Alþýðublaðið - 19.02.1964, Blaðsíða 5

•^uiiNirit..... ..................................................................................................................................................................mmmmi..................................................■mnmiiit i/J
iffiiMiuiMuuiMiiiiiiniiiiimiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiimniniiiiiiniiiiiiinHiiiiiiiiHiimuiiiniiimiiiiíHiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiimníUiiiiMiiMminiiinniiiiiiiiiifiiiniiiiiiniiiiniiiiiiiiiimiiiiiiiimnMnimmiiniiiiHMiiiiMMiiMiiiiiimiiiiiiiHniniiimímíMimmiMmuiuiHiinimiM 'v’
Vortízkan í Parísarborg
Vetrarkuldi ríkir hér enn-
Hitinn er um frostmark, en
noKituð napurt er úti að ganga.
Hvað sem því líður, þá hafa
öll tízkuhúsin birt skoðanir
sínar á vortízkunni. Hún er
fjoibreyi.t að vanda, og styttir
það útmánuðina að gera sér
gre,n fyrir henni og fara að
hugsa um sumarblíöuna, sem
við eigum í vændum. í fyrstu
verður gert heildaryfirlit á vor
tízKunni, en svo sku,um við at-
huga, hvao hinir fremstu tízku
frömuðir segja um hana.
Fas konu ársins 1964 og útlit
á að emkennast af ró. Hún má
vera nokkuð sérvitur ú klæða-
val,, en um ofdtrfsku í þeim efn
um er ótímabært að ræða- Föt-
in eiga að vera einföld í sniðum
vel aðskorin og gefa þannig til
kynna lipurleika konunnar, eðl
ilegan þokka og reisn. Segja
má i hei.d, aö tízka ársins 1964
einkenn,st mjög af smekkvísi.
Sumarkjólarnir mega vera
vel kringdir og kvöldkjólamir
þeim mun flegnari. Frakkar
orða Það, eins og Marteinn
helgi hefði klofið þá í sundur
með sverðsoddi sínum. Kvöld-
kjóiarnir e.ga sem fyrr að vera
mjög íburðarmiklir og skraut-
legir. Kragar eru mikiþ í tízku
, þeir eiga að vera litlir og
ekki þröngir- Pilsin hafa fáar
djúpar fell.ngar, margar grunn
ar eða plíseruð. Þau eru oft
sniðin þannig, að þau láta í
Ijós hreyfingu. Aðaleinkenni
þeirra eru þó beltin, sem eru
úr leðri eða öðru efni, hnýtt
eða spennt á. Vinsælustu yfir-
hafnirnar eru bein.r lafafrakk-
ar eða víðar kápur með áfest
punktbelti við mittisstað.
Fa.agerð, sem setur mjög
sterkan svip á tízkuna, eru
hversdagsföt, — til að vera í
úti á landi, um helgar heima
hjá sér, i garðinum, kjólar og
síðbuxur fyrir húsmóðurina og
svo framvegis. Venjulega hef-
ur slíkur fatnaður ekki fylgt
neinum ströngum tízkubönd-
um, heldur verið „klassískur“
í sniðum, en nú hefur, eins og
fyrr segir, aukin áherzla verið
lögð hér á-
Aðaltízkuliturinn fyrir ungar
Siúlkur er um þessar mundir
svart sem lífga má upp með
hvítum eða heitum litum. Þetta
litaval er sagt framkal.a frísk-
leika og bliðleika ungra stúlk-
na. í sumar á maríublái liturinn
og hvítc að blakta. Mikið verð-
ur og um a.lskyns blágrænar
litasamsetningar. Auk þess þyk
ir alltaf fallegt að setja saman
andstæða liti.
Efnin í ár eiga að vera mjúk,
eins og til dæmis þunn ullar-
efni, en auk þeirra eru nokkr-
ar tegundir af gabardíni á boð-
stólum. Svarta stórgerða silkið
er.komið aftur í tízku. Mikið er
um þunn plíseruð efni og eru
föllin höfð í mismunandi lit-
um. Síðast en ekki sízt má minn
ast á músselinið, sem enn held
ur vinsældum sínum.
Hattarnir eru mikilvægur lið
ur í vortízkunni. Þeir eru barða
miklir og lægri en í fyrra. Til
skrauts á þeim má noca löng
flöt bönd, hnýtta vöndla eða
skrautblóm- Tízkan í ár er, eins
og áður hefur verið getið um,
mjög fjölbreytt, og kemur það
e.nnig á daginn í sambandi við
hattana, þvi að litlar kollur eru
einnig í u'zku, nothæfar á dag-
inn sem á kvöldin. Aðalein-
kenni hattanna er hversu létt-
ir þeir eru. Stundum virðast
þeir jáfnvel vera gégnsæir.
Hattarnir eru í ljósum og lífg-
and; litum. Auk þess er í tízku
að skreyta höfuðið og þá sér-
staklega hárið, með allskyns
slaufum, stórum eða litlum,
fíngerðum eða grófum.
Hárgreiðslur sumarsins ein-
kennast mjög af einfaldleika
og mild eika, Léttar mjúkar
by'gjur eru mjög í tízku. Hár
ið virðist eiga að vera nokkuð
sítt og hárvöndlar eru nærri
því alveg komnir úr tízku. Tú-
beringin ætlar að vera nokkuð
lífseig, en hún fer stöðugt
minnkandi.
Skartgripir, gervi eða ekta
eiga annaðhvort að vera mjög
einfaldir og látlausir í ár, eða
skratitiegir. Mikið er um að
setja saman litlar perlur og
slík men minna oft á „seytlandi
fossa“. Gerviblóm og hnýtta
Jeanne Lanvin hefur teiknað þessa kápu. Hún er sér-
kennileg fyrir það, að hún er opin að framan og" einungis
fest saman með laust ásettu belti um mittisstað. Vasarnir eru
kringdir að neðan og ermarnar hálfsíðar.
Þessa skemmtilegu ungmeyjardragt hefur Jean Patou
teíknað. Jakkakraginn er stór og liggur eiiki fast upp að háls-
inum. Draktin sem er hvít að lit, er hnýtt saman að framan
með áfestu belti.
skrautmuni er ráðlagt að nota,
þar scm þeir eiga við-
Meðan beðið er eftir sumar-
blíðunni, er talið viðeigandi að
bera hátízkuvöruna, pelsana og
skinnyfirhafnirnar. Þennan
fatnað á ekki að nota einungis
lengur til að vera fínn, eins og
menn orða það, heldur til hlífð
ar í öllum veðrum, jafnt í rign
ingu sem þurrviðri, hita sem
kulda, í vindhviðu sem logni.
Reynið eftir beztu getu að vera
„sportleg" til fara. Vinsælustu
skinnin eru af villiköttum, hlé-
börðum, sjávarotrum og selum.
Þau eru talin mjög sterk og
haldast alltaf áferðarfalleg.
Kjóll þessi vakti mestu hrifninguna hjá Dior. Takið sér-
staklega eftir kringingunni, ermunum og pilssniðinu. Þá skilst
hvílíkri gerbyltingu hann hefur valdið.
=
1
1
3
3
3
3
L
ilIIIHIIIIIIUIHHIIIIIIIIIHIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIi'HIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIimHIIIIIIIIIIHIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIHIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIIIIIIUIIIIIIIIIHHirHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIII
IIIIIIIIIIIHHIIIIIIIIIIIttlllllllllllllllllllllllllllllHHIIIHIIIIIIIIIII
1111111111111111111111 I MIIIIIH'f’j
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 19. febrúar 1964 $
immnrmtTnimnmmnimmin nfi»mmiTiimnnnnnminitnrmnmmrtnnniirrimminmini,i