Skólablaðið - 01.08.1915, Blaðsíða 11

SKÓLABLAÐIÐ
123
Veður var hiö besta noröanlands um þetta leyti, svo menn
voru öruggir að sækja langt aö; af fundarmönnum áttu Skag-
firðingar og Vopnfirðingar lengst. Áhætta er það jafnan að
stofna til svo margbreyttrar samkomu í sveit, og mörgu var
búið að spá þar um, en ánægjan er þess meiri, þegar vel tekst,
eins og hér átti sér stað.
Sýningin var Þingeyingum til hins mesta sóma, og um leið
ljós vottur um það, að islenskur heimilisiðnaður er hvorki
dauður né í dauðans greipum, eins og margir halda fram.
Þegar e i n sýsla getur sýnt svo mikinn og svo góðan iðnað
á þessurn dögum hinna dýru og vandfengnu hjúa, þá liggur
einhvers staðar fiskur undir steini.
Hvað er það, sem knúið hefur fram þennan áhuga og þessa
samkeppni. Fyrir nokkrum árum var þó iðnaðurinn sagður á
fallanda fæti hér eins og svo víða annars staðar?
Sýningarnar munu eiga mestan og bestan þáttinn í framför-
unum, smásýningarnar, sem kvenfélagsdeildirnar hafa stofnað
til hver heima hjá sér undanfarandi ár.
Það er einmitt rétta leiðin, að æfa sig heima í fámenninu,
læra þar hver af öðrum og bera sig saman, þá verða menn
öruggari, er í fjölmennið kemur. Eg efast ekki um, að mörg
utansýslukonan, sem þarna var stödd, hafi heitstrengt með
sjálfri sér að reyna að koma upp ofurlítilli sýningu í sveit-
inni sinni við hentugleika. Vonandi, að hver sýslan taki þannig
við af annari.
Munirnir á sýslusýningu þessari voru úrval deildasýninganna
i vor, annað eins hefur líklega farið heim aftur, þó voru á 5.
hundrað munir sýndir.
Karlmannaiðnaðurinn var minni en við mátti búast, en góðau
þátt áttu karlmennirnir í dúkunum dýru; þeir höfðu ofið þá
flestalla, ,og hallaðist þar ekki á með tóskap og vefnað, hvoru-
tveggja var með snildarbragði.
Þingeyskar konur eiga miklar þakkir skilið fyrir að hafa
gerst forkólfar i þessu nauðsynjamáli, það var mikið i ráðist,
þvi sýningar eru enginn leikur.
Akureyri í júlí 1915.
H. B.