Alþýðublaðið - 24.10.1963, Blaðsíða 2

Íltstjórar: Gylfi Grötidal (áb.) og Benediki Gröndai. — Fréttastjðri:
Ámi Gunnarsson. — Ritstjórnarfulltrúi: Eiður Guðnason. — Símar:
14900-14903. — Auglýstngasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við
Hverfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. — Áskriftargjald
kr. 80.00. — í lausasölu kr. 4.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
HVER SAGÐI ÞETTA?
I HÉR FARA á eftir nokkur athyglisverð um-
j :mæli íslenzks forustumanns í tilefni af árlegri af-
| greiðslu fjárlaga. Getur Verið ’fróðlegt fyrir les-
j andann að gizka á, hver kuhni að hafa talað.
„Þá er ekki síður ánægjulégt og þýðingarmik-
ið, ef ríkissjóður gaetií slíku góðæri sem nú er eign
| azt einhverja fjármuni, sem hægt væri að leggja
j til hliðar og nota til nattðsynlegra framkvæmda
j síðar, þegar þörf væri á ráðstöfunum af hendi hins
opinbera til þess að halda uppi nægilegri atvinnu
j í landinu . . . Fjármálastefna sem á þessu væri
byggð, mundi einnig að sjálfsögðu reynast öflugt
tæki til þess að viðhalda jafnvægi í þjóðarbúskapn
um, tryggja stöðugt verðlag, auka spamaðinn og
! vera á allan hátt örvandi fyrir framkvæmdir og
i framleiðslustarfsemi."
Þessi orð mælti Eysteinn Jónsson í fjárlaga-
j. ræðu 1955. Hann segir annað í dag.
„Ríkisstjóminni er ljóst, að mjög mikil þörf
j er á framkvæmdum í mörgum greinum. En hún
hefur samt sem áður viljað fara mjög gætilega í
j að hækka einstaka fjárfestingarliði . . Þetta var
gert til að tryggja greiðsluhallalaus fjárlög og „að
\> framleiðslan og fjárfestingastarfsemi er yfirleitt
: rekin nú með svo miklu kappi, að ekki er unnt að
j komast yfir meira eins og sakir standa“.
Þetta sagði Eysteinn Jónsson um fjárlögin
1' 1955, begar framlög til vega, brúa og hafna hækk
j uðu ekki um einn eyri. Annað segir hann í dag.
„Mér finnst það koma fram í ræðum háttvirtra
I stjórnarandstæðinga, að þeir séu hlátt áfram mið-
ur sín af reiði yfir því, að framleiðsla og þjóðar-
tekjur hafa vaxið svo, að ríkistekjurnar hafa auk-
I izt, þótt skattar og tollar hafi verið lækkaðir. Þetta
gengur eins og rauður þráður gegnum allt, sem
! frá þessxun mönnum kemur.“
: Einnig þetta sagði Eysteinn Jónsson í umræð-
I um um fjárlög ársins 1955. Nú er hann sjálfur
stjórnarandstæðingur, og þessi orð eiga sannarlega
vel v:ð hann.
Ætla mætti, að maður með reynslu Eysteins
Jónssonar 1 fjármálum og þann þroska, sem hann
ætti að hafa í stjórnmálum, mundi reynast á-
byrgur og jákvæður gagnrýnandi á fjárlög, sem
hann hefur ekki samið sjálfur. Því miður hefur
ekki farið svo. Þjóðin heyrði í fyrrakvöld, að hann
virðist „miður sín“, ræðst á það, sem hann áður
boðaði þjóðinni, heimtar það, sem hann áður taldi
ábyrgðarlaust.
Hvemig ætli Eysteinn mundi tala, ef hann
ætti eftir að verða fjármálaráðherra á ný?
2 24. okt. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÖRYGGI í AKSTRI
HREINAR BlLRÚÐUR
WINDUS gluggaþvottalögur
er hentugur og fljótvirkur. j
/ .* .. •’ i
WINDUS fæst í mjög þægilegum
umbúðum, og því handhægur
í hverjum bíl.
WINDUS þekkja allar húsmæður.
WINDUS fæst í næstu búð.
Einkaumboð:
H. A. TULINIUS

ra I n f a! N1 b 1 í.titTÆ f A ll , rra-ÆÍ JL W e il TTTT iirn r n LkJ ii,
Þegar töflur og vísindi
rekast á reynsluna!
ÞEGAR MEST VAR RÆTT um
höfn í Þorlákshöfn fyrir allmörg-
um árum, komu nokkrir kunn-
ingjar mínir að máli við mig og
sögðu ái'it sitt á þessari fyrirætlun.
Allir voru þeir komnir við aldur
og allir þaulkunnugir í höfninni,
enda róið þaðan á vertíðum svo
áratugum skipti. Margir höfðu þeir
verið bændur í Árnessýslu og Rang
árvaliasýslu og enginn þeirra hafði
trú á því, að hægt væri að byggja
örugga liöfn þar.
ÉG HAFÐI IIREINT EKKERT
vit á þessum málum, en vildi
gjarna að álit þessara óbreyttu
starfsmanna geymdist á prenti ein-
hvers staðar, en það virtist alveg
koma í bág við álit allra sérfræð-
inga. Ég hafði orðið vitni að því
í margra ára blaðamennskustarfi,
að stundum höfðu þeir, sem
þekktu náttúru landsins af eigin
raun í áratuga baráttu við hana
og með henni, kunnað betri skil
á viðbrögðum hennar ýmsum held
ur en sérfræðingarnir af skóla-
bekkjum hér á landi og erlendis —
og aðvaranir hinna fyrrnefndu
reynzt réttar þegar til kom.
ÞESSIR MENN SÖGÐU: Það
verður aldrei hægt að koma upp
öruggum hafnarmannvirkjum í
Þorlákshöfn. Þar er enginn vörn
af náttúrunnar hendi og aldan
kemur í austanveðrum óbrotin
með reginafli inn á Höfnina og
þá er þar engu vært. Þrátt fyrir
allar bindingar, hvers konar
steinsteypu og stálbita, mun haf-
aldan í austanveðrum brjóta það
allt niður ef ekki í einu einasta
veðri, sem þó getur hæglega átt
sér stað, þá í nokkrum veðrum,
mylja smátt og smátt, sprengja
hægt og bítandi þar til stoðir og
bindingar fara að gefa sig — og
splundrast svo í síðasta veðrinu.
ÞEIR HÖFÐU RÓIÐ og þeir
höfðu ekki hugsað um annað ára-
tugum saman í Höfninni en veðr-
ið og aflann, aflann og veðrið, skip
in og Norðurvör og Suðurvör,
Kampinn og Bjargið. Og þeir þótt
ust byggja á reynslunni, sem oft
hefur reynzt hinum skólagengnu
ákaflega óbilgjörn, þegar tölur og
útreikningar, áætlanir og vísind!
hafa rekizt á hana.
OG HVAÐ NÚ, UNGI MAÐUR?
Nokkrum sinnum, ekki oft að vísu
en þó nokkrum sinnum hefur það
komið í ljós, að gömlu jálkarnir
höfðu rétt fyrir sér, en verkfræð-
ingarnir ekki. Hafaldan, sem fyrr
um kastaði jafnvel stórum björg-
um upp á Kampinn í Höfninni,
hefur brenglað og brotið niður,
sprengt og splundrað steinsteypu-
garða, járnbindingar og önnur út-
reiknuð mannanna verk.
Á LAUGARDAGINN var gerði
afspyrnuveður í Þorlákshöfn. Op-
ið liafið æddi inn gegnt Höfninni
ruddi grjóti langt upp á land, enda
Framli. á bls. 10