Alþýðublaðið - 21.12.1965, Blaðsíða 16

SPÁDÓMAR
I ii
Ég fór með lítinn vin minn
í kirkju í fyrsta sinn. Mér
fannst það vera tímanna tákn
sem snáðinn sagði við inn
ganginn: — Þarf maður ekk-
ert að borga, afi.. .
Það er nóg að lesa fjórar
síður af 160 bókarinnar, þvi
að sama þulan, sami marvað-
inn er alls staðar. Það er
merkilegt 1 ernig höfundur
inn hefur ,r nnt þessu.
Vísir.
Stjörnusþálkallinn í Vísi,
tsegir að ég eigi að taka til
lit til leiðbeininiga eldri og
reyndari manna. Hann þekk
ir ekki karlinn augsýnilega.
NÚ ER STYZTA vika ársins þeg
ar hafin, aðeins þrír dagar til
jóla og óþrjótandi verkefni eftir
sem leysa verður á þessum dög
um ef að líkum lætur. Suður á
Frakklandi er búið að endurkjósa
de Gaulle forseta næstu sjö árin.
Gamli maðurinn er þó greinilega
örlítið farinn að stirðna, því að
honum tókst ekki að ná kosningu
fyrr en í annarri tilraun, en það
er auðvitað jafngilt fyrir því. Ann
ars virðist hann hafa verið óvenju
hógvær í kosningabaráttunni að
þessu sinni, og það kannski skýr
ir það, að kjósa þurfti tvisvar.
Hann lét þess meira að segja getið
að hann væri vissulega dálítið far
inn að reskjast og kvaðst heldur
ekki vera alvitur eða almáttugur.
Þetta sagði hann að vísu þannig,
að vel mátti skilja að hér væri að
eins um hæverskuafneitun að
ræða, likt og þegar menn fara
hjá sér og roðna við það að borið
er á þá lof. Viðbrögð manna urðu
líka á þá lund, sem til var 'ætlast.
Menn sögðu (upphátt eða í hljóði)
Víst ertu bæði almáttugur og al
vitur, landsfaðirinn okkar góði,
og síðan hlupu menn til og kusu
hann.
Annars voru það fleiri sem unnu
sigur í þessum kosningum en de
Gaulle einn. Sérfræðingarnir
sem spá fyrir um úrslit kosninga
hittu nákvæmlega naglann á höf
uðið, þegar þeir sögðu fyrir um
það í síðustu viku hver úrsiitin
yrðu. Spádónujfanir rættust svo
nákvæmlega, að menn gætu freizt
ast til að halda, að kosningarnar
hefðu verið settar á svið,* og úr
slitin ákveðin fyrirfram. eins og
sums staðar kvað vera gert, en auð
vitað er slíku ekki til að dreifa
þarna. Skoðanakönnuðirnir eru
bara orðnir svona miklir spámenn,
og væri sannarlega ekki vanþörf
á að veðurstofan okkar yrði sér úti
um einn slíkan meistara í að ségja
fyrir óorðna hluti.
Ekki svo að skilja, að hér á lándi
séu ekki til ágætir spámenn. Þeir
eru fleiri en menn almennt gera
sér grein fyrir. Gamall kunníngi
minn einn var einu sinni gestkom
andi í þorpi úti á landi. Þetta
var að vetrarlagi og liann ætlaði
að taka strandferðaskip suður, en
á því varð nokkur bið að það kæmi
Hann settist því upp hjá eina
manninum í þorpinu, sem hajin
þekkti; það var skólastjórinn,
skemmtilegur maður og fráságna
góður. Tíminn var fljótur að líða
á heimili skólastjórans, en hann
skýrði gestinum ítarlega frá þorp
inu og lífinu þar og einkum ■ var
honum tíðrætt um þorpsbúana,
hátterni þeirra og hugsanagang.
Og ekki spillti það, að skólasjtjór
inn var hin mesta hermikráka og
gat brugðið sér í gervi þeirba
manna, sem hann sagði frá í þiað
og það skiptið.
Þessi dagur var fljótur að líða,
en skipið var væntanlegt morgun
inn eftir. Þegar til kom seinkaði
því, og var tilkynnt að það kabmi
ekki fyrr en undir kvöld. Þeim
félögum datt þá í hug að gera
Er ekki að orðlengja það, að
kunningi minn hafði nóg að gera
við að spá fyrir þorpsbúum allt
þar til skipið fór, en i réttlætis
ins nafni er þó rétt að taka það
fram, að ekki lét hann viðskipta
vinina gjalda sér fyrir ómakið. En
hami fékk á sig hið mesta orð sem
spámaður, og lengi á eftir voru
þorp'-búarnir að impra á þvi við
skólastjórann, hvort spámaðurinn
kæmi ekki einlivern tímann aftur
í heimsókn; þeir yrðu að þakka
honum spádómana, sem allir með
tölu hefðu rætzt.
sér eitthvað til skemmtunar um
daginn, og var það úr, að skóla
stjórinn lét þau tíðindi berast um
þorpið, að gesturinn, sem lijá sér
væri og ætlaði suður með skip
inu, væri kunnur spámaður; liann
vildi að vísu ekkert vera að flagga
þeim hæfileika þarna, því að hann
væri á hraðri ferð, en það væri
náttúrlega aldrei að vita, hvað
hann gerði fyrir fólk, ef það
hann vel. Eins og lög gera
fyrir bárust þessi tíðindi um allt
þoi-pið á skömmum tíma, og ekki
leið á löngu, þar til gestagangur
inn byrjaði hjá skólastjóranum.
Fyrst kom húsfreyja ein úr næsta
nágrenni. Skólastjórinn tók á móti
henni, og af því að hún var í
hópi þeirra, sem hann hafði hermt
einna mest eftir kvöldið áður,
hleypti hann henni þegar inn til
spámannsins. Hann var þá búinn
að setja upp heljairmikil! gleí
augu og farinn að fitla við spil.
og auðvitað var það engum tor
merkjum bundið, að hann miðlaði
henni af hæfileikum sínum. Skóla
stjórinn var búinn að segja honum
svo mikið um konuna, að lionum
varð engin skotaskuld úr því að
sannfæra jkonun^ og spá fyrir
henni glæsilegum frama, en með
svo völdum orðum og óljósum
að eiginlega hlaut spádómurinn að
rætast, livernig sem allt ylti.
Kjórkassarnir láku í fyrra skiptið ....
Við hér á baks|Cu!nni, erum
sýnu verri spámenn en þessi á
gæti maður, við erum jafnvel enn
lakari spámenn en veðurfræðing
arnir, en samt er ekki nema mak
legt, að við endum þetta spádóma
spjall með því að spá um veðrið
Eins og -allir vita gengur veðrið
hér-á landi (a.m.k. á Suðvestur
landi) I hring. Að undanförnu hafa
verið kuldar, en nú hefur frostið
horfið og snjóað dálítð. Næsta stig
hlýtur því að verða Suðaustan- og
síðan sunnan rigning með hvass
viðri, og þegar allt verður orðið
eins og forarleðja, verðup allt í
.... en í síðari kosningunum tókst honum að fljóta.
einu kominn útsynningshraglandi
með óljagangi, og síðan gerir
skyndilega liörkufrost, svona rétt
til að gera færðina nógu skemmti
lega. Þá verður norðan strekking
ur í einn eða tvo sólarhringa, þar
til hann snýst í austrið aftur, og
svona heldur þetta áfram, þar
til í vor, að hann leggst í sumarrign
ingar. Þetta er spádómurinn okk
ar, en ef einhverjum þykir hann
FORSÍÐUFRÉTT
Margur hefur eiginmaður staðað í basli stríðu,
stritað fyrir jólunum á þessum kalda vetri.
Þetta er frétt sem ætti að ibirta efst á fyrstu síðu
Margur hefur eiginmaður staðið í basli stríðu,
LÆVÍS
><>ooooooooooooooooooooooooooooooc ooooooooooooooo*,
slæmur. getur sá hinn sami hugg
að sig við það, að við höfum aldr
ei þótt spámannlega vaxnir.
OOOOOOOOOO ooooo c