Alþýðublaðið - 19.09.1964, Blaðsíða 8

W§$Mmm
mm 32

ÍEIN fámennasta stétt landsins er
;án efa auglýsingateiknarar, enda
imarkaður fyrir framleiðslu þeirra
akaflega takmarkaður. Meðal stór-
þjóðanna hafa auglýsingateiknarar
fyrir iöngu unnið sér veglegan og
fastan sess, og eru áli'tnir ómiss-
andi þegnar í þeim þjóðfélögum.
Við skulum nu raeða við ungan
auglýsingateiknara, Guðberg Auð-
unsson og heyra hvað hann hefur
að segja um nám sitt og auglýs-
ingar almennt.
Guðbergur Auðunsson auglýsingateiknari.
Guðbergur er til húsa í Aðal-
stræti 8 en þar vinnur hann að
auglýsingateiknun og alls kyns
umbúðaskreytingum.
— Hvar lærðir þú auglýsinga-
teikningar, Guðbergur?
— Á ,,Kunsthandværkskolen“ í
Kaupmannahöfn. 400 manns sóttu
um inngöngu í hinar ýmsu deild-
ir, þarna er meðal annars gull-
smíðadeild, tízkuteiknunardeild og
innanhússarkitekúrdeild og ker-
amikdeild. — 100 sóttum um
inngöngu í auglýsingadeildina,
en 25 komust inn. — Við
byrjuðum á því fyrsta hálfa vet-
urinn að teikna einn einasta lykil
aftur og aftur.
— Af hverju lykil?
— Líklega til þess að fá okk-
ur til að bera virðingu fyrir verk-
efninu, en fyrsía veturinn vorum
við mest við fríhendisteikningu.
Á það var lögð mikil áherzla, að
við rubbuðum ekki verkefnunum
af. Einnig vorum við í tíma, sém
nefndir voru „form ög faFver“,
þennan fyrsta vetur, auk lykilsiijis,
en auðvitað vorum við öll orðin
dauðleið á honum, bannsettum.
— Þið hafið máske lært lista-
sögu eða þess háttar?
— Við sóttum mikið málverka-
sýningar og söfn.
— Þessi skóli hefur máske ver-
ið í sambandi við „Akademíið“?
— Nei, alls ekki'. Danir kalla
þetta fag „Industriel grafik“, en
það hefur nokkuð víðfeðma merk-
ingu. Fríhendisteikningin gekk í
gegnum öli árin og var raunveru-
lega undirstöðuatriði og mikil á-
herzla lögð á hana.
— Var námið strangt?
— Já, það er óhætt að segja.
Milli bekkja saxaðist á nemenda-
fjöldann.
— Hvernig gekk námið fyrir
sig, bekk frá bekk?
— í öðrum bekk hélt fríhendis
teikningin áfram, eins og ég sagði
áðan, og þá fórum við líka að
tei-kna stafi, og tókum stafrófið í
gegn. Einnig fórum við oft í dýra-
garðinn til að teikna og út um
bæinn. Til dæmis í svokallaðri
Tejýti: Ragnar Lár. — Teikn.: Guðbergur Auðunsson.
„Gammel strand". í öðrum bekk
lærðum við einnig perspektiv-
teikningu, sem var mest gerð tii
að kenna okkur nákvæmni. Það
gekk svo langt, að til dæmis stóð
ein teikning saman af svona fimm
hundruð línum og ef ein fór úr
sambandi við hinar urðum við að
byrja upp á nýtt.
í þriðja bekk fóru hlutirnir að
verða alvarlegri, þá fórum við til
dæmis fyrst að gera plaköt að
ráði, en höfðum reyndar gert nokk
uð af þeim í öðrum bekk. Við gerð
um sem sagt plaköt í þrjú ár, á
að gizka tvö á mánuði.
— Fenguð þið máske verkefni
frá einhverjum fyrirtækjum?
— Nei, aldrei. Danirnir skilja
vel að talent er taient, en í skóla
nýtast ekki nema fimm prósent af
talentinu, en eftir það er fyrst
hægt að fara að leika sér að því
verkefni sem maður fær. Þá kem-
ur talentið aftur o? er orðið 90
prósent, þá kann maður réttar að-
ferðir. Til dæmis um það, hve
skólinn var strangur. get ég sagt
þér frá einum ungum kennara,
sem við höfðum, en hann tók við
okkur í þriðja bekk. Það má segja.
að hann hafi verið hið eiginlega
„púst“ frá lífinu sjálfu, en hann
kom með ýmis verkefni. Til dæm-
is auglýsingu í blað o? sagði okk-
ur að vinna verkefnið og mátti
ekki sjá á því fingrafar. „Þegar
þið skilið þessu, má ekkt sjást að
mannshendi hafi snert á því.“
sagði hann. Þessi verkefni varð
maður að vinna með öllum þykkt-
um af blýöntum. Þegar við höfð-
um lokið verkefnunnm var þeim
raðað upp á borð. Síðan gekk kenn
arinn kringum borðið og leiit á
þau. Þeim, sem hann ekki líkaði,
ýtti hann niður af borðinu og fyr-
ir kom að hann gekk á beim. Til
að útskýra þessa framkomu sína
sagði hann: „Ykkur finnst ég sjálf
sagt vera harður, en ég er ekki
harður miðað við kúnnana". Svo
varð sá, sem fyrir hinni hörðu
gagnrýni varð, að vinna verkefnið
á ný, hvað sem raulaði og tautaði.
— Svo var tekið nróf?
— Þetta var fjöeurra bekkja
skóli, og mjög strangur eins og ég
sagði, til dæmis féllu tveir milli
þriðja og fjórða bekkiar. Fyrir
fjórum árum kom bað fyrir að
tveir féllu á fullnaðarorófi, en það
er sjaldgæft. Harkan í þessum
skóla kemur til af því að þetta
er ríkisskóli, þannig að Danirnir
hafa kostað mína skólagöngu. í
einkaskólum borgar hver fyrir sig,
en það breytir mikiu. En í'ríkis-
skóla, þar sem nemendurnir eru
kostaðir af ríkinu, er eðlilégt og
nauðsynlegt að prófin séu ströng,
því hver vill borga fyrir þá, sem
lítið læra?
Eins og é'g sagði byrjuðum við
tuttugu og fimm, en aðeins tólf
útskrifuð.ust;
— Hvað várð svo af þínum skóla
systkinum, fengii þau vinnu við
si-tt hcéfi?
Ljósm.: Jóhann Vilberg.
— Já, öll. Danmörku er alit
af vöntun á auglýsingateiknurum
og kemur jafnvel fyrir, að þeir
eru rifnir úr skólunum áður en
þeir hafa lokið námi.
LÖN D &
LEIÐIR
— Telur þú Dani standa fram-
arlega í auglýsingateiknun?
— Þeir hafa vissulega gert
marga skemmtilega liluti. Sérstak-
lega hafa þeir gert stóra hluti.í
auglýsingum á matvöru.
— Var þér boðið starf í Dan-
mörku?
— Já, ég gat fengið starf, en
ég fór bara heim tveim tímum
eftír að ég féltk prófskírteinið.
— Heimþrá?
— Ætli það ekki, en ég vildi
ekki eiga heima í Danmörku.
— Líkar þér ekki vel við Dani?
— Jú, ágætlega, þeir borguðu
fyrir mig skólann. Auk þess var
gaman að koma heim með eitt-
hvað nýtt á könnunni.
8 19- sept. 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ