Alþýðublaðið - 15.05.1964, Blaðsíða 8

og síðar í gagnfræðaskóla, lék ég
oft í skóiaieikjum. Draumur
minn er auðvitað sá að verða góð
leikkona og þa he zt bæði á sviði
og á hvíta tjaldinu. En þar er
mikill munur á. Kvikmyndun ge£
ur möguieika til ailskonar lagfær-
inga, endurtöku og klippinga
þannig að aueins það bezta sem
maður gerir verður eftir, en á
sviðinu verður maður að standa
sig lýta aust kvöld eftir kvöld,
kannski í 2 ár ef vel gengur. Þar
verða mistök ekki leiðrétt eða lag
færð á staðnum, þannig að sviðs
leikur er bæði miklu erfiðari og
útheimtir memi færni af leikar-
anum.
Ég er á þeirri skoðun, að það
sé auðveldara að vinna sig upp í
kvikmyndum og komast þaðan á
sviðið, en ekki öfugt. Ég hef hug
á að faia þá leiðina, en hins veg-
ar hef ég ekki hugsað mér að
kafna í smástjörnufansinum. Ég
get sagt þér t. d. að mér var boð
inn samningur til tyeggja ára við
20th Century Fox og hljóðaði
hann uppá 200 da i á viku. Ég
sagðist vilja fá 3000 dali á viku
og því var hafnað. Ég svaraði því
Ytri Njarvík er í þann veginn
að byggjast við Keflavík. Það er
ekki langt síðan að þarna voru
aðeins nokkur hús sjávarmegin
vegar. Þetta var klassiskt ísl. sjáv
arþorp, þar sem ibúarnir lfiðu af
útg. og lítilsháttar sauðfjárbúskap.
Nú á síðustu árum, líklega á sið-
asta hálfum öðrum áratugnum,
hefur byggðin þotið upp og út um
allar grundir og nú er ekki nema
tiltölulega mjótt eiði milli Kefia
víkurkaupstaðar og þessarar fyrr
verandi hjálendu hans.
Við komum í myndarlegt hús
við Brekkustíg, það er tvílyft og
á efri hæðinni býr Bjarni Einars
son, skipasmíðameistari næð konu
segja í því að vera eins púkaleg
og ég gat, til að vekja ekki á mér
athygli. Annars hef ég síður en
svo ástæðu til að kvarta undan
löndum mínum og eru blaðamenn
þá ekki undanskildir. í Banda-
nkjunum má maður hinsvegar
þakka fyrir ef maður heldur mann
orðinu eftir að hafa talað við þá
stéct manna. Þeir virðast hafa
fyrir reglu að hafa ekkert rétt
eftir.
— Hvað hefur þú verið að gera
þarna vestra, Guðrún, og hvað
ertu búinn að vera þar lengi?
— Ég er búin að vera þar síð-
an 1. okt. eða í sjö og hálfan mán
uð.þar af fimm óg hálfan í leik-
skóla Herberts Bergoffs, sem er
mjög þekktur í New York. Með
náminu var ég svo í vinnu hjá
„Scewart Models sem ijósmynda-
fyrirsæta. Námið er dýrt, en vinn
an er líka vel borguð svo að þetta
jafnar sig upp og vel þaS og nú fer
ég til Parísar og held náminu á-
fram þar. Að vísu er ekki ákveð
ið enn í hvaða skóla ég verð, cn
Dorian Leigh, sú sem ég hef unn-
ið hjá þar úti ætlar að hjálpa mér
að komast að í einhverjum góð-
um skóla.
— Þú stefnir þá markvisst að
því að verða leikkona, eða hvað?
— Ég hef alltaf haft mjög mik-
inn áhuga á leiklist, eða allar göt
ur síðan ég var í barnaskóla, þá —
G R EIN : G R É T A R ÖDDSSON
sinni og börnum. Guðrún Bjarná-
dóttir, áður Miss International á
Langasandi og nú ljósmyndafyrir
sæta í tveim heimsálfum býður
okkur að ganga til stofu:
—: Hyernig í ósköpunum viss-
úð þið. að ég var komin. Ég ætl-
aði svo sannarlega ekki að láta
vita af mér og fá að vera í friði
og hélt meira að segja að það
hefði tekizt.
Við útskýrðum fyrir henni að
líklega hafi fréttastjórinn fengið
vitrun, annaðhvort yfirnáttúru-
lega, eða þá frá einhverjum út-
smognum útsendara sínum og nú
væri semsé of seint að iðrast.
— Ég kom með Loftleiðavél í
gærmorgun og gerði meira að
hins 'Vegar cil, að ef mér gengi
vel námið og fengi rétt tækifæri
og viðfangsefni yrði ég 5000 dala
virði eftir þessi tvö ár.
Sannleikurinn er nefnilega sá,
að þeir dagar eru liðnir þegar
smástjörnur á löngum samningi
hjá kvikmyndafyrirtæki gátu unn
ið sig upp á stjörnuhimininn. Þær
kafna bókstaflega og staðna þrátt
fyrir að hæfileikar séu ef til vill
íyrir hendi. Þá er líka af sú tíð
að hægt var að komast til stjarn-
anna með viðkomu í svefnher-
bergf einhvers kvikmyndastjór-
ans. Slíkar aðferðir tíðkuðust á
frumbýlingsárum listarinnar, en
nú eru þetta köld viðskipti. Hafi
stúlkan hæfileika og þá skólun,
8 15. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ