Alþýðublaðið - 30.01.1964, Side 6

ALLRA VEÐRA
VON í MOSKVU
Veðurguðirnir hafa hagað sér
mjög undarlega í Sovétríkjunum
upp á síðkastið og menn þar í
landi vita ekki sitt rjúkandi ráð
og gengur jafnvel svo langt, að
elztu menn muna ekki annað eins
Á mánudaginn í síðustu viku var
t.d. 25 stiga frost í Moskvu, en
— Þegar ég hef rakað mig á
morgnana, finnst mér ég hafa
yngst Um tíu ár, sagði eiginmað-
urinn.
Konan mæðulega: Hvers vegna
rakarðu þig þá heldur ekki á
kvöldin?
☆
í dýragarðinum: Af hverju hef-
ur lónið 'vona stórt höfuð, pabbi?
spurði drengurinn.
— Heimskuleg spurning, dreng
ur minn. Auðvúað er höfuðið á
því svona stórt, til þess að það
komist ekki út á milli rimlanna á
búrinu, svaraði faðirinn.
daginn eftir þíðviðri og á miðviku-
dag aftur vetrarveður. Menn vita
þess engin dæmi, að h tinn hafi
fallið úr þrem stigum fyrir ofan
frostmark niður í 22 stiga frost
á 9 tímum, en það gerðist nú um
daginn. Veðurfræðingar austur
þar gefa þær skýringar, að heict
loft frá Atlantshafi og heimskauta
loft að norðan sk,ptLt á með ó-
venjulegum hraða. En það eru
fleiri en Moskvubúar, sem eiga
við óvenjulegc veðurlag að búa.
Heildarverðlag er óvenju milt í
norðurhluta Rússlands, sem aftur
er bætt upp með óvenjulegum
kuidum sunnar. í bænum Kúsjka
sem er í því syðs.a af sovétlýð-
veldunum, hefur fallið þrefalt
meiri snjór en í Moskvu, en snjó
koma er annars mjög sjaldgæf í
Kúsjka. Jafnframt þessu hrapaði
hitinn í Sochi niður í 25 stiga
frost. Sochi er frægur baðstaður
við Svartahaf.
1 Norður-Svíþjóð er hitastigið
um 10-12 stigum yfir meðallagi.
í Kyrjálabotni er mesta ís.eysi,
sem verið hefur í 20 ár og í Stokk-
hólmi var á fimmtudaginn skín-
andi vorveður.
Ekkj gerist þess þörf að fræða
lesendur um Reykjavíkurveðrið í
vetur, ég get rétt látið þess get-
ið, að maður, sem ég þekki ætlaði
að fá sér snjódekk í byrjun vetr-
ar, hann er ekki enn búinn að
koma því í verk, enda aldrei haft
neina þörf fyrir þau. Nú er hann
orðinn bjarúýnn á að hann geti
alveg sparað sér þau útgjöld í
veiur.
( Keilusjiil eða „bowling" er myndin hér að ofan sýnir hug '•
| leikur, sem við höfum lítið af mynd eins tízkuteiknarans, B
| að segja hér á landi. í útland- Teddy Tinlings um bezta keilu H
h inu cr hann h.ns vegar mjög spihklæðnaðinn. Tinling þessi ••
vinsæll og iðkaður af ungum er annars frægur tennisfata- 8
| sem ö dnum. Fa.aframleiðend- teikari.
| ur hafa séð sér leik á borði og
Barnsgrátur hefur viss áhrif
á hverja manneskju. En fyrir
börnin á myndinni hefur grát-
urinn, sem þau heyra sérstakt
gildi.
Hann er þeim bæði undrunar
og fagnaðarefni, eins og sjá má
af svipbrigðum þeirra. Þau
hafa nefnilega aldrei fyrr á
sinni ungu ævi heyrt barns-
grát. Þau eru daufdumb.
Þau eru nemendur í skóla
fyrir heyrnarlausa í Essex í
Englandi og þegar þau komu í
skólann að loknum jólaleyfum
beið þeirra sú fregn að skóla-
stjórahjónin hefðu eignazt
strák um nýárið. Börnin voru
vitaskuld s.órhrifin og einhverj
um datt í hug, að gaman væri
ef þau gæ.u fengið að heyra
til stráksins. Hljóðnema var
komið fyrir við vögguna og
hann tengdur við sérst i t
heyrnartæki, sem börnin
fengu. Ekki stóð á drengnum
að gefa frá sér h’jóð, hann
orgaði bæði hátt og lengi af
mikilli skyldurækni.
Vafalaust á þetta barn eft-
ir að segja margt og mikið á
komandi árum, en vafaaamt
er, að hann muni nokkru
sinni finna áhugasamari eða
þakklátarj áheyrendahóp, en
þann, sem hann hafði þarna.
Allt eins og jboö var
Á verkstæði einu, sem lítið ber
á í nágrenni Regents Park í Lond
on, vinna sex menn að starfi, sem
er bæði mikilvægt og athyglis-
vert.
Þeir eru skreytingasmiðir undir
stjórn ráðuneytis þess, sem sér um
opinberar byggingar. Þeir bera
ábyrgð á allri endurnýjun, sem
fram fer á opinberum byggingum
og minnismerkjum í London.
Eitt af síðustu verkefnum
þeirra var að lagfæra ljósastaur-
ana og grindurnar fyrir utan
Downingstræti 10, bústað brezka
forsæíisráðherrans.
Tímans tönn, dyggilega studd
af loftslagi Lundúna, hafði vald-
ið því, að staurarnir og grindurn
ar voru orðin talsvert ryðguð.
Nýju hlu*arnir eru nákvæm eft
irmynd hinna gömlu, jafnt í gerð
sem efni, ljósastaurarnir úr kop
ar og grindurnar úr smíðajárni. |
Menn þessir vinna með mjög lík '
um hætfi og skrautsmiðir fyrri
alda. Að einu leyti standa þeir "
þeim þó framar. Þeir hagnast á
hinni stórauknu þekkingu á eðli r
málma, sem nútíminn býr yfir. I
E af verkefnum þeirra eru brons
húðáðar styttur. í gamla daga, þeg
a" reist var stytta af einhverri
hetju á hestbaki, var hún gerð úr
jírni að innanverðu, en síðan var
bronslagið sett utan á.
Tírnið ryðgaði- vitanlega með
t'rianum, sérs aklega í röku lofts
la"i. og styttsn féll á endanum
saran. Þetta lr.om til dæmis fyrir
hína frægu styttu Quadriga, sem
s-"ir ímynd friðarins standandi í
v.-'.gni sínum uppi á sigurboga
' ingions í Hyde Park. Máttar
'ir hennar hafa nú verið end
.iaðar mec öðrum úr bronsi.
'nnur mistck, sem hinir gömlu
’ugerðarmenn gerðu sig seka
var að skilja eitthvað eftir af
•ikjarnanum, aem hafður er
" i í mótinu meðan steypt er.
dæmis hætti þeim til að skilja
■‘inn eftir í hrosshófum. Þessi
tur tekur rúmmálsbreytingum
mismunandi veðurskilyrði og
r sprengt hófinn. Einn þess-
smiða er sérfræðingur í því
•’á myndir út á sléttan málm-
stuttu máli er aðferð haris
þannig, að hann leggur fyrirmynd
úr pappir yfir málmplötu, scm
lögð er yfir skál, sem fyllt er a£
mjúku efni og síðan er myndin
slegin út eftir myndinni, sem lögð
er yfir. Efnið í skálinni er fast
fyrir þannig, að platan liggur ekki
í lausu lofti, en samt nógu mjúkt
til þess, að unnt er að slá út mynd
ina.
Járnsmiðimir hins vegar skapa
sín verk með hamri og steðja,
rétt eins og gert hefur verið und-
anfarnar aldir. Þeir sjóða hlut-
ana ekki saman heldur berja þá
saman heita, nota einungis lítils
háttar sand með. Málmurinn, sem
þeir nota er þó býsna erfiður við
fangs þar sem um er að ræða
hreint smíðajárn.
Loftslag Lundúnaborgar er æ-
tíð mjög rakt. Þetta liefur í för
með sér, að hlutir úr járni ganga
mjög hratt úr sér. Þessi viðleitni
hins opinbera til þess að viðhalda
gömlum málmlistaverkum og öðr-
um málmhlutum er því mjög mik
ils verð.
6 30. jan. 1964 — ALÞÝÐUBLAÐI9