Alþýðublaðið - 26.08.1965, Síða 14

BERJAFERÐ
Berklavöm í Hafnarfirði og Reykjavík fara
sameiginlega í berjaferð n.k. sunnudag 29.
ágúst. Farið verður frá húsi S.Í.B.S, Bræðra
borgarstíg 9, kl. 9 árd. Upplýsingar í símum
50366, 50978, 17399 og 35031.
Nefndin.
Lax- og silungsseiði
Ráðgert að selja eitthvað af lax- og sil-
ungsseiðum frá Laxeld isstöð ríkisins í
Koliafirði nú á næstunni. Þeir, sem áhuga
hafa á kaupum á slíkum seiðum, sendi inn
pantanir sínar fyrir 1. september til Veiði-
málastofnu'narinnar, Tjamargötu 10,
Reykjavík.
Laxeldisstöð ríkisins.
þjóSir séu líkari en Finnar og dyrnar. Og svo þarf varla að taka
Fimin farast
Framhald af 1. síðu
tmarsveitina úr Höfnum á stað-
inn með tæki og fullan mannskap,
en á meðan sigldi vélbáturinn
Guðjón Einarsson inn til Grinda-
Víkur og tilkynnti björgunarsveit-
inni þar, hvernig komið væri. —
Hafði hann hlustað á viðskipti
bátsins við loftskeytastöðina.
, Sigurjón vitavörður og synir
hans voru á strandstaðnum allan
tímann, að því undanskildu, að
Sigurjón þurfti að skreppa heim
eins og áður er sagt. Báturinn
hafði strandað um 50 metra frá
tandi í fyrstu. Lagðist hann á
hliðina frá landi og gengu ólögin
yfir liann og köstuðu honum til.
Smám saman barst hann að berg-
inu, þangað til ekki munu hafa
verið nema nokkrir métrar úr stór
grýtisurðinni undir berginu og út
í bátinn. Vitavarðarfeðgar gátu á
stundum kallast á við skipverja
Og reyndu eftir megni að halda í
þeim kjarkinum, því hjálpin væri
ekki langt undan. Þeir urðu þó að
horfa á þá hverfa í brimlöðrið
hvern á fætur öðrum. Sigurjón
hafði með sér línubyssu og skot
Og reyndi að skjóta líflínu um
borð í bátinn. Skotin re.vndust ó-
virik, enda legið í vitanum síðan
árið 1950. Einnig reyndu þeir að
fá skipverja til að láta líflínu
fijóta í land á belg, en einhverra
hluta vegna gátu bátverjar ekki
einnt því, líklega örðugt um vik
á flakinu, þar sem það barðist
» brimgarðinum og ólögin gengu
látlaust yfir.
Um klukkan fimm um morgun-
Inn kom björgunarsveitin úr Höfn
utn 'ú vettvang. með tæki sín og
hafði þá orðið að aka eftir vegi,
sem er vægast sagt í vítaverðu
ástandi. Tafði það einnig fyrir
björguninni. Þegar björgunarsveit-
in kom, hafði öllum skolað út,
nema þeim tveimur er á stýris-
húsinu voru og tókst Atla að brjót
ast fram á bátinn milli ólaganna
Og festa línuna, sem skotið var út
til hans. Mátti ekki tæpara standa
því í þeim svifum brotnaði stýris-
húsið af bátnum og livarf það í
löðrið.
Mikið ólag gekk yfir bátinn rétt
í því að Atli var að búa sig
undir að fara í stólinn. Voru
menn í landi um stund uggandi
um að hann hefði farið með óiag-
inu, en hann hékk í og snarað-
ist í stólinn strax og það var
gengið yfir. Var hann síðan dreg-
inn í land. Atli var ákaflega hrak-
inn og þrekaðpr, en gekk að eig-
in ósk frá strandstaðnum um
kílómeters langa leið upp á veg-
inn, þar sem bílarnir biðu.
Atli Mikalsen er ekki nema 17
ára gamall og þykir hafa sýnt
mikið þrek og kjark í þessari
mannraun. Sama má segja um
Konráð Sigurjónsson, son Sigur-
jóns vitavarðar. Hann stóð í urð-
inni undir bjarginu þar sem
öskrandi brimið sauð við fætur
iians og hætti lífi sínu hvað eftir
annað við að reyna að ná til manna
sem bárust upp að grjótinu.
Mennirnir, sem fórust með
Þorbirni RE 36 eru þessir:
★ Guðmundur Falk Guðmunds-
son, skipstjóri, 51 árs.
★ Hjörtur Guðmundsson, 15 ára,
sonur skipstjórans.
★ Jón Ólafsson, vélstjóri, 26
ára.
★ John Henderson, 21 árs,
skozkur.
★ Kaz Walerian Gron, 22 ára,
skozkur.
Þorbjörn RE 36 var 46 tonna
eikarbátur, smíðaður í Danmörku
árið 1950, en keyptur hingað til
Reykjavíkur í vor frá Þingeyri.
Eigandi og útgerðarmaður var
Guðmundur Falk Guðmundsson
skipstjóri.
Nauðlending
Frh. af 1. síffu.
halda síðan áfram til Reykjavík
ur. Klukkan 14.45 heyrði flugvél
frá FluigiSýn, sem var á flugi á
svipuðum slóðum neyðarkall frá
vélinni sem þegar var lent heilu
á höldnu. Kerti hafði bilað í vél
flugvélarinnar og því ekki um
annað að gera en nauðlenda. Beð-
ið var um ný kerti og eldsneyti.
Flugsýnarvélin kom skilaboðun-
um þegar áleiðis til flugturnsins
í Reykjavík. Þegar var hafin leit
úr lofti og tóku margar flugvélar
þátt í henni. En vegna hríðarbylja
og skafrennings tókst þeim ekki
að finna hana þrátt fyrir að leit-
að var fram í myrkur. Vonast er
til að flugbjörgunarsveitirnar
finni mennina, en þó er það ekki
víst, vegna myrkurs og hríðar. Ef
ekki átti að hefja leit úr ’.ofti þeg
ar í birtingu í mongun. Ef stað-
setning nauðlendinganstaðarins
er rétt er 20 km. leið í sæluhúsið
að Laugarfelli og þar ættu menn
irnir að geta leitað skjóls ef þeir
hafa ekki fundist í nótt.
Finnar
Framhald úr opnu.
leizt vel á Finnland, og við höfðum
ekki verið þar lengi. þegar mér
var boðin svo góð atvinna í Sví-
þjóð, að ég gat ekki staðizt boðið.
— Voruð þið þar lengi?
— í fjögur ár. Eg vann hjá
vöruhúsinu Tempo í Stokkhólmi,
en hennar tími fór að mestu leyti
í að læra sænskuna.
— En svo komið þið til íslands,
hvenær var það?
— 1961 komum við hingað aft-
ur. Þá var þetta orðin heil fjöl-
skylda, því að við höfðum eignast
dóttur. Það er svo kostnaðarsamt
að ferðast með fjölskyldu milli
landa, að eins gott er að setjast
að þar, sem maður er kominn.
— Stofnaðir þú þá þetta fyrir-
tæki?
— Já, ég byrjaði þá með „Dek-
or” og hef haft af því ágæta at-
vinnu síðan. íslenzkir kaupmenn
eru eiginlega núna fyrst að vakna
af löngum dvala. Þeir eru núna
fyrst að sjá, að ekki er hægt að
selja vöru án þess að auglýsa
hana. Árið 1953 þekktust varla
gluggaútstillingar hér og yfirleitt
ekki það, sem við í dag köllum
auglýsingar, því að í þann tíð
voru setjararnir eingöngu látnir
ráða því, hvernig auglýsingin
varð. Nú eru það auglýsingateikn-
arar og aðrir sérmenntaðir menn
á þvx sviði.
Hafa ekki margir lært glugga-
skreytingar síðan?
— Jú, sérstakiega hafa það verið
stúlkur, en þær hafa margar hverj-
ar orðið að hætta störfum vegna
þess, að hér fæst ekki í næstu
búð það efni, sem til þarf. Þær
hafa ekki lært að búa til efnið,
og þess vegna detta þær út úr
þessu. En það má geta þess hér
iíka, að tollar af öllu, sem út-
stillingum tilheyrir, eru alveg ó-
skaplega háir, svo háir, að liárið
á höfði manns rís, þegar maður
hevrið verðið nefnt.
Mér finnst að samtök þeirra
manna, sem þurfa að láta vinna
fvrir sig við gluggaskreytingar
ættu að beita sér fyrir að toll-
arnir verði lækkaðir. Þetta ætti
að vera þeirra áhugamál, því að
þeir borga.
Finnst þér Finnar og íslend-
ingar líkir?
-— Eg hef verið á öllum Norður
’öndunum, og ég held að mér sé
óhætt að segja, að engar tvær
íslendingar. Eg segi það satt, að
þegar ég kom hingað fyrst fannst
mér strax að ég væri kominn
heim.
— Hvað er að hinum Norður-
landaþj óðunum?
— Titlarnir og stéttaskiptingin
í Svíþjóð og Danmörku, það er
nokkuð, sem ég er ekki hrifinn
af. í Noregi er þetta allt miklu
frjálsara, þó að þar tíðkist ekki
að segja: „Heyrðu, góði” við sér
æðri menn, frekar en í Danmörku
og Finnlandi.
— En landslagið hér?
— Mér finnst að sumu leyti
vanta skóg. Ef hér væru komin
stór og myndarleg tré, væri þessi
eilífi næðingur ekki eins mikill
hér á Reykjanesskaganum. — Mér
finnst skógleysið ekki eins áber-
andi, þegar ferðast er um landið,
því að þar sér maður alltaf eitt-
hvað nýtt og litríkt. Fegurð og
fjölbreytileiki landslagsins er
svipaður og í Lapplandi. Útsýnið
er kannski 80-90 kílómetrar, og
fjöllin eru alltaf að skipta um lit.
Loftið er líka svo tært og hreint,
vegna þess að. hér er enginn verk
smiðjureykur.
— Dýralífið?
— Það er að sjálfsögðu minna
en í skógiklæddum löndum. Lítið
er hér um villt dýr, en þó höfum
við nokkrir félagar hér, drepið
18 minka á þessu ári. Við förum
gjarnan í tveggja eða þriggja
daga minkaveiðiferðir, og liggj-
um þá úti.
— Hvað finnst þér sem Finna
skrítið á íslandi?
— Skrítnust held ég, að séu öll
þessi lög og reglur, sem hér eru
sett, en enginn virðist fara eftir.
Til dæmis aðgangur að vínveit-
ingahúsum er takmarkaður við 21
ár, en svo sér maður þar nýfermd
börn, jafnvel þótt lögreglan sé við
það fram, að annar
er fullur þar inni. Annað finnst
mér skrítið, og það er í sambandi
við hundahaldsbannið. Hér er
mönnum bannað að hafa hunda,
sem eru þrifalegustu grey, — en
milljónir af köttum hlaupa hér
um allt, án þess að nokkuð sé við
því sagt. Það ætti heldur að setja
lög um að köttum væri bannað
að pissa hvar sem er, svo að mað-
ur væri laus við „kattarhlandslykt-
ina” úr hverju horni.
— Jæja, við tölum ekki við
fleiri Finna í dag. Þeir virðast
allir vera ánægðir með að vera
hér, þó að ýmislegt megi að sjálf-
sögðu betur fara hér, sem annars
staðar.
Við óskum Finnum á íslandi
og öllum þeim öðrum, sem ekki
eru hér innfæddir, alls góðs á
komandi árum og bjóðum þeim að
vera hér eins lengi og þelr vilja,
því að alltaf höfum við þörf fyrir
fólk — og þá sérstaklega duglegt
og gott fólk, eins og Norðurlanda-
búar yfirleitt eru. — ór.
Vinnustöðvyn
Framhald af 2. síðu
Félag bifvélavirkja,
Félag blikksmiða,
Sveinafélag skipasmiða,
Sveinafélag járniðnaðar-
manna, Akureyri,
Járniðnaðai’mannafélag
Árnessýslu og
Félag málm- og skipa-
smiða, Neskaupstað.
Önnur sambandsfélög munu
fylgjast með og hafa samráð um
samningagerðina.
Samningamálum þessara félaga
var vísað til ríkissáttasemjara um
mánaðamót júní-júlí síðastl.
Kaup málmiðnaðarmanna og
skipasmiða er fast vikukaup.
Aðvörun
um stöðvun atvinnurekstrar
vegna vanskila á söluskatti.
Samkvæmt kröfu tollstjórans í Reykjavík og heimild í
lögum nr. 10, 22. marz 1960, verður atvinnurekstur
þeirra fyrirtækja hér í umdæminu, sem enn skulda sölu-
skatt II. ársfjórðimga 1965, svo og söluskatt eldri ára,
stöðvaður, þar til þau hafa gert fúll skil á hinum van-
greiddu gjöldum ásamt áföllnum dráttarvöxtum og kostn-
aði. Þeir, sem vilja komast hjá stöðvun, verða að gera
full skil nú þegai’ til tollstjóraskrifstofunnar, Arnar-
hvoli.
Lögreglustjórinn f Reykjavík. 25. ágúst 1965.
Sigurjón Sigiu'össon.
va '&rVí/
%
26. ágúst 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
' gítöi iífes: t«ÖÁ.!‘!yi>f<UA