Vísir - 16.10.1961, Blaðsíða 10

Vísir - 16.10.1961, Blaðsíða 10
ia V I S I R Mánudagur 16. október 1961 Ég er alltaf al leita— Frh. af 9. s. þar, eg kalla hann prestinn. Eg hélt í fyrstu, að hann væri heimabakað brauð, og ein- hver hefði bitið í það. Eg labbaði með hann í hend- inni þrjár klukkustundir samfleytt, þótt hann sé þung ur. Kanarnir héldu eg væri orðinn vitlaus og skildu ekki þetta ástfóstur. — Af hverju kallarðu hann prestinn? — Eg fann hann í Almanna- skarði, svo er hann virðu- legur og kjaftstór eins og hann sé 'að tóna. — Hefirðu litla trú á klerkum? — Já. — Hvers vegna? — í stað þess að segja hlutina eins og þeir eru, t. a. m. við jarðar- farir, þá hjúpa þeir þá blekkingum. Eg er á móti blekkingum, sérstaklega þægilegum blekkingum, Óþægilegar blekkingar geta aftur á móti átt rétt á sér, þær leiða mann fyrr eða síð- ar að sannleika og eru dýr- keyptar. — Ingimar! Þú ert greini- lega reiður ungur maður. — .... Kannski er það einmitt guðsneistinn, því guð er alltaf reiður í Biblunni. — Telurðu að reiði skálds- ins eigi skylt við reiði hins hæsta? — Hún getur verið lítilfjörlegur neisti sannleik- ans. — Já, þú ert fyrst og fremst reiður ungur maður. — .. Það er einkennandi fyrir sinnuleysi nútímans, að ungir menn eru taldir reiðir, ef þeir vilja segj^ sannleikann. JJostar það ekki mikið að þora að segja sannleik- ann? Mér er nær að halda, eins og Steinn Steinar sagði, að menn þui'fi að hafá lent í lífsháská tij þess að komast á þetta stig, að þora að vera sannur; það þarf manndóm tij að afhjúpa sig í verki og horfast í augu við blákaldan veruleikann. Lífsháski kenn- ir mönnum að vera sama um sjálfan sig og kippa sér eltki upp við smámuni. ✓ — Hvernig næst svo þetta fram í skrifum? — Það er eins konar jóga- þraut, að ákrifa þannig, að maður sé algerlega rólegur og kaldur á meðan. Annars er hætt við því, að það verði brestur í verkinu, maður verðj sálsjúkur, fái vonda samvizku. Ef maður hins vegar er rólegur og kaldur, verður það. sem maður skrifar, satt og heitt...... En maður verður að hafa lif- að þjáninguna áður. — Verður maður ekki ómennsk ur af þessu? — Nei, maður verður að- eins að afsala sér liamingju- kenndinni og þola að vera einmána. Rithöfundur Jiefir ekkert að gera með að vera hamingjusamur á meðan hann skrifar, og kannski aldrei, því annars mundi hann ekki skrifa ekta. When a poet feels he is a poet, he is not a poet. — Kom eklti bók út eftir þig í hitt-eð-fyrra? — Jú, ljóð, sem eg orkti í öngum mínum fyrir vestan, við ísafjarðardjúp. — Leitaðist þú við að yrkja hana kalt og rólega, svo hún yrði lieit? — Nei, eg var einmitt þá að yrkja mig úr lífsháska og hefi lært þetta síðan. — Hvernig fannst þér að senda frá þér bók? — Það er eins og að fá tíu í einkunn á prófi, en falla samt á prófinu. — Og nú, þegar þú ert kominn úr lífsháskanum, er önnur bók að koma út eftir þig. — Já, það er búið að setja hana og búa hana. tiJ prentunar hjá Almenna bókafélaginu. Bókmenntaráð samþvkktj bókjna fyrir tæpu ári. — Átti hún eldd að vera komin út? — Jú, sagði Ingimar. Stgr. Af) utan Prh af síðu áramót, sem bólan sprakk. Þá var lögreglumaður hand- tekinn í annað sinn fyrir innbrot. Játaði hann þá loks að hafa tekið bátt í 18 inn- brotum og tilnefndi lög- regluþjóna sem höfðu verið með honum í þessum glæpa- verkum'. Brezkir liðsforinejar sem verið hafa í her Ghana koma nú heim í smáhómrn. Liður vart svo dagur, að ekki sé sagt frá komu beirra. Sam- tímis berast fréttir um, að stjórnin í Ghana sendi nú 400 rfhanisk liðsforingiaefni til þjálfunar í Sovétríkjun- um. og tilkynnt, að fleiri verði sendir, — „ef þörf krefjist“. Endurbyggða kirkjan í Krýsuvík. Viðtal dagsins — Ern af 4. síðu: kirkju. Það var víst aldrei, að neinn • kross einkenndi kirkjuna, og það er raun- verulega eina breytingin, sem ég gerði á kirkjunni að utan, að setja á hana kross. En að öðru hef ég fylgt að öllu leyti þvi, sem ég vissi bezt um útlit kirkj- 'ínu'vtalM i unnar innan og utan. Og ég vonast til að fá eitthvað af þeim munum, sem prýddu hina gömlu kirkju. Ég hef haft samráð bæði við biskup Islands, prófast, Þjóðminja- vörð og Ólaf Þorvaldsson þingvörð og er þeim þakk- látur fyrir þeirra undirtektir og holl ráð. Sá maður, sem ber veg og vanda af allri smiði og endurreisn og ég Ég he'f áður skrifað um tvikmyndina Surríar á fjöll- im sem nú er ;ýnd í Stjörnu bió, og var oað til rir- fram kynning ar á ágætri og óvanalegri mynd — Ég vildi því aðeins við bæta, eftir að hafa seð myndina tvisvar. að hún hefur einn kost auk áður talinna: Kynnin við fólkið í myndinni, einkum sænsku og finnsku unglingana og Lappafólkið eru til ánægjulegrar tilbreytingar frá þeim manngerðum, sem maður tíðast fær kynni af í kvikmyndum. Þessi kynni við óspillt, hreinlynd, dugandi og framgjörn ungmenni, verða mönnúm eftirminnileg. Nú fer j að verða hver síðastur að sjá i þessa mynd. Hana sækir fjöldi i manna, sem sjaldan fer í bíó, oft heiJar fjölskyldur. Myndin fær mikið Jof allra — ekki þyk- . ir sízt skerrímtilegt að kynnast minkunum, sjálfsagt enn frek- ara vegna þess, að þeirra „land nám“ lijá okkur er nú orðið vítt — og verður sennilega aldrei útrýmt og lcynnin við pá ! nauðsynleg. Aukamyndin frá hef fengið til verksins er Sigurbent Gíslason trésmíða- | meistari í Hafnarfirði og að- stoðarmaður hans, og það er einmitt sltemmtilegt, að það var einmitt afi hans Bein- teinn, sem smíðaði gömlu kirkjuna, hann var bóndi þar í Arnarfelli. Og smíði sonar- 1 sonar hans hefir verið með sóma. Gamla kirkjan var byggð úr rekavið af Krýsu-' víkurfjörum. Kanada er fróðleg og skemmti- leg, én heldur þykir mér spilla áhrifunum sú bylmings-músik, s'éfn' henni fylgir. Ég er ekki að lasta hana i sjálfu sér, en með svona myndum ætti að vera ,,dempaðri“ hljómlist. Mundu menn þá njóta mynd- anna betur. En þetta er ekkert einstakt fyrirbæri. Hljómlist í myndum er oft svo hvell og há- vær. að mörgufn er til ama og ánægja allra sennilega eins mikil, þótt hávaðinn væri minni ATIL í brezkum blöðum er sagt frá óvcnjulegum fornleifa- funcli — nöglum frá þeim tímuni; cr Rómverjar höfðu Iagt undir sig Bretland. Er hér um eina milljón nagla að ræða ýmissa stærða og hinir lengstu um 16 e. þml. Naglarnir hafa legið í jörðu uppundír 1900 ár. T A R V. \ AS THE H!Sr WAS ASOUT TO EXECUTE WALA; II A HIP’EOUS CK'/ f/ FILL.EP’ THS N!S, I1 A SILHOUETTEP’ V/ FISL'SE AP’FEAKEP íf/ ATOP THE TE1\PLE WALL— SWíFTLY NOVA WITH F.UTHLESS P'ETEFMIN.ATION, THE 'CSAL TA5TJAN AN7 HIS LOV.'AL FKISN7S WFEAKtEi7 VEMSEANCE UPON THE SEWILIPERIEP7 ENEWYl 1) f þann mund er æðsti presturinn hugðist taka Wölu af lífi, fyllti loftið ANI7 LEAFEI7 þOWN, POLLOW5P BY A rr '■ •7 Qr. •■ r- - -i ægilegt öskur og skuggi af manni sást efst á musteris- veggnum. 2) Hann stökk niður og á eftir honum flokkur apa. 3) Hinn rétti Tarzan og hinir tryggu vinir hans réð- ust nú með ofsa og ákefð á ringlaða óvini sína og hefndu sín á þeim. I

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.