Vísir - 24.01.1962, Síða 7

Miðvikudagur 24. janúar 1962
V » S I K
7
TH6 GOKILLAS
WEKE SO STUNNEP’
THAT TAKZAN
\ QUICti.LV roUNP
| TIME TO FKEE
TISHA STEWAKT-
SALU, 7Z.OV7 AN7 PEFIANT,
KAISEP’ HIS HEAI7 TO THE
MOON AN7 BELLOWEIT^-''
VICTOIClOUSLy^
'//
THEN HE SH0UTE7 BOLP’LY,'SOLGANl!
THAT LION IS VOUK EMyf’EKOK.
NOW— IT IS JUNGLE LAWÚ
BStrT’by'UritSTcjíturi Syndicatc. lnc.
rak upp siguröskur. Gorilla
aparnir voru svo skelfingu
lostnir, að Tarzan gafst tœki-
t'œri til að leysa Tishhu Ste
Vestmannaeyingar hafa
aldrei kynnzt öðrum eins
síldarafla og að undanförnu,
[iví að þeir hafa treyst meira
á þorskinn en aðrir fiski-
menn. Sumarið var gott hjó
þeim vegna dragnótaveið-
anna — hvaða skoðun sem
menn kunna annars að hafa
á þeirri veiðiaðferð — og
svo bættist við, að tugþús-
undir tunna af síld hafa bor-
izt þar á land. Hér sést nokk-
ur hluti aflans, sem borizt
hefur að upp á síðkastið, þar
sem liann bíður nýtingar.
Horisont
bókmenntarit
Þau bókmcnntatímarit, sem
gefin eru út á Norðurlöndum,
verða fljótlega talin á fingrum,
og raunar þótt víðar væri leit-
að og tekin með hin stóru
löndin, kæmi víst mörgum á
óvart, hve fáum tímaritum
þeirrar tegundar er haidið úti,
jafnvel á tungumálum, sem
eiga þó vísa lesendur í hundr-
aðþúsundatali utan útgáfulands
ins.
Milljónalönd eins og England,
Frakkland, Þýzkaland geta t.
d. ekki státað af stórri tölu af
þessu tagi, þótt skiljanlega
komi þeirra tímarit út í fleiri
eintökum en hjá fámennari
þjó'ðum.
En satt að segja getum við
lítið um þetta dæmt eftir þeim
erlendum bókmenntatímarita-
kosti, sem á boðstólum er í hin-
LV.V.V.V.VA".
um mörgu bókabúðum í Rvík.
Af norrænum bókmentatímarit-
um veit ég ekki til, að flytjist
hingað að staðaldri önnur en
sænska BLM (Bonniers Littár-
ára Magasin) og danska Vind-
rosen. Um nokkur ár barst hing-
að hið ágæta norska tímarit
Vinduet, en af einhverjum á-
stæðum sést það ekki lengur
hér í bókabúðum.
Mér er ánægja að vekja at-
hygli á finnsku bókmennta-
tímariti, sem gefið er út á
sænsku og mér bárust nýlega
nokkur sýnishefti af. Það nefn-
ist „Horisont“, kemur út annan
hvern mánuð og lauk nú um
áramótin 8. árganginum, og
hafði ég ekki fyrr séð tímaritið
eða heyrt, þótt skömm sé að.
Útgefandi er Svénska Oster-
bottens Litteraturförening í
e a «». n r* k i
borginni Vasa, aðalritstjóri
Sven-Olof Högnás. Ritstjórnar-
fulltrúar eru í öðrum borgum
Finnlands og einn í Stokkhólmi,
Harry Járv (heimilisfang hans
er Boforsgatan 5, Farsta, Stock-
holm), og gefur hann að sjálf-
sögðu upplýsingar hverjum, er
forvitnast vilja frekar um tíma-
ritið og veitir viðtöku efni. En
í útgáfubænum er framkvæmda-
stjóri Kaj Hagman, Vasa, Sand-
viksgatan 13, Finland.
Af efni þessara hefta ber
mest á skáldskap þeirra
finnskra rithöfunda, er rita á
sænsku, ljóð og sögur, og þó
eru þar nokkrar Ijóðaþýðingar
úr ítölsku, indversku og grísku.
Ritgerðir eru m. a. um finnsk-
sænsk skáldverk síðustu misser-
in, um myndlist við Austurbotn,
heimsókn í gestaheimili skálda,
um djöfulsdýrkendur, um
spænska skáldið Miguel de Una-
monu. Einn úr ritstjórninni,
Harry Járv, bókavörður við
Konunglegu bókhlöðuna í
Stokkhólmi, ritar forvitnilega
Tveir voru
þeir, frétta-
aukarnir, í
gærkvöldi. —
Fyrst var rætt
við Friðrik Ól-
afsson, skák-
meistara, sem
nú heldur ut-
an að keppa á millisvæðamót-
inu í Stokkhólmi, og fylgja
honum þangað beztu óskir um
velgengni. Því næst sagði Leil'-
ur Þórarinson okkur fréttir af
SÞ. Hann rakti ágætlega varn-
arræðu aðalfulltrúa Portúgala,
er Angóla-málið var tekið fyr-
grein er nefnist Alexandriana,
en svo hét það bókasafn, sem
gegnt hefur einna merkustu
hlutverki í menningarsögu
heimsins, og er það þó liðið
undir lok fyrir æðimörgum öld-
um. Það var stofnað og starf-
aði í borginni Alexandríu og
var þar við líði í 937 ár, fram
á 7. öld e. Kr. Meðal bókavarða
fyrstu 150 árin voru Demetrios
frá Ealeron, Zebodotus frá Ef-
esus, Kallimachos frá Kyrene,
Apollonius frá Rhodos og Ar-
istofanes frá Bysantion. Hinn
frægi brezki grískufræðingur
Gilbert Murray spurði eitt sinn:
„Hefur nokkur stofnun nokk-
urn tíma verið til, sem annað
eins mannval hefur veitt for-
stöðu?“ Einhver dýrmætustu
verk grískra bókmennta, heim-
speki og vísinda voru varðveitt
í þessu safni. Þá skrifar Harry
Járv grein um brezka skáldið
D. H. Lawrence og er síðan haf-
inn í tímaritinu birting greina-
flokks Lawrence um sígildar
bókmenntir Ameríku, „Studies
in classic American literature“,
en þær ritgerðir skáldsins eru
tólf. Fleira mætti til tína af
efni þessa rits, en verður ekki
gert að sinni. Prentun, pappír
og frágangur allur er mjög
þokkalegur. Þetta er tímarit,
jsem virkilega verðskuldar að
fá útbreiðslu, og ættu bókabúð-
ir hér að sjá sóma sinn í að hafa
það á boðstólum hér svo sem
önnur vönduð bókmenntatíma-
rit.
G. B.
.****.>.■ * *

\
N
Balu lagði hramminn á
skrokk fallna Ijónsins og

wart. Síðan hugsaði Tarzan:
Nú ríkja lög frumskógarins.
ir. Vai" mjög fróðlegt að fá að
kynnast þeirri hlið, er að hin-
um marghrjáðu Portúgölum
snýr.
Annar þáttur framhaldsleik-
ritsins, „Glæstar vonir“, eftir
Dickens var flutt næst á eftir
andlegum lögum, sem John-
sons-bræður sungu og töluðu.
Þetta nýja framhaldsleikrit
virðist lítið ætla að gefa eftir
fyrri leikritum útvarpsins, og
sýnist mér bæði flutningur all-
ur og leikur með ágætum. Enda
er hér um að ræða eitt af önd-
vegisverkum heimsbókmennt-
anna, og ber að þakka útvarp-
inu, að það skuli hafa valið
þetta verk til flutnings.
Næst kom íslenzk tónlistar-
kynning, en þar skilgreindi Jón
Leifs, tónskáld, Sögusinfóníu
sína, og var þetta fyrsti kafl-
inn, en hann fjallaði um Skarp-
héðin. Tónskáldið réðist hér
í mjög erfitt verkefni, því vit-
að er, að umrædd sinfónía er,
af almenningi, álitin mjög óað-
gengileg og torskilin. Víst er
því um það, að útskýringar
tónskáldsins hafa verið mjög
vel þegnar af þeim, sem vilja
leggja eitthvað á sig til að öðl-
ast skilning á þessu veigamikla
verki. Hér leggur útvarpið út
á rétta braut, að því er við
kemur flutningi sígildrar tón-
listar, þ. e. að útskýra verkin
vandlega, þar sem með því einu
móti er hægt að kenna þeim að
hlusta, sem ekki skilja tónlist-
ina. Um Sögusinfóníuna má
lengi deila, en það er galli á
j upptökunni með Borgarhljóm-
jsveitinni í Helsinki, að hún er
!nú slitin orðin og nokkuð óskýr.
Ezra Pétursson, læknir, flutti
gagnmerkt erindi um geðræn
vandamál unglinga. Var hér
vísindalega tekið á málunum
og mikill fróðleikur fluttur.
Margir foreldrar munu hafa
öðlazt einhvern skilning á ó-
skiljanlegri framkomu af-
kvæma sinna. Þetta ágæta er-
indi var ekki nógu vel flutt;
flytjandinn talaði of hátt og
hratt.
Dr. Hallgrímur flutti skýr-
ingar og formála að fimmtu-
dagstónleikum Sinfóníuhljóm-
sveitarinnar, en hún flytur m.
a. verk eftir hann sjálfan. Ekki
er því hægt að segja, að ísl-
enzku tónskáldin hafi ekki feng
ið að útskýra verk sín fyrir
hlustendum í tgærkvöldi.
Nýr piltur, Úlfar Svein-
björnsson, sá um lög unga
fólksins, og gerði hann það á
margan hátt þokkalega. Mér
þykir samt alltaf leiðinlegt að
heyra, þegar leiknar eru aðeins
hálfar plöturnar, en það er
nokkuð algengt einmitt í þess-
um þætti.
Þórir S. Gröndal.