Vísir - 16.10.1961, Síða 15

Mánudagur 16. október 1961
VtSIR
Carol létti þegar hún sá
hana og spurði hispurslaust:
— Hvað gerðist, Erica? Er
nú allt komið í lag?
— Já. Allt eins og það á að
vera, sagði Erica, en fann um
leið að það var hæpin lýsing
á því sem gerzt hafði um
kvöldið.
Carol settist.
— Ég hef aldrei á ævi
minni orðið jafn hissa og þeg-
ar ég opnaði dymar og sá
hann standa þarna hjá þér.
Hvaðan úr veröldinni kom
hann? Ég vissi ekki hvort ég
ætti að fara eða ekki. En ég
gerði ráð fyrir að þú vildir
fremur tala við hann ein.
— J% það var alveg eins
gott að ‘þú fórst. Hann var
•hérna nálægt — af tilviljun
— ög ég rnætti honum. Hann
gekk með mér og yfldi endi-
8S3HS
lega fá að vita hvar ég ætti
heima. Og svo kom hellirign-
ing, og þess vegna neyddist
ég til að bjóða honum inn.
— Ég hefði nú heldur látið
hann drukkna, tautaði Carol,
og eftir augnablik sagði hún,
talsvert hvöss:
— Tókst þér að fela Bunny
fyrir honum?
— Nei.
— Nei? Og hvað gerðist
þá?
Erica svaraði ekki strax.
Nú fannst henni hún heyra
í Bunny aftur og mundi hvern
ig svipurinn á Oliyer hafði
bréytzt.
— Bunny vaknaði, sagði
hún loksins. — Og Oliver vildi
endilega fá að vita hver hann
væri.
— Og þú sagðir honum
það?
ICZLjl
COPEHHfiGEH
— Tókstu eftir augnaráðinu sem hún sendi þér?
— Gat ég gert annað?
— Þú hefðir getað sagt
honum að grannkona þín ætti
bamið — eða að ég hefði
eignast barn í lausaleik -
eða eitthvað annað, sagði
Carol óþolinmóð.
— Nei, Carol. Ég hefði
ekki getað sagt neitt þess
háttar við Oliver, svaraði
Erica hægt. — Ég lét hann
meira að segja koma inn til
Bunnys, og þá var ekki um
að villast að þetta var mitt
bam.
— Var hann ... leizt hon-
um vel á hann? spurði Carol
forvitin.
Erica beit á vörina og kink-
aði kolli. Hún hugsaði til þess
hvemig Oliver hefði haldið á
drengnum og kysst hann aft-
ur og aftur.
— Og hvað gerði Bunny?
— Hann .. . Erica þagði
en hélt svo áfram: — Hann
klappaði meiddu hendinni á
Oliver, alveg eins og hann
vissi og skildi. ..
— Ó! sagði Carol. — Og
sagði Oliver nokkuð?
— Já. Hann sagði að Bun-
ny væri alveg eins og ég.
En spurðu mig nú ekki meir,
Carol!
— Fyrirgefðu mér, Erica,
ég skal ekki gera það, sagði
Carol iðrandi. — En segðu
mér bara hvort hann minnt-
ist nokkuð á að hann vildi fá
Bunny ?
— Hann'sagði að Bunny
væri mín eign. Að ég þyrfti
ekki að óttast að hann gerði
tilkall til hans. Og að ég
skyldi bráðum fá orðsendingu
frá málaflutningsmanni hans
viðvíkjandi skilnaðinum.
Eftir nokkra þögn sagði
Carol: — Svo að þið töluðuð
þá um skilnaðinn ... Jæja,
þú kærir þig víst ekki um að
tala um hann heldur, býst ég
við. Og það er ekki nema eðli-
legt. En reyndu að muna, Er-
ica. að þegar fram í sækir er
þetta betra en að draga allt
á langinn.
Erica kinkaði kolli. Ef til
vill hafði Carol rétt fyrir sér.
Hún vonaði að hún hefði rétt
fyrir sér.
Aftur varð þögn og Erica
reyndi að hugsa um eitthvað
annað.
— Þá tölum við ekki meira
um þetta, Carol. Segðu mér
heldur eitthvað af sjálfri þér,
góða . . . Hún varð hissa er
hún fann að hún gat brosað.
— Hvemig leið Chester. Var
hann ekki hrifinn af,að hitta
Þig?
— Yfirmáta! Og hann bað
ósköp mikið að heilsa þér og
Bunny.
— Þökk fyrir það. En ég
held varla að hann geti hugs-
að um annað en þig.
Carol hló og roðnaði dálít-
ið, en þáð gerði hún sjaldan,
svo að Erica tók því betur
eftir því.
— Heyrðu Carol, gerðist
nokkuð sérstakt hjá ykkur í
kvöld ?
— Já, ég held að maður
verði að segja það, sagði

Carol.
— Æ, láttu ekki svona,
Carol! Segðu mér hvað gerð-
ist.
Carol færði sig að Ericu og
faðmaði hana að sér.
— Mér finnst hálf hrotta-
legt að segja þér frá þessu
núna í kvöld, sagði hún. —
En — við emm trúlofuð.
Erica kyssti hana. — Mér
þykir svo vænt um að heyra
þetta, Carol, sagði hún. —
Vemlega vænt. Þetta var það
| bezt sem þú gazt sagt mér.
Og hún hugsaði með sér:
Nú hef ég misst Carol lika.
Þetta gleður mig ósegjanlega
mikið, hennpr vegna, en ég
hef misst hana. Nú á ég að-
eins Bunny eftir.
En Carol mátti 'ekki gruna
hvað hún hugsaði. Hún varð
aðeins að sjá að Erica væri
glöð yfir að hún og Chester
höfðu fundið hvort annað.
— Hvenær ætlið þið að gift
ast, Carol? Og þú ert veru-
lega hamingjusöm?
— Mjög bráðlega og — já!
svaraði Carol spekingslega.
Erica hló.
— Þú verður honum ágæt
kona, sagði hún með áherzlu.
— Ég vona að hann verði
afbragðs eiginmaður, sagði
Carol. — Ég lít svo á að það
sé miklu meira virði.
Erica svaraði því ekki,
sumpart vegna þess- að hún
hélt að Caról segði þetta ekki
í fullri alvöru, og sumpart
vegna þess að hennar eigin
hugmyndir höfðu ekki reynzt
vel í framkvæmdinni. \
Þær sátu lengi og skröfuðu,
og þegaj- þær loks háttuðu
virtist Erica ekki 'neitt föl
or mædd lengur.
Erica skrapp fyrst inn til
Bunnys til að athuga hvort
allt væri í lagi. Drengurinn
steinsvaf og hafði ekki hug-
mynd um að hann hafði vald-
ið erfiðleikum milli foreldra
sinna.
Erica laut niður að honum
og huggaði sig við að geta
verið nærri drengnum sínum.
Eins og svo oft áður.
— Mér þykir svo vænt um
að honum leizt vel á þig,
sagði hún. — Og hann kyssti
þig um leið og hann sagði að
þú værir líkur mér. Það gerði
hann þó.
Og með þessa fátæklegu
huggun í huga kyssti hún
Bunny og fór að hátta.
Næstu daga var ýmiskonar
umstang í tilefni af trúlof-
un Caroí. Þær sáu Chester oft
og hann var hamingjan upp-
máluð. Og þeir fáu, sem þau
þekktu í London, fögnuðu
trúlofuninni.
— Jafnvel Madame varð
nærri því mannleg þegar hún
sá hringinn á mér, sagði Car-
ol. — Kannske stafar það af
því að hún geri sér von um
að ég verði góður skiptavinur
hennar í framtíðinni.
— Heldurðu að þú verðir
það? Sagði Erica og hló.
— Líklega, sagði Carol. —
Það verður gaman að geta
keypt dýra og vandaða vöru,
\!
■G'áZ
Hann er ríkasti Arabahöfð-
inginn sem ég þekki. Það
fundust ekki aðeins olíuæðar
í landi hans, heldur vatnsæð-
ar.
Halló, halló, ætla engir fleiri
að fara upp með lyftunni?
í stað þess að kaupa ódýrt
kram. Ég verð líklega að
spyrja Chester hvort hann sé
sæmilega ríkur, áður en það
er orðið of seint að draga sig
í hlé. Sumir karlmenn hafa
lag á því að sýnast ríkir, án
þess að eiga bót fyrir rassinn
á sér, og ef Chester er einn
af því taginu . ..
— Vertu ekki að þessu
bulli, sagði Erica. — Þú veizt
ofur vel að þú ert gengin
Chester á vald án þess að
hugsa um hvernig sparisjóðs-
bókin hans lítur út. -
En Carol var ekki af baki
dottin. — Langt frá því. Ég
hef enn nægilegt brjóstvit til
að afþakka hreysi og hjarta,
ef svo ber undir.
— Ég býst e'kki við að um
hreysi verði að ræða, sagði
Erica hughreystandi. — Og
ætlarðu að láta Madame, hús-
móður þína, sauma brúðar-
kjólinn ?
— Já, var ég ekki búin að
segja þér það ? Madame ætl-
ar að gefa mér hann í brúð-
kaupsgjöf.
— Sú þykir mér rausnar-
leg! sagði Erica.
— Já, mér finnst það nærri
því grunsamlega rausnarlegt,