Óðinn - 01.07.1910, Blaðsíða 7

Óðinn - 01.07.1910, Blaðsíða 7
ÓÐINN 31 Svo fann hún grimman eitureld, sem allar taugar brendi. Pá vissi hún, með vjeluni feld hún var í dauðans liendi. Pví maður matinn sendi. Jcikob Thorarensen. 0 Helena von Engelhardt Pabst. Þessarar þýsku skáldkonu var minst í Óðni í fyrra, er þá voru nýkomin á prent söguljóð hennar í 2 bindum um Gunnar á Hlíðarenda (»Gunnar von Hlidarendi«), eitt af hinum mörgu, mætu skáldritum liennar. Ilelena von Engclhardt Pabst. Hún er fædd 2. sept. 1850 á gósinu Vilsiki í Littliauen; var liún í fyrstu barnæsku svo sjúk og þótti svo örvænt um líf, að það var talið mesta undur, að hún lifði af og komst til heilsu. Síðan flutti faðir hennar til Kúrlands, og þar lifði hún æsku sína, og við »baltisku« löndin, þeirra hjer- aðsbrag og háttu hefur hún tekið ástfóstri snemma, enda er hún jafnaðarlega kölluð »skáldkonan baltiska«. Níu ára gömul fór liún að yrkja, og mentunarþroska hlaut hún ágætan, bæði fyrir skóla- nám og sjálfsmentun, sumpart í Kúrlandi, sum- part í Stuttgart og seinna í Riga. Þar giftist hún ungum snillingi í klavérspili og kompónista Louis Pabst, er þá stýrði söngháskóla í Riga (1876); hafði hún kynst honum við það, að vera nemandi hans í klavérspili, og sjálf liefur hún líka orðið snillingur í þeirri list. En maður hennar varð sökum vangæfrar lieilsu að liætta við skólann og eftir það fóru þau hjón víða um lönd, og liöfðust við á samsöngvahaldi, og þá því jafnframt tók frú Pabst að leggja stund á fornnorrænar bók- mentir og sökkva sjer niður í fornsögur vorar. I Melbourne í Ástralíu dvöldu þau í 9 ár, og á öll- um þessum tíma komu út eftir Helenu Pabst mörg skáldrit, sumpart Ijóð, einkum frásöguleg (episk lyrik). En margt mótdrægt kom fyrir hana, eink- um vanheilsa, og fóru þau þaðan (1894). Síðan liafa heimkynnin verið mörg og umskiftileg, sem oflangt yrði að greina. í vetur dvöldu þau hjón í Vínarborg og lieiðraði þar rithöfundafjelag Ausl- urríkis frú Pabst með hálíðahaldi í tilefni af fer- tugasta rithöfundar-afmæli hennar, og mann hennar sem snilling í sinni list. í bókmentunum er hún viðurkend meðal hinna merkustu skáldkvenna Þýskalands, og að því er til hins persónulega kemur, er lnin eigi síður hugðnæm sakir vilja- þreks síns og andlegs kjarks, sem lialdið hafa lienni uppi gegnum æfilangt stríð við sjúkleik og andstreymi, því sama liefur jafnan verið tápið, fjörið.og andagiftin í ljóðum hennar. Sjálf segir liún: »Pjáningar og sorgir hafa oft staðið risa- vaxnar við rekkju mína, en tvær blessunarríkar bjargvætlir liafa fylgt mjer á þeim þyngstu leiðum, hið fasta óbifandi traust á drottins föðurlegu trú- festi og trúin á elskuna, sem hjálpar til að bera allar byrðar. Paðan streymir undursamlegur kraftur, sem stendur próf sitt í mótlætis-hryðjunum, og þannig hef jeg einnig í list minni haldið óbrigði- legan trúnað við hugsjónir mínar. Fyrir frelsið og rjettinn og Ijósið stríði jeg af fúsum huga og svíkst ekki undan því merki, sem jeg lief svarist undir«. St. Gömul brjef frá Pálí Melsteð til Helga Hálfdánarsonar, íá stúdents i Kliöfn (seinna lettors). VII. Búðum 4. febr. 1851. Elskulegi vinur! Jeg þakka þjer ástsamlega fyrir brjef þitt með póst- skipi í haust, og ætla jeg nú að fara að sýna lit á að svara þjer aftur. Ekki veitir af því á útkjálka þessum að byrja póstskipsbrjef sín með þorra-tungli, til þess

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.