Vísir - 24.04.1962, Blaðsíða 15

Þriðjudagurinn 24. apríl 1962.
V'SIR
CBCIL SAIN7 -LAURENl
/ /
KAROL
(CAROLINt CHERIE)
18
orð af vörum en stalst til að
líta á hina fagurvöxnu mey við
hlið sér, sem var alls ófeimin
þótt hún stæði þarna hálfnakin.
Án þess að hafa mælt nokkurt
orð fór Karolína að klæða sig
og sneri baki að Inezi, er hún
reimaði að sér lífstykkinu, og
heyrði hana þá allt í einu segja
að baki sér:
— Yður er sjálfsagt vel ljóst
hve þér hafið fallegan hnakka.
Karolína kipptist við og roðn-
aði. Hún sneri sér að henni vand
ræðaleg á svip og vissi ekki
hverju hún skyldi svara, er
henni voru slegnir slíkir gull-
hamrar, en Inez virtist ekkert
taka eftir þvi og gekk að henni
og vaggaði um leið dálítið
mjöðmunum og hjálpaði henni
að reima lífstykkið.
— Er það of fast reimétð?
— Nei, alls ekki, þúsund þakk
ir J
Inez settist á rúmstokkinn og
fór að greiða hið fagra hár sitt
og fór séi að engu óðslega.
Karolína, sem nú var ltomin í
kjólinn, hefði gjarnan viljað
halda úfram samræðunni, en
vissi ekki hvað segja skyldi og
ákvað að fara niður í borðsalinn.
Þegar hún hafði setið þar dá-
litla stund með mjólkurkrúsina
fyrir framan sig kom Inez og
var hrokafull og eins og viðut-
an. Hún settist gegnt Karolínu,
bragðaði ekki á brauðinu, drakk
tvo eða þrjá mjólkursopa, reis
a fætur án þess að yrða á Karo-
línu og fór svo leið sína í
kennslustofuna.
Allan daginn var framkoma
hennar svipuð. Karolína reyndi
árangurslaust að draga að sér
athygli hennar, en Inez virtist
ekki veita því neina athygli.
Karolína komst að þeirri niður-
stöðu, að hún hlyti að hafa reitt
hana til reiði um morguninn og
spillt því tækifæri, sem hún
hafði haft, til þess að fá hana
fyrir vinkonu.
Þegar hún kom um kvöldið
í herbergið sat Antoinetta við
náttboðið og var að skrifa bréf.
Hún þóttist vera önnum kafin
og svaraði henni vart, er hún
ávarpaði hana, en litlu sfðar reis
hún snöggt á fætur og gekk að
jrúmi Karolínu, sem hafði lagt
Hreinsum allan fatnað
Hreinsum vel
\
Hreinsum fljótt
Sækjum - Sendum
ifnalaugin LINDIN m.
Hafnarstræti 18
Sími 18820.
Skúlagötu 51
Simi 18825.
j sig á rúm sitt.
— Hafðu ekki fyrir að neita
því, að þú ert ástfangin í Inezi!
— Ég veit ekki við hvað þú
átt, sagði Karolína lágt og var
sér þess meðvitandi, að hún
hafði skipt litum.
Karolína varð að játa með
sjálfri sér, að stúlkan hafði satt
að mæla. Hún skildi ekki hvern-
iy á því stóð, að hún þráði heitt
vinfengi þessarar stúlku, svo
heitt, að það var ástríða, lík
þeim, sem hún hafði lesið um í
skáldsögum, þegar karl og kona
unnust. Það var eins og dofnað
hefði yfir ævintýrinu í skógin-
um með Gaston við að kynnast
þessari stúlku. Mest furðaði hún
sig þó á spurningu Antonettu,
sem virtist líta á hugarfar henn-
ar sem eðlilegar tilfinningar, og
ekkert verið auðveldara en geta
sér til hverjar þær væru.
— Þú mátt ekki halda, að ég
|sé þér fjandsamleg, hélt Antoin-
ette áfram. Ég hefi líka elskað
hana og liðið mikið hennar
j vegna. Hún er ekki eins og ung-
! ar stúlkur ættu að vera, hún er
kvendjöfull,
I hamingju bænum, þegið.
j Hún getur komið á hvaða augna j
i bliki sem er.
j — Hafðu engar áhyggjur, —
I hún fer á hverju kvöldi í kapell-
i una til þess að biðjast fyrir. Ég
. skil ekkert í hvernig hún getur j
Igert það, því hún hefur játað
fyrir mér, að hún sé ekki trúuð,
en það sem ég vildi segja, að
hún hefir gert mér svo mikið
illt, og eins mun fara fyrir þér,
ef þú gætir þín ekki þegar í
byrjun.
Ef ég gæti mín ekki — hvað
stoða ákvarðanir — annaðhvort
elska menn einhvern — eða
ekki.
Þær þögðu stundarkorn.
— Elska — eða elska ekki,
sagði Antoinette og hermdi eftir
henni. Væna mín, þú virðist vita
meira en svo, að ég geti gerst
svo djörf að ráðleggja þér neitt.
En ég hefi að minnsta kosti gert
skyldu mína sem kristin stúlka
og aðvarað þig — gegn mann-
eskju, sem mun gera þér illt eitt.
Andlit Antoinette hafði verið
hörkulegt frá byrjun, en nú var
sem hatur leiftraði úr augum
hennar. Hú flýtti sér að hátta.
Hún lagði aftur augun og brátt
virtist andardráttur hennar ró-
legur, en Karolínu grunaði, að
hún þættist sofa.
Brátt opnuðust dyrnar.
KK SOKRYs S\Z('
AP’OLOGIZE7 A,
M WARRIOR, "SUT
THE TWO
STRAMGER.S
SH0UL7 SE
TA<EM TO THE
K.ING—“
T
A
R
Z
A
H
Mér þykir það leitt sagði foringi
hermannanna, en við verðum að
fylgja hinum tveim ókunnugu mönn
Barnasagan
— # —
ilALLi
q§ hafsían
Brátt var ómögulegt að hafast
við á þilfari KRÁKS. Loftið var
orðið svo sárt, að mann verkjaði
í augu og eyru og fæturnir voru
eins og leður viðkomu. Prófessor-
inn hafði safnað áhöfninni saman í
káetu sinni. ,,með nokkrum vísinda-
legum brögðum hef ég breytt káet-
unni í yfirþrýstingsklefa," útskýrði
hann og gat illa leynt ánægju sinni.
'SHOULI7 5E?* SRUTTEKEP
KURAN. "I INSIST THAT THEY
SE-- AN7 QUlCiCLV// g-b-56lð
um fyrir konunginn.
— Já, auðvitað sagði Kuran, ég
krefst þess, að þeir verði leiddir
fyrir konunginn, og það þegar í
stað.
.w.v
Svo voru þeir leiddir fyrir hinn
grálynda Uran, konung Urango.
„Þið munuð ekki eiga erfitt um
andardrátt, og það er engin hætta
á að þið fáið súrefniskúlur í blóð-
ið. Öll slík líkamleg óþægindi eru
útilokuð hér í kiefanum. Ylckur líð
ur öllum vel núna, er það ekki?“
„Nei,“ svaraði stýrimaðurinn. „Mig
kitlar meira í líkþornið, en nokkru
sinni fyrr, og það táknar, að við
fljúgum beint í ógæfuna". „Della“,
sagði vísindamaðurinn, „það er að-
eins vegna þess að þið eruð óvanir
því enn“. Og raunverulega hafði
stýrimaðurinn enga ástæðú til að
kvarta. Það var þægilegur hiti I til-
raunastofunni, og suðið og tikkið í
tækjunum virtust miklu meira ró-
andi, heldur en gnauðið í vindin-
um fyrir utan. „Já, eins og er líð-
ur okkur ekki illa, en hvenær tek-
ur þetta enda. Hversu hátt uppi er
KRÁK núna?“ „4000 metra“, svar-
aði prófessorinn hressilega. „Það
táknar að við erum á leið niður.
Sem sagt engin ástæða til að gera
sér áhyggjur. En það versta «r, að
við hröpum nokkuð hratt. Um lOO
metra á mínútu.
15
Leikritið er spcnnandi.
— Jæja, börnin góð, nú verðið
þið að fara að slökkva. Hvað er
þetta, er Inez ekki komin enn
þa. Þá verið þið að bíða, en á
morgun verð ég að segja henni,
að hún megi ekki vera svo lengi
í kapellunni. Góða nótt.
Systir María-Angela brosti og
lokaði dyrunum.
Þessi nunna var ung og fögur
og kom ávallt fram við stúlk-
urnar eins og þær væru yngri
systur hennar og gætu leitað
ráða hjá henni, ef eitthvað bját-
aði á, en einhvern veginn gat
Karolína ekki fengið traust á
henni, vegna þess, að hún var
allt af brosandi og jafn vin-
samleg.
Þegar nokkur stund var liðin
heyrði Karolína Inez koma. Hún
lagði aftur augun og lézt sofa,
en opnaði brátt augun lítið eitt
til þess að gefa Inez gætur, en
þegar hún hafði lagt frá sér sjal-
ið hafði hún gengið út að glugg
anum, stóð þar og horfði út.
Svo leit hún sem snöggvast á
Karolínu og svo á rúm Antoin-
ette. Rólegur andardráttur
beggja virtist sannfæra hana
um, þær væru báðar sofandi.
Hún fór að hátta, en fór sér að
engu óðslega. Brátt stóð hún alls
j nakin á gólfinu og virti fyrir sér
líkama sinn. Stóð hún svo góða
Váju*. íÍAFþÖR ÓOPMUNDSS0N
Vesiíiruja&l /7,wím Simi 23970
INNHEIMTA
L ÖOFRÆ QlSTÖHr
EINAR SIGURÐSSON, hdl.
Málflutningur . Fasteignasala
tngólfsstræti 4 . Sfml 16767
MAGNÚS THORLACIUS
Málaflutningsskrífstofa
ACalstræti 9 . Sfmi 1-1875
PÁLL S. PÁLSSON
hæstaréttarlögmaður
Bergsstaðastrætu 14
Sími 24200.