Alþýðublaðið - 19.09.1963, Síða 15

að gruna að þannig væri í pott-
inn búið — það hlaut að vera.
Og hún rauk svona upp. þegar
hún kom allt í einu að honum
hérna hjá mér. Ef þetta hefði
ekki komið svona á óvart, hefði
hún auðvitað hagað sér betur,
en Janice hætti alltaf við að
bera tilfinningarnar utan á sér.
Allt í einu langaði mig til að
létta af henni áhyggjunum, —
en áður en ég fékk komið út úr
mér einu orði, sagði mamma.
___ Hvað gengur eiginlega á,
elsku Janice. Síðan hvenær tek
urðu vinnuna fram yfir okkar fé
lagsskap. Að minnsta kosti ætt-
ir þú að geta komið með verk-
efnin hingað eins og þú ert vön.
Hættu nú að leika og seztu nið-
ur. Peter kemur rétt bráðum.
Shirley þarfnast ekki meiri
skemmtunar . . .
— Nei . . .
Við hrukkum öll við, þegar
þetta orð lirökk af vörum henn
ar. Mér fannst eins og óham-
ingja dagsins næði hámarki með
þessu eina orði.
___ Sagði hann þér, að hann
mundi ekki koma. spurði ég
kæruleysislega. Undarleg þögn
lagðist yfir hérbergið, og það
var eins og við Janice værum
allt í einu einar.
Hun byrjaði með einkenni-
legrið lítilli handahreyfingu.
— Ég, — jæja, — já, sagði
hún hikandi. Hvers vegna ekki?
Hann var við spítalahliSið, þeg
ar ég kom út, svo að. hann ók
mér auðvitað niður hæðina.
Andartak eygði ég hamingj-
una. Svo að hann hafði þá kom
ið, þrátt fyrir allt! Vesalings Pet
er, — hann hafði komið til að
hitta mig og við höfum farizt á
mis. Það var þá allt í lagi . . .
En . . . og sortaský leið aftur
fyrir sólina . . . hvers vegna
hafði hann þá sagt Janice, að
hann mundi ekki koma í kvöld.
Hvers vegna hafði! liann ekki
komið hingað með henni ....
hvers vegna . . . hvers vegna?
— Ég er svangur, sagði Harry
ajlt í einu. Eigum við ekki að
borða éitthvað í kyöld. Ég get
sagt ykkur, að Peter kemur
ekki, — hann ætlar til Lund-
úna. Ég reyndi að v.era róleg.
— Ó, já, ég held, að liann
liafi eitthvað minnzt á það. Gjör
ið þið svo vel að setjast. Jan . .
þú líka, — er það ekki? Þú get
ur unnið seinna, og i læknirinn
fýlgir þér heim ..
—- Mín er ánægjan, sagði
Masters læknir blátt áfram, en
ég tók eftir því, að Janice car
orðin blóðrjóð. >
• Vesalingurinn, hugsaðl ég mcð
mér. Hún er raunverulega af-
brýðisöm vegna mín og Masters
læknis. Hvernig gat það verið.
Auðvitað hlaut hún að vita, að
enjýnn gæti komið í stað Pet-
ers. Mér svelgdist á og augun
fylltust af tárum. Hvernig var
með okkur Peter núna? Hvenær
sástu Peter, spurði Doris Harry.
Ég reyndi, að þagga niður í
henni, en Doris er þrá, þegar
hún tekur það í sig. Harry leit
upp.
Ég leit inn hjá Phipps, þegar
ég var á leið heim úr skólan-
um. Ég hjálpa Peter stundum.
Satt að segja, — hann leit
snöggt á mig, — vill Peter, að
ég komi þangað í vinnu, þegar
ég er búinn í skólanum.
Þá verður hann fyrir von-
brigðum, elskan, sagði mamma
blíðlega. Við ætlum þér annað
er bað ekki, elskan. Hvemig
stendur á því, að Peter lætur
sér detta í hug að koma með
svona íáránlegar uppástundur?
Þú gætir auðvitað ekki hugsað
þér að vinna á verkstæði, — og
ég mundi alls eklci leyfa það.
Potcr segir, að við þörfnumst
peninganna mamma sagði Henry
Hann segir, að það sé ekki rétt-
látt, að við liggjum öll upp. á
Shirley.
Það lá við, að það liði yfir
mig. Þau hljóta að hafa haldið
að ég væri fárveik, því að Mast
ers íæknir lagði höndina róandi
á öxlina á mér, og einhvern veg
inn virtist það hjálpa. Mamma
stóð upp og Janice starði á mig
með rooðaumkun.
— Peter .ættl að tala um slíkt
við mig, sagði mamma veiklu-
lega, — og*gerði séf augsýnilega
ekki ljóst, hve það var fjarstætt,
þar sem hún hafði síðustu árin
neitað áð ræða nokkuð við neinn.
Hann hefur engan rétt til að
koma SVona vitleysu inn hjá litl
um dreng. Shirley, þú verður
að segja Peter að koma hingað,
ég ætla að tala við hann. Peter
má ekki notfæra sér vináttu okk
ar — eða trúlofun ykkar.
Hún er ekki trúlofuð, kom
frá Doris, og orð hennar voru
éins og hamarshögg. Hún er
hringlaus, mamma.
Ég. stakk höndunum undir
borðið mig langaði mést til að
• sökkva niður úr gólfinu og ég
hataði þaU öll, spurninguna í
galopnum augunum, gapandi
mtmnana:
— Hvað gengur eiginlega á,
Shirley, spurði mamma. Þú hef
ur hagað sér einkennilega í
kvöld. Hvers vegna kom Peter
ekki með Janice eins og venju-
lega? Og hvar er hringurinn
þinn?
Hann er í veskinu mínu, sagði
ég reiðilega. Og hvers vegna
glápið þig öll svona á mig7 Það
hefur ekkert gerzt og þið heyrð
úð það, sem Harry sagði, að Pet
er hefði farið með mann til
Lohdon. Þið eruð að reyna að
setja eitthvað á svið. Hvað við
kemur tillögu Peters um
að Harry færi að vinna á verk-
stæðinu, — það er auðvitað fjar
stæða — og ég er viss um, að
Peter hefur bara sagt þetta í
gríni. Eigum við nú ekki að fara
að borða. Masters læknir er
ekki hingað kominn til að hlusta
á fjölskyldurifrildi. . .
Við settumst til borðs og
reyndum að láta eins og allt
væri með felldu, en skömmu eft
ir kvöldverð stóð læknirinn upp
og kvaðst þurfa að fara vegna
anna á spítalanum. Við Janice
vissum báðar, að það var ekki
satt, því að annar læknir var á
vakt þetta kvöld, en Janice sagð
ist ætla að verða honum sam-
ferða heim og þau fóru sam.
an Ég tók saman leirtauið, Dor-
is hjálpaði mér að þvo upp en
tnælti naumast orð frá munni.
Þegar mamma reyndi aftur að
hefja máls á sama efni neitaði
ég að svara.
Þegar mamma var farin í hátt
in og Gran sofnuð, læddist ég
inn til Harrys.
— Minntist . . . minntist Pet
er nokkuð á mig, Harry?
— Bara eins og ég sagði, —
mumlaði hann syfjulega. Þú
veizt, að það væri ekki fallegt
gert af mér að hanga við að
mála og svo framvegis. Hann
sagði, að ef ég væri raunveru-
lega einhver listamaður, —
hefði einhvérja hæfileika, þá
mundi ég mála í frístundum og
vinna mér jafnframt eitthvað
inn, svo að ég gæti lagt í heim
ilið. Ég . . Shirley . . . hann
gretti sig og renndi fingrunum
í gengum þykkt hárið ....
Shirley . . . mér hefur aldrei
dottið það í hug fyrr, — en Pet
er hefur rétt fyrir sér að
nokkru leyti. Er það ekki? Ég
á við . . . þú slítur þér út hérna.
.... JHeyrðu . . . eruð þið Pet-
er skilin eða eitthvað svoleiðis?
- Hvers vegna ættum við að
vera það? Rödd mín var á ein-
hvern hátt. ókunnugleg.
Peter fór á tónleikana í Lond
on í gærkvöldi, sagði bann, —
og . ósjálfrátt teygði ég hendina
í slökkvarann og slökkti ljósið,
svo að hann gæti ekki séð and-
lit mitt. Auðvitað trúði ég þessu
ekki
Mér fellur vel við Pete,
héit hann áfram. Mér Hkar á-
gætlega við hann Sis, feú veízt
það, — en . . . það var bara það,
að strákur í skólanum sagði mér
dag, að Peter hefði farið til
London með stelpu í gærkvöldi.
Strákurinn sá hann fara á braut
arstöðina með einhverri stelpu
og þau ætluðu beinustu leið til
Lundúna. Ég .... ég ætlaði ekki
að segja þér þetta . . . en mér
fannst þetta citthvað svo leið-
inlegt, — skilurðu mig? Þú
veizt . . . maður er ekki trúlof-
aður einni og fer svo út með
annarri . . . ekki strákur eins
og Peter Sis ...
Ég vissi ekkert, hvað ég átti
að segja. Einn kastalinn hafði
bara hrunið til viðbótar. Allan
þann tima, sem ég hafði staðið
við gluggann í gærkvöldi og star
að yfir til Peters húss, gert mér
í hugarlund að hann lægi og
bylti sér í rúminu, óhamingju-
samur og gæti ekki sofið frem
ur en ég. Aiian þann tíma . . .
— Hvaða stúlku? — Nú
þekkti ég naumast rödd mína aft
ur, því hún var gróf og ljót.
— Almáttugur, hvemig ætti
ég að vita það, — sagði bróðir
minn önuglega. Spurðu Peter,
hann segir þér það. O. ég býst
við, að það hafi verið Linda
Phipps. Hún er vitlaus í Peter
eins og þú veizt, — og hefur allt
af verið það. Kannski hann sé
orðinn leiður á að vísa henni
frá sér og hafi boðið henni til að
hafa hana góða. Þegar öllu er á
botninn hvolft, — ég sá fyrir
mér, hvernig Harry glotti í myrlcr
inu, — þá er hún dóttir yfir-
mannsins, Shirley, — og menn
verða að koma sér áfram . . .
Það er allt í lagi með Pete, Sis.
Ég gekk að rúminu hans og
strauk yfir hárlubbann hans. Mig
langaði til að beygja mig niður
ryðvöm.
Pressa fötin
meðan þér bíðiSL
Fatapressun A. Kúld
Vesturgötu 23.
SMUR7 BRAUÐ
Snittur.
Opið frá kl. 9—23.30
Sími £6012
Brauðstofan
Vesturgötu 25.
FlugvalSarleigan
Keflvíkingar
Suðurnesjamenn
Höfum opnað bílaleigu á Gónhól,
Ytri-Njarðvík. .
Höfum á boðstólum hina vin-
sælu Fiat 600.
Ferðist í hinum nýju Fiat 600.
— Flugvallarleigan veitir góða
þjónustu. — Reynið viðskiptin.
Flugvallarleigan s.f. - Sími 1950
Utan skrifstofutíma 1284.
GónhóII h.f. — Ytri-Njarffvík.
Bílaleiga
Bílasala Matthíasar.
Höfðatúni 2
Sími 24-540.
Hi

SMUBSTÖSIN
Sæfúni 4 - Sími 16-2-27
Bíllinn er smurður fljótt og veT.
Seljum ailar temndir af s-murolín.
hhbh nhhímmm
r GRANNARNIR
una.
. Ég kem ekiti niffur fyrr en feú crt búlnn að hita hlustapíp
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 19. sept. 1963 15