Alþýðublaðið - 21.11.1963, Page 9

FRIMERKJASÖFNUN FYRIR BYRJENDUR
SÁFNAHINN ungi spyr sjálfan
sig: „Hvaða landi á ég að safna,
eða á ég að safna öllum þeim lönd
um, sem ég get náð merkjum
frá?“. — Þessu má sVara bæði ját
andi og neitandi, þ. e. a. s. sjálf-
sagt er að halda öllum ógölluðum
frímerkjum til- haga^ hvaðarr úr
heiminum sem þau eru, því að allt
af getur verið tækifæri til að
skipta við jafnaldra sína á merkj-
um, einn vantar frá þessu landi
annan frá hinu o. s. frv.
Þegar svo að ákvörðun hefur
verið tekin um það, hvaða landi
skal safna, þarf að útvega sér
verðlista yfir það land, helzt sem
nýjastan. í verðlistanum sést
hvaða merki hafa verið gefin út í
því landi frá upphafi frímerkja út
gáfu landsins. Síðan þarf að út-
vega albúm, og var dólítið rætt
um þau í síðasta þætti. — Frí-
merkja-límmiða þarf einnig að fá
og ffímerkja-töng. Takkamælir
heitir smá-spjald, með sýnishorn-
um af takkafjölda á 2 sm. á merk-
inu. Ef t. d. stendur í verðJistsn-
r
um að þetta eða þetta merki sé
takkað 14, þá er átt við það, að 14
bil á milli takka, séu á 2 sm. hafi
ó merkinu. Sé merkið takkað
14X13VS, þá eru 14 bil á efri og
„Ný frímerki frá Marz fást
ekki, en við höfum nýjustu Rauða
krossmerkin."
neðri rönd merkisins, og er þá
miðað við 2 sm., en 13Vz á lóð-
réttu röndunum.
Þetta lærist fljótlega, en oft
þarf aðgæzlu við, því að merkin
geta litið alveg eins út, að öllu
öðru leiti en þessu, að annað er
kannske gróftakkað (færri takkar),
en hitt fíntakkað (fleiri takkar.___
Þegar safnarinn hefur komizt yfir
öll þessi tæki: Aibúm, límmiða,
frímerkja-töng, takkamæli og
verðlistá ér hægt að byrja á að
setja merkin á sinn stað. — Enn
á ný skál minnt á, að velja til
söfnunar aðeins heil, hrein, vel-
stimpluð og gallalaus merki. Ætli
safnarinn sér að safna bæði not-
uðum og ónotuðum merkjum, þá
ætti ekki að blanda þeim mikið
saman. Hafa til dæmis notuð á
þessari blaðsíðu en ónotuð á
hinni. — Bezt er þó að hafa tvö
albúm, annað fyrir notuð merki.
í þeim eru smávasar úr gagnsæ-
um pappír, sem merkjimum er
stungið í og þarf þá ekki að nota
límmiða.
Eldri
nemendur úr
DANSSKÓLA
Hermanns Ragnars, sem hafa
verið 2 ár og lengur hafa
tekið sig saman um að stofna
dansklúbb.
Fyrsta skemmtun og stofnfundur klúbbsins verður í Lídó
föstudaginn 29. nóv. kl. 8,30 stundvíslega.
Væntanlegir klúbbmeðlimir tilkynni þátttöku siná fyrii?
25. þ. m. í síma 36420 kl. 2—5 daglega og verða gefn'ai*
nánari upplýsingar þar.
Mosaik - Mosaik
Nýkomið fjölbreytt úrval af Japönsku mosaik.
MÁLARABÚÐIN
Vesturgötu — Sími 21600.
undanfarin síðustu ár, en árang-
ur hefur orðið lítill. Ýmsir telja
þessa þróun óheillavænlegasta fyr
irbæri indversks þjóðlífs í dag.
í Pakistan ber mun minna á
þessari spillingu. Hún er hvorki
jafn útbreidd né snertir í jafnrík
um mæli daglegt líf borgarans.
Það, sem helzt veldur, er mun
valdameiri ríkisstjórn, minni
höft, heldur minna atvinnuleysi,
og nær enginn skortur á vörum.
Ekki væri rétt að telja Pakist-
an lögregluríki, en jafnfjarri
sanni væri að segja það lýðræðis
ríki. Stjórn Ayubs Khan ræður
öllu, sem hún vill ráða, þjóðþingið
er máttlaust og svo til einungis
skipað stuðningsmönnum Ayubs,
en það er valið af héraðs og fylkis
stjórnum en ekki með beinum
frjálsum' kosningum. Allir stjórn
málaflokkar eru bannaðist, en ef
hóflega er að farið geta blöðin
gagnrýnt stjórnina nær að vild.
Verði hins vegar slíkar raddir of
háværar að áliti stjómarinnar, má
viðkomandi blað biiast við því, að
erfiðlega gangi á næstunni t. d.
að útvega pappír til útgáfunnar.
Annars getur stjórn Ayubs
vart talizt óvinsæl, a. m. k. hefur
hún reynzt töluvert betri en þær
stjórnir sem sátu meðan landinu
var sjórnað á lýðræðislegri hátt.
Síðan Ayub tók við hefur verið
mun meiri festa í innanlandsmál
um, ólæs og óskrifandi almenning
urinn losaður við þá ruglandi og
honum framandi byrði að þurfa
að taka þátt í stjórnmálum, og
kjósa og velja og hafna.
í stað brasks og spillingar
margra flokka ræður nú aðeins
einn hópur, stuðningsmenn Ayubs
Khan og er það vafalaust ódýr-
ara fyrir þjóðina eins og á stend
ur, ekki sízt, þar sem það hefur
sýnt sig, að stjórn Ayubs hefur
haldið áfram þeirri uppbyggingu
og þeirri framfarastefnu, sem þeg
ar hafði verið byrjað á. Orkuver
og áveitur eru byggðar, verk-
smiðjur, skólar, sjúkrahús og ým
iss konar stofnanir, þótt fjárfest-
ing í þessu skyni sé tiltölulega
minni en á Indlandi. Nú engu
síður en áður gengur rúmur helm
ingur ríkisteknanna til herbúnað
ar.
Ekki segja þeir, sem vel þekkja
til, að þessar framkvæmdir hafi
enn valdið verulega bættum lifs-
kjörum almennings, þótt gróði at-
vinnurekenda hafi aukizt gífur-
lega eftir því, sem þeir hafa auk-
ið starfsemi sína. T. d. kom ný-
verið fram við rannsókn hagfræði
deildar eins háskólans hérna á op
inberum gögnum frá 1959—60, að
atvinnurekendur fá að jafnaði 94
sinnum meira í vasa sinn en laun-
þégar þeirra. Meðalárstekjur iðn-
verkamanns voru 1000 rúpíur eða
um 10.000 kr. Vinnuveitandinn
hlaut hins vegar að jafnaði í sinn
hlut 94.000 rjúpíur eða um 940.000
kr.
Við sömu rannsókn á efnahagi
Pakistana kom fram, að tekjur á
mann (per capita) í sveitahéruð-
um Austur-Pakistan voru aðeins
24 rúpíur á mánuði eða 240 kr.,
Ayub Khan og Lúbke í opnum
vagni. Myndin er tekiri við opm
bera heimsókn fyrr á þessu ári.
en í Vestur-Pakistan munu þær
eitthvað lítilsháttar hærri. Flest-
ir eru bændur í Pakistan enn
leiguliðar og mismunur á tekjum
þeirra og landeigendanna svipaður
og milli vinnuveitenda og vinnu-
þega í iðnaðinum.
Ágóði allra þeirra tiltölulega
fáu, sem einhver atvinnjutæki
eiga er gífurelgur. Kunningi
minn einn, sem nú rak tvær verk
smiðjur í rafmagnsiðnaði og inn
flutningsfyrirtæki að auki og ég
hafði kynnzt fyrir nokkrum árum
í Evrópu, er við vorum báðir náms
menn, skýrði mér frá því, að ár-
legur ágóði fyrirtækja í Pakistan
þætti ekki þokkalegur nema hann
færi upp fyrir 30% af hlutafé og
ekki góður nema hann næmi 50
—100%. Af ágóðanum tekur ríkið
helming og fær þar stóran hluta
tekna sinna, en gróði atvinnurek
enda er eftir sem áður gífúrleg-
up.
Þessi geysilegi og óréttláti mun
ur á tekjum vinnuveitenda og
vinnuþega hefur þó einn kost fyr
ir uppbygginguna í landinu, hún
gefur atvinnurekendum óspart fé
til frekari útþenslu á starfsemi
sinni og til stofnunar nýrra fyr-
irtækja.
Hvað auðlindir varðar er Pakist
an mun fátækara en Indland.
Hvorki kol, jám né olía hafa til
þessa fundizt að nokkru ráði í land
inu, en Indverjar hafa hins veg-
ar mikið magn af þessu öllu. Pak
istan hefur vart annað en baðm
ull og jut, sem eru aðalútflutnings
vörur þess.
Þótt mörgum þyki að á ýmsu
hafi gengið um uppbygginguna á
Indlandi og ekki allt farið eins og
ætlað var, er nú orðið augljóst,
að Indverjar hafa gert betur en
Pakistanar, þótt hinir síðar-
nefndú hafi þegið tiltölulega
meiri útlenda fjárhagsaðstoð.
Indverjar hafa lagt harðar að sér,
land þeirra hefur reynzt auðugra,
og ríkisstjóm þeirra hefur þrátt
fyrir allt einhver tengsl við al-
menning, hvað vart verður sagt
um Pakistan, þar sem ríkir hrein
yfirstéttarstjórn. Og ekki má
gleyma því, að Indland er orðið
traustasta lýðræðisríki Asíu, en
mörg önnur ríki, sem sjálfstæði
Framh. á 13. síðu
Efnalaugin Gyllir
Langholtsvegi 136 — Sími 33425.
Hreinsum fatnað á 2— 3 dögum.
Vönduð vinna.
Hjalti Guðnason.
STÁLG Rl N DA-ÍÞ RÓITAH ALLIR
Útvega með stuttum afgreiðslufresti beint frá framleið-
endum Stálgrinda-íþróttahallir, ásamt öllum innrétting-
um og íþróttatækjum.
Teikningar og myndir á staðnum.
Karl K. Karlsson
umboffs- og heildverzlun — Hverfisgötu 82, sími 20350.
GALON
Laugavegi 116 - Sími 35252.
Auglýsingasíml
Alþýðublaðsins
er 1490«
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 21. nóv. 1963 9