Alþýðublaðið - 22.10.1964, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 22.10.1964, Blaðsíða 15
 kom með þessi blöð í morgun. — Heyrðu sagðu ég þá við hana, þú ættir ekki að vera að kaupa , þessi blöð, blessuð reyndu held- ur að gleyma þessu öllu. Ég veit livað þú gengur í gegnum elsk- an, þú skalt ekki halda, að ég viti ekki, að þú hefur vorið a'ð gráta í alla liðlanga nótt. Þú hefur ekki gott af því, og ekki kemur það blessuninni honum Tom að neinu gagni úr þessu. Þú ert bara að gera mig vitlausa méð þessum óhemjulátum. og nú ættirðu bara að hætta þessu. En auðvitað gerði hún það ekki. Til þess var ekki nokkur von. Hún var óðamála og brosti til okkar. Þegar hún var að segja okkur frá öllu þessu. Hún hefði getað haldið endaiaust áfram að . blaðra svona, en þegar hér var komið spurði Pétur. — Er Sandra ekki heima? — Nú var það Sandra, sem þið ætluðuð að hitta, sagði hún. Ég hefði getað sagt ykkur strax að hún er ekki heima, og ég hef ekki hugmynd um hvenær von er á henni heim. — Nei, við komum ekki til að hitta Söndru, sagði Pétur. Við komum til að hitta þig. — Ef þið ætlið að fara að tala um prakkarastrikið, sem við gerðum þér, begar þið Anna komuð hingað síðast . . Þú mátt ekki vera reiður út af því. Það var í rauninni Tom, sem átti hugmyndina að því. Mér fannst alls ekki rétt að ég þættist vera móðir hans. Því mér fannst að við gætum sáert þær tilfinning- ar, sem þú bærir í brjósti til þinn ar raunverulegu móður. Og ég sagði við. Tom: — Hvað held- urðu að hann haldi um mig, að ég skuli vera móðir hans og vera ekki eidri en þetta. — Þú ert svo prýðileg leikkona Ivy, sagði Tom- þá. Ég hlakka til að sjá þjg leika móður mína. Og það var nú meinið. Ég get aldrei sett mig lir færi. um. að leika smáhlut- verk, fái ég tækifærj til. Þetta er meðfæddur fjári hjá.mér. Ég ætlaði mér að verða leikkona, en svo eignaðtst ég Söndru og þá var sá draumurinn búinn. Ég komstraunar aldrei almennilega af stað. Allt í lagi við skulum bara gleyma þessu prakkarastriki, sagði Pétur. En það sem mig langar til að fá að vita núna frú May. — Kallaðu mig Ivy, elskan. — Það sem mig langar til að vita hélt Pétur áfram, er livers vegna þú sagðir lögreglunni, að þú hefðir ekki hringt til mín í mín í gærmorgun. — Nú einmitt það. Mér fannst eins og henni létti. Ég hringdi alls ekki í þig, og sagði lögregl- unni þess vegna bara sannleik- ann. Átti ég heldur að ljúga að þeim. Hefðirðu heldur viljað það? Segðu mér bara hvað ég hefði átt að segja lögreglunni. — Frú May, ég vil að þú segir sannleikann, og játir að hafa hringt í mig í gærmorgun og beð ið mig að hitta þig á ákveðnu kaffihúsi við veginn til Lond- on, sagði Pétur. — Ég get ekki farið að segja það núna, sagði hún hálf vand- ræðalega. Því ég er búin að segja lögreglunni, að ég hafi ekki hringt. Fari ég- að segjá annað núna vita þeir, að ég er að ljúga, og það kemur hvorki mér né þér til góða. Ef ég hefði vitað fyrr hvað ég átti >að segja, hefði ég auðvitað . . . — Þú hringdir í mig, sagði Pétur. — Hún hristi höfuðið. — Nei, það gerði ég alls ekki. Hann hélt áfram þolinmóður. — Ég þekkti rödd þína mæta- vel. Það var ekki um að villast. — Nei, elskan. Ég hef ekki hugmynd um hver þetta gæti hafa verið, en allavega var það ekki ég. Hún sneri sér nú að mér. Heyrðir þú í þessari mann eskju, sem hann heldur að hafi verið ég? — Pétur hristi höfuöið. Þú veizt að hún gerði það ekki. Því þú talaðir bara við mig. — Þetta er heilmikil ráðgáta, sagði hún og studdi hönd undir kinn. Ef einhver hefur sagzt vera ég í símanum . . . Ég get sann- að að ég hringdi ekki til þín og ég er búin að sanna það fyrir lögreglunni. Ég sagði Við lög- regluþjónana: í gær fór ég ekki út fyrir dyr, fyrr en eftir hádeg ið, og ég borðaði hádegismatinn seint eins og ég geri nær ævin- lega. Paula kom til mín um morgunmn, eins og hún er sjálf til vitnis um. Hún fékk lánað straujárnið mitt til að strauja p'na blússu og nokkra kjóla, því straujárnið hennar var í ein- hveriu lamasessi. Lítið bið bara í kringum ykkur, sagði ég, og bað gerðu þeir svo sannarlega. Þeir le;tuðu allstaðar eins og þeir bvggiust við að síminn hiá mér væri falinn í skdrsteininum eða guð má vita hvar. Ef bú v'lt líka leita Pétur, þá er það meira en velkomið, því ég kann alls ekki bennan áhyggjusv:p á þér. — Hann stóð strax upp og . fór út,. Mér fannst Ivy May verða hálf hissa, að hann skyldi hafa tekið þessu boði hennar svona á stundinni. en hún yppti aðeins öxlum góðlátlega. — Ég segi alveg satt, Anna, sagði hún. Ég hringdi ekki í hann. — En gæti ekki verið að það hefði verið Sandra, sem aðeins hefði stælt rödd þína? — Sandra? sagði hún skyndi- lega hvasst. Nú voru augu henn ar ekki lengur sakleysisleg held ur hvöss og hörð. — Þið hafið afskaplega líkan málróm, sagði ég. Hún hefði átt afar auðvelt með að segjast vera þú. Það var skrýtið að fylgjast með henni meðan hún var að ráða þgð við sig hvort 'hún ætti að samþykkja það sem ég hafði sagt eður ei. Hún gat aðeins sagt það sem hún var búin að hugsa löngu fyrirfram, eða það sem einhver annar hafði sagt henni að segja. Að lokum hristi hún höfuðið Hún hristi það nokkrum sinnum með aukinni áherzlu. Þetta var ekki Sandra. Hún var hjá Tom, þegar hann hringdi í Pétur. — En hefur þér ekki dottið í hug, að það hafi verið konan, sem hann segist hafa hitt á strætisvagnabiðstöðinni? — Hún gæti ekki stælt rödd þína, sagði ég. Þið hafið aldrei hitzt. Ég var heldur ekki að segja, •uosspieaeH ^iTJÞH ANNIHÍIŒVIVI HH HHAII SÆNGUR Hrein frisk heilbrigð húð Endurnýjum gömlu sængnmar. Seljum dún- og fiðurheld ver. NÝJA FIÐUEHREINSUNIN Hverfisgötu S7A. Sírni 16738. Auglýsingasíminn er 14906 í baksturinn QnÖQÍð TEÍKNARI* , ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 22. október 1964 15, 'TE^/ObY

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.