Vísir - 08.12.1961, Blaðsíða 11

Föstudagur 8. desember 1961
V * S ! R
11
' TUSHi MY BOV- WHEM ^
•lOU ARE FAMOUS/ JUST
GIVE A TMOUSHT TO
''HOMEST JOHM"- THAT'S
Viall i ask! n—’
I DOM'T >
KMOW HOW
TO THAMK
^YOU, SIR.,
APUPPET ^
WlTHOUT
STR6EMQS/
' WHAT A H
DKAWIMS )
CARDJ
AMD HE'S YOURS
-FOR APRICE, .
OF course! í
SOOD MESMS, MY BOY!
THE MAESTRO AAAKES
YOU THESTAR OFHIS
CHRISTMAS SHOW! X
INNISKÚR
brúnir og svartir fyrir
kvenfólk og karlmenn
mjög vandaðir
nýkomnir.
GEYSIR HJ.
Fatadeildin.
G O S I jólasaga barnanna
— Lifandi brúða. Hviiíkt
furðuverk.
— Og þú mátt eiga hann ..
auðvitað fyrir gott verð
Gosl bíður á meðan þorpai-
arnir tveii hvíslast á. Síðan ...
— Góðar fréttir, flrengur
minn ftleistarinn ætlai að gera
þig að stjörnunni í jólasýning-
PlMOCCHIO WAlTS WHILE THE TWO PASCALS
WHISPEK. TOSETHER. THEN...
unni.
— Alveg rétt.
— Ég veit ekki
á að þakka þér.
— Ekkert, drengur minn. En
þegar þú ert orðinn frægur, þá
hvernig ég hugsaðu til Skolia gamla. Það
er allt sem ég óska eftir.
nema fáeinar kexkökur eftir.
Ef Steve hafði rænt eldhúsið
milli árbíts og hádegisverðar,
hlaut hann að hafa gífurlega
matarlyst. Þetta var eiginlega
dálítið kynlegt, en hún nennti
ekki að hugsa um það frek-
ar, en nú var spurningin hvað
hún ætti að gefa ofurstanum
að drekka. Kaffi — vitan-
lega. Steve mundi eflaust
þiggja bolla líka. Hún setti
upp ketilinn og kveikti á gas-
inu og fór með brauðsneið-
arnar inn í stofu.
Dyrnar stóðu í hálfa gátt
og hún heyrði Steve segja, ó-
venjulega byrstan:
— En mér datt ekki annað
í hug!
— Það var vanhugsað,
drengur minn, sagði ofurstinn
ásakandi.
— En hver getur hafa
drepið hana úr því að þú
gerðir það ekki? hropaði
Steve. Röddin er enn hvöss,
en Susan skildi að Steve var
ekki reiður, það vai eitthvað
annað sem olli háværðinm.
Hræðsla, ef til vill?
— Ég veit ekki meira en þú
veizt sjálfur, sagði ofurstinn.
— Ég verð að játa, að ég
hélt fyrir mitt leyti að þú
hefðir drepið hana.
— Og ég hélt að það væri
þú, sagði Steve. — Þess
vegna flutti ég líkið úr þínu
herbergi í mitt.
— Segirðu að líkið hafi
verið í minu herbergi? feagði
ofurstinn hvasst.
— Já, og hnífurinn þinn
hafði verið notaður.
— Steve, er þér alvara að
segja að þú hafir dregið líkið
inn í herbergið þitt og falið
hnífinn, af því að þú héldir
að ég hefði drepið konuna, og
ætlaðir að bjarga mér úr ó-
göngum? spurði Morgan of-
ursti.
— Ég vildi gefa þér tæki-
færi til að komast úr ógöng-
unum, sagði Steve.
— Ég veit ekki hvað ég á
að segja um þetta, Steve.
Þetta var fallega hugsað af
þér, en vitleysislega hugsað.
Hvernig datt þér í hug að ég
færi að drepa ókunnuga
konu?
— Þekktir þú hana ekki?
— Alls ekki.
— Þá botna ég ekkert í
þessu, sagði Steve. — Hún
var drepin í þínu herbergi cg
með þínum hníf . , Þú hlýt-
ur að hafa drepið hana.
Susan hreyfði sig ekki úr
sporunum. Henni fannst hún
sjá báða mennina. Það gat
ekki verið vafi á að Steve hélt
að Morgan væri sekur. Hún
vissi að Steve sá ekki sólina
fyrir ofurstanum. Og nú var
hann allt í einu farinn að ef-
ast um þann.
— Ég kann ekki við að
heyra þig tala svona, sagði
Morgan.
— En hvað annað eret ég
sagt. Hú^ kom til að tala við
big, var ekki svo ? Þú lézt mig
fara út — vitanlega af því að
þú áttir von á heimsókn. Hún
var í herberginu þínu og rek-
in í gegn með þínum hníf Það
verður ekki skilið nema á
einn veg.
— En ég drap hana ekki,
Steve, sagði Morgan lágt og
gerði þögn við hvert orð. —
Ég veit ekki hvað þú hefur í
huga, en pú hefur engan rétt
til að saka mig um þetta.
Steve tók öndina á lofti. —
Er það svo að skilja, að þú
haldir að ég hafi drepið hana.
— Nei, ekki voru það mín
orð, sagði oiurstinn kveljandi
dræmt. — Ég mundi aldrei
segja slíkt, nema skýlausar
sannamr væru fyrir því,
Steve. En hér er ýmisiegt,
sem erfitt. verður að gefa
skýringu á. Lögreglan fann
líkið inni hjá þér, og hún veit
að konan snurði ármanninn
eftir þér. Hlustaðu nú á mig,
Steve! Þú veizt að ég vil
hjálpa þér eins mikið og mér
er unnt Þess vegna sagði ég
ekki logreglunni frá pessu
heiroilisfangi. Ég vildi fyrst
og fremst hafa tal af þér. Ég
vildi fá að vita hvað þú hefðir
hug$að þér að gera, drengur
minn. Mér virtist að þú mund
ir áiíta bezt að reyna að kom
ast undan. Ég er ekki viss um
að ég sé sammála þér um það,
en mig hefur aldrei langað
að hugsa eða taka ákvarðanir
fyrir þig. Ég hafði peninga
með mér. Og úr því ég tala
um peninga: hve miklir pen-
ingar voru í leynihólfinu í
handtöskunni ?
— Ég vissi ekki til að þú
hefðir neitt leynihólf eða pgn-
inga þar, sagði Steve.
Ofurstinn varð allt í einu
léttari á brúnina.
— Það er gott, drengur
1 minn. Ég hált heldur ekki að
Leikspilið í sérflokki að fjölbreytni og skemmt-
an, til yndis og ánægju börnum sem fullorðnum.
Kemur í verzlanir um helgina.
Heildsölubirgðir:
PÉTUE EINARSSON H.f. ÁSAÞÓIt
Laufásvegi 4,
Sími 11795 —11945.
Aðalstræti 9 C.
sími 13492.
þú vissir það. En einhver hef-
ur vitað það. því að þúsund
dollarar í smáseðlum eru
horfnir þaðan. Ég sagði lög-
reglunni að þarna hefði horf-
ið áríðandi skjöl, af því að ég
vildj ekki að hún færi að gera
leit að þeim, ef þú hefðir tek-
ið þá.
— Þú hefur svei mér gert
þér háar hugmyndir um mig,
sagði Steve beiskur.
— Jafnvel dýrlingar stela,
ef i nauðirnar rekur. Og af
því að ég vildi ekki ganga að
þessu vísu, hafði ég peninga
mef5 mér. Ég hef meira en nóg
h^pda þér til að komast af
með meðan þú verður í Eng-
landi. Þú verður sjálfur að
afráða hvað þú gerir. Hyggi-
legast væri að þú gæfir þig
fram — en því verður þú,
sem sagt, að ráða sjálfur,
drengur minn.
Susan heyrði að Steve and-
aði þunglega.
— Þú verður að taka þessu
með stillingu. sagði ofurstinn
í skipunartón.
— Auðvitað tek ég því með
stillingu, sagði Steve. — Þú :
verður bara að gefa mér of-,
urlítið ráðrúm, svo að ég gæti
kannske komið auga á það
broslega í málinu. Líttu nú'
Læknadeildarhús fyrir
happdrættisfé.
Næsta bygging, sem Há-
skóli Islands ræðst í að reisa
fyrir happdrættisfé, verður
sérstakt hús fyrir læknadeild-
ina, og á það að rísa sunnan
Hringbrautar, andspænis
Landspítalanum, að því er
Ármann Snævarr háskóla-
rektor tjáði blaðamönnum í
gær.
Það er kunnara en frá
þurfi að segja, að húsnæðis-
þrengslin há starfsemi Há-
skólans. Eðlisfræðistofnuniu,
sem var til húsa c, háskóla-
kjallaranum, átti .. d. við of
mikil þrengsli að búa þar, og
fékk inni í kjallara Þjóðminja
safnsins, þegar Náttúrugripa
safnið flutti þaðan í nýja hús
næðið að Laugavegi 105 og
fyrir löngu er orðið allt. of
þröngt um læknadeildina. Því
verður næst ráðist í að
byggja yfir hana, eins og áð-
ur segir.