Vísir - 04.08.1962, Qupperneq 9
Föstudagur 3. ágúst 1962.
V'lSIR
9
Verzlunarmannahelgin
er mesta ferðahelgi árs-
ins. Þá rfiá segja, að
hver sem vettlingi getur
valdið, og með einhverj-
um ráðum kemst að
heiman, haldi brott úr
bænum og eitthvað út í
sveit eða til öræfa.
Nú orðið er margra kosta völ
fyrir Reykvíkinga að komast
burt úr borginni, jafnvel til fjar-
lægra staða. Það gera bættar
samgöngur jafnt á landi, sjó og
í lofti. Möguleikarnir eru næst-
um óteljandi. Þeir, sem ekki
ráða yfir eigin farkosti, geta
valið milli fjölmargra fegurstu
staða með hópferðabifreiðum
eða flugvélum.
Því er þó ekki að leyna, að
þeir tveir staðir, sem óefað hafa
mesta aðdráttaraflið um kom-
andi helgi eru Vestmannaeyjar
— þjóðhátíðin í Herjólfsdal —
og Þórsmörk. Báðir hafa staðir
þessir mikið til sins ágætis, en
þó mjög hvor á sinn hátt.
Jjjóðhátíð Vestmannaeyinga
hefur um fjölda ára skeið
verið haldin í svokölluðum Her-
jólfsdal, sem er skammt frá .
kaupstaðnum, en á mjög falleg-
um og sérkennilegum stað, þar
sem fjöll og hamraflug umlykja
samkomusvæðið að hálfu.
Herjólfsdalur á sína sögu, þvl
þar er sagt að landnámsmaður-
inn, Herjólfur Bárðarson, hafi
reist sér bæ og búið. Þar var
fýsilegt bæjarstæði, vatnsból
betra en annars staðar í Vest-
mannaeyjum, graslendi gott og
skjólasamt. Sagnir herma, að
bær Herjólfs hafi orðið undir
skriðu mikilli, sem féll úr Blá-
tindi og grófst allt lifandi og
dautt undir grjóturðinni.
j gamalli Vestmannaeyingalýs-
ingu frá 17. öld segir, „að
Dalfjall hringbeygi sig kringum
Herjólfsdal en að austanverðu
Vinsælustu stuiirnir um verzlunarmannahelgina eru:
HERJOLFSDALUR
OG ÞORSMORK
Stundum gerir Krossá Þórsmerkurförum skráveifur með því að grafa undan bílhjólum.
séu Fiskhellar áfastir við fjall-
ið“ og þar í kvosinni milli Dal-
fjalls og Fiskhella hafa Vest-
mannaeyingar haldið samkomur
á hverju sumri í heila öld, eða
jafnvel meir þótt ekki fari þá
af þyí greinilegar sagnir.
En fyrsta hátíðin eða skemmti
samkoman, sem bar þjóðhátið-
arnafn, var haldin í Herjólfsdal
konungskomuárið 1874. Ekki
munu þjóðhátíðir hafa verið
haldnar þar að staðaldri fyrr en
um síðustu aldamót, en úr því
árlega. Þetta er langsamlega sér
stæðasta þjóðhátíðin, sem hald-
in er á íslandi og ber annan
svip en nokkur önnur skemmti-
samkoma, sem haldin er hér-
lendis. Fyrst I stað er þjóðhá-
tíðin haldin eftir miðjan ágúst,
en síðustu árin fyrri hluta ágúst
mánaðar. Hún hefst jafnan á
föstudegi og lýkur ekki fyrr en
á sunnudagskvöld. Þessa daga
og þessar nætur flytja Vest-
mannaeyingar búferlum úr lúx-
usíbúðum sínum í Herjólfsdal
og gista þar i tjöldum, Mun
enginn kaupstaður á landinu
tæmast í jafnríkum mæli sem
Vestm.eyjakaupstaður þessa
tvo eða þrjá þjóðhátíðardaga,
því þar sér varla nokkra hræðu
á stjái meðan hátíðin stendur
yfir. Bærinn er fluttur — með
öllu kviku — yfir í Herjólfsdal.
Amr aðkomumenn, sem sótt
hafa þjóðhátið Vestmanna-
eyinga ljúka upp einum munni
um að hún sé ógleymanlegur at-
burður. Hún festist dýpra í hug-
um þeirra en nokkur hátíð önn-
ur. Þar getur að líta stærri tjald
borg en nokkurs staðar annars
staðar við útihátíðir, þar er allt
prýtt og skreytt með sveigum
af lyngi og blómum, mislitum
Ijósum og ljóskerum, sem fest
eru á taugar og ná milli fjalls-
tindanna. Þar eru bál kynt og
flugeldum skotið. Skemmtiatriði
eru margháttuð, ræður, söngur,
íþróttir, klifur og síðast en ekki
sízt þjóðaríþrótt Vestmannaey-
inga — bjargsig. Dansinn dun-
Framh. á bls. 10.
Bjargsig á þjóðhátíð Vestmannaeyinga.
Eftír Þorsteín Jósepsson
Frá Þórsmörk, Eyjafjallajökuli í baksýn.
*
fíff
T f
r y y f