þeim, að þetta væru
áreiðanlega verk Llwyds, sem hafði heitið því
að koma fram hefndum, þegar hann fór með
flokk sinn úr herbúðunum.
En hvað var hægt að gera?
„En hvemig í ósköpunum", spurði Riann-
on“ er hægt að berjast við þrumur og eldingar?
Hugdjörfustu höfðingjar mega ekkert gegn
slíku“.
Næsta árið reikuðu þau fjögur um nærliggj
andi hreppa. Þar var líka allt komið í auðn. Þetta
var hörmungatími fyrir þau, og oft voru þau solt
in og þreytt. Þau höfðu að vísu veiðihunda og
nokkuð af vopnum og gátu þannig veitt dýr og
fiska sér til matar. Þegar þau voru orðin þreytt
á þessu lífi, sném þau í átt til Englands. Þar
bjuggu þau um hríð í ýmsum borgum, en ekki
sem höfðingjar eins og þau höfðu verið í Wales,
heldur sem iðjusamt almúgafólk. Mennirnir tveir
gerðust söðlasmiðir í einni borginni, í annarri smíð
uðu þeir skildi og veiðistígvél gerðu þeir í þeirri
þriðju. Þeir höfðu samt enga eirð í sínum beinum
og að lokum ákváðu þau að fara öll f jögur aftur til
Wales og vitja síns eigin lands; landsins, sem
eitt sinn hafði verið svo frjósamt og fagurt.
„Við getum lifað á veiðum“, sagði Pryderi
prins, „svo lengi, sem það fyrirfinnast hér villi-
geltir, hérar og dádýr“.
„Við getum lifað meðan við höfum hunda
okkar og vopn“, sagði Dyfed lávarður.
„Við skulum fara aftur til Arberth", sagði
Riannon. „Það er okkar land að minnsta kosti,
og betra er að dvelja, en að vera á sífelldum flæk
ingi meðal ókunnugra“.
Prófessor Cohen ræddi nokkuð
um mun karla og kvenna sem
ökumanna. Sagði hann, að konur
væru mjög ólíkar körlum í akstri
og væri athugandi að setja upp
sérstakar akbrautir fyrir þær á
götunum — það mundi draga úr
slysúm!
Varðandi refsingar vegna ‘'ýf-
irsjóna í umferð sagði Cohen,"að
sér virtist, að hér á landi liði of
langur tími milli afbrots og
dóms, það drægi úr áhrifum refs-
ingarinnar, en á hinn bóginn
taldi hann refsingar ekki hindra
umferðarafbroti að nokkru leyti.
Prófessor John Cohen er hing-
að kominn fyrir tiistilli Ólafs
Gimnarssonar, sálfræðings
Eeykjavíkurborgar, en‘ Áfengis-
varnarráð, Tryggingafélagið Á-
byrgð, Bindindisfélag ökumanna
óg Félag íslenzkra bifreiðaeig-
enda kostar dvöl hans hér.
. Prófessor Cohen kom á föstu-
dag og beldur út á morgun.
FL0RI9A \m
Jobs — Hausing — Prices
Send 1$. Also Ans. One-
quvestion of Gen. Interest.
R, Manning — 10050
S. W. 41 Ter.
Miami, 55, FLA.
AS £T£VE 15 NEARIM$THE
TOWN ABOAgP THE AWPCIA
BOAT... vmaam,
.ANP AT MAUMEH UNIVEE5ITy...EONIS OF TIME A.NP SPACH AWAY...THE
WOPST FOOTBALL TEAM IN. YEARS HAS JUST LOÍT ANOTHER ÖAME
In A LATIN-
AMERICAN
crry a bimdb
6fhL IS WRIT-
INö A NOTE IN
A HOTEE LOBSy
FoTEET,LETfe NcT ÖO Y X CAN'T STANP FACING S
To m FPATEmTY HouíeJ our own guys ON THE
IT'ð NOT THOSE 6LOATIN6 SQUAP WHEN THEY COME
BEOTHEPS FPOM THE TO THH HOUSE FOÍZ PINNER
Sj? OTHER S^HOÖL...
FELAGSLIF
í borg einni í Suður-Ameriku situr
læggð, hefur versta knattsyrnulið í heimi unum úr hinum skólanum, sem hér eru í
Innanfélagsmót ÍR: Kl. 5.30 á
morgun verður keppt í spjótkasti,
110 m. grindahlaupi, 400 m. hlaupi,
100 m. hlaupi, 200 m. hlaupi og
lfmgstökki. — Stjórnin.
stúlka og skrifar bréf í forsal hótels.
Stebbi og systkinin eiga nú skammt ófar-
ið til borgarinnar.
í Maumee háskólanum, sem er í órafjar-
tapað enn einum leik.
Við sV.ulum ekki fara heim í klúbbhúsið.
Það er ekki, að ég þori ekki að mæta strák-
heimsókn. £g þori bara ekki að horfast í
augu við skólabræður okkar, þegar þeir
koma heim til snæðings.
12 30- Júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐI0