Vísir - 25.09.1961, Qupperneq 7

Mánudagur 25. september 1961
VISIR
7

Gamlir bílar, en þó
ekki þeir elztu.
Þetta eru ekkl elztu bílar
landsins, en eigi að síður skera
þeir sig svo mjög úr í umferð-
inni í dag. Svona voru vörubíl-
arnir kringum árið 1930 og
fram undir stríðsbyrjun, að
húsin voru erlend smíði. Þessir
gömlu bílar voru báðir í
Hafravatnsrétt um daginn.
G-1094 er 29. árgerð af Ford,
eign Valdimars Guðmundsson-
ar í Móakoti á Vatnsleyuströnd,
og mun Valdimar hafa í hyggju
að selja hann við hentugleika.
Stjörnubíó
sýnir nú
orezk-banda-
.'íska mynd,
sem hér er
aefnd Þotuflug
mennirnir
(High Flight).
___Hún gerist í
einum flugskóla brezka flug-
hersins, þar sem flugmanna-
efnin fá þjálfun í að stjórna
orrustuþotum. Samskipti eins
nýliðans og yfirmanns í skólan-
um reynast erfið. Nýliðinn,
Winchester, er fífldjarfur og
fremur hvert agabrotið á fætur
öðru, en yfirforinginn hlífir
honum. Til þessa liggja orsakir
frá tíma fyrri heimsstyrjaldar.
Yfirforinginn hafði óhlýðnazt
fyrirskipun og það orðið föður
piltsins að bana. Sagan verður
ekki rakin hér nánar. Kvik-
myndin er vel leikin og gerð,
tilvik mörg skemmtileg og mik-
ið um spennandi flugferðir
Ungir menn og áhugasamir um
flug éru fjölmennir á bekkjum
i Stjörnubíó þessi kvöldin, en
fleirum en þeim mun þykja hin
bezta dægrastytting að þessari
aiynd. — Góð aukamynd er
sýnd um iðkun vetraríþrótta í
Quebec, Kanada.
♦
Nýja Bíó sýnir kvikmyndina
Æskuást og afleiðingar, banda-
ríska mynd, með nýjum, ungum
leikurum í aðalhlutverkum,
þeim Carol Lynley og B,randon
de Wilde. Sagan kom í dönsku
vikublaði, sem hér er mikið
keypt og lesið, svo að hún er
mörgum kunn. Hún fjallar um
eitt af vandamálum allra tíma,
og ekki sízt nútímans, ástamál
unglinga, sem eru hálfgerð
börn, og lenda í vandræ'ðum,
leiðsagnarlaus á hættulegu lífs-
skeiði, sem kenna má að veru-
legu leyti að gagnkvæmur skiln-
ingur og traust er ekki ríkjandi
þeirra milli og foreldranna. Hér
standa þau — barnung stúlka,
sem ber líf undir brjósti, og
pilturinn hennar og skólafélagi,
andspænis miklu vandamáli, og
reyna í örvæntingu sinni að fara
þá hættulegu leið, að snúa sér
tii læknis, sem með leynd og ó-
löglega framkvæmir fóstureyð-
ingar, en allt kernst upp á sein-
ustu stundu, er pilturinn loks
fær þrek til að trúa foreldrum
sínum fyrir öllu, svo að komið
er í veg fyrir að aðgerðin verði
jÞessir gömlu bílar klikka aldrei,
sagði Valdimar nn daginn, en
hann var yfirfangavörður hegn-
ingarhússins á Skólavörðustígn-
um, — í Steininum.
Hinn bílinn Chevrolet 1928
árgerð, er eign Jóns Ársæls
Jónssonar Fossvogsbletti 10.
Þessi bíll ,,sleit“ fyrstu þúsund-
um kílómetrana í akstri norður
á Akureyri, var A—269. En
hann virðist hafa slegizt með
í förina með mörgum Norðlend-
ingum, í flóttanum til Reykja-
víkur á stríðsárunum, því hing-
að til bæjarins „fluttist“ hann
árið 1942.
Að því er Ásgeir Ásgeirsson
skriístofustjóri hjá vegamála-
stjóra tjáði blaðinu í gær, var
elzti bíllinn í umferð við síð-
ustu áramót talinn 36 ára gam-
all. Næst elzti er ’25 árgerð, þá
er 8 bílar af ’26 árgerðinni enn
í umferð og 5 ‘af árgerðinni ’27
og loks eru rúmlega 20 bílar af
’28 árgerðinni, sem enn eru
í fullu fjöri.
framkvæmd. En óleyst ~er hin
mikla spurning um framtíð
þessara unglinga. Stúlkan er
send að heiman án vitundar
piltsins, en hún vill ekki bind-
ast honum, vegna þess að þá
yrði hann að hætta námi, en
hann fer á eftir henni og þá
finnst þeim ekki nema um eitt
að ræða, að bera byrðarnar
saman. Með unglingahlutverkin
er vel og trúlega farið af Carlo
Lynley, Brandon de Wilde og
einnig Wan-en Berlinger, sem
leikur félaga plitsins, en leikur
annarra tilkomulítill. Myndin
er nokkuð langdregin og efnið
tekið ótraustum og nokkuð
vafasömu tökum. Athyglisverð
aukamynd er sýnd af heræfing-
um í Alaska. — A. Th.
Leikrit laug-
ardagskvölds-
ins heitir Kon
ur. Höfundur
inn kallar sig
Eyvind, leik-
jtjóri var
Helgi Skúla-
son, en „kon-
Björnsdóttir,
Helga Valtýsdóttir og Sigríð-
ur Hagalín. Leikritið er frekar
lítilmótlegt, áróðurinn lágkúru
legur og persónusköpunin að
sama skapi. Þar er fyrst að
telja „dyggðuga“ sveitakonu,
sem komin er á Elliheimilið
Grund í vondri Reykjavík. og
á konu þessari er svo sem ekki
hærra ris en sem samsvari því,
að fyrir á að gizka 50 árum lét
hún afhenda sig miðaldra
bónda eins og kýrstirtlu, sem
létt er af fóðrum. Þessa kvinnu
lék Arndís Björnsdóttir. Þá er
saumakonan, sem er vitaskuld
hin sanna kona, heiður síns
tíma. Hún neitar sér hreint
ekki um dans og drabb og til-
heyrandi hjásvæfi, en svo
þroskuð er hún — telja þau sér
trú um — hún og höfundur-
inn, að hún skirrist ekki við
að láta skrapa úr sér krakka
vegna sinnar miklu ábyrgðar-
tilfinningar, |— hún vill sem
sé ekki eignast börn til að láta
sprengjur tæta þau í sundur!
Hún er trúlega í friðarhreyf-
ingu kvenna, þótt þess sé ekki
getið. En engum er alls varn-
að: Hún hefur tekið tryggð við
veika telpu. sem ekki getur bú-
izt við að verða nokkurn tíma
fær ferða sinna. Saumakon-
una leikur Helga Valtýsdóttir.
Loks leikur Sigríður Hagalín
dýrið í þessari Opinberunar-
bók, braskarakonuna frú Dan-
íelsson, sem hefur beðið sauma
konuna að sauma handa sér
kjól. Hún ætlar sem sé til
Bessastaða með bónda sínum,
skepnunni, en hann þarf að
þakka forsetanum kross. Auð-
vitað er frú Daníelsson eins ó-
manneskjuleg og unnt er að
hugsa sér, annars væri leikrits
deigið ekki í fullu samræmi við
uppskriftina, — hver getur
hugsað sér konu kaupsýslu-
Danskir ferðaskrif-
stofumenn hér.
Fýrir nokkru síðan kom
hingað til lands hópur danskra
ferðaskrifstofumanna í boði
Flugfélags íslands.
Danirnir, sem flestir starfa
að ferðamálum utan Kaup-
mannahafnar, skoðuðu landið
eftir því sem timi vannst til.
Þeir fóru með fugvél til Akur-
eyrar og þaðan með bíl til Mý-
vatns. Daginn eftir var ekið
austur yfir fjal log fyrst stanz-
að i Hveragerði. Þá var
ekið að Geysi og Gullfossi og
komið við á Þingvöllum á heim-
leið.
manns öðru vísi en einhvern-
veginn í áttina við frú Daníels-
son? ... Nema nú vildi ég
spyrja? í hvei'ju hefur leik-
stjórn þess ágæta manns, Helga
Skúlasonar verið fólgin? Hin-
ar annars færu og vönu leik-
konur, Arndís og Helga, hófu
framsögu sína á svo greinileg-
um bóklestri. að hlustandinn
beinlínis sá handritin í höndun
um á þeim. Síðan rættist lítið
eitt úr, en aldrei svo, að þær
reyndu að einkenna persónu-
garmana með raddhreimi eða
áherzlum. Svo kom frú Daníels
son til, og þá keyrði um þver-
bak, því þegar áhrifaátökin
skyldu verða sem mest, töluðu
þær Helga og Sigríður svo
hratt og gjallandi, að varla var
mögulegt að fylgjast með svo-
kölluðu samhengi......Góður
leikstjóri og leikkonur, lélégt
og lágkúrulegt leikrit — engin
leikstjórn, engin rækt lögð við
hlutverkin. .... Og þetta er
ekkert nýtt í Ríkisútvarpinu —
ekki aldeilis!
Karl Guðmundsson las á
laugardagskvöldið vel samda
smásögu eftir William Heine-
sen um kínverskt skáld,
sem sker sig heldur betur
úr löndum sínum — því hann
fórnar kínverskri himnaríkis-
sælu fyrir ást sína á trönu,
mesta tryggðafugli, en hörmu-
lega siðuðum. Hannes Sigfússon
hefur þýtt söguna. Hannes hef-
ur þýtt margt vel, en er mis-
tækur, þýddi til dæmis bók
eftir Hamsun þannig á ábyrgð
Menningarsjóðs — að þótt það
standi á bókinni, að Hamsun sé
höfundurinn, verður það vart
séð af stílnum. Smásagan er vel
þýdd, nema hvað þýðandinn
lætur trönuna tyggja og tenn-
urnar glotta — í sendiboða him-
inSins.
í gærkvöldi fórum við í áróð-
ursflugferð með einni af flug-
vélum Flugfélags íslands, föru-
nautur okkar og leiðbeinandi
var Jónas Jónass. Jónasi he.ur
— að áróðrinum undanskildum,
en hann kopr einkum fram í
vitnisburði hæstvirts mennta-
málaráðherra — tekizt vel með
þennan þátt, en bezt voru við-
töl hans við þá auðheyrilega
mjög skýru og athugulu menn,
sem hvorugur var á lofti, þeg
ar Jónas talaði við þá, en það
voru þeir Þorsteinn Jónsson
flugstjóri og Birgir skrifstofu-
stjóri Þorgilsson — Þess skal
að lokum getið, að fræðari okk-
ar gerði þann mun ráðh. og
annarra viðurmælenda sinna,
að hann þéraði hann einan. Vel
er!
Mávaspjallið í gærkvöldi var
fróðlegt og vel samið, og mörg-
um mun hafa þótt gaman að
fjárlagaþætti Guðmundar Jóns
sonar, þótt þar eigi við máltæk-
ið: Misjafn sauður í mörgu fé!
Guðm. Gíslason Hagalín.