Vísir - 22.06.1961, Blaðsíða 7

YtSlR
Fimmtudagur 22. júní 1961

Eg var á Þingvöllum á
sunnudaginn var, það var kalt
í veðri og hráslagalegt enda
íátt um manninn. Ennþá er ekki
búið að Ijúka við nýja veginn
þarna og eg verð að segja, sem
betur fer. Eg vil alls ekki missa
veginn um Almannagjá og það
eru áreiðanlega margir fleiri á
sömu skoðun, að minnsta kosti
allir, sem fara með ferðamenn
um Þingvelli. Vegurinn niður í
g'jána er svo sérstæður og vek-
ur svo mikla hrifningu hjá öll-
um útlendingum, við megum
ekki við að missa slíkt. Eg hefi
stungið upp á því áður og vil
ítréka það enn — veginn um
gjána á að malbika. Þá losnar
maður við rykið. Við skarðið
hjá Lögbergi á að gera dálítið
bílastæði, þar sem hópferða-
vagnarnir geta stanzað, það
mætti jafnvel ná alla leið niður
að Öxarárbrú. Eg skora ein-
dregið á þá, sem þcssum málum
ráða, að taka þessa uppástungu
mína til athugunar og loka ekki
veginum um Almannagjá.
Hótel Valhöll hefur aldrei
verið aumara útlits en nú. Múr-
húðunin er að detta utan af út-
byggingunni, þar sem símstöð-
in er, gluggarnir hafa ekki einu
sinni verið málaðir á aðalskál-
anum og þar er meira að segja
ein rúða brotin. Gólfið í inn-
ganginum er margsprungið og
snyrtiherbergin eru iafn ófull-
komin og áður. Eg vil þó taka
það fram að þau voru nú hcein.
Hvað hugsar ríkisstjórn og
Þingvallanefnd að láta svona
viðgangast á stað, þar sem eytt
er hundruðum þúsunda af op-
inberu fé árlega í veizluhöld
fyrir útlenda gesti? Og hvað
finnst forstjóra Ferðaskrifstofu
■’íkisins um þetta. Eg vi] taka
það fram að eg fékk góðari mat
þarna og lipra afgreiðslu en
ekki kunni eg við það að sjá
hinn unga og viðkunnanlega
hótelstjóra ganga um salar-
\ 0
kynni með hendur 1 vösum.
Á saltfisk-
veiðum.
Frá Fréttaritara Vísis. —
Akureyri, föstudag.
Akureyrartogararnir hafa
undanfarið veitt í salt úti fyrir
Vestfjörðum nema Svalbakur,
sem seldi afla sinn í Grimsby
7. þ. m., samtals 112 lestir
fyrir 7566 pund.
Landanir togaranna á Akur-
eyri eftir verkfallið hafa verið
sem hér segir: Slétrbakui 9.
lúní 86 lestir. Harðbakur 12.
lúní 101 lest af saltfiski og
30 lestir af ísuðum fiski og
Norðlendingur 14. júní 99 ;est-
um af saltfiski og 40 lestir af
ísuðum fiski.
Út af ummælum mínum um
Tivolígarðinn hér í Reykjavík
í síðasta dálki hefur mér borist
bréf frá S.S. „Það, sem þú
sagðir um Tívolí er því miður
alltof satt en að þarna sé allt
ómálað er ekki rétt hjá þér. Eg
rek þarna smábíó og það var
málað vel og vandlega nú
í vor. Hinu er ekki að Ipyna að
við, sem höfum þarna rekstur
með höndum, vildum gjarnan
að forráðamenn garðsins sýndu
meiri kærusemi um viðhald og
snyrtingu skemmtisvæðisins.
Annars er þessi skemmtigarður
á afar óheppilegum stað og lík-
lega hvergi eins veðrasamt hér
í Reykjavík og þarna. Eg vildi
stinga upp á því að garðurinn
Eins og mörgum er þegar
kunnugt, hefir Stangaveiðifé-
lag Hafnarfjarðar hafizt handa
um fiskræktun í Kleifarvatni,
sem áður var fisklaust með
öllu og af flestum talið ,,dautt“
vatn, þ. e. að fiskur gæti ekki
lifað í því.
Félagið flutti fyrir nokkrum
árum nokkurt magn af bleikju
úr Hlíðarvatni og Þingvalla-
vatni í Kleifarvatn og ennfrem-
ur verulegt magn af seiðum, ef
vera kynni að takast mætti að
rækta fisk í vatninu og full-
reyna hvort kenningin um að
fiskur gæti ekki lifað þar væri
röng. Tilraunir Stangaveiðifé-
lags Hafnarfjarðar hafa nú
borið þann árangur, að Kleif-
arvatn er að verða vinsælasti
veiðistaður hér í nágrenninu.
Veiðar á stöng hafa verið stund-
aðar í vatninu um þriggja ára
skeið og fer veiði vaxandi. Hið
ánægjulega er, að yfirleitt veið-
ist þarna vænn fiskur, sjaldnast
smærri fiskur en tveggja
punda og allt yfir 8 pund-
Stærsti fiskur sem veiddist í
vatninu fyrir tveim árum var
Krl'i frændi
væri fluttur, t. d. suður að
Nauthólsvík“. Eg tek undir
þessi orð S. S. Það er gott að
hafa svona garð hér í höfuð-
staðnum, en hann þarf að vera
á heppilegum stað og líta vel
út. Mér hefur stundum dottið
í hug að Klambratúnið væri til-
valinn staður fyrir hann.
Reksturinn á Hótel Borg
hefur batnað síðan hinn nýi
forstjóri tók við, sérstaklega á
gestaafreiðslunni. Stúlkurnar
þar eru mjög liprar, koma vel
fyrir og sýna alúð í starfi. En
mér finnst að það mætti að ó-
sekju yngja þjónaliðið dálítið
upp.
rúm 8 pund, í fyrra var stærsta
bleikjan rúm 7 pund og í ur
hafa veiðzt allmargir 6 punda
fiskar.
í sumar hefir yfirleitt verið
góð veiði í Kleifarvatni. Mesta
veiði, sem vitao er að einn
maður hafi fengið á dag, er hjá
Hauki Magnússyni trésmið,
sem fékk alls 23 bleikjur
tveggja til sex punda, og hjá
Einari Guðnasýni og félaga
hans, sem fengu 14 bleikjur af
svipaðri stærð og Haukur.
Það er ánægjulegt að fylgj-
ast með þessum merkilegu
ræktunarmálum Stangaveiði-
félags Hafnarfjarðar og verður
manni í tilefni þeirra ósjálfrátt
hugsað til hinna mörgu vatna
vítt og breitt um landið, sem
enginn sómi er sýndur, enda
þótt möguleikar til fiskræktar
þar séu e. t. v. sízt lakari en í
Kleifarvatni. Er hér um verk-
efni að ræða fyrir einstaklinga
og félög og væri óskandi, að
Hafnfirðingar yrðu hér teknir
til fyrirmyndar.
Blaðið vill loks geta þess,
vegna hinna mörgu, sem áhuga
hafa á stangaveiði, að veiðileyfi
í Kleifarvatni eru seld í Bóka-
búð Olivers Steins í Hafnar-
firði.
Tvennt var
rætt í frétta-
aukanum í
gærkvöldi,
síldarrann-
sóknir og hag-
nýt skólamál.
Jakob fiski-
fræðingur
Jakobsson kvaðst í rauninni
koma að hljóðnemanum til að
gera landsmönnum grein fyrir,
að síldarrannsóknum hans og
annarra fiskifræðinga væri
ekki lengra en það komið hér
við land, að ekkert væri á þær
að stóla og því engu hægt að
spá að gagni um síldargöngur
og veiði. — Dr. Matthías Jónas-
son sagði fréttir af uppeldis-
málaþingi, sem haldið var í
Stokkhólmi og fjallaði um það,
hvað undir því væri komið fyr-
ir efnahagslífið, að hæfileikar
barna og unglinga kæmu í ljós
sem fyrst og gleggst, svo að
unnt væri að hlynna að þeim
og koma því til leiðar, að þeim
væ'ri beint inn á heppilegar,
hagrænar brautir. Fyrir þessu
gerði dr. Matthías ljósa grein í
fáum orðum, en raunar er þetta
ekki annað en það, sem öllum
mætti vera ljóst, og uppeldis-
málaþirigið komst ekki að nein-
um föstum niðurstöðum um
skólakerfið eða kennsluna,
frekar en fiskifræðingarnir um
síldina og háttsemi hennar.
Eftir geðþekka tónlist tveggja
íslenzkra tónskálda, Sigurðar
Þórðarsonar og Karls Runólfs-
sonar, kom erindi, sem hin nýi
söngmálastjóri íslenzku kirkjf
unnar flutti, Dr. i Abraharri
Ottósson. Erindið var ágætlega
samið, vel flutt og fróðlegt, og
mundi lítill vafi á því, að söng-
málastjórinn nýi muni með
starfi sínu færa íslenzkri kirkju
og söfnuðum merkilegar og á-
hrifamiklar nýjungar, vaxnar
af fornum og þróttmiklum rót-
um. Og margir munu þeir vera,
sem taka undir þá ósk hins
nýja söngmálastjóra, til handa
íslenzkri kirkju, að almennur
safnaðarsöngur megi sem mest
koma í stað einhæfðs kórsöngs.
Hákon hæstaréttarritari Guð-
mundsson flutti fregnir af
tveim dómum hæstaréttar
vegna slys í frystihúsum. Mun
áreiðanlega hafa verið hlýtt á
hæstaréttarritarann með mik-
illi athygli, og munu fáir geta
skilið, að ekki skuli eftirlits-
menn slíkra fyrrtækja hafa
verið látnir sæta ábyrgð fyrir
þær vanrækslur, sem ljóslega
koma fram í frásögninni af
málsatvikum fyrra slyssins.
Þarna er sannarlega fyllsta
þörf þess, að eftirlitsmenn gæti
skyldu sinnar til hins ýtrasta.
Seinasta atriði hins talaða
orðs á dagskránni var kvöld-
sagan, Þríhyrndi hatturinn, eft-
ir Pedro Antonio de Alarcón,
sem er í tölu hinna merkari
skáldsagnahöfunda Spánverja
á ofanveðri 19. öld. Hana les
Eyvindur Erlendsson, og var
þetta VII. lestur. Þýðing bókar-
innar er sums staðar dálítið við-
vaningsleg, en yfirleitt virðist
lipurlega þýtt, og flutningur
Eyvindar vitnar um skilning á
efni og anda sögunnar.
Víðtal dagsins —
Framh. af 4. síðu.
Matthíasarsafni. Gunnar á
að mæta niðri í bæ, og við
göngum saman út í sólskin-
ið og leiðin Jiggur yfir skrúð
garðinn við Fríkirkjuna. Þar
eru fjöldamörg börn að leik,
og Gunnari verður að orði:
— Mikil dásemd og hreins
unarlind er að heyra börn
tala íslenzku. Það eitt er nóg
erindi að koma hingað heim
til að hlýða á slíka músik.
Ég skal segja þér, að ég var
svo lánssamur að hitta ung
íslenzk hjón, sem komu ný-
verið til Los Angeles með
tvö börn sín. Annað var
drengur 11 ára. Ég spurði
hvort hann hefði lesið ís-
lendingasögurnar, jú, hann
sagði það vera. Ég fór að
spyrja hann út úr. Og það
skal ég segja þér, að ég kom
ekki að tómum kofanum.
Það var alveg stórkostlegt.
þegar við fórum að tala
saman um Gretti og Glám.
Við verðum að kveðja
Gunnar að sinni.
Þrír þýzkir fjallamenn, þar
á meðal 23 ja óra gömul
kona, hafa farizt í snjóflóði
skammt frá Salzburg í Aust-
urríki.
Víðförli.
Agæt veiði
í Kleifarvatni.
Vatnið, sem lengi var „dautt", gefur
nú allt ab 6 punda fiska