Alþýðublaðið - 12.12.1965, Qupperneq 16

sidan
Bókmenntagagnrýni getur
verið býsna skemmtileg, Að
minnsta kosti hló ég vel og
lengi, þegar ég las eftirfar
andi hjá Indriða í Tímanum
í gær.:
í einni bók skilst mér að
höfundurinn hafi hreinlega
ggfizt upp við að lýsa aðfara
samneytis karls og konu, og
hafi séð þann kost einan
að, láta konuna falla úr lausu
lofti ofan á karlmanninn,
Slíkt mundi Kristmanni aldr
ei detta í hug og mættu ung
ir höfundar nokkuð af því
læra.

Kallinn veiktist. Læknir
ir.n kom og skoðaði hann,
Að því búnu sneri læknir
inn sér að kellingunni og
sagði: — Þetta er nú ekk
ert alvarlegt. En mér geðj
ast ekki að því, hvernig hann
lítur út. Kellingin svaraði
um hæl: — Nei, ekki mér
heldur. En hann hefur samt
verið góður við börnln.
Víðförull Ameríkumaður
kom til Ítalíu og m.a. skoð
a'öi hann eldfjallið Vesúvíus.
4 Hann horfði ofan í gíginn og
1 sagði:
» — Well, finnst ykkur þetta
ekki eins og í víti,
— Víða hafa þessir Amerík
anar komið, svaraði Frakki
sem var þarna nærstaddur.
Það er víst ekki svo ýkja langt
síðan menn voru að drepast úr
ófeiti hér á landi og fjöldinn aíl
ur átti varla ofan í sig að éta.
Nú hefur þetta snúizt við. Allir
liafa nóg að bíta og brenna, og
þegar menn hættu að drepast úr
ófeiti fóru menn að hrökkva upp
af í hrönnum úr feiti og allskyns
óáran sem lienni fylgir.
Nú er meira að segja svo kom
ið í þessu ágæta landi, að við
framleiðum miklu meira af mat
vælum en við getum sjálfir torg
að, og þær landbúnaðarafurðir,
sem við framleiðum umfram eigin
þarfir seljum við úr landi, og greið
um með þeim svo einhver fáist til
að kaupa þær og éta.
En okkur gengur samt misjafn
lega að losna við blessaða um
fram framleiðsluna þrátt fyrir
meðgjöf.
Og nú er svo komið að hér á landi
hefur haugazt upp eitt mikið
smjörfjall, sem enginn virðist vita
hvað á að géra við, því kaupandi
fyrirfinnst enginn.
Einu sinni þurftu íslendingar
ekki að vera í vandræðum með
sitt smjör. Þá átum við allt okk
ar smjör og meira til, og er okk
ur því hér nýr vandi á herðum
En ervginn skyldi samt ráða
laus deyja, og ef þjóðin tekur
höndum saman verður henni áreið
anlega ekki skotaskuld úr þvi
að koma smjörfjallinu fyrir katt
arnef.
Einfaldasta leiðin, sem til er í
þessum efnum 91 sjálfsagt sú
að skikka þjóðina til að éta meira
smjör og hætta um leið öðru feit
metisáti sem veitir landbúnaðin
um ekki minnsta stuðning. Fyrir
nokkrum árum var smjör skammt
að og menn urðu að skila mið
um til að fá keypt smjör á við
ráðanlegu vérði. Nú er ekki anriað
en ;að deila smjörfjallinu n'ður
á landsfólkið og vijkikka hvern
mann til að éta það sem kemur í
hans hlut. Yrðu þá væntanlega
gefnir út nýir smjörmiðar um
hver áramót að viðlagðri hegn-
ingu og sýna þannig, að þeir hafi
lagt fram sinn skerf í baráttunni
við ismjörfjallið. Sjálfsagt væri
líka að skylda veitingahúsin til
að hafa smjörlagið á hverri brauð
sneið af ákveðinni þykkt að við
lagðri réfsingu að lögum, ef út af
væri brugðið. Þá ætti ríkið auk
þess að dreifa ókeypis matreiðslu
bókum, þar sem væru uppskrift
ir að smjörfrekum réttum. Til eru
réttir eins og smjörgrautur og
smjörkaka, og þótt vafalaust megi
búa þá til án þess að nota svo mik
ið sem smjörklípu, þá er engin
ástæða til að láta fólk komast
margt er að athuga í þessu sam
bandi. Sjálfsagt er til dæmis og
upp með slíkt.
Árásin á smjqrfjallið verður
að sjálfsögðu að vera þrautskipu
Margt er að athuga í þessu sam
bandi. Sjálfsagt er til dæmis og
lögð og er rétt að nefnd verði
skipuð til að annast alla skipulagn
ingu og samband við blöð og út
varp. Vel væri til fallið, að í upp
hafi herferðarinnar gegn smjör
fjallinu léti nefndin taka mynd af
sér á smjörfjallstindinum, og gæti
liún til dæmis haft einhvern ráð
herrann með sér. Eins mætti taka
m.vnd af nefndarmönnum á fundi
í einhvévju frystihúsinu, þar sem
þeir allir sætu á smjörkössum og
borðuðu smjörkökur. Þetta gæti
vafalaust orðið fyrsta flokks for
Ég hef verið í spilatíirium í
næstum þrjú ár og nú ætla ég
að leyfa ykkur að heyra hve
’ I
lítið maður fær fyrir penipgana
nú á tímum,
eðliiegt, lað verðlauna þá fjöl
síðumynd fyrir dagbiöðin.
skyldu íslenzka, sem mest borð
aði á einu ári vísindalega útreikn
að og niðurdeilt á hvem fjöl
skyidumeðlim. Þetta gæti einnig
gefið tilefni til góðrar blaðamynd
ar, það er að segja ef fjölskyld
an rúmast á einni mynd.
Þá er rétt að minna á eina leið
Lækka mætti vetð á smjöri til
að freista þess að auka neyzlu
innanlands. Þættu það vafalust
talsverð tíðindi ef smjörverð lækk
aði. En þessi Ieið er víst álíka vel
fær og Þorskafjarðarheiði venju
lega er um þorrann, og að smjör
verð hafi lækkað, ja, slíks eru
víst engin dæmi í allri. íslands
sögunni og væri ekki rétt að fara
að byrja nú á slíkri ósvinnu.
Nei, smjörfjallið stendur enrj
óklifið, og enginn ræðst til ab
lögu við það. Þjóð sem gefur háifi
í sjö milljónir í herferð gegn
hungri, getur ekki látið það um
sig spyrjast að hún ráði ekki við
eitt lítið smjörfjall, sem öllum
virðist þó ofviða þessa stundina,
oooooooooooooooc
/