Vísir - 11.11.1959, Blaðsíða 10

»1
«ISIA
Miðvikudaginn 11; nóvember
ÍbjttÍ?
Hermina
Bíack:
★
y. «
l
GÆFUIAR
• m
40
aðir mér að þú skyldir ekki segja henni neitt um þetta, sagði
Caria.
— Eg hefði átt að hafa tal af‘ henni strax, sagði hann fast-
jnæltur. — En nú vona eg að hún viti svo mikið að hún geti
.áttað sig á málinu. Og eg er sannfærður um að það eina sem
Cg þarf að gera núna, er að fá giftingarleyfi handa okkur strax
á morgun. Við getum gifst í þyrrþey — enginn þarf að vita neitt
■um það, nema Sonia. Fyrst um.sinn, að minnsta kosti.
— Dettur þér í hug að hún muni þegja yfir þvi?
— Það skiptir engu máli hvórt hún þegir eða þegir ekki. Hún
reynir að hindra að þú giftist mér. En þegar hún gerir sér ljóst
að hún getur ekki hindrað það: þá hlýtur þú að skilja að við höf-
um dregið úr henni vígtennurnar.
— En dettur þér í hug að hún.Iáti málið falia fyrir því? ságði
Caria í hæðnistón. _
Hún gat'heyrt hinn sérkenniiega þráatón í rödd hans er hann
sváraði: — Við ætlum að giftasf hvað sem öðru liður. Og. vi$
getum barist gegn hépni.
Kannske, — sagði hún drungalega, — viltu gera svo vel að
segja mér orði til orðs hvað hún sagði, sem gæti gefið- tHefni
til að halda að hún mundi gefast upp að óreyndu.
, —Hún sagði ekkert.... Hann tók ailt í einu eftir. að. hún
jhafði fært sig frá honum — að hún var reið. Vikum saman hafði
hanh verið á .einskonar eldf jallL Hann haföi fundið .til-sívax-
andi gremju gagnvart öllu milii lnmins og jarðar, en þó aldrei
misst stjórnina á skapsmunum sínum. En undir niðri hafði hann
fundið, að það munaði ekki nema hársbreidd hvort hann höndl-
aði hamingjuna eða missti liana. . ■ , . .
, Hann var ekki þannig gerður að honum félli að- ganga. að
jnálamiðlun — gera hrossakaup. Þessa. stundina var hann ekki
enn búinn að jafna sig. ef.tir geðshræringuna sem haim komst í
hjá Soniu. Hann var ekki í skapi til að gera upp sakirnar við
hana ef Sonia vildi ekki hjálpa honurn.
. Hann sagði -henni i stuttu máli hvað hefði gerst milli þeirra,
án þess að minnast á.þá hræðiiegu uppgötvun, sem hann hafði
gert: að Sonia var -ástfangin af honurn. Hann hafði ekki tekið
mark á staðhæfingum Cariu um þetta og hann hafði gleymt þvr.
Kn síðustu sekúndurnar áöur en hann fór frá frú Frayne hafði
hann ekki komist hjá að sjá augnaráð hennar og hreiminn í rödd-
jnni er hún hafði sagt: — Skilurðu ekki....?
. — Elsku bezti sakleysinginn minn, sagði Caria er hún hafði
hlustað á hann. — Dettur þér annað í hug en að hún vilji fá
hverja éinustu ögn af sínu kjötpundi?
— Við .verðum hvað sem öðru líður að hætta á þetta, sagði
.Ross. — Og við hefðum átt að gera það fyrr. Þú skilur, hélt
,hann áfram, — að hún hefur engar staðreyndir til að byggja á.
-Hún getur hótað okkur lögfræðingnum sínum, en það eru fieiri
duglegir lögfræðingar til. Of ef hún dirfist að kalla mig sem
vitni tii að beyra sannleikann þá skal hún að mér heilum og
Jifandi fá að heyra hann. Hugsaðu þér ef eg sný öllu við og kæri
Jiana fyrir fjárþvingun?
— Það yrði — mjög dramatískt, sagði Caria stutt. Hana lang-
aði til að gráta. Sæiudraumur siðustu vikna hafði. rifnað í tætlur.
Hótanir Soniu, hjónaskilnaðarmálið og allt; sem þvi fylgdi hvíldi
_á. henni. eins- og farg. Og .þó.. gat Ross talað svona rólega um
þetta....
—. Eg fulivjssa þig um, sagði hann þolinmóður, — að hún
hefur ekkert, sem hægt er að'byggja málshöfðun á. Hún getur
ekki sannað að þú hafir verið í bílnum. Það skiptir engu máli þó
hanzkarnir þínir finndust þar — þú gazt hafa gleymt þeim áður.
— Ætli hún reyni ekki að bera fram aðrar sannanir?
— Þá afsönnum við þær....
. — En, Ross, sagði hún og studdi hendinni á öxlina á honum.
— Við getum ekki hætt á þetta, elskan mín. Eg get ekki staðið
í vitnastúkunni og neitað því að eg hafi verið góð vinstúlka
Basils — allir vita að eg var með honum um allt í nokkra mán-
uði. Við getum aldrei hreinsað af okkur allan þennan óþverra.
Hann verður þér að tjóni. Læknar verða að vera varkárir. Eg
þarf ekki að minna þig á það.
— Hún þorir ekki að fara í mál, sagði hann einbeittur. — Og
hvað sem öðru líður er .eg reiðubúinn til að hætta á að hún geri
það. Við erum tilneydd að gera þáð, skilurðu það ekki? Það er
óhugsandi að láta hana koma fram þessari vitfirringu, sem hún
krefst.... Hann tók utan um hana og þrýsti henni fast að sér.
— Hættu nú að rífast um þetta, gerðu það fyrir mig. Þú ert mín
og enginn í veröldinni skal fá að breyta nokkru um það.
Augnablik þrýsti hún andlitinu að öxlinni á honum með lokuð
augun.
Hugsum okkur að hún' gerði það sem hann vildi? Réðist í
áhættuna — og giftist honum?
Svo rétt hún úr sér, ýtti honum frá sér og stóð upp.
— Hreinn og bein vitfirring, sagði hún., —, Jafnvel þó þú sért
íús til að leggja þig í hættuna þá er ég það ekkL
Hún hafði gengið fram á gólfið en Ross kom á eftir henni, tók
um axlirnar á henni og sneri andliti hennar að sér.
Hin venjulgga ró hans. var horfin. Hann gat ekki hugsað rök-
rétt, Það-eina. sem vqjkti fýrir honum þessa stundina var- að fá
hana_tU,að.gera þaðsem hann vildi. - ■
.---Ástin mín, qf þú. elskar mig í raun og veru. ■sagði hann — þá
gerir þú það sem eg bið þigv úm. Gifstu mér, og látum. Soniu
j sigla sinn sjó.
I Hún hugsaði mædd með sér: Ef eg eiskaðijþig; ekki, mundi eg
fara að -viija þínum. Egv er_-iniklu hræddari þín en mín vegna.
Bara að eitthvert ráð væri til að-.stöðva Sopiu. Ef-..
.. Alit j einursagði hún:-=^-Nú.^ettiúr. úáár nokkuð í liug, Ross.
Basil hefur enga hugmynd um hvað er áð gerast. Eg er- sann-
| færð um.að hann veit.ekkert. um .það..-Eg skal fara til hans og
segja .honum. frá., þyí kaiinske.;hann. viti -einhver ráð til að
stöðva hana. ■ • • - - ...... .... .
— Heyrðu,- Caria mér finnst þú ætlast til að eg sætti mig við
talsvert margt. Er það ,ekki nþg, að þú hafir einu sinni verið j
hrifin af þéssum þorpara — af. þessum þorpara að þið.hafið
.verið orðuð saman? spurði hann... v
I —; En eg hef aldrei verið raunverulega tástfangin af honum,
svaraði hún. — Og það er allt.-um götur gert. Þegar eg hitti
hann.seinast var hann —. já eins og annar maður. Eg held í
rauninni að hann. iðrist eftir hvemig hann liagað sér við mig
-r- eg á við þessa helgarferð.
— HVenær hittir þú hann. seinast? spurði Ross-stutt.
— Það eru nokkrar vikur síðan.... Hún bandaöi frá sér. — Eg
mætti honum á götu einn daginn og varð honum samferða dá-
litinn spöl. Hann sagði’ að. éf. hann gæti nokkurntíma gert mér
greiða, þá.... .-•'•>■••
Ef þig langar til að Sonia komist í sinn versta ham þá skaltu
siga manninum hennar á hana, svaraði hann. Nafn Basils nægðii
til þess að Ross sá rautt. — Eg banna þér blátt áfram að biðja,
Basil Freyne um hjálp. sagði hann einbeittur.
4
KVOLDVÖKUNNI
Mms

, gpaiiö yðúf.Uáup á jaiílihjaxgra.yátðáha'p

“Austxirstrseti ;
Öskar litli kom inn í her-
bergi þar sem mamma hans
var með bridgeflokknum sín-
um.
„Mamma, sagðirðu ekki að
nýja barnið hefði augun þín og
nefið af honum pabba?“
„Jú, jú,“ sagði móðirin qg
brosti við honum. „En hvað
er um það?“
„Það er betra fyrir þig a©
passa upp á hann. Hann hefir
tönnurnar hennar örnmu núna.“
★
' Það var glæsilegt stjórnmála-
át og einn gesturinn. átti. bágt
með _að tyggja steikina. sína.
Sá, sem næst honum sat, tók
eftir því hvað hann var hik-
andi.
! „Þér segið þó ekki að steík-
in sé svo seig,.að þér getið ekki
stungið gaffli í sósuna,“ sagði
hann. . '
|- ,,,Nei, það eru þessar fölsku
tönnur, sem eg he|i. Þær jSkgr
ast um allan munninn^á mér,'.‘
iv„Nú, góði vin.. þpð. er haegt
að laga það. Reynið þessar.“ Og
hann fór ofan í vasa sinn og
kom, meg nýjar tönpur,. en þær
pössuðu ekki.. .Þegsi Jyægjlegi
náungi dró upp aðrar og þær
þriðju. En engar. dugðu. ‘
„Eg er þakklátur)_satn.t.^em
áður,“ ?agði sá með iélegu
tennurnar. „En'hvérnig stend-
ur á því, að þér berið allar
þessar tennur á yðúr. Eruð þér
tanniæ.knir?14
••• •• -★•-
Tannlæknjr s Fíladelfíu ygr
að segja rnann.i . hyeyig hann
ætfi að.hirða hinarnýju tennur,
seni hann.'háfðiVféngið.
HÞér ^yérðið 'að halda þeim
eins hreinum.. , qg eðlilegum
tönnun>,“
. Maðuripn féllst á þetta.
„Eg ætla a.ð gæta betur. þess-
ara fölsku. .Þær; hafa Jídstað
mig reglúlega peninga. Fyrstu
tennurnar fékk eg fyrir ekk-
ert.“.-'
★
Ungfrú, eí þér væruð stödd
á eyðiey, hvað mynduð þér
óska að hafa að lesa?
Tattoveraðan. sjómann,
£. R. Bmroughs
- TARZAN -
3134
THS APE-MAN HAF KJOTICÉP’ THE CUETAINEP’
, AKFA BEWiNÞ THE ALTAIZ ANF HUK.E.IEP’LY,
. BEOíONER FQLLOW fAE\*
'_________________________________4990_
Glundroðinn sem varð gaf.
i Tgrzan og félögum hans I
1 tækifæri til þess að komast I
til kvennanna. Apamaður-
inn hafði tekið eftir svæðinu
sem var afgirt með tjaldi til þeirra að flýta sér þang-
fyrir aftan altarið og kallaði að.
Bourgiba hlaut
99.7%
Síjj/zs'sa ses &Y»Si4» iilt
þsgafjst&íin-
Kosningár fóru fram > Túnis
í gær o" Var Boúrgiba kjorinn
forseti og hlaut hann 99,7%
greiddra atkvæða, en 'stjórnar-
flokkurinn mun 1‘á öil 90 þing-
sætin.
Tekið er fram ujn. hið mikla
fylgi' ríkisforsetans og stjórnar-
fJokksins, .að það eé- ekki til
homið á sama hátt og þegar
boðinn sé fram , einn listi í
kommúnistalöndunum, því að í
Túnis sé andstæðingunum leyft
aö bjóða fram — einnig kom-
múnistum, og hafi þeir einir
haft þingmenn í framboði, en
fvlgi þeirra reyndist lítið og
komu þeir .engum að. Þjóðin
treystir Bourgiba einum, segir
í Túnisfregnum. _ ' r •