Vísir - 26.06.1962, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 26. júní 1962.
7
VISIR
I BEIRUT OG
KEPPTI UM
TITILINN MISS
INTERNATIONAL
Hreifst af móttökunum
Fegurðardrottning íslands
1962, Guðrún Bjamadóttir, er
nú komin heim úr ferðinni á
Miss Evrópukeppnina í Beirut.
Blaðamaður Vísis hitti hana að
máli skömmu eftir heimkom-
una.
— Hvað ert þú búin að vera
lengi í burtu?
— Ég er nú búin að vera
hálfan mánuð, þar af viku í
London.
— Hvernig líkaði þér í
Beirut?
— Alveg dásamlega. Það
hjálpaðist allt að, veðrið, fólkið
og staðurinn. Þetta er tilvalinn
staður til að fara á í sumarfrí.
Það er ekki nema tuttugu mín-
útna ferð frá heitri baðströnd,
þangað til maður er kominn í
skíðaland. Það er þó frekar dýrt
að verzla þarna, sér í lagi ef
maður er óvanur því. Vissar
búðir þarna eru dýrar og hafa
fast verð. Á flestum stöðum er
þó hægt að prútta og koma
verðinu ótrúlega Iangt niður.
Það kemur þó ekki fyrr en með
æfingunni. Það er íþrótt að
verzla þarna.
— hefur þú fengið einhver
vinnutilboð?
— Ég fékk tilboð frá Flau-
bert, sem hefur Evrópukeppn-
ina, um að fara í sýningar
fyrir hann. Það var það sama og
María Guðmundsdóttir fór í
fyrst. Hann bauð tveimur þeirra
sem í keppninni voru vinnu. Ég
ákvað að taka því ekki að sinni.
Ég ætla bíða þangað til ég er
búin að fara á Langasand. Mér
finnst ég þurfa svo margt að
læra.
— Hvað þarftu helzt að
læra?
— Mig langar að læra meira
í tungumálum. Ég kann ensku
nægilega vel en aldrei sakar að
bæta við sig. Mig langar líka
til að læra spönsku. Það getur
líka komið sér vel ef ég skyldi
fara til Suður-Ameríku.
— Hvað ætlar þú að gera
næst?
— Á næstunni ætla ég að
vinna hjá pabba og senniiega
fara í einkatíma í málum.
— Var mikið að gera í ferð-
inni?
— Þetta var mjög
strangt. Yfirleitt var hver stund
skipulögð frá 9 á morgnana til
12 og 1 á kvöldin. Hver stúlka
hafði sinn eigin bíi og bílstjóra.
Auk þess var fyigdarmanneskja
alltaf með og einn blaðaljós-
myndari, sem aldrei skildi við
mann.
— Hver var fylgdarmann-
eskja þín?
— Sigrún Sigurðardóttir,
flugfreyja hjá Flugfélaginu, var
með mér. Hún var alveg draum-
u ' Ég get ekki hugsað mér að
hægt væri að fá betri mann-
eskju með sér Hún var svo
örugg.
— Hvað var ykkur sýnt?
— Það var svo margt. Einn
daginn var til dæmis farið með
okkur á fjailahótel að skoða
rústir sem voru þar rétt hjá. Ég
fór aldrei að skoða þær. Hitinn
var svo óskaplegur. Þetta er
kannske ekki loftslag fyrir ís-
lendinga. Einn daginn var far-
ið með okkur á flugvöllinn, á
vegum Mid-East Airlines, og
okkur sýnt allt þar. Það var
farið með okkur í skartgripa-
verzlun, þar sem við máttum
velja oklcur stein í kvöldhring
og annan dag var farið með
okkur í skóbúð, þar sem við
fengum gefna skó eftir frjálsu
vali. Annars var svo margt sem
við gerðum, að ég man ekki
eftir því í fljótu bragði.
— Hvar var keppnin haldin?
— Hún var haldin í spilavit-
inu. Þar komum við allar fram
eitt kvöidið í þjóðbúningum og
gáfum og gáfum gestgjafa okk-
ar gjafir. Aldrei fengum við þó
að komast inn í sjálft spilavít-
ið, hvernig sem á því stóð.
— Hvernig er um að litast
þarna?
— Þetta er ekki ósvipað
Sviss. Skíðaland og baðstrend-
ur, með, stuttu millibili og mikið
af háum fjöllum.
— Hvað fannst þér skemmti-
legast þarna?-
— Þetta var allt svo skemmti
legt að það er erfitt að svara
því. Það hreif mig ákaflega að
sjá móttökurnar sem við feng-
um. Ég hafði aldrei búizt við
svona móttökum. Það var þarna
geysilegur fólksfjöldi, farið með
okkur beint inn í hús og veitt
kampavín. Músik og hávaði var
mikill. Þetta rennur eiginlega
saman í draum fyrir mér. Svo
var ekið í bæinn. Þið ættuð að
sjá hvernig þeir aka þarna.
Þeir fara á yfir hundrað kíló-
metra hraða í miðjum bænum.
Þó að einhver sé á götunni eru
þeir ekkert að hægja á sér, en
biða bara eftir að fólkið forði
sér.
Ég er óskaplega þakklát fyr-
ir að hafa fengið að fara þetta.
Mér fannst ég vera óttaleg
sveitakona þegar ég kom þarna
fyrst, en maður lærir ótrúiega
mikið, að koma fram á þessu.
Þetta hefur mikið að segja fyr-
ir mig þegar ég fer á Langa-
sand.
Skráð á stigabífínn
Það lagði á móti okkur fisk-
iykt, þegar við komum inn á
slökkvistöðina um daginn. Við
vorum þar komnir til að hitta
Bröndu, kettling, sem hefur ver
ið búsettur þar undanfarinn
einn og hálfan mánuð. Branda
reyndist vera sofandi og við
fengum strengileg fyrirmæli
um að hafa ekki hátt, svo að
hún vaknaði ekki.
Við athugun kom í ljós að
slökkviliðið var ekki að fá sér
aukamáltíð, heldur var verið að
elda mat handa Bröndu. Hún
borðar aðaliega fisk, sér í lagi
ýsu og 'úðu og leggur áherzlu
á að fiskurinn sé alveg
nýr. Steingrímur í Fiskhöllinni
hefur gefið kettinum fisk og
séð til þess að nann sé nýr.
Á bak við dvöl Bröndu á
slökkvistöðinni er nokkur harm
saga. Þann 14. maí síðastliðinn
var slökkviliðið kallað að Digra
nesvegi 89 í Kópavogi. Var þar
að brenna skúr. íbúar skúrsins
voru kattarf jölskylda og var hún
heima við þegar íkveikjan
varð. Móðirin gætti þar barna
sinna og byrjaði á því að bera
Bröndu út, þegar kviknaði í.
Hélt hún síðan inn í eldinn að
ná í fleiri, en átti ekki aftur-
kvæmt.
Hvar karlinn hélt sig er ekki
vitað. Þykir ekki ólíklegt að
hann hafi„ af einkenhandi hverf
lyndi karlkynsins, verið farinn
veg allrar veraldar löngu áður.
Að minnsta kosti hefur hann
ekki gefið sig fram enn hjá við-
eigandi yfirvöldum, til að frétta
um afdrif fjölskyldu sinnar
Branda var mikið brunnin
þegar 'móðir hennar oar hana
út. Allt hár hennar var meira
og minna sviðið og sérstaklegá
var hún illa brunnin á nefi og
eyrum. Þennan illa komna mun
aðarleysingja tók slökkviliðið
að sér og hjúkraði henni af
kostgæfni.
Fyrstu dagana, sem hún var
á slökkvistöðinni var hún mjög
ijla haldin. Ekki fékkst hún til
að borða og var það ráð tekið
að fá handa henni dúkkupela
og var sprautað upp í hana úr
honum. Þannig varð að fæða
hana í fimm daga og stóð
glöggt að hún lifði.
Þegar við komum inn í'varð-
stofuna liggur Branda á legu-
bekk, sem þar er. Hún hefur
hreiðrað um sig í sólskinsbletti
á bekknum. I stofunni sitja
nolckrir menn og minnast þess
sumir, er hægt var að hvíla sig
stundarkorn á bekknum. — Sá
tími er nú liðinn, þar sem
Branda hefur eignað sér bekk-
inn.
í sama mund vaknar Branda,
teygir úr sér og geispar. Við
sjáum strax á henni mikinn
gáfnasvip og tökum hana tali.
Hún er í fyrstu ekki málug,
enda nývöknuð. Það lagast þó
fljótt.
— Hvernig hefur farið um
þig hér?
— Afbragðs vel. Allir hafa
verið mér mjög góðir. Satt að
segja kann ég því vel að láta
stjana við mig.
— Þú færð náttúrlega góðan
mat hér. Hvað er þín uppáhalds
fæða?
— Ég held mest upp á fisk,
ef hann er alveg nýr. Ég hef
líka stundum fengið kjöt sem
tnér líkar vel og svo drekk ég
tnikið ai mjólk.
— Er þér gefið mikið sæl-
gæti?
— Ég neld að olessaðtr fóst-
urfeður rnínir séu hræddtr um
að eyðileggja mig á eftirlæti,
ef þeir gefa mér sælgæti. Þeir
hafa þó gefið mér Opal, sem
mér þykir mjög gott. Raunar
má bæta því við að ég held að
ég hafi nægilega sterk bein til
að þola góða daga og að alveg
óhætt sé að gefa mér meira
sælgæti.
— Eru allir jafngóðir við þig
hér?
— Það held ég að sé óhætt
að segja. Mér er þó alveg sama
hver er góður við mig. Ég hef
nú samt vit á því að láta þá
aldrei finna hverjum ég hef
mest uppáhald á. Það gæti vald
ið óheppilegri afbrýðisemi. Mað
ur veit hvað karlmenn eru
barnalegir í svona málum.
— Hafa þér verið falin nokk-
ur sérstök verkefni hér á staðn-
um?
— Það hefur komið í ljós,
að ég er ekkert lofthrædd. Ég
hef því verið skráð á stigabíl-
inn síðan ég fór að hressast.
Þú veizt það kannske ekki, að
það er merkilegt verkfæri. —
Hann er 28 ára gamall, senni-
lega eldri en þú, og á honum
er tólf metra hár stigi. Það er
eins gott að vera ekki ioft-
hræddur. Þetta er engin drusla,
þó gamall sé. Hann er ekki
keyrður nema 4115 kílómetra.
— Hvernig er með framtíð-
aráformin?
— Ef ég held áfram að vera
eins vinsæl og ég er nú þarf ég
engu að kvíða. Þér að segja
held ég að þeir séu allir meira
og inna skotnir í mér. Ef ég
get haidið þeim þannig er allt
í lagi. Annars held ég að það
sem þeir kvíða mest, sé það
að ég auki kyn mitt. Það er nú
óþarfi að óttast það strax. Eri
.... sleppum því.
Branda hallar sér makindalega upp að húfu varðstjórans,
Kjartans Ólafssonar.
í þessu stendur Branda upp,
gengur út úr herberginu. Mat-
urinn er tilbúinn og okkur skilst
að hún ætli okkur ekki meira
af tíma sínum. Maturinn hefur
mikíð að segja, þó að hún seg-
ist vera farin að halda aftur af
sér. Það verður að passa línurn-
ar, ef halda á tugum karlkyns-
ins skotnum í sér.
írafossstöðin stækkuð
Eins og kunnugt er hefur verið
'ákveðið að stækka írafossstöðina
|f Soginu, bæta við 15 þúsund
ikílóvatta vélasamstæðu og hafa
.vélarnar verið pantaðar frá tveim-
'ur verksmiðjum í Svíþjóð.
Áætlað kostnaðarverð þessarar
stækkunar er 65 milljónir króna.
,Gert er ráð fyrir að framkvæmdir
hefjist á þessu ári og að verkinu
' júki seint á árinu 1963. Seðla-
Jbankinn hefur, að beiðni stjórnar
LSogsvirkjunarinnar, haft með
Íhöndum lánsútvegun til greiðslu
erlends fjármagns, sem þarf til
bessara framkvæmda. Bankinn
hefur nú tekið að sér að selja
skuldabréf fyrir 700.000 dollara í
Nevv York. Vextir eru 5<4% og
endurgreiðist lánið á árunum
1964 — 1968. Stjórn Sogsvirkjunar-
innar hefur samþykkt að taka
þetta lán og er þegar byrjað að
nota það.
i ». m a r u i
1 ■ ■ ■ ■ ■ ■ I
^ugðýsið i Vísb