Alþýðublaðið - 04.02.1964, Blaðsíða 5

Frá setningu
fiskiþings
Fiskiþing hið 27. í röðinni var
sett kl. 10.30 1. febr. í húsi
rannsóknarscOfnunar sjávarútvegs
ins að viðstöddum sjávarútvegs-
málaráðherra, þingfulltrúum, gest
um og starfsmönnum félagsins.
Fiskimálastjóri Davíð Ólafsson
setti þingið með stuttu ávarpi,
bauð ráðherra, fulltrúa og gesti
velkomna til þings. Ávarp íiski-
málastjóra fer hér á eftir:
Hæstviriur Sjávarútvegsmála-
ráðherra, Fiskiþingsfulltrúar,
gestir og starfsfólk.
„Frá því Fiskiþing er sat síðast
hafa láúzt tveir af fyrrverandi full
tsúum á Fiskiþingi, þeir Arngrím-
Ur Fr. Bjarnason, frá ísafirði og
G'sli Magnú son, frá Vestmanna-
eyjum. Arngrímur Bjarnaon var
n;er 76 ára þegar hann Iézt og um
4ö ára skeið hafði hann tekið þátt
í störfum Fiskifélagsins, ýmist
Iieima i héraði eða á Fiskiþingum
Var hann fyrst kjörinn á Fiskiþing
árið 1917 og sat þá á þinginu til
á sins 1930 og síðan aftur á árun-
um 1942 til 1960, eða alls 18 þing-
um. Hann var einlægur áhuga-
maður um málefni Fískifélagsins
og sjávarútvegsins og lét jafnan
11 sín taka á Fiskiþingum um af
greiðslu mála.
Gísli Magnússon var einn með-
al hinna merkustu sjó óknara í
í V.mannaeyjum á fyrri hluta þess
a ar aldar. Hann var í ýmsu braut
r- ðjandi um veiðitækni svo sem
v ð þorskanetjaveiðar og dragnóta-
Veiðar, sem síðar hafa fengið mikla
þýðingu fyrir okkar sjávarútveg.
Það var ekki fyrr en á efri árum,
eftir að hann hætti sjósókn, að
Gísli tók að gefa ng að félagsmál-
um sjávarútvegsins og var þá um
liríð formaður útvegsbændafélags
Vestmannaeyja. Hann áttj sæti á
Fiskiþingum árin 1947 og 1951 og
reyndist þar tillögugóður.
Þegar Fiskiþing var sett síðast,
f byrjun febrúar 1962, skýrði ég
frá því, að þá um næstliðin ára-
mót hefði skrifstofustjóri félags-
ins Arnór Guðmunds~on látið af
störfum, efir 37 ára starf í þjón-
usu félagsins. Eftir að hann lét af
störfum skrifs'ofustjóra starfaði
hann ófram með okkur að ýmum
þýðingarmik’um verkefnum og við
hofðum vouazt eftir, að honum
mundi auðnazt að starfa með okk
ur enn um hríð. En enginn þekk-
ir sitt skaþadægur. Fyrir minna
en einum sólarhring vorum við
Arnór að ræða undirbúning þessa
Fiskiþings og ræddj hann það af
þeim áhuga. sem einkenndi hann
svo mjög. Minna en klukkustundu
síðar var hann allur og nú minn-
umst við hans hér í dag. '
Arnór Guðmund'-son var fæddur
að Einfæ ingsgilj í Strandasýslu
15. febr. 1892 og voru foreldrar
hans Guðmundur bóndi Einarsson
og kona hans María Jón'-dóttir.
Enda þótt efni væru af skornum
skammti aftraði það ekki tápmikl-
um unglingi frá því að afla sér
menntunar. Hann varð stúdent frá
Menntaskó'anum í Reykjavík ár-
ið 1917 en atvikin höguðu því svo,
m. a. vegna heim-styrjaldarinnar,
sem þá geisaði, að úr framhalds
námi varð ekki, eins og fyrirhug-
að var.
Árið 1925 réðist hann starfsmað
ur á skrifstofu Fiskifélags íslands
og þar með hafði liann valið sér

Flokksst.jórnarfundur Alþýðuflokksins, lialdiim í Reykja-
vík 1. og 2. febrúar 1964, ályktar:
Alþýðuflokkurinn gekk til stjórnarsamstarfs við Sjálfstæðis-
flokkinn með þá reynslu úr „vinstri stjórninni”, að ókleift
væri að ná samkomulagi um skynsamlega stefnu í efnahags-
málum við Framsóknarflokkinn og Alþýðubandalagið.
Núverandi ríkisstjórn hefur beitt sér fyrir margháttaðri um-
bótalöggjöf, stigið stór spor í átt til velferðarríkis á íslandi
og kornið fjárliag þjóðarinnar gagnvart öðrum löndum í gott
horf. Hins vegar liefur ekki tekizt að ráða við verðbólgu inn-
anlands. í þeim efnum er mikið í húfi, og ber brýna nauðsyn
til, að tckið verði nú þegar rösklega í taumana.
Frumskilyrði þess, að þjóðarframleiðslan haldi áfram að
vaxa, er, að heilbrigðu jafnvægi sé aftur komið á í efnahags-
málum þjóðarinnar. Nauðsynlegt er, að tekjuskipting þjóðar-
innar sé þannig, að launastéttirnar sætti sig við hana í stórum
dráttum. Þjóðin verður að forðast of mikinn tekjumun milli
stétta, meðan hinir lægst launuðu hafa ekki hærri eða trygg-
ari laun fyrir eðlilegan vinnutíma en nú gerist.
Nauffsynlegt er, að ríkisstjórnin hafi forystu um víðtækt
samkomulag launastétta, bænda, atvinnurekenda og hins op-
inbera um íéðstafanir til að forða þjóðinni frá óðaverðbólgn
og gengishruni. Koma verður í veg fyrir áframhaldandi víxl-
hækkanir vevðlags og kaupgjalds. Jafnframt verður að stytta
í áföngum þann langa vinnudag, sem nú er unninn, án kaup-
skerðingar, og tryggja, að aukin vinnuhagræðing leiði til raun-
verulegra kjarabóta. Verðlagseftirliti sé beitt áfram til þess
að koma í veg fyir allar óeðlilegar verðhækkanir.
Ein af orsökum verffbólgunnar á síðasta ári var sú, að fram-
kvæmdir fórn á óskipulegan hátt fram úr þeirri áætlun sem
ríkisstjórnin hafði gert. Tryggja verður, að slíkt handahóf
raski ekki jafnvægi vinnumarkaðsins framvegis, og verður
rikisvaldið að skoða það skyldu sína að koma í veg fyrir slíkt,
með stefnu sinni í fjármálum rikisins, samstarfi við banka,
lánsstofnanir og bæjar- og sveitarfélög eða öðrum ráðum,
ef nauðsynleg reynast.
í framhaldi af þessu telur flokksstjórnarfundur Alþýffu-
flokksins :
1. AÐ Alþyðuflokkurinn eigi að hafa sem höfuðtakmark stjórn-
malastarfsemi sinnar að tryggja fulla og stöðuga atvinnu
í landinu og vinna að því, að vöxtur þjóffarfram-
leiffslunnar verffi sem örastur. Til atvinnuleysis má
aldrei framar koma á íslandi. Og öruggasta leiðin til
raunverulegra kjarabóta og síbatnandi lífskjara er vax-
andi þjóðarframleiðsla. Til þess, að þessi markmið ná-
ist, telur flokkurinn, að starfa verffi eftir framkvæmda-
áællun, sem gerð sé til nokkurra ára í senn. Álítur Al-
þýðuflokkurinn, að með hliðsjón af breytingum þeim,
sem nýlega hafa orðið í efnahagsmálum þjóðarinnar,
sé nauðsynlegt að endurskoða framkvæmdaáætlun ríkis-
stjórnarinnar frá síðast liðnu vori og leggur áherzlu á,
að það verði gert sem fyrst. Verði slík endurskoðuð
framkvæmdaáætlun grundvöllur stefnunnar í efnahags-
málum á næstu árum.
2. AÐ Alþýðuflokkurinn eigi ekki aðeins að stefna að atvinnu-
öryggi vinnandi fólks og bættum lífskjörum þess, held-
ur cinnig að félagslegu réttlæti og sem réttlátastri
skiptingu þjóffarteknanna. Telur flokkurinn vífftækar
almannatryggingar öruggustu leiðina að þessu marki.
Alþýðuflokkurinn hefur verið forystuflokkur í trygg-
ingarmálum á íslandi og mun halda áfram að vera það.
Flokksstjórnarfundurinn telur næsta stórverkefni á
þeSsu sviði vera að koma á allsherjarlífeyristryggingum
fyrir alla landsmcnn og felur ráðherrum og þingflokki
að beita sér fyrir undirbúningi og framkvæmd þess
máls.
3. AÐ Alþýðuflokkurinn eigi að halda áfram að beita sér fyrir
auknu fjármagni til íbúðabygginga almennings. í því
sambandi verði lögð áherzla á, að tryggja Verkamanna-
bústöðunum og Húsnæðismálastjórn sem stærstan hluta
þess fjár sem fastar árlegar tekjur, er endurlána mætti
óliáð hinum almennu vaxtakjörum; — örva byggingu
ódýrra og hagkvæmra íbúða með því m. a. að verðlauna
byggingu þeirra með hærri eða vaxtalægri lánum og
stuðla að samkeppni byggingarverktaka um byggingu
slíkva íbúða, — og að liækka skyldusparnað ungs fólks,
en auka um leið réttindi þess til lántöku.
4. AÐ það hljóti í sívaxandi mæli að teljast hlutverk ríkis-
valdsins að stuðla að því, að allir íslendingar geti lifaff
heilbrigffu menningarlífi. Þess vegna eigi Alþýðuflokk-
urinn að vinna að sem víðtækustum og beztum mennt-
unarskilyrðum og efla menningarlíf þjóðarinnar.
5. AÐ vísindi séu nú orðin svo mikilvæg fyrir framþróun allra
atvinnugreina og aukna framleiðni, að Alþýðuflokkurinn
eigi að leggja sérstaka áherzlu á að efla hvers konar
rannsóknarstörf í þágu atvinnuveganna.
6. AÐ ljúka á yfirstandandi þingi endurskoðun gildandi skatta-
og útsvarslöggjafar í því skyni að létta opinberum
gjöldum af láglaunafólki og barnmörgum fjölskyldum.
Jafntramt leggur fundurinn ríka áherzlu á, að gerðar
verði gagngerar ráðstafanir til þess að uppræta skatt-
svik. Mismunur á raunverulegum lífskjörum einstakl-
inga og stétta á íslandi er mun meiri en mismunur á
umsömdum launum, og er þetta afleiðing af ólíkri að-
stöðu varðandi eftirvinnu, aukastörf og skatla- og út-
svarsmál. Veldur þetta tortryggni, sem gerir samkomu-
lag um launamál erfitt, og er þess vegna nauðsyn á
róttækari ráðstöfunum í þessu efni en hingað til hafa
verið gerðar.
7. AÐ halda þurfi áfram endurskoffun tollalöggjafarinnar í því
skyrú að lækka vöruverð í landinu. Jafnframt telur
fundurinn nauðsynlegt að efla tollgæzluna og bæta að-
stöðu hennar í því skyni að koma í veg fyrir smygl.
8. AÐ brýna nauðsyn beri til að endurskoða gildandi fyrir-
komulag á verðákvörðun landbúnaðarafurða, þar eð ó-
eðlilegt sé, að verðlag landbúnaðarafurða og þar með
með kaup bænda breytist sjálfkrafa í kjölfar tekju-
breyttngar launþega við sjávarsíðuna, eftir að bannað
hefur verið í lögum, að kaupgjald launþega breytist
í sarr.ræmi við breytingar á framfærslukostnaði. Að
öðrum kosti hljóti verkalýðshreyfingin að krefjast
verðtryggingar í einhverri mynd á kaupgjald sitt. Jafn-
framt beri að styðja bændur með lítil bú til að bæta
jarðir sínar og auka bústofn sinn.
í samræmi viff þaff sem hér hefur veriff sagt, ályktar flokks-
stjórnarfundurinn, aff Alþýffuflokkurinn haldi áfram starfi síiiu
í ríkisstjórninni og vinni m. a. aff þeim verkefnum, sem aff
framan greinir. Framtíff stjórnarsamvinnunnar verffur undir því
komin, hversu vel flokknum verffur ágengt í því aff koma
þessum málum fram.
%wwwwwwwwwwwwww%%wwwwwwwwwwwwwwwwtwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwi
Framh. ð 10. síffu
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 4. febrúar 1964 $