Vísir - 30.10.1959, Blaðsíða 10

ío
v ls i s
Miðvikudaginn 28. október 1&5S-
31
«m, en það var samningur milli okkar, að hann mætti aldrei
íletta ofan af mér.
— Við Basil vorum kunningjar, sagði Caria rólega. — Það er
ekki mér að kenna þó fólk hafi ímyndað sér eitthvað annað.
Því að það var ekkert annað okkar á milli, og hvað sem öðru
iíður þá er þetta gamalt og gleymt. Eg skil ekki, hvers vegna þér
gerið yður ferð hingað og gerið uppsteyt út af því, að hanzkarnir
mínir voru í bílnum.
Hlustið þér nú á, sagði Sonia byrst. Hún hafði rétt úr sér og
nú var ekkert bros um munninn lengur, en hann var eins og
mjó, eldrauð lína. — Þér voruð í bílnum og þér ætluðuð með Basil
í hús stjúpsystur hans. Það álpaðist upp úr Ölmu sjálfri að slysið
hefði orðið skammt frá húsinu hennar, en það væri óhugsandi að
Basil væri á leiðinni þangað, því að hún hefði verið í Skotlandi
um þær mundir. Það var um það leyti sem eg fór að grennslast
um málið, eftir að hanzkarnir höfðu fundist. Eg náði í konuna
sem hugsaði um húsið, og fékk að vita að hún hefði undirbúið
allt undir komu Fraynes og vinkonu hans. Og einhver hlaut að
hafa verið þar, því að þar hafði verið kveikt á arni.num og hitað
vatn. Én hún átti heima spölkorn frá húsinu og varð ekki vör
við bílslysið, og þó hún hefði gert það mundi hún ekki hafa sett
það í samband við majori'nn. Þér voruð i bílnumy Caria, og auk
Basils var einn maður sem vissi um þetta, og það var Ross
Carlton.
— Eruð þér brjáluð! hrópaði Caria. — Auðvitað vissi Ross ekk-
ert um þetta, og þér hafið engin gögn í hendi til að sanna þessa
lygasögu yðar.
— Eg hef það kannske ekki — ennþá, sagði Sonia. — En hugs-
um okkur að við værum í réttinum, hjónaskilnaðarréttinum til
tíæmis....
— Það er þá þess vegna sem yður cr svo umhugsaö um að
. sanna að eg hafi verið með Basil, — af því að yður hefur allt i
einu hugkvæmst að skilja við hann? Caria starði gröm á hana.
— Takið þér nú sönsum, Sonia. Eg var ekki með honum — og
þó eg hefði verið með honum væri það engin skilnaðarsök.
— Nei, líklega ekki. En viku áður en eg kom heim frá New
York voruð þið saman hjá Adersley, og herbergin ykkar voru
hlið við hlið. Betty Owen var í herbergi hinu megin í ganginum,
og hún sá að Basil kom út úr herberginu yðar klukkan þrjú um
nóttina, — og hún er fús til að votta það!
— Betty Owen er fús til að votta allar lygasögur í heimi, ef
hún getur haft nokkurt gagn af því! sagði Caria æst. — Það
verður þá að skera úr hvort mín orð eru talin meira virði en
hennar. Auk þess munu allir geta vottað að hjá Adersley ganga
hvaða gestir sem vera skal út og inn hjá öð'rum.
— Það verður hæpið að verja það'. Skilnaðarrétturinn tekur
ekki allt trúanlegt sem þér segið. Sonia stóð upp. — Eg held að
þér verðið að gera yöur eitt alveg ljóst, Caria. Hvort sem eg vinn
málið eða held áfram að vera bundin Basil, þá verður rótað í
öllu þessu í réttinum, og það er mjög vaíasamt hvort Ross geti
haldið áfram að neita því að hann hafi vitað að þér voruð með
Basil um nóttina. Það verður hróflað við mörgu ljótu, og — já,
læknar'mega blátt áfram ekki lenda í þesskohar óþverra. Skiljið
þér mig nú.... ?
Caria hafði staðið upp. Hún starði á fjandmann sinn. — En
— en hvers vegna óskið þér að flækja Ross í þetta? Eg hélt að
hann væri — vinur yðar?
— Hann var vinur minn, sagði Sonia, — Þangað til þér kom-
ust upp á milli okkar.
— En....
— Bíðið þér við! Við skulum hafa allt á því hreina, Caria.
Grænu augun voru köld eins og klaki. Eg er blátt áfram mædd
yfir því, að þér skuluð- bregða fæti fyrir mig. Fyrst hafið þér
gert alla forvitna um hvort yður tækist að ná manninum mín-
um frá mér. Og eftir að þér gerðuð það sem þér gátuð til þess
að Basil biði hana, komust þér að raun um að þér ættuð heldur
'að sölsa Ross.
— Hvert eruð þér eiginlega að fara? spurði Caria. — Þér gerið
þetta svo átakanlegt. Og eingöngu vegna þess að eg gleymdi
hönzkunum mínum í bíl Basils....
— Mig gildir einu hvort þér kallið það hátíðlegt, svaraði
Sonia. — En eg er blátt áfram að segja yður, að ef þér eru'ð
staðráðin í að giftast Ross Carton, þá ætla eg að sækja um
skilnaö við Basil á þeim grundvelli að hann hafi haldið við yður!
Caria varð þurr í munninum, en hún var ekki dóttir Rogers
Barrington fyrir ekki neitt. — Jæja, gerið svo vel, sagði hún.
Gerið þér það. Ef þér haldið að það breyti nokkur milli okkar
Ross, þá....
— Það breytir miklu fyrir hann, tók Sonia fram í. Eg ætla
ekki eingöngu að gera kunnugt að þér hafið heimsótt sveita-
heimili, þar sem umgengnissiðirnir voru alræmdir. Eg ætla líka
að segja að maðurinn minn hafi gengið út og inn um svefnher-
bergið yðar, og að hann hafi sést koma út frá yður klukkan
þrjú að morgni. Eg ætla líka að segja að þið hefðuð ákveðið að
vera ein saman um helgi í húsi úti í sveit þegar bílslysið varð.
Og eg ætla að segja að þér hafið verið nærstödd þegar Carlton
læknir kom, en að hann — annaðhvort af göfugmennsku eða
vé'gna þess að hann var ástfanginn af yður, þagði yfir þessu
þegar hann sagði lögreglunni frá slysinu. Það verður tæplega til
þess að efla hróðurimi, sem af honum fer....
— Nefnið þér ekki svona fjarstæðu, sagði Caria með fyrir-
litningu. — Jafmæl þó eg hefði verið í bílnum, er engin sönnun
til fyrir því að Carlton læknir hafi vitað af því. Eg hefði vel
getað hafa falið mig áður en hann kom.
— En hver hafði verið í húsi Ölmu, hitað vatn á katli og
gleymt stubb af sárabindi og kvenvasaklút, því fyrra á dúknum
við arininn og því síðara í hægindastólnum? Eg verð að segja
þa'ð, Caria, að þér eruð óvarkárasta manneskja sem eg þekki.
Frú Dove hennar Ölmu getur vottað að fólk var í húsinu þessa
nótt. Hún segir að meðalalykt hafi verið í stofunni. „alveg eins
og í sjúkrahúsi, þó mér dytti ekki í hug, að þarna hefði verið
um neitt slys að ræða! Eg hafði ekki hugmyn'd um, að veslings
majórinn hafði slasast!
— Eg fullvissa yður um að frú Dove verður mjög mikilsvert
vitni! Þaö var sigurbros á andliti Soniu. — Þetta verður stór-
kostlegt mál. Hneykslismál sem vert er .um að tala! Ög' þó eg
sé sannfærð um, aö þér séuð frábær lygalaupur, held eg ekki
að yður takist að sigra samt. Og auk þess á eg: bágt með að trúa
að Ross vilji gerast meinsærismaður. Hvernig sem fer verður
þetta mjög óþægilegt hneykslismál, sem tvímælalaust. skaðar
hann. Því skal eg loía yður! Vitanlega, bætti hún kuldalega við
— er það hugsanlegt að eg hafi ekki nægar sannanir til að fá
skilnað, en eg hugsa að þér — þegar öllu þessu er lokið — verðiö
Rofin þögn í Moskvu
um tillögur De GðuHe.
Útvarpið í Sovétríkjununn
hefur rofið þögnina um tillögur,
De Gaulles varðandi Alsír.
Var beðið 3 daga einhverra'
orsaka vegna með að skýra frá,
þeim.
Samband uppgjafahermannal
í Alsír hefur snúist gegn til-
lögunum — segir ekkert nemai
algera innlimun í franska ríkiffl
koma til greina. Formenn 40|-
félaga í sambandinu samþykktui
ályktun um þetta á fundi, eni
hann sátu ekki fulltrúar serkn.-t
eskra manna í landinu.
---•----
Saumavélaverzlim-
in Pfaff 30 ára.
Fyrsta sérverzlun meíP
sauma- og prjónavélar, Pfaff
á Skólavörðustíg er 30 ára í
dag. i
Stofnandi hennar og eigandi
til þessá dags er Magnús Þor-
leifsson. Hún var fyrst til hús&
að Bergstaðastræti 7, en fluttist'
í janúar 1939 i Pfaffhúsið að
Skólavörðustíg 1. Til þess a3
viðskiptavinuni notaðist seni
bezt að vélunum, hefur verzl-
unin haldið upp reglubundinni
kennslu fyrir húsmæður á
sauma- og-prónavélar.
Farah Diba, brúðarefni
íranskeisara, skoðaði kjóla
í Dior-tízkuliúsinu í gær.
Það er veriðað sauma handa
henni brúðarkjólinn þar, en
ekki réð hún sjálf neinu unt
gerð hans. — Hún ræddi
við blaðamemi í gær, en eir
þeir spurðu hana um trú-
lofunina og keisarann,
sagði liún, að það væri
„bannað viðræðucfni“.
KULDASKOR
Alllr elga erindl í Fell
E. R. Burroughs
- TARZAIM -

3125
UCW TWEy PAU5EC?V
STAK.ING IN ASTON-
ISH/AENT AS AN
APPARENT /AAP/AAM
KAN TOWARP TWEAA,.
SCREA/AINGV%BACK-
COBAr.k'l"
NærfatnaÖm
karlmanna
•g drengja
fyrirliggjandi
L.H.MULLER
mmm
Flugvélin lenti og leitar-
mennirnir tveir stigu út og
höfðu ekki hugmynd urn
\ hættuna sera beið þeirra. -
BUTTOO LATEV FOP SPOTTEC? FURY
SUPP’ENLY STPUCK— ANP BILL FOSTEK'S
DiVtr. by’ UniUd'Teitur. SyndicmtV Int GEIAA PROPMECy CA/AE TRUE!
Þeir hikuðu og virtu forviða
fyrir sér mann sem kom
hlaupandi og veifandi hönd-
um í áttina til þeirra og
virtist vera vitskertur. Hann
hrópaði til þeirra að snúa
við. Það var samt of seint
því hinir lrræðilegu hlébarð-
ar stukku á mennina að
þeim óvörum og þeir komu
ekki neinni vörn við. Um-
mæli Bill Fosters urðu að
veruleika á svipstundu.
Annsst albr mynda-
tökur innanhiís og
utan
Skólapassamyndir
Ljósmyndastofa
Pétur Thomsen
kgl. hirðljósmyndari.
Ingólfsstræti 4.
Sími 10297.