Vísir - 10.08.1962, Blaðsíða 15

Föstudagur 10. ágúst 1962.
VISIR
SAKAMÁLASAGA ^
^ EFTIR CHARLES WILLIAMS
FJÁRSIÓÐURINN
25.
að en að snúa sér til umsjónar-
mannsins og þá gæti hún gengið
rakleitt að hólfinu.
Allt í einu fór að rigna og ég
leitaði í skjól undir hálfþaki
verzlunarinnar. Brátt var kom-
in úrhellis rigning og ég varð
að bíða — ég mundi verða hold
votur á Ieiðinni í bílinn meðan
rigndi svona mikið, en rétt hjá
var kvikmyndahús, svo að ég
fór þangað. Keypti mér miða og
fór inn. Ég sat í sæti mínu án
þess að fá nokkurn áhuga fyrir
myndinni, sem sýnd var, og loks
fór ég út. Þá var stytt upp, kom-
ið myrkur, og blautar göturnar
glitruðu í bjarmanum frá glugga
ljósum og götuljóskerum.
Blaðsölustrákar æptu og ég
náði seinustu kvöldútgáfu eins
blaðsins. Þegar ég leit á fyrir-
sögnina brá mér illa í brún. Hún
var með risaletri:
UNGUR MAÐUR JÁTAR Á
SIG MORÐ Á BUTLER BANKA
STJÓRA.
Ég átti alllanga leið í bílinn.
Mér fannst ég vera allsnakinn
og ég þorði ekki að hlaupa.
16. kapituli.
Ungur maður hafði játað á sig
morðið:
En hvað þá um Madelon
Butler. Og — þar sem lögreglan
hafði handtekið systkinin og
bróðirinn játað á sig morðið
hafði hún vafalaust fengið hjá
þeim iýsingar á mér.
Þegar heim kom hljóp ég upp
stigann og læsti dyrunum á eftir
mér. Ég heyrði skvamp í bað-
kerinu, svo að hún var heima,
og nú reyndi ég að vera rólegur
og fór að lesa það, sem í blaðinu
stóð:
Ljósi var óvænt varpað á Butl
er-málið í dag, þegar Jack D.
Finlay frá Mount Temple bugað-
ist við yfirheyrslu og játaði hlut
deild í morðinu á bankastjóran-
um, sem hvarf fyrii tveimur
mánuðum, en lík hans fannst
þriðjudag síðastliðinn.
Náfölur og skjálfandi á bein-
um skýrði pilturinn frá því, að
það hafði verið frú Madelon
Butler, hin fagra ekkja banka-
stjórans, sem skipulagði morðið.
Ég kveikti mér í sígarettu til
þess að róa taugarnar. Það kom
mér sannast að segja ekki ó-
vænt með öllu, að piltræfillinn
hafði verið verkfæri í höndum
hennar. Og ég las áfram:
Finlay var handtekinn f 80
km. fjarlægð frá bænum af lög-
reglumönnum, sem höfðu lýs-
ingu á bflnum, en þeir voru ný-
búnir að frétta að slíkur bíll j
| hefði sést á þessum slóðum, en
fyrst í stað neitaði pilturinn, að
hann vissi neitt um málið, en
| þar sem hann gat ekki látið í
té fullnægjandi skýringu á því
! hvaða erindi hann og systir háns
voru að reka svo fjarri bænum,
var farið með þau á stöðina —
og svo höfðu þau reynt að kom-
ast undan, er þeim var gefið
stöðvunarmerki. Þau systkynin
voru ekki í bílnum, — þau voru
fótgangandi, en icádiljákinn
hafði fundist við hú: nálægt
veginum.'Sem þau fóru. Systkin
in játuðu þá allt — og sögðu að
frú Butler og maður, sem þau
vissu ekki deili á, hefðu neytt
þau til þess að láta af hendi bíl
þeirra og lagt á flótta. Lögregl-
an hefir nú birt lýsingu á þess-
um ókunnuga manni.
Þarna kom það!
Ég missti blaðið úr höndum
mér og sat eins og dasaður og
starði fram undan. Vonlaust var
þetta nú kannske ekki. Þegar
allt kom til alls höfðu þau bara
Iýsingu sér til bendingar. Enginn
vissi nafn mitt nema Diana
Jame og hún var dauð.
Medelon kom inn og skotraði
augum á blaðið:
— Nokkuð í fréttum?
Lesið um það sjálf, sagði
ég og henti til hennar blaðinu.
Þeir voru að handtaka vin yðar.
— Það er nú vart hægt að
kalla hann vinar nafni, þar sem
hann reyndi að drepa mig. Ann-
ars var hann ekki ástfanginn í
mér, heldur Cynthiu Cannon —
eða Diönu James, eins og þér
kallið hana.
— Ég skil ekki.
— Ekki ég heldur, en menn
hafa svo ólíkan smekk.
— Hættið þessu bulli. Ef þér
viljið ekki svara fyrirspurnum
mínum þá látið mig fá blaðið.
Hvort ykkar var það, sem drap
Butler?
Hún skrúfaði frá útvarpinu og
stillti á sígilda tónlist:
— Er ekki dásamlegt að
hlusta á Debussy á þeSsum tíma
dags?
— Farið í heitasta, nei. Svarið
mér.
— Það var ,ég.
— Peningarina vegna?
— Ég hata bæði hann og
Cynthiu og það var höfuðatriði,
en ekki peningarnir, þótt hann
í rauninni stæli þeim ekki frá
bankanum heldur frá mér.
— Nú skil ég ekki. Það stend
ur þó í blöðunum, að þetta hafi
verið bankans fé.
— Já, en það var langafi
minn, sem stofnaði bankann, og
þótt afkomendur hans væru dug
legri að eyða fé en afla, þá átti
faðir minn hlutabréf í bankan-
um, yfir 120.000 dollara virði, og
ég var einkaerfingi hans Maður-
inn minn átti aðeins sína ein-
stæðu hæfileika til þess að töfra
konur og komst í forstjórastöðu
vegna hlutabréfanna minna, en
þegar hann varð ástfanginn f
Cynthu ákvað hann að hlaupast
á brott með henni og sölsa undir
sig eign mína. Hann fór þannig
að því að hann stal peningum,
en bankinn hafði lilutabréfin í
sinni vörzlu og sleppir þeim
ekki og tryggði sig þannig. Við
höfðum félagsbú og ég hafði
treyst honum.
— En fyrst. þér nú,t vissuð
hvað hann var að baúka af
hverju fóruð þér ekki til lögregl
unnar í stað þess að —
— Ég kann því illa að vera
höfð að fífli og ég var í hefndar
hpg. Cynthia var nefnilega ekki
sú eina, þær voru margar, sem
hann hafði átt vingott við — en
það er mér að þakka, að hún
varð sú síðasta. Clarissa Finlay
vann í bankanum og hún var
R
2
A
N
PETEKWINEPLY,
TA.HZAN FOLLOWEP’
THE SPOOZ OF
HIS ENEVC/j
SUKFRISEI7 WHEN
IT LEC7 TO ONE
OF MT. LUNYA'S
COCKV TKAILS.

,7ic*
VWjnMH
• OW-1
Cít/M5
BStT’bTúTtír’pMifnrsjwZML. in<
II-Zo-5709
5UT THIS WAS FAKT OF HIS
MYSTEKIOUS QUAKKYS PLAN,
FOK HE HAP STATIONEF ,
OTHEK IN7IAN VEN IN AVBUSh!
Tarzan fylgdi sporum óvinar j undrunar lágu þau beint upp eina i En þetta var ilður f hans furðu-1 öðrum Indíánum að taka sér stöðu
síns eftir og honum til mikillar af hlíðum Mt. Lunys fjallsins. lega áformi, því hann hafði skipað í launsátri.
Sarnasagan
Kalli
og
eldurínn
öllum til mikillar furðu leidd-
ust þeir Slapðky og Ruffiano. —
Þetta gat Kalli ekki skilið. „Fyrst
ásetur Ruffiano að slökkva slpzky
anska eldinn og nú þegar hans,
r "'y/w^fwé
eigið hús er taliið, sleikir hann yð-
ur, Slapzky upp. Það er ekki hægt
að treysta svona mönnum."
„Þetta er öðruvísi en þér haldið
skipstjóri“, sagði Ruffiano. „Þegar
logarnir úr eldinum okkar læctvst
saman, sáum Við að þeir drógu sig
saman. Það er merki þess að nú
séu okkar áhugamál þau sömu. Á
sama augnabU.ki dó eldurinn út -
slapzkyanski eldurinn", sagði greif
inn sigri hrósandi.
75
Sfðan Bjössi belt hann í eyrað leit- .
ar hann alltaf öryggis þarna.
fyrirrennari Díönu — og aðrar
á undan henni. Ég hafði þolað
honum lengi, en þagar hann ætl-
I aði að hverfa og lifa hátt með
frillu sinni fyrir mína peninga,
fannst mér að hann hefði lifað
nógu lengi. Mér fannst ég ekki
hafa neinu að tapa, og þegar
þannig er ástatt fyrir mann-
eskju, finnst henni, að hún þurfi
ekkert að óttast.
— En~ pilturinn?
— Það er kannske dálítið flók
ið — en hann var hafður að
fífli. Hann heldur kannske, að
tvær konur hafi blekkt hann, en
hann lét í rauninni blekkjast
vegna peninganna.
— Ég skil þetta ekki.
Hún brosti.
— Afsakiö, ég gleymdi að ég
er að tala við mann, sem ekki
getur skilið að menn geri neitt
nema vegna peinga. Cynthia
hefur sjálfsagt sagt yður, að hún
hafi verið nokkra mánuði í
Mount Temple og við hjúkrun.
Sjúklingurinn var móðir Jacks
og Clarissu, og kannske skiljan-
legt, að Jack félli fyrir Cynthiu.
Hún hefur kannske haft hann að
leikfangi um stund, en kastað
honum frá sér, þégar hún kynnt
ist manninum mínum. Ég hafði
enga hugmynd um þetta fyrr en
mánuði eftir að hún var flutt
til Sanport. Maðurinn minn var
á laxveiðum að vanda laugardag
nokkurn. Þá kom Jack og var
nær frávita. Hann bar upp þá
hlægilegu tillögu, að ég reyndi
að fá manninn til þess að hætta
við Cynthiu, svo að allt gæti
lagast þeirra milli. Ég sá, að
hann var alveg að bugast. Hann
hafði veitt þeim eftirför til gisti
húss nokkurs og það lá við, að
hann myrti þau bæði. Hann fór
upp á hæðina þar sem þau voru
með hlaðna skammbyssu, en
þegar hann stóð fyrir utan dyrn
ar á herbergi þeirra bilaði kjark
urinn og hann rauk burt. Ég
reyndi að koma honum í skiln-
ing um hversu lítils virði Cynth-
ia var, en hann sór þess dýran
eið, að hann skyldi verða bana-
maður mannsins míns.
— Verkfærið var þannig bein-
línis lagt upp í hendurnar á
yður.
Hún hristi höfuðið.
— Ég sagði, að ég hefði reynt
að koma vitinu fyrir hann, en
svo fór mér að skiljast, að í
rauninni voru þau systkinin,
i Clarissa og hann, að æsa mig
upp.
— Útskýrið þetta nánar. greip
ég fram í fyrir henni
— Ég sagði yður, að það væri
flókið allt saman. í upphafi var
bara ungur, kjánalegur piltur,