Alþýðublaðið - 07.08.1965, Blaðsíða 3

LBJ fær boöskap
um Hanoi - ferðina
Washington, 6. ágúst
(NTB - Rcuter)
Utanríkisráðherra Ghana, Alex
Quaison-Sackey, sagði í Washing-
ton í dag, að boðskapur sá sem
hann færði Johnson forseta gæti
sennilega þjónað málstað friðarins
I Vietnam. Kivame Nkrumah, for-
seti Ghana, hefur beðið hann að
færa Johnson forseta boðskapinn
að fenginni skýrslu um niðurstöð-
ur heimsóknar sérlegs fulltrúa
hans, Kwesi Armah, í Hanoi.
Utanríkisráðherra Ghana hóf
viðræður við Dean Rusk utanrík-
isráðherra skömmu eftir komuna
og mun Rusk síðan ræða við John-
son forseta.
AMMWWHMVmwtMMMMU
SKEMMTIFERÐ
FRAMSÓKNAR
Verkakvennafélagið Fram-
sókn efnir til síns árlega
sumarferðalags um helgina
14.—15. ágúst. Farið verður
að Kirkjubæjarklaustri að
þessu sinni.
Allar nánari upplýsingar
um ferðalagið er að fá á
skrifstofu Framsóknar í Al-
þýðuhúsinu við Hverfisgötu
milli klukkan tvö og sjö eft-
ir hádegi.
Félagskonur eru hvattar
til að fjölmenna í þetta ó-
dýra skemmtiferðalag og
bjóða vinum og venzlamönn-
um að taka einnig þátt i ferð
inni.
Ferðanefnd.
wwwMmwwwiWWWi
Enn hefur ekki verið ákveð-
ið hvort Quaison-Sackey skuli
hitta forsetann að máli. Utanrík-
isráðherrann sagði blaðamönnum,
að hann væri bjartsýnn að eðlis-
fari og sv \raði játandi spurningu
um, hvort hann færði „góðar frétt-
ir”. Talið er, að Nkrumah skori á
Johnson að hætta loftárásum á
Norður-Vietnam.
★ í Nýju Delhi lýsti aðalræðis-
maður Norður-Vietnam þar í borg,
Nguyen Hoa, því yfir í dag, að
Norður-Vietnammenn mundu ekki
setjast að samningaborði einungis
vegna þess að loftárásum yrði
hætt. Norður-Vietnam mundi því
aðeins taka þátt í samningaviðræð
um í líkingu við Genfarráðstefn-
una 1954 að hernaðarlegum skil-
yrðum Genfar-samningsins yrði
fullnægt.
Hann sagði. að tekið hefði verið
á móti Ghananefndinni í Hanoi til
að treysta samskipti Ghana og
Norður-Vietnam. Fenð nefndar-
innar hefði ekki staðið í neinu sam
Framhald á 14. síðu.
AKSEL SANDE-
MOSE LÁTINN
Osló (NTB).
RITHÖFUNDURINN Aósel
Sandemose lézt í gær, 66 ára að
aldri. Sandemose er fæddur í Dan
imörku, en móðir hans var norsk.
Árið 1929 flutti hann til Noregs og
hefur síðan verið talinn norskur
rithöfundur, enda skrifar hann á
norsku. Það hafa ávallt staðið
stormar um Sandemose í norsku
bókmenntalífi. Hann hafði róttæk
ar skoðanir í stjórnmálum og í
NÁTTÚRUSKOÐUN
Á SELTJ ARNARNESI
BÓKASAFN Seltjarnamess ætlar
að gefa Seltirningum og öðrum á-
hugamönnum kost á að kynnast
gróðri á utanverðu Seltjarnarnesi
og efnir í því skyni til gönguferð-
ar um framnesið nú í dag
ef veður leyfir.
Leiðsögumaður verður Ingiman
Óskarsson, grasafræðingur. Lagt
verður upp frá útsýnisskífunni á
Valhúsahæð kl. tvö eftir hádegi.
bókum sínum var hann ávallt
málsvari lítilmagnans. Hann barð-
ist á móti fordómum og hjátrú,
hann vildi koma upp um lygina
og prédika sannleikann.
Fyrstu bækur Sandemose voru
skrifaðar á dönsku, og kom fyrsta
bók hans út árið 1923 og þær bæk
ur hans sem komu út fyrir 1930
voru einnig skrifaðar á dönsku,
en eftir það skrifaði hann einung
is norsku. Flestar bækur hans
fjalla um sjómenn og sjómannalíf
og er Varúlfurinn, sem fyrst kom
út árið 1958 talið hans merkasta
verk. Þar koma fratn öll hans
beztu einkenni sem rithöfundar,
djúpur skilningur á mannlífinu,
kímni, og frábær frásagnarhæfi-
leiki. Auk skáldsagna sinna hefur
Sandemose ritað mikið i blöð og
tímarit og einkennast öll hans
skrif af kímni og hugmyndaflugi.
Hann var alla tíð mjög sjálfstæð
ur í skoðunum og óhræddur við
að koma þeim á framfæri.
Sandemose fékk llstamannaverð
laun norska rfkisins árið 1952.
Nokkrar bóka hans eru til í is-
lenzkri þýðingu.

slenzka heyið
mikið að gæðum
Rvík, ÓTJ.
HÉR er staddur í heimsókn
í boði Háskólans og á vegum
British Council, dr. William
Davis, igrasræktarfræðingur.
Dr. Davis er heimsþekktur fyr
ir rannsóknir sínar á því sviði,
og var um margra ára skeið
yfirmaður Grassland Research
Institute í Hurley á Englandi.
Hann hefur einkum haft sam
band við forystumenn búnaðar
deildar atvinnudeildar Háskól
ans, og ferðast með þeim um
Suð-vestur hluta Iandsins. Á
fundi með fréttamönnum sagði
dr. Davis að dvalartími sinn
hér hefði verið svo stuttur að
hann hefði ekki haft tíma til
þess að gera neinar nákvæmar
rannsóknir og þar af leiðandi
vildi hann ekki gefa alltof a
kveðnar umsagnir um neitt
varðandi íslenzkann landbúnað
og jarðrækt yfirleitt. Hins
vegar væri hann fús til þess
að ræða allt sem hann hefði
sérstaklega tekið eftir.
Eitt af því sagði hann vera
að sér virtist ekki nærri nógu
mikið beitt á túnin, hér væri
alltof lítið af búpeningi. Hin-
ir íslenzku kollegar sínir hefðu
bent sér á að mestur hluti
fjárins væri á afréfcti, og það
væri töluverður fjöldi. Hins
vegar væru þeir sammála um
að sumt land batnaði með þvi
að það væri mikið beitt, og
DR. WILLIAM DAVIS
mætti víða taka það til athug
unar.
Annað sagði hann vera hvað
hann hefði víða séð hey í gölt
um. Það teldi hann slæmt,
gæði þess minnkuðu töluvert
við það, einkum ef það blotn-
aði oft. Sér væri tjáð að að
stæður réðu mestu um og við
því væri auðvitað ekkert að
gera, nema reyna að bæta þær.
Dr. Davis sagði það álit sitt
að íslendingar ættu einkum að
beita sér að því að rækta þær
tegundir grass er þrifust vel
hérna. Sér virtist það einkum
vera fjóran tegundir, túnvin-
gull, vallasauðgras, vallafox
gras og língresi, sem til greina
kæmu. Snarrótarpuntur hefði
einnig verið til umræðu, en
hann er í mörgum löndum tal
in hálfgert illgresi. Hann gat
þess, að sér þætti það furðu-
legt hversu mikið að gæðum ís
lenzka hevið væri, sumarið í
sumar væri að vísu sérlega gott,
en sér virtist bændur yfirleitt
vera með fyrsta flokks hey.
Hið góða gras væri þó á allt
of litlu svæði, og íslendingar
ættu að stefna að því að rækta
sem mest af ábyggðunum.
Rannsóknir svndu að betta
væri vel hægt. Að lokum sagði
dr. Davis að það sem væri
landbúnaðinum mest áríðandi,
væri að stöðugum rannsóknum
væri haldið uppi, það væri frum
skilyrði allra úrbóta og fram-
fara. Dr. Davis heldur fjrrir-
lestur í fyrstu kennslustofu
Háskólans kl. 11 fh. í dag.
wwwwwwwúwwwwwwwww wwwwtwwwwwwwwwwww
Síldin“ kom með síld
Reykjavík,
Síldarflutningaskip- Síldar og
fiskimjölsverksmiðjunnar að
Kletti, sem lieitlr „Síldin” kom
til Reykjavíkur i fyrsta skipti
á föstudagskvöld með um 18
þúsund mál af sild, sem brædd
verður í verksmiðjunni í Örfir
isey og Klettsverksmiðjunni.
„Síldin” er 3400 tonn að stærð
og er skipið keypt í Noregi og
þar var þvi einnig breytt með
tilliti til síldarflutninga, settar
í það dælur, og vélar til að
knýja þær og lúgur settar á
tankana þannig að hægt er að
landa úr skipinu með löndun-
arkrönum Togaraafgreiðslunn-
ar.
Er breytingum á sklpinu var
lokið í Noregi fór það til Hjalt-
lands, en kom þangað um svip-
að leyti og íslenzku bátarnir
þar voru að halda heim svo
ekkert varð úr síldarflutning-
um þaðan. Skipinu seinkaði
nokkuð til íslands, af þeim á-
stæðum að það var í leigusigl-
ingum og kom seinna til Nor-
egs en ætlað hafði verið.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 7. ágúst 1965 3