BFÖ-blaðið - 01.01.1966, Blaðsíða 10

UMFERÐARMENNING
Góður ökumaður ekur alltaf eftir
aðstæðum, hægt, jafnvel löturhægt í
myrkri og slæmu skyggni, í hálku, á
hættulegum beygjum og blindum
hæðum o. s. frv. Hann ekur líka
greitt er svo ber undir. Hann hlíðir
umferðarreglunum, líka þeim ó-
skráðu, stendur ekki of fast á sínum
rétti, því hann veit að hinn eini,
sanni réttur hans (skylda) er sá að
forða slysum og tjónum. Slæmir öku-
menn aka ekki eftir aðstæðum. Það
eru þessir menn fyrst og fremst, þeir
sem hvorki hlíða hinum skráðu eða
óskráðu lögum umferðarinnar, sem
gera hana að martröð, ásamt þeim
gangandi vegfarendum, sem eru
sama sinnis.
Ég talaði um hin óskráðu lög
umferðarinnar. Þau eru oft lítið
minna virði en hin skráðu. Hér virð-
ist mér þó nærri því skorta mest á
hjá íslenzkum ökumönnum. Þú horf-
ir á bíl ryðjast í gegnum hóp gang-
andi fólks á gangbraut. Bíll bíður
við gangstéttarbrún, á bílastæði eða
á hliðargötu og þá kannske með
heila bílalest fyrir aftan sig, og fáir
stanza til að hleypa þessum bílum
fram. Það kemur raunar fyrir, því á
meðal okkar fyrirfinnast tillitssamir
ökumenn, en þeir eru fáir, að því er
io
virðist, samanborið við hina, sem
ekki eru það. Yfirleitt virðast menn
hér aka blint „á sítium rétti“ og láta
hinum eftir að bjarga sér eins og
bezt gerist. En þegar menn gera
þetta og svo eru ýmsir sem þver-
brjóta þennan rétt, er þá von að vel
fari? Það sýna slysin og tjónin, sem
við heyrum sífellt um. Verði hér
ekki hugarfarsbreyting hjá vegfar-
endum yfirleitt, veit ég ekki, hvernig
fara muni, en það verður áreiðan-
lega ekki vel eða okkur til sóma.
Það er lífsnauðsyn fyrir okkur að
skapa hér umferðarmenningu.
Að aka eftir aðstæðum: það gerir
sá, sem hliðrar til í umferðinni, sá,
sem aldrei snertir bíl sinn undir á-
hrifum áfengis, sá sem ekur ekki út
af á lausamölinni í beygjunum, ekur
ekki fram úr á blindhæð, ekur var-
lega fram hjá kyrrstæðum bílum,
skilur bílinn sinn eftir heima eða ek-
ur mjög varlega í hálku, gáir vel að,
ekur ekki með óhreinar rúður og hálf
ógegnsæjar, hefur bílinn sinn í lagi,
fyrst og fremst öryggistæki og ljósa-
búnað. Hér undir má líka telja það
að þekkja hættur umferðarinnar yf-
irleitt, t. d. gera sér grein fyrir, hve
menn sjá oft illa á ljósatímanum eða
jafnvel alls ekki t. d. dökkklætt fólk,
BFÖ-BLAÐIÐ