Skólablaðið - 01.05.1913, Blaðsíða 1

SKOLABLAÐIÐ
Sssss SJÖUNDI ÁRGANGUR
1913. Reykjavík, 1. mai. | 5. tbl.
Kverkenslan.
Um 10 ár eru nú síðan að eg var að ganga til spurninga,
til prestsins míns. Eg man vel hvað þá var oft kalt í kirkjunni
eg man vel þegar presturinn var að ganga um gólf og líta út
um gluggann, fermingarbræðrum mínum man eg Iíka vel eftir,
eg man hvað við sátum siðprúðir og stiltir. En nú kemur synda-
játning rnín: eg man ekki eftir einu einasta orði, sem prestur-
inn sagði við okkur við þessar kver-spurningar. Eg hefi leitað
í hug mínum, en þar eru áreiðanlega öll orð frá þessum stund-
um afmáð með öllu. Og kverinu hefi eg að inestu eða öllu
gleymt; helst finst mér að eitthvað af boðorðunum og nokkrar
ritningargreinar loða eftir; fljótur yrði eg nú samt að rifja alt
kverið upp ef eg færi til þess, en eg býst nú ekki við að
gjöra það.
Auðvitað er eg minnislítill. En eg hefi spurt nokkra full-
orðna menn um kverlærdóm þeirra og minni þeirra á hann og
komist að því, að reynsla flestra hefur orðið lík og mín, að því
er þetta snertir. Sumir hafa jafnvel sagt að kverið hafi þvingað
þá, svo að þeir hafi verið lengi að ná sér aftur, og að þeir hafi
tapað við það skerpu sumra sálarhæfileika sinna. Mér finst að
eg geti mjög vel skilið þetta. En hver er nú tilgangurinn með
þessari kverkenslu? Barnalega spurt. Eg hefi reynt að gjöra mér
grein fyrir því, og hefur fundist að með kverinú ætti fyrst og
fremst að kenna börnunum að þekkja guð og gera þau að
góðum mönnum. En er það virklega rétta aðferðin, eða leiðin
til guðs að þvinga eða skylda börnin til þess að læra heila bók
í vissri orðaröð? Eg efast um það. Eða ætli þau skilji betur