Alþýðublaðið - 17.11.1963, Blaðsíða 8

'$$Wi '$W.
lllB
«ISI
f
ra&l::**: .«*#>■• v
5|Éf|SS??||g«

X ■'
íífí5$Síii Síí*
* >í>>SW>c«| :ív >x
;;. .V.-...-
':: >*■> • :>»»;
✓< *■•- x-v«. -> '<
s'/ >"
^ \£ w '> vi? /?
■
liiiii
, *< . X
x- S:>:ií: xx i>?
’:.:íSx:v
>^.<0

•:í>.sW?/ .ítí.io'. S
fcílliliSpi
.
: : :';X;
Ö®
<: ÍCí«OiWto vÍX;
S8SsW*H«!*sSr.á8
— Við eigum átta börn, og
þess vegna borgum við ekki neina
skatta. — Þetta sagði Joseph
Scholtes, verkstjóri í einu af stál-
iðjuverum Luxemborgar, er frétta
maður blaðsins ræddi við hann og
fjölskyldu hans nú fyrir skömmu.
Scholtez fjölskyldan býr í sjö
herbergja tvílyftu húsi í Petruse-
dalnum í sjálfri Luxemburg. Það
sem þeir Luxemborgarar kalla
dal, mundum við hér á íslandi
reyndar kalla gil að öllum líkind-
uni, en nóg um það.
Við • íslenzku fréttamennirnir,
sem heimsóttum Luxemborg í
boði Loítleiða, áttum ýmissa
kosta völ um að skoða landið.
Þennan morgun, sem við rædd-
um við Joseph Scholtes og fjöl-
skyldu hans, höfðu flestir farið
að skoða útvarp Luxemborgar, en
nokkrir fóru að skoða býli sem
voru skammt fyrir utan borgina.
l’egar því var lokið, kom sú snjalla
hugmynd fram að heimsækja nú
verkamannafjölskyldu í Petruse-
dalnum og sjá hvernig fólk þar
byggi. Fylgdarmanni okkar Lux-
émburgskum leizt ekki meira en
svo á þessa hugmynd og taldi
á henni vandkvæði nokkur. Sig-
urður Magnússon, sem stungið
hafði upp á þessu, lét það samt
ekki á sig fá, og af stað var
haldið.
Petrusedalurinn er gilskorning-
ur allbreiður í sjálfri höfuðborg
landsins. Segja má, að borgin sé
byggð á tveim hæðum þar sem
eru botnarnir og hæðirnar. Lands-
lag er þarna geypifagurt: sannkall-
að póstkorta og myndabóka lands-
lag.
X Petrusedalmim staðnæmd-
umst við hiá húsi einu tvílyftu,
sem stóð nokkuð sér. Þar börð-
um við að dyrum ótrauðir — og
höfðu þeir Sigurður og Thill sölu
maður Loftleiða í Luxemborg
orð fyrir hópnum. Það var frúin
sem kom til dyra, en að baki
henni gægðust nokkur börn
fram í gættina undrandi yfir þess-
um gestum. Utan af götunni sá-
um við. að fjölskyldan var í þann
mund að setjast að hádegisverði
og var matur á borð borinn.
Frúin tók erindi okkar vel og
bauð okkur inn. Ekki mun bónda
hennar alls kostar hafa líkað heim
sóknin, en hann var þó hinn ljúf-
mannlegasti, þegar við vorum
komnir inn og levsti greiðlega úr
öllum okkar spurningum.
Luxemborgarbúar hafa sitt eigið
mál, luxembúrgsku, sem þeir
nota sín á milli, en við útlendinga
tala þeir frönsku eða þýzku og eru
flestir jafnvígir á bæði málin auk
móðurmálsins. Luxemburgska er
siálfstætt mál, en ekki þýzk mál-
lýzka eins og margir þó halda.
Hún er næstum eingöngu talmál,
því þeir hafa aldrei getað komið
sér saman um réttritunarreglur
og skrifar því hver eftir sínu
höfði.
Víkjum nú aftur að Scholtes
fjölskyldunni. Okkur var boðið
inn, þar sem fjölskyldan var að
setjast til snæðings. Fjölbreyttur
matur var á borðum í þessu í-
veruherbergi fjölskyldunnar, sem
virtist gegna hlutverki eldhúss,
borðstofu og dagstofu í senn. Við
létum nú spurningum rigna yfir
bóndann og húsfreyju og túlkaði
Thill jafnharðan.
— Þau hjónin kváðust eiga 8
böm og þess vegna þyrftu þau nú
enga skatta að greiða. Tvö barn-
anna væru að vísu flutt að heim-
an og gift. En þau mundu ekki
þurfa að hafa áhyggjur af skött-
um fyrr en þrjú börn væru eftir
heima. Það yngsta væri nú 10 ára.
Scholtes er verkstjóri í stál-
iðjuveri, sem staðsett er um það
bil 26 kílómetra frá borginni. Þar
hefur hann í laun 12 þúsund
franka á mánuði, sem munu vera
um 10.300 krónur íslenzkar. Þau
hjónin borga 1500 franka á mán-
uði í leigu fyrir íbúðarhúsnæði
sitt. Það eru tæpar 1300 ísl. kr.
í húsinu eru alls sjö herbergi,
fjögur þeirra svefnherbergi, og
þau, sem við sáum frekar lítil, en
mjög hátt var til lofts eins og
víða er í gömlum húsum á megin-

mmrnmmrnmm
■ ■ ”••>.:■/ •
ása'» á;r*.
landi Evrópu. í sjúkrasamlagsið-
gjöld borgar Scholtes 500 franka
á mánuði hverjum, fyrir sig og
fjölskyldu sína. Eru það um 430
íslenzkar krónur. Þessi greiðsla
sér um allt. Innifalið í heúni er
því bæði almannatryggingagjald
og sjúkrasamlagsgiald eins og
það heitir hiá okkur. Þurfi ein-
hver fiö'skyldumeðlimur að leita
læknis er það að siáifsögðu algjör-
lega að kostnaðariausu, jafnvel
þótt um dvra og mikla aðgerð sé
að ræða, sem framkvæma verður
erlendis. það er að segja í Þýzka-
landi eða Frakklandi til dæmis.
Meðan á þessu samtali stóð
færði frúin mat upp úr pottum til
viðbótar því sem þegar var kom-
ið á borðið. Þau hjó.nin virtust
bæði á svipuðum aldri 45-50 ára.
Hann grannur og fremur hávaxinn
en hún béttholda.
JoseDh Scholtes fer með sér-
stökum strætisvaeni til vinnu
sinnar. Hanli verður að fara á
fætur tveim stundum áður en
hann á að vera mættur til vinnu.
Hann er sem fyrr segir verk-
stjóri og starfar í þeirri deild
stáliðjuversins, þar sem bræðsla
málmgrvtisins fer fram. Þar í
bræðsluofnunum er hitinn um
það bil 1600 stig á Celsius. Þetta
er vaktavinna. því aldrei mega
vélar stáliðiuveranna stanza.
Einn fréttamannanna hafði á
því sérstakari áhuga hvort mikið
væri um eftirvinnu hjá þeim. —
Scholtes fannst betta hálf skrýtin
spurning. og svaraði því til, að
þar sem unnið væri í vöktum all-
an sólarhringinn kæmi eftirvinna
varla til greina.
Að lokum sourðum við hyem-
ig fjölskvidan evddi frístundum
sínum. Rcholtes kvað þau gera
mikið af bví að fara í göngu-
ferðir, og einnig gerðu þau tölu-
vert af hví að snila keiluspil,. sem
spilað væri innan dyra.
Engan skal furða á því, þótt
gönguferðir væru efstar á lista
hjá fjölskvldunni. því landslag er
barna víða undrafagurt og séð
er fyrir gangstígum um skóga og
gróðuripndi. bar sem vegfarendur
geta re'Vað óhultir fvrir bifreið-
um og öðrum skrímslum vélaald-
ar. Landið er víða skógi vaxið
og skintnst á dalir og ásar, þar
sem veiðidvr af vmsum tegundum
er að finna í ríkum mæli.
Við kvöddum nú Seholtes fjöl-
skylduna o? bökkuðum greinagóð
svör, og bóttumst nokkru fróðari
um líf Luxemborgara.
Á leifiinni unn úr Petrusedaln-
um ræddum við um það okkar á
miili, hvað bað hefði verið
skemmtiieg tilviliun að rekast á
mann einnmitt úr stáliðnaðinum.
Það er fiskurinn hiá okkur sem
gildir — en stálið í Luxemborg.
Síðar í bessari ferð áttum við
þess kost að heimsækja stáliðju-
ver, þar sem við fylgdumst með
framleiðslunni frá því að málm-
grýtið var malað í háofnana og
þar til bað kom fullunnið ýmist
sem stálbitar, járnbrautarteinar
eða flatiárn út úr stórvirkum vél-
um iðjuversins.
Stálframleiðsla bessa litla lands
stórhertosadæmisins Luxemborg-
ar, sem er margfalt minna en ís-
land en hefur bó helmingi fleiri
íbúa, nemur 1,5% af heildarfram-
leiðslu stáls í allri veröldinni. —
8 17. nóv. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ