Alþýðublaðið - 14.09.1963, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 14.09.1963, Blaðsíða 8
 )■■■■■■■■■■■■•■■•■■■■■■! !■••••■■■•■••■■■■■■■■■■! I ■>■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■•■■■«■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■•>■■■■■•■■■■■•••■••■■■■■•••■•■»«■■••••■■•■■••■■■■■■»“■■■« ■ ■■ ■•■■■■■■■ Wí ■■■■■■■■■■■■•■■■•••■■■■■■•••■■■■■■■ (‘••■■■■■■■■■■■•a ■ •••■■■■■•■•■•••MMKtt. i ■ ■■■■■■■■■■■>■■■■■•■■■■■■■■■•■'■«■■■■■■ ■■■■■■! IMIHMMMkMMMMHI ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■ _iaMM<MMMMMMMM* !■■■■■■■■•■■■■■•■■■■■•■I ■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■•■■■■■■■■■>■■■■■■■>■■■■■■■•'•■■ !•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■«■■ ■■■■■■■■•■■■■■■■■■■•■«•■■■■ »■■■■■■■■■■ ■ ■»■■■■■■■■....................■ii««»M|I»IMMM»M«»M»MI ■ ■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■^■■■> "■■■■■! ■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■••■■•■■••••■•••>■ • •■■■MMMM>IMMMMIMMI»aiMMi:MMIMItMMMMMIMMM>MaMI !■■■■■■■■■■■■■■•■>■■■■■••■! • ■ MMHMI ■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■•■■■■] [■■■■■■■■■■■■■■■■■■■«»•■■■»»■■1 iSS s:s?s Rætt v/ð Öldu Friðriksdóttur kennara: • • VIÐ VIUUM FJOlBREYTTflRI HANDAVINNU ISKÓIANA ALÐA FriSriksdóttir tók í sumar þátt í námskeiði, sem ætlaS var kennurum í Noregi. Námskeið þetta var aðallega ætiað handavinnu- og teikni- kennurum. Það var haldið í Ul- riken-skólanum í Bergen. Kennarar á námskeiðinu kenna flestir í skólanum á veturna. Sýning var haldin á vinnu nemenda og vakti eitt verk Öldu þar mikla athygTi. Þátttakendur námsskeiðs^ ins voru 60 talsins. Alda var eini íslendingurinn á því. Nám- skeiðið stóð yfir í þrjár vikur og kennt var 8 klst. á dag. Því var skipt í 5 deildir og höfðu nemendurnir frjálsan að gang að öllum þeirra. Það sem kennt var í hinum ýmsu deild- um var hornavinna, keramik, smábarnavinna, málmiðja og handavinna. Alda ber kennaranafnið með réttu, þar sem hún, hefur þre- föld kennararéttindi. Árið 1957 lauk hún prófi við Kennara- skóla íslands í handavinnu og svo' hefur hún nýlokið prófi I Handíða- og myndlistaskól- anum í teikningu og vefnaði. Hún kennir handavinnu við Vogaskólann og vefnað og teikningu í Handíðaskólanum. Við héldum heim til Öldu hér einn daginn, tii að virða fyrir okkur nemendavinnuna. Hún hafði raðað helztu mun- unum upp á borð og þar mátti sjá leirmuni, gafla og skeiðar úr horni og beini, átthaga- verkefni eða föndur fyrir yng- stu skólabörnin og síðast en ekki sízt, styttu, sem vakti mikla athygli og var m. a. hirt mynd af í nokkrum norsk um blöðum. — Alda, var þetta í fyrsta sinn, sem þú fórst utan á kennaranámskeið? — Nei, þetta var í fimmta Alda Friðriksdóttir skiptið. Eg hef mjög gaman af öllum listiðnaði, þó sérstaklega í sambandi við vefnað, og ég hef þvi farið utan á sumrin til Norðurlandanna og tekið þátt í námskeiðum þar. — Hvers konar sýning var þetta, sem haldin var þarna? — Þetta var yfirlitssýning á verkum okkar. Hún var hald- in á síðasta skóladegi. Við vorum öll að ljúka við verk j okkar, en ég fékk ekki sérstak j lega mikinn vinnufrið. Það var ; alltaf verið að kalla í mig tU að mynda mig við styttuna. Hún er gerð úr hinni svoköll- uðu léttu steinsteypu. — Hvað nefnir þú hana? — Eg þimfti ekki að hafa fyrir að finna nafn á hana. Það gerði kennari minn. Hann leit á hana og sagði: Þetta er .Brúðurin við kirkjudyrnar.’ Fannst mér þetta nafn vera mjög snjallt, þar sem kirkju- dyr í Noregi eru venjulega úr einhverri viðartegund og viður er hafður bak vlð styttuna. — Hafa verk þín hlotið við- urkenningu áður? — Já, fyrsta sumarið, sem ég fór utan á námskeið, fór ég til Danmörku, og gerði þar eitt mynztur, sem skólinn keypti af mér. Hann keypti alltaf þau mynztur, sem bezt þóttu. Á helmilisiðnaðarsýn- ingunni, sem haldin var. í Iðn- skólanum síðastliðið sumar, var mynztur þetta í dönsku deildinni til sýnis. — Hvað fannst þér sérstak- lega skemmtilegt á námskeið- inu? ;— í því sambandi má ef til vill helzt minnast á mosaik- vinnuna. Hún var með nokkuð sérstöku sniði. Djúpar skorur voru gerðar á léttu steinsteyp- una og þær fylltar með mosaik steinum, glerbrotum eða ein- hverju öðru. Ekki mátti fylla skorurnar alveg, heldur átti að hafa smá bil miUi steina og steinsteypuveggsins. Það myndar svo mikla dýpt. — Þú segist hafa verið á kennaranámskeiði, en ekki kannast ég við, að mikið sé kennt af því, sem þú lærð- ir þar, í skólum Reykjavíkur. — Nei, það er alveg rétt. Hér er allt á svo miklu byrj- unarstigi. Þó er farið að vera mikið með hein og hornavinnu í smíði. Mér finnst til dæmis að leirvinnan mætti vera meiri í skólunum. Það er gott fyrir börnin, að mega athafna sig við fjölbreytta iðju og svo má sjá margt skemmtilégt út úr þessu hjá börnunum. Ung stúlka, sem trúlofuð er manni á svipuðum aldri og hún er sjálf, á í nokkrum áhyggjum vegna framtíðarinnar. Það er allt í Iagl með efnahag og at- vinnu. Allt í stakasta lagi með kærastann, sem' er dugnaðar- piltur, og allt í lagi með ást- ina þeirra á milfi. Það eru sem sagt engir annmarkar á neinu frá almennu sjónarmiði séð. En áhyggjur unnustunnar stafa af því að pilturinn hennar hef- ur einhvem veginn fengið þá flugu í höfuðið, að það sé ó- þarfi að vera að gifta sig. Þau geti vel búið saman án þess. Giftingin breyti eiginlega engu af því að þeim þyki jafnvænt hvoru um annaff, þó aff þau séu ógift. Nú er spurningin, hverníg presturinn líti á málið í fyrsta lagi. Unnustinn hef ir rétt fyrir sér í því, að hjóna vígslan breytir í sjálfu sér ekki neinu í sambandi við sjáffa ástina, sem laðar hjóna- efnin hvort að öðru. Ég þekki ýmis dæmi þess, að fólk hafi búið saman. ógift og rækt skyldur sínar hvort við ann >;ff meff þeirri prýffi, sem hver hjón væru sæmd af. Þó er tki fyrir það að synja að hjónabaad ið hafi einnig þýðingu, þe.íar um það er að ræða að varff- veita tryggff og hollustu. Á stríðsárunum kom það alloft fyrir að norskt fólk flýði yir, til Svíþjóðar, og stundum • •.r það aðeins maffurinn eða kon an, sem komst burtu. Þótti þá oft hagkvæmara, af stjórnar- farslegum ástæðum, að skilnaff ur færi fram fyrir siðasakiv-. Eftir stríðið var svo hjónaband ið endurreist. En þá kom'í íjós að þeir fráskildu höfðu reynzt óá’reiðanl*gri og ót^/gga^ri í fjarveru frá maka sínum en hinír, sem aldrei gengu í gegn um skilnað. Hjónavígslan var með öðrum orðum meira ■ aff- hald á veikum freistingastund um heldur en „prívat-trú'oí1- un.“ Mörg hafa þau hjón / r iff á öllum tímum, sem hjóna vígsluathöfnin sjáíf með yfir iýsingum sínum og fyrirbæn- um á helgri stundu varð sv/ dýrmæt að hún varð ekki aV eins minning, heldur stöðug ur grundvöllur ævilangrar sam veru. í öðru lagi. Málið hefur cln'i ig aðra hlið, sem ekki snýr að ÖRYGGISBELTIÐ BJARG Hér fór betur en á horfðist. Ökumaður Cortina-bílsins, sem við sjáum, skreið út úr bílnum af sjálfsdáðum, er bíllinn hafði numið staðar. Hann var festur í öryggisbelti, og er ekki nokk ur vafi á að beltið bjargaði 5ifi hans. / ■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■! >■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■! ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■I ■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■I •“--“““■'■■•BS•■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■• ■■■■■■■■■! .............. ■ ■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■ ■■■rBaBBnan ■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ !■■■■■■■■■■■»■■■•■•»»■■■■*■■■■■•••■ 8 14. sept. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.