Óðinn - 01.12.1919, Page 3

ÓÐINN
67
Fjólifr í barði blómgast,
brosa við sólaryl.
Hærridalur.
Uálóttur Hærridalur!
Hyrnan pín gnæfir enn
urðir og skriður yfir,
árhryggi, fell og menn.
Glittir í forarflóa.
Fremstur er Púki par.
Urriði syndir sýki.
Sef byggja endurnar.
Marglit er berjabrekka.
Burknarnir gnæfa hátt.
Dalurinn allur angar.
»Enn pá er vatnið blátt!«
Lægridalur.
Laðandi Lægridalur,
með ljósa stararbreið!
Enn sjer á eyrum pínum
ungmenna peysireið.
Fellin og Hryggur halda
hljóðlega vörð um pig;
Hringarnir einnig eiga
aðra í kringum sig.
Svartfoss í gljúfri syngur,
sitra lækir og gil;
einróma undir tekur
árinnar strengjaspil.
Eyrarhlíð.
Heimadalsbjörgin háu
hrikaleg eru að sjá;
bergmálið frá peim brotnar
breiðu Sandhólum á.
Hljótt er í Eyrarhólma,
hópast par æðurin,
hið innra er að heyra
óhljóð og vængjahvin.
Víkur og vogar skína.
Vallendið^ofar grær.
Angar úr góðu grasi.
Gullský í vestri hlær.
Feykishólar.
Frammi í Feykishólum
fyrmeir var búsæld góð.
Nú eru húsin hrunin.
Hneggjar í túni stóð.
Störin í blóma stendur.
Stórbrokið roðnar efst.
Smágresi alt hið efra
utan um holtin vefst.
Mjaðarjurt, músareyra,
mura og ýlustrá
vaxa í vallarbrekkum
víði og fjólum lijá.
Holtahlíð.
Vinsæl er Holtahlíðin.
Ilalda par smalar ping,
synda kátir og syngja,
sitja á mosabing.
Fje er af fjórum býlum
fangið á pessum stað,
hestar úr Holtalandi
hafa oft vottað pað! —
Fálkar í fjörusandi
fljúgandi skeiði á
geysast í gufumekki.
Gott er að sitja hjá.
Gálmaströnd.
Grjótsæl er Gálmaströndin.
Glamrar skeifa við stein.
Freyðandi bylgur brotna.
Brimrótið sverfur hlein.
Fljóta í ílæðarmáli
furu og grenirek,
raftar úr rauðaviði,
rætur og seljusprek.
Skeljum er sköruð ströndin.
Skín á sandrifin fægð.
Handa hundruðum barna
hjer væri gulla nægð.
Hamrar.
Bíðirðu heim að Hömrum,
hryllir pig við að sjá
blágrýtisbjörgin stara
bæinn og túnið á.
Par koma bráðir byljir.
Bæjarhús skjálfa öll.
Karlmenni, kýr og hestar
kastast niður á völl.
Ljómar lítið i Hömrum,
pótt loftin sjeu heið.
sólina sjer par ekki
um sex raánaða skeið.
Sauðafell.
Sólin á Sauðafelli
seinustu geislum slær.
Miðá til marar rennur
makráð og silfurtær.
Svipfögur bygðin brosir.
Blána hnúkar í firð.
Speglar pá fagurfægður
tjörður í aftankyrð.
'Ofan af enda fellsins
inndæl er vestursjón;
hingað harðsnúinn Daði
heimsótti meistara Jón.
Bessastaðir.
Æður á eggjum kúrir.
Argandi kríuger
sífelt um nesið svífur.
Selir móka við sker.
Bjart er á Bessastöðum,
blikandi alt í kring
hyldjúpir vogar horfa
hátt upp í bláhvelfing.
Hjer átti Grímur heima.
Hjerna bjó Skúli vor.
Nú eru fáir firða,
sem feti peirra spor.
0
V ísur.
Sælustundir.
Stundum finst mjer ekkert að
og unað lífið bjóða,
hallist pú að hjartastað,
heilladisin góða.
Griðalaus með grímu.
Sorgin vill ei gefa grið,
pó gletnin yrki rímu.
Pað er eins og andlitið
alt af sje með grítnu.
Fnjóskur.