Alþýðublaðið - 15.05.1964, Blaðsíða 6

Hver hefði búizt við þvs, að kossym yrðl stilSf upp viS
hls'ö krabhameins og bióöitappa? 8»að er nú kemiö í ijés, að
kossar eru langt frá því að vera nokkurt gamanmál og
þess verður naumast langt að bila að stofnað verði félag
til að hamla gegn þeim.
1 Það er orðið vandlifað i heitni
þessum og lífshættur blasa við
hvert sem maður snýr sér. Á
hverju götuhorni liggur hættan í
leyni, svo að maður er hættur að
þora út fyrir húsdyr af ótta við
ökuglaða bílaeigendur. Ekki er
þó miklu bjargað með slíkum
varúðarráðstöfunum vegna þess,
innivist og kyrrsetur bjóða heim
hjartveiki með slagi og blóð-
Ekkjan: „Til þess að karl-
mönnum lítist vel á stúlkurnar,
verða þær að vera ungar og
fallcgar”.
Hann: „Nei, þvert á móti,
kæra frú, þær eiga að vera al-
veg eins og þér”. ’
Presturinn: „Hvað gerðirðu
svo, lambið mitt, þegar hann
. ' kínnina?”
Prestsdóttirin: „Ég tók það
kristilega, og rétti honum hina
kinnina.
Hann: „Eg segi yður satt, að
hún fröken Anna, kærastan
mín, er svo gáfuð, að hún hefur
vit á við tvo”.
Frúin: Hún er þá mjög góð
í kona fyrir yðnr”.
tappa og guð veit hverju. Ef mað-
^ ur ætlar samt að reyna að bjarga
því sem bjargað verður og læðast
út, þræðandi húsveggi, kemst
hann sjaldan langa vegalengd
áður en hann verður að fara
fram hjá búðarglugga sem í er
ómótstæðilcg auglýsing um ein-
hvern sígarettupakka, úttroðinn.
af krabbameini.
Einhverjum kynni að finnast
þessi ömurlega upptalning vera
orðin nógu löng, en því miður,
listinn er lítið eitt lengri. Það er
nefnilega komið í ljós, að kossar,
þessi . algenga dægradvöl og lífs-
elixír jafnt snauðra sem ríkra,
eru með allra hættulegustu uppá-
tækjum, sem þekkjast. Því meira,
sem kysst er, því fyrr má kyss-
andinn búast við dauða sínum.
Hver koss rænir að meðaltali
þrem mínútum af ævinni. Fyrir
hverja 480 kossa glatast heill dag
ur. Þessar staðreyndir eru af-
hjúpaðar í bók einni, franskri,
sem ber titilinn: „Le Coeur a la
Rire.“ Maður gæti freystazt til að
halda að bókin væri kannski
verk einhvers illa innrætts
Frakka, jafnvel fransks mann-
hatara, en þær vonir fæðast and-
vana vegna þess, að bandarískur
hjartasérfræðingur styður þessa
kenningu.
Þrátt fyrir hinar dapurlegu
staðrevndir, sem bókin hefur að
geyma, er hún fjörlega skrifuð
og kemur raunar víða við og drep-
ur á mörg önnur rómantísk efni.
Hún er skrifuð af hjónum, sem
eyddu heilu ári í að afla sér
efnis til hennar. Þau hafa sjálf-
sagt orðið jafn óttaslegin, þegar
þau komust að sannleikanum um
kossana og lesendur þeirra við
lesturinn.
— Kossa skyldu menn umgang
ast af sömu varúð og hlaðna
byssu, segir sá bandaríski. Hann
bætir við, að kossar séu lífshættu
legir og sérhver siðmenntaður
maður ætti að leggja þá á hilluna.
En sérfræðingurinn er þrátt
fyrir þetta vonlítill um að geta
útrýmt þessum lesti. Þess vegna
gefur hann þeim, sem ekki geta
stillt sig um þetta, fáein góð ráð
til þess að skaðinn verði sem
minnstur.
1. Kyssið eins lítið og nokkur
kostur er.
2. Kyssið aðeins manneskju, sem
er stálhx-aust og tandurhrein.
3. Hreinsið varir og munn eftir
h v e r n koss með sterku
sóttvarnarefni.
Þýzkur prófessor hefur einnig
látið í Ijós áhyggjur sínar yfir
þeim afleiðingum, sem heitur
koss getur haft á heilsu manna.
Hann, kossinn, kemur hverri taug
og sin kroppsins á hreyfingu, seg-
ir hann, án allrar hrifningar. —
Hjartslátturinn getur stokkið úr
72 upp í 110 slög á mínútu og
blóðið þýtur með tvöföldum hraða
um æðarnar.
Þjóðverjinn telur einnig, að
það geti haft skaðleg áhrif á melt
ingarstarfsemina, ef menn kyssa
of lengi í senn.
Með þýzkri nákvæmni ljóstrar
hann upp livað kossar í raun og
veru eru: Koss er efnafræðilegt
fyrirbrigði, samsett úr vatni, nat-
ríum—klóríð, slími og meltingar-
vökvum.
VONARNEISTI.
Eftir miklar eftirgrennslanir
hefur tekizt að grafa upp einn
mann, danskan yfirlækni, Edkild-
sen að nafni, sem tók þessum
illu tíðindum með mestu ró. —
Hann var jafnvel svo miskunn-
samur að segja, að það gæti ver-
ið hollusta að kossum.
Gamlir, þreyttir menn, sem
hreyfa sig lítið úr stað, þurfa á
hreyfingu að halda fyrir vöðva
sína, ekki sízt hjartavöðvann. —
Kossar koma hjartanu á hreyf-
ingu.
Þess má einnig geta, að til eru
menn, sem vilja lifa áhættusömu
og ævintýraríku lífi, Fyrir þá,
eru kossar vafalaust upplagðir.
Og að lokum, þeir eru áreiðan-
lega ófáir kossarnir, sem þeir, sem
fyrir þeim verða, telja þriggja
mínútna virði og jafnvel talsvert
★ Heimsmeistarinn fyrrver-
i andi í linefaleikum, Floyd
1 Patterson, seldi fyrir stuttu
| hús sitt í hverfinu Yonkers í
| New York, sem að öllu öðru
, | leyti var byggt hvítum mönn-
I um.
Hann fékk sem svarar á 7.
I milljón króna fyrir húsið. En
11 það var ekki fjárskörtur, sem
1 i olli þv£, að hann losaði sig
= við það.
[ — Eg verð að hverfa þaðan,
= sagði hann. Enginn vildi leika
i sér við börnin mín og nágrann
f arnir hrópuðu „niggari” og
i „Sambó” á eftir þeim, þegar
f þau voru á leið í skólann.
★ Deilurnar milli indíána og
| hvítra manna eru ekki að fullu
i hjaðnaðar ennþá í Bandaríkj-
unum. Ennþá koma upp vanda-
mál og landaþrætur.
Fyrir nokkru var leyst deil-
an vegna þess lands. sem hvít-
ir menn tóku þegar gullæðið
stóð sem hæst í Kaliforníu
um miðbik síðustu aldar.
Með fjórum atkvæðum gegn
einu hafa forsvarsmenn kyn-
stofnsins, scm landið átti sam-
þykkt, að taka við sem greiðslu
rúmum 400.000 ísl. krónum. —
Þetta er ekki svo lítil summa,
en svolítið minnkar af henni
ljóminn, þegar í ljós kemur
að kynþátturinn telur nú um
35 þús. meðlimi.
★ Enginn og ekkert gat villt
um fyrir sálgreininum mikla,
ekki heldur karlmaður einn
sem kom inn á stofuna til hans
með fingurinn rekinn inn í
:yrað.
— Hjálpið mér, sagði hann.
Eg hef fengið flugu í eyrað í
eyrað og liún er að gera mig
vitlausann. v
Hinn snjalli sálgreinir kunni
ráð við þessu. Hann lagði mann
inn á legubekk, svæfði hann
og þegar hann kom aftur til
sjálfs sín, sagðist hann hafa
f jarlægt fluguna og hann þyrfti
ekki að hafa frekari áhyggj-
ur af henni.
Maðurinn gekk líka brosleit-
ur út, en þegar sálgreinirinn
mætti honum á götu skömmu
síðar, var hann aftur kominn
með fingurinn í eyrað.
— Hvað, sagði hann, er aft-
ur komin fluga?
— Nei, sem betur fer ekki,
en það hvarflar ekki að mér
að láta eyrað standa opið, svo
að ný fluga geti laumast inn.
Svo vitlaus er ég ekki.
lOIIIIIMMIIIIIUmlllllllllOlV i
£ 15. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ