Vísir - 29.08.1961, Page 10

1P
VtSIR
Þriðjudagur 29. ágúst 1901
Það virðist ekki vera nxikill
áhugi fyrir hreindýraveiðum
nú í sumar, sagði Egill Gunn-
arsson eftirlitsmaður hrem-
dýranna á Austurlandi, í sím-
tali við Visi í gærmorgun.
Leyft var að hefja veiðar dvr-
anna í byrjun ágústmánaðar.
Líklega hafa verið felld alls
30—40 dýr
Egill kvaðst hafa farið tvisv-
ar um slóðir hreindýranna og
kvaðst hafa undrað sig yfir því
í bæði skiptin, hve dýrin hafi
verið fá. Við rákumst hvergi
á hreindýrahjarðir og dýrin
voru yfirleitt dreifð. Hagar eru
góðir þar inni í landinu, t.d.
Vesturöræfunum. Kvaðst Egill
telja víst að dýrin væru yfir-
leitt sunnar. Engin ástæða er
til þess að halda að ekki sé
allt með felldu, sagði Egill, því
svo vel hefur viðrað á kýr og
kálfa nú í sumar.
Egill kvaðst ekki hafa heyrt
eða vita um neinn meiri háttar
leiðangur veiðimanna. Þau dýr,
sem felld hafa verið hafa bænd
ur sjálfir nytjað á heimilum
sínum.
En í lok símtalsins var spurzt
fyrir um heyskapartíðina. Illa
hefur viðrað, en á miðvikudag
og fram á fimmtudag var
þurrkur og taldi Egill bændur
þar í sveit hafa náð nokkru af
heyjum inn. Það fer þó ekki
hjá þvi að við verðum að auka
fóðurbætisgjöfina, því taðan er
hrakin.
Síðan sneri Vísir sér til
Birgis Thorlacius ráðuneytis-
stjóra, en hann hefur eftirlit
með hreindýrastofninum fyrir
stjórnarvölddn.
Veiðitími hreindýra stendur
nú yfir, og er leyft að skjóta
600 hreindýr á þessu ári, en
það er sama tala og verið hef-
ur undanfarin ár, enda þótt
fullvíst sé talið, að hreindýrum
hafi farið ört fjölgandi síðustu
árin.
Að því er Birgir Thorlacius
ráðuneytisstjóri tjáði Visi er
fylgzt með hreindýrastofnin-
um frá ári til árs og þau talin
úr flugvél. Þykir örugg vissa
hafa fengizt fyrdr því að dýr-
unum fjölgi verulega frá ári til
árs. Hefur þó ekki enn verið
gripið til þess ráðs að hækka
tölu þeirra dýra, sem heimilt
sé að skjóta, enda hefur reynzl-
an verið sú að skotheimilddn
hefur yfirledtt ekki verið full-
nýtt árlega.
Að utan -
Franoh. a) 8 síðu
í framkvæmd þeirra. Hann
hefur oft látið undan, þeg-
ar meirihlutavaldið heimt-
aði það. Og ef hann missir
meirihluta á þingi, mun
hann að sjálfsögðu láta af
stjórn. Hér er því ekki hægt
að tala um einræðisherra.
Kuldalegur karl.
Gunther lýsir de Gaulle
allýtarlega í bókinni. Hann
segir, að hann sé mjög ó-
þægilegur maður í um-
gengni. Hann er oft í vondu
skapi og sífellt kuldalegur.
Háttsettur franskur embætt
ismaður sagði við Gunther:
— Gallinn við de Gaulle er,
að hann er ekki maður. Það
fylgdi ekki með sögunni,
hvað hann var.
De Gaulle hefur lítið álit
á öðrum persónum en sjálf-
um sér. Hann hefur því að-
eins safnað í kringum sig
fáum mönnum, þröngum
hring, sem gerir allt sem
hann óskar. Það er skoðun
hans, að maður eigi ekki
sjálfur að hafa frumkvæð-
ið, heldur láta andstæðing-
inn koma fyrstan fram. Því
vill margt leggjast í undan-
drátt hjá honum.
Það er ennfremur einkenn
andi fyrir það, hve de
Gaulle lítur stórt á sjálfan
sig, að hann telur sjálfan
sig í rauninni hið sama og
Frakkland. Hann gæti sagt
með fullkominni sannfær-
ingu eins og Lúðvík XIV, —
Frakkland það er ég. Einu
sinni var hann spurður,
hvað yrði um Frakkland,
þegar hann félli frá. Hann
svaraði, — þá verður að
finna annan de Gaulle.
Hann er strang kaþólsk-
ur. Þegar hann varð forseti
og flutti inn í forsetahöllina,
lét hann segja upp öllu þvi,
starfsfólki, sem hafði lent í
hjónaskilnaði.
Um Macmillan segir John
Gunther, að það hafi komið
öllum á óvart, er hann varð
fyrir valinu sem forsætis-
ráðherra 1957. Hann var þá
lítið sem ekkert þekktur
maður. Lengi vel eftir að
hann tók við embættinu,
þótti hann gamaldags, já
hreinlega hlægilegur og
sveitalegur. Hann hataði
sjónvarp og vildi sem
minnst koma fram opinber-
lega.
En undarlega brá við, —
hann komst ekki hjá sjón-
varpsviðtali og i því gekk
hann beina leið inn í hylli
fólksins. Hann varð bráð-
lega mjög vinsæll vegna
hinnar eðlilegu og öþving-
uðu framkomu sinnar.
Macmillan er verst klæddi
forsætisráðherra, sem Bret-
ar hafa nokkurntíma átt.
Það versta sem hann getur
hugsað sér er að kaupa ný
föt eða klæða sig í ný föt.
Hann unir sér bezt í göml-
um slitnum tweed-jakka og
í ullarpeysu innanundir.
Það hlýtur að vekja furðu,
að hann hefur engan áhuga
á íþróttum, hvorki knatt-
spyrnu né krikket. En hann
hefur gaman af að fara á
veiðar. Hann er meistari í
(Frh. af bls. 7)
téðum rithöfundi hafi yfirleitt
verið í nöp við rauða litinn um
ævina; var og sjálfur rauð-
birkinn er þetta gerðist, en þá
var Halldór seytján ára og
dvaldist við nám í orgelleik í
Reykjavík — en margur hefur
verið eldri orðinn, er honum
auðnaðist að vinna afrek sér
til ódauðleika. Ekki mun rit-
höfundurinn einn um það, að
hafa farið halloka fyrir honum
í einvígi um kvenhylli, og ekki
mun Halldór telja hann með
þeim vígfimustu, sem hann
hefur þar átt í höggi við. Þótt
hann hafi ná lagt niður slíkan
vopnaburð — að eigin sögn —
er víst um það, að heldur kyssti
hann húsfreyjuna en bóndann,
þar sem okkur bar að garði á
hans gömlu slóðum í áður-
nefndu ferðalagi, og varð ekki
séð að nein þeirra tæki því illa,
enda var hann áreiðanlega nær
því að vera seytján ára en sjö-
tíu þá stundina.
Ekki verður skilið svo við
Halldór Sigurðsson sjötugan,
að ekki sé minnzt nokkuð á
það, sem hann hefur unnið
Húnavatnssýslunni, eftir að
hann fluttist þaðan. Hann hef-
ur verið ötull starfsmaður,
bæði í fjáröflunarnefndum og
skemmtinefndum Húnvetninga
félagsins. Og það var hann,
sem átti frumkvæðið að end-
urreisn Borgarvirkis hins
forna, safnaði einn öllu fé til
þeirra framkvæmda til móts
við framlag ríkissjóðs — að
einum 160 krónum undanskild-
um, svo ekki sé hallað á hlut
neins — og það var hann, sem
setti hina fjölmennu vígslu-
hátíð í virkinu, að þeim fram-
kvæmdum loknum, og stjórn-
aði henni af röggsemi og skör-
ungskap. Nú vinnur hann að
því af kappi, að Þórdísarlund-
ur í Vatnsdalshólum megi
verða sem fegurst sýsluprýði
og verðugur minningarlundur
um fyrstu meyna, sem fæddist
í sýslunni að því er sögur
herma.
Loks er Halldór Sigurðsson
meiri mannasættir en almennt
gerist; hefur jafnvel unnið slík
afrek á því sviði, að það má
teljast furðulegt að enginn
skuli hafa orðið til þess- að
benda Hammarskjöld á hann.
Á ég þó ekki við það, er hann
fékk Austur- og Vestur-Hún-
vetninga til að gleyma sýslu?
mörkunum á hátíðarstund við
Borgarvirki, heldur hitt, að
hann gat talið . átthagafélag
Húnvetninga og Skagfirðinga
á að efna til sameiginlegrar
árshátíðar að Hótel Borg, og
skemmta sér þar í sátt og sam-
lyndi, eins og væru þeir sam-
sýslungar. Það afrek hefur
hann að vísu ekki endurtekið,
enda vart hægt að ætlast til
þess af neinum — jafnvel ekki
húnvetnskum Kjósverja.
L. G.
að segja skrítlur, — oftast á
annarra kostnað. Hann elsk
ar England, bækur, slúður,
fjölskyldu sína.
úmsma
Lög um neyðarástand eru
gengin í gildi í Brazilíu að
undangenginni samþykkt í full-
trúadcildinni, sem kom saman
eftir lausnarbeiðni Quadros
forseta á föstudag. Alger óvissa
er, hvort varaforsetinn, Goula-
ert — sem var í heimsókn í
Moskvu og Peking og er nú í
París á heimleið — haldi em-
bætti sínu, þar sem hann er
róttækur eins og Quadros, en
þeir sem nú halda í taumana
segja, að sé ekki nema um
tvcnnt að velja: Kommúnisma
eða lýðræði.
| Mjög strangri skeytaskoðun
hefur verið komið á, og öflugur
jhervörður er við allar opinber-
; ar byggingar, samgöngumið-
stöðvar og sendiráðsbyggingar.
í endurskipulagðri stjórn
halda ráðherrar hers, flota og
flughers embættum sínum, en
áður var tilkynnt handtaka
tveggja ráðherra. Var annar
' eitt sinn hermálaráðherra og er
hann stuðningsmaður Goulaert.
Baráttan gegn Quadroá
harðnaði mjög fyrir um það bil
viku og var harðastur allra
gagnrýnenda Carlos Lacerda
fylkisstjóri í Guanabaras. Hann
kvað kommúnista hafa opnað
upp á gátt dyrnar fyrir komm-
únismanum, dyr lands sem væri
sjötta fólksflesta lands heims
með 62 milljónir íbúa. Sakaði
hann Quadros um einræðis-
áform.
Áður hafði Quadros birt bréf
til Krúsévs, þar sem hann þigg-
ur boð hans um opinbera heim-
sókn til Moskvu, og segir stjórn-
ina hafa til íhugunar að taka
upp stjórnmálasamband við
Sovétríkin á ný.
Seinustu fréttir af Janio
Quadros voru, að hann myndi
leggja af stað ti] London á
morgun til þriggja mánaða
dvalar.
Skógareldur olli talsverðu
tjóni nálægt Marseille í
Frakklandi nýlega. Þetta
var fyrsti skógareldur sum-
arsins í Frakklahdi. Járn-
brautarlest á leið til Carry-
le-Routet komst ekki leiðar
sinnar og urðu farþegar að
fara fótgangandi til næsta
þjóðvegar.
Ekki mikill áhugi
fyrir hreindýraveiðum
Hér sést geimskipið Vostock 2. þegar verið var að búa það
undir geimferðina.