Vísir - 19.11.1958, Blaðsíða 4

4
VlSIB
Miðvikudagirin íð. nóvérriber 1958
Landhelgismálft:
Hingað og ekki lengra —
n si er nóg kmiiið!"
Til hvaða rtkða eigtt
Éslendingar að grípa ?
Hingað og ekki lengra — nú
er nóg komið.
Eg geri ráð fyrir því, að fáir
séu þeir íslendingar, sem ekki
hefir sollið móður í brjósti við
þá fregn, sem öldur Ijósvakans
fluttu þeim í kvöldfréttum út-
varpsins 12. nóvember síðast-
liðinn. Hinar margendurteknu
ofbeldisaðgerðir Englendinga
náðu þá hámarki með seinasta
afrek enska flotans í ofbeldis-
aðgerðum hans gegn íslenzku
þjóðdnni, með hinni svívirði-
legu og einstæðu tilkynningu
foringjans á hinu enska her-
skipi, sem ber nafnið Russel,
sem hann sendi skipherranum
á varðskipinu Þór og hljóðaði
svo:
„Ef þið skjótið á skipið,
sökkvum við ykkur.“
Skipið, sem varðskipið hafði
stöðvað, var enskur togari og
bar nafnið Hackness, og var
staðið að því að hafa brotið ís-
lenzk lög langt inn á því svæði,
sem allar þjóðir heimsins
greinir ekki á um að skuli vera
friðhelgur reitur viðkomandi
þjóðar.
Efnislega er þvi tilkynningin
á þessa leið: Ef þið gerið skyldu
ykkar, þá sökkvum við skipi
ykkar. Þótt það kosti líf ykkar
allra, þá skiptir það engu máli.
Mér ber að hindra ykkur í lög-
gæzlustarfi ykkar, því togarar
okkar eiga að fá að fiska ó-
hindraðir í íslenzkri landhelgi
samkvæmt þeim fyrirmælum,
sem yfirstjórn flotamálanna
hefir gefið okkur að fyrirlagi
ríkisstjórnarinnar ensku, og
samkvæmt fyrirmælum henn-
ar Hátignar drottningarinnar.
Þessi fyrirmæli voru einnig
greinilega ítrekuð í sambandi
við ofangreint atvik, þar sem
flotamálayfirstjórnin fyrirskip-
aði foringjum herskipsins að
hindra íslenzku varðskipin í að
ná togaranum hvað sem það
kostaði. Það er þótt til þess
yíði að sökkva íslenzka varð-
skipinu.
Þegar svo langt er gengið er
sannarlega ekki of fljótt þótt
allir íslendingar segi: „Hingað
Og ekki lengra — nú er nóg
komið.“ Við erum nógu lengi
búnir að leika hálfgerðan
skrípaleik, eða „síðasta leik“
við ensku veiðiþjóafna og ensku
sjóræningjana með varðskip-
um okkar. Því herskipaflotinn,
sem ver þjófnaðinn, er ékkert
annað en auðvirðilegur floti
samvizkulausra sjóræningja
eftir því hvernig hann hagar
sér. Þegar svo er komið verður
að gera eitthvað raunhæft til
að stöðva þetta ofbeldi þeirra.
Það vill svo vel til, að við
erum aðilar að þeim samtök-
um vestrænu þjóðanna, sem
stofnað var til með það mark
að koma í veg fyrir að nokkur
þjóð gæti beitt slíku ofbeldi,
sem enska þjóðin beitir nú
jninnsta ríkið og eina vopn-
lausa ríkið innan þessara sam-
taka. Slíka árás, sem enska
ríkið hefir nú hafið á íslenzka
rikið, ber samkvæmt einni
grein sáttmála Atlantshafs-
bandalgsins, að líta á sem árás
á öll hin ríkin, sem í bandalag-
inu eru. Samkæmt þeim sátt-
mála ber þeim og að hefja
nauðsynlegar aðgerðir til að
stöðva slíkt ofbeldi, strax
og kæra hefir borizt um of-
beldisaðgerðir gegn einhverju
aðildarríki samtakanna. Það er
því augljóst mál, að fyrsta að-
gerðin verður að vera að kæra
ofbeldið fyrir ráðinu og krefj-
ast fundar æðstu manna innan
ráðsins, ásamt kröfu um að of-
beldisaðgerðunum sé hætt. Ef
þessi krafa jafnhliða kærunni
er lögð fram, þá ber samtök-
unum skilyrðislaust, sam-
kvæmt sáttmála sínum, að
stöðva ofbeldisárás Englend-
inga á íslenzku þjóðina og
hagsmuni hennar.
Hins vegar er ekki hægt að
búast við, að samtökin hefji
neinar slíkar aðgerðir án þess
að slík kæra sé lögð fram eða
krafa um að ofbeldið sé stöðv-
að.
Bregðist samtökin hinsvegar
í því að gera skyldu sína, þá
er fyrst kominn tími til, að ís-
lenzka þjóðin fari að skoða
hug sinn um það, hvort þessi
samtök séu þess virði, að það
borgi sig að vera innan þeirra.
Ef þessi kæra væri lögð fram
og krafizt liðsinnis gegn svo
skýlausu ofbeldi sem þessu,
eins og sáttmálinn veitir ský-
lausan rétt til, og því væri ekki
sinnt, þá væru þessi samtök
þar með búin að kveða upp sinn
dauðadóm. Því þá væri það svo
augljóst, að hin harðsvíraða
undirokunarstefna og aðrar
arðránsstefnur 19. aldarinnar,
sem nefnd var nýlendustefna,
er aftur að verða ofan á hjá
stórveldunum, þott bæði Eng-
lendingar og Bandaríkjamenn
hafi haft forgöngu um að
þjappa vestrænu þjóðunum
saman til þess að standa vörð
um frelsi sitt í framtíðinni. Það
er því augljóst mál, að ef eitt af
ríkjum þessara samtaka legg-
ur fram kæru býggða á stað
reyndum um ag annað þelrra
stórvelda, sem hafði forgöngu
um stofnun þessara samtaka
beiti það skefjalausu ofbeldi
bæði hernaðarlegu, efnahags-
legu og stjórnmálalegu, þá
verða þau að taka þá kæru til
greina, annars hafa þau kveð-
ið upp sinn eigin dauðadóin.
Þegar hlutímir eru skoðaðir f
svo raunhæfu ljósi þá er það
augljóst mál að enginn hefur
reitt slíkt hnefahögg og látið
það ríða þannig framan í þær
frelsishugsjónir, sem vestrænu
þjóðasamtökin voru stofnuð til
að standa vörð um, eins og
Englendingar hafa gert, með
þessu svívirðilega athæfi sínu,
gagnvart íslenzku þjoðinni.
Af því sem hér er sagt er það
Ijóst, að eg hef ekki í huga
neitt samningamakk við of-
beldis- og árásaraðilana ensku,
heldur þvert á móti, að íslend-
ingar noti það hagræði sem
þeir augljóslega hafa, af því að
vera innan vébanda Atlants-
hafsbandalagsins, og fletti því
ofan af þeim svívirðilega
glæp, sem Englendingar eru að
fremja gegn hugsjónum vest-
rænu þjóðanna, með framferði
sínu gegn íslendingum.
Allir íslendingar sem vilja
að ísland fái að njóta réttar
síns í landhelgismálinu hljóta
að geta tekið undir það sem eg
^ ságði í upphafi máls míns:
! Hingað og ekki lengra — nú
i er nóg komið. Kærið því fram-
ferði Englendinga fyrir ráði
Atlantshafsbandalagsins. Krefj
ist ráðherrafundar um málið.
Krefjist þess að ráðið geri
skyldu sína og stöðvi ofbeldis-
aðgerðir Englendinga gegn
íslendingum.
Gerum öllum þjóðum Ijóst,
að íslenzka þjóðin er einhuga
í þessu máli og veit að allur
rétturinn er hennar megin og
að hún sætti sig ekki við neitt
annað en réttlæti.
Reykjavík, 16. nóv. 1958.
Þorkell Sigurðsson.
VerkfaSEi vörubífrslða-
stfóra aflýst.
Verkfalli Félags vöruhifreiða-
stjóra á Suðurnesjum við ísl.
aðalverktaka á Keflavíkurvelli,
sem staðið hefur um alllangt
skeið var aflýst í gær, svo og
samúðarverkfalli Þróttar í Rvík,
þar sem samningar liafa tekizt
við verktaka.
Vörubifreiðastjórar gerðiT
verkfall til að fá framgengt
kröfu sinni um áukin forréttindi
á akstri á efni til verktaka á
Keflavíkurflugvelli.
í samningnum er gert ráð fyrirr
akstri á 40 þúsund' kubikyördum
a.f efni sem lágmarki. Ér hér um
að ræða flutning á efni úr Stapa-
felli í asfaltstöð, skeypustöð og
grunna.
Næsta Árbók Ferðafélagsins
verður unt Barðastrandarsýslu.
Um tvö þúsund manns tóku þátt í
60 ferðum félagsins í sumar.
Á þessu ári hefur Ferðafélag
íslands efnt til samtals 60 ferða,
langmest upp í óbyggðir lands-
ins og Iiafa þátttakendur í þeim
verið nær 2 þúsund talsin.s.
í „Sviðamessu“ Ferðafélags-
ins í Hvéradölum á sunnudag
lýstu þeir Jón Eyþórsson vara-
forseti Ferðafélagsins og Lárus
Ottesen framkvæmdastjóri þess
nokkuð störfum félagsins og
framkvæmdum á þessu ári, svo
og því helzta sem á döfinni
væri í næstu framtíð.
Meðal annars mun félagið
láta byggja nýtt sæluhús í ó-
byggðum svo fljótt sem við
verður komið, en ekki hefur
því enn verið valinn staður.
Ennfremur hefur verið um það
rætt að koma upp sérstöku
svæði í nágrenni Reykjavíkur,
annað hvort í námunda við
Þingvallavatn eða í öðru fögru
umhverfi þar sem fólki gæfist
kostur á að dvelja annaðhvort
í skála eða tjöldum um helgar
í sumarleyfi. Hefur það komið
til tals fyrir nokkru innan fé-
lagsstjórnárinnar að Ferðafé-
lagið helgaði sér slíkan reit eða
útvegaði fyrir félaga sína hér í
grennd við Reykjavík. Þá hefur
og skotið upp þeirri hugmynd
að koma upp skógarlundi við
sæluhúsið í Þórsmörk.
Síðasta Árbók Ferðafélagsins
var eftir Jón Eyþórsson og
fjallaði um Vestur-Húnavatns-
sýslu, sú næsta verður um
Barðastrandarsýslu eftir Jó-
hann Skaftason sýslumann og
verður hún allstór. Árbók 1960
fjallar um Suðurjökla eftir
Guðmund Einarsson frá Mið-
dal.
Af öðrum störfum félagsins
skal getið að í sumar voru
gróðursettar 6 þús. plöntur í
Heiðmörk. Alls hefur félagið
gróðursett þar 52 þús. plöntur
eða 1/20 allra plantna sem þai
hafa verið settar niður.
Félagið hefur haldið áfram
útgáfu íslandsuppdrátta, það á
nú 8 sæluhús og 5 hringsjár. í
haust tók það þátt í sýningu
Æskulýðsráðs í Listamanna-
skálanum.
Þeir sem tóku til máls auk
framángreindra voru: HalL-
grímur Jónsson, Hákon Bjarna
son, Þorstéinn Þcrsíeinsv-.a
Jón Bjarnason og jticgni 'Xoria-
son.
W‘É-
tiacKner-vérKsmíöjurnar i 'JIounf Vcrnon í iiandaríkjunum hafa
íramleitt þessa sérkennilegu þyrlu, sem gerir mönnum kleift aS-
taka undir sig stökk mikil fyrirhafnarlaust.