Vísir - 07.10.1961, Blaðsíða 15

Laugardagur 7. október 1961
. 11
VÍSJR
Ástin sigrar
allf •
Wary Burchell.
39
Ekki eitt orð um Dredu.
Ekki eitt orð um Oliver.
— Heyrið þér, nú skulum
við koma og fá okkur eitt-
hvað að borða, sagði Lamm.
— Ég er glorhungraður og
mér er ómögulegt að borða
einn.
— Því miður get ég það
ekki. Ég verð að flýta mér
heim til drengsins míns.
— Til. . . hvers, segið þér?
En góða . . . þ ánáum við í bíl.
Innan stundar sat hún hjá
honum í leigubíl.
— Segið mér nú frá öllu
saman, sagði hann vingjarn-
lega. — Ég hafði ekki hug-
mynd um að þér hefðuð eign-
ast bam.
— Nei, enginn veit um það
nema Carol. Ég á við: Oliver
veit ekkert um það.
— Ég skil, sagði hann
hægt.
— Þér segið honum von-
andi ekki frá því, sagði Erica.
— Auðvitað ekki, sagði
hann alvarlegur. — Það verð-
ur að vera alveg eins og þér
óskið.
Eftir nokkra þögn bætti
hann við: — Ég vona að yð-
ur finnist ég ekki vera nær-
göngull þó ég spyrji hvernig
þér komist af. Mér finnst ég
vera svo mikill kunningi yðar
að ég megi hafa áhyggjur af
yður, og mig grunar að þér
eigið erfiða daga.
— Nei, ég á alls ekki erf-
itt, sagði Erica áköf. — Ég
bý með Carol — ungfrú
Shawn. Þér munið eflaust
eftir henni. Þið hittust i brúð-
kaupinu okkar.
— Já, ég man vel eftir
henni.
— Við búum saman. Og ég
vinn á barnaspítala og fæ að
hafa Buhny með mér þar á
daginn. Bunny — það er
drengurinn minn, bætti hún
við.
— Ég skil, sagði Lamm
aftur. — Og hve gamall er
Bunny ?
— Hálfs fimmta mánaðar.
Langar yður til að — sjá
hann?
— Ég hefði mjög gaman
af því, sagði hann hlýlega. —
Má ég koma og sjá hann
núna?
— Já, ef þér viljið.
— Mig sárlangar til þess,
ég segi yður það satt.
— En ætluðuð þér ekki að
létta yður upp eftir hljómleik
ana? sagði hún. — Ég hélt
að þið gerðuð það alltaf . . .
Hann hló. — Hver haldið
þér eiginlega að ég sé ? Smér-
tenór?
Erica gat ekki stillt sig
um að brosa, en þau sögðu
ekki meira fyrr en þau voru
komin á leiðarenda.
Þau stigu úr vagninum og
hann borgaði ökugjaldið. Svo
gengu þau saman inn um
þröngt hliðið. Hún fann með
sér að það væri dálítið skrýt-
ið að bióða manni eins og
Chester / Lamm inn svona
seint. Og nú mundi hún allt
í einu að aldrei hafði hún
boðið Oliver inn í gömlu íbúð-
ina meðan þau voru trúlof-
uð. En það var einhvern veg-
inn allt öðru máli að gegna
með Lamm.
Carol kom út í ganginn þeg
ar hún heyrði að lyklinum
var stungið í skráargatið.
— Halló, Erica, Bunny hef-
ur verið sannkallaður engill. .
Hún þagnaði þegar hún sá
Chester Lamm í ganginum.
— Ég bauð hr. Lamm að
koma heim með mér, sagði
Erica rólega. — Hann lang-
ar til að sjá Bunny, og hann
er glorhungraður.
— Nei-en . . byrjaði Lamm.
— Það mun eiga að skilj-
ast þannig að fyrst og fremst
er hann svangur og svo vill
hann sjá Bunny á eftir, sagði
Carol brosandi og tók í hönd
ina á honum. Svo sneri hún
sér a ðEricu: — Mig minnir
SKYTTIJRIMAR ÞRJ
IQ
R
94
að þú segðir að þú ætlaðir
ekki að leiksviðsdyrunum.
— Nei, eh ... ég bara ...
— Við hittumst af tilvilj-
un fyrir utan hljómleikahús-
ið, sagði Lamm rólega. — Ég
ætlaði að fá haná til að borða
kvöldverð með mér, en hún
sagðist verða að flýta sér
heim til barnsins síns. Og þá
sagði ég vitanlega að mig
langaði mikið til að sjá hann
bunny hennar, — og hér er
ég þá kominn.
— Það er bezt að þú sýnir
honum viðundrið meðan ég
hugsa um matinn, sagði Car-
ol. — Ég vona að yður þyki
góð egg, herra Lamm, því að
ég verð að bjóða yður þau, í
einhvers konar dularbúningi.
— Ég er sólginn í egg — í
alls konar myndum, sagði
Lamm alvarlegur, en Carol
fór hlæjandi fram í eldhúsið.
— Kannske þér viljið sjá
hann sofandi? spurði Erica
og fór hjá sér.
— Já, þökk fyrir, sagði
Lamm og hún fór með hann
inn í litla herbergið, þar sem
Bunny svaf.
Bunny svaf vært, búldu-
kinnarnar voru rjóðar og hár
ið lá í liðum á höfðinu.
— Ég hef ekkert vit á böm
um, sagði Lamm, — en mér
finnst hann líta Ijómandi vel
út.
Bunny geispaði og opnaði
augun.
— Var það ég sem vakti
hann? spurði Lamm afsak-
andi.
— Nei, hann vaknar alltaf
um þetta leyti því að þá er
hann þveginn, sagði Erica.
— Augun eru alveg eins og
í Oliver, sagði Lamm.
— Já, ég veit það, sagði
Erica rólega. — Ég tek eftir
því hvenær sem hann lítur á
mig. Hún lyfti drengnum úr
rúminu og hann horfði for-
viða á ókunna manninn. Bun-
ny var ekkert hræddur við
ókunnugt fólk, því að það dáð
ist alltaf að honum.
— Þetta er ljómandi fal-
legt bam, sagði Lamm hrif-
inn.
— Nú skuluð þér,jfara inn
til Carol meðan ég þ’væ’ hon-
um, sagði Erica. Og hún,fór
að íhuga hvort það hefðfein-
göngu verið út af Bunny,'
sem Lamm hafði tekið,boð-
inu um að koma heim með
henni, svona þakksamlega.
Að minnsta kosti var hún
inni hjá Bunny eins lengi og
hún gat, svo að þau Carol
gæti verið saman í næði.
Lamm stóð upp þegar Er-
ica kom inn til þeirra.
— Ungfrú Shawn segir að
ég verði að koma hingað oft-
ar, ef þér leyfið það, sagði
hann. — Svo að nú ætla ég að
biðja yður um leyfi strax.
— Auðvitað megið þér
koma oftar, sagði Erica strax
En hún var ekki alveg viss
um hvort þetta væri ráðlegt.
Lamm hitti eflaust Oliver
öðru hverju, svo að það var
kannske hollast að þau sæj-
ust ekki oft.
— Kannske væri eins gott
að tala út um þetta, sagði
Carol með venjulegu hispurs-
leysi. Og Erica var henni
þakklát fyrir.
Lamm áttaði sig ekki al-
mennilega á þessu og Ericu
fannst réttast að gefa skýr-
inguna sjálf.
— Það er út af Oliver, eins
og þér kannske skiljið, sagði
hún hægt. — Ég veit ekki
hve mikið þér vitið.
— Það er nú ekki mikið.
Ekki nema að þið eruð skil-
in.
— Já, en það er þannig til
komið að ég fór frá honum.
Hann veit ekki hvar ég er og
hann veit ekkert um Bunny.
Mér er illa við pukur, en ég
þoli blátt áfram ekki að
byrja á nýjan leik.
— Ég skil það, sagði
Lamm og leit vinalega á hana
Hann vissi áreiðanlega hvað
Richelieu varð djúpt hugsi um
stund og reif síðan bréfið í tœtl-
ur. „Það er úti um mig“, hugsaði
d’Artagnan, „en hann skal fá að
sjá, að aðalsmaður deyr með
sóma". ,,Ég hef tekið bréfið frá
yður", sagði kardínálinn, „hér er
annað i staðinn. Það er óútfyllt
skipunarbréf i embætti liðsfor-
ingja í skyttuliðinu, en þér verðið
ekki í vandræðum með að velja
mann i stöðuna". D’Artagnan tók
hikandi við skjalinu og kastaði
sér því næst á kné.
„Yðar tign", stamaði d’Artagn-
an. „Ég á ekki skilið þann heiður,
sem þér nú hafið sýnt mér" „Þér
eruð vaskur drengur", sagði
kardínálinn. og hugsaði ti) þess,
hversu glæsileg framtíð hlyti að
bíða þessa 21 árs gamla ung-
mennis, og hvílík not mætti hafa
.af vitsmunum hans og hugrekki.
Síðan kallaði hann hárri röddu:
„Rochefort!" Greifinn, sem án efa
hafði staðið á hleri, gekk sam-
stundis inn „Hr. d’Artagnan er
nú vinur minn", sagði Richelieu.
,.Et yður er k^rrt að halda höfð-
inu, þá sættist við hann" Roche-
fort og d’Artagnan fétlust t faðma
en ekki sérlega sannfærandi Ri-
chelieu gaf þeim auga um leið og
hann opnaði hurðina fram i gang-
inn. Mennirni t.veir brostu, þrýstu
hönd hvors annars og kvöddu
hans tign.
K V I S T
— Ég vUdi aðeins taka það fram, að þetta er
eins auðvelt og það lítur út fyrir að vera.
ekki