Vísir - 14.09.1962, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 14. september 1962.
VISIR
Otgetandr Blafiaútgafar VISIR
Ritstjórar Hersteinn Pai.son. Gunnai G. Schram
Aðstoðarritstjóri Axel rhorsteinsson
Fréttastjori: Porsteinn O Thorarensen
Ritstjórnarskntstofur Laugavegi 178
Auglýsingat og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er a5 krói.ur a manuði.
1 lausasölu 3 kr. eint — Slmi 11660 (5 Unur).
Prentsmiðja VIsis. — Edda h.f
Teningunum er kastað ,
í forystugrein Vísis í gær var á það minnzt, að
kosningar til Alþýðusambajidsþings væru nú í þann
veginn að hef jast, og bráðlega mundi koma í ljós, hvort
Framsóknarflokkurinn ætiaði enn að styðja kommún-
ista' þar til valda. Var á það bent, að æskilegt væri að
lýðræðisöflin í landinu stæðu saman um að svipta
kommúnista völdum í Alþýðusambandinu, hvað sem
liði ágreiningi lýðræðisflokkanna um önnur mál.
Þeir, sem kunna að hafa gert sér einhverjar vonir
um að leiðtogar Framsóknarflokksins mundu nú sjá
að sér og hætta að styðja erindreka Moskvuvaldsins,
hafa orðið fyrir vonbrigðum, þegar þeir sáu Tímann
I gær og lásu forystugreinina. Þar er því lýst yfir með
orðum, sem ekki verða misskilin, að Framsóknarflokk-
urinn muni enn sem fyrr veita kommúnistum braut-
argengi og þar með reyna að tryggja þeim áframhald-
andi völd í Alþýðusambandinu.
Tíminn reynir að nota það sem afsökun fyrir af-
stöðu Framsóknarflokksins, að þama sé fyrst og
fremst verið að kjósa um stefnu núverandi ríkisstjóm-
ar. Hitt telur blaðið fráleitt, að inn í slíkar kosningar
megi blandast afstaða manna til austurs og vesturs.
Hlutverk Alþýðusambandsins sé „fyrst og fremst“ að
gæta þess að réttur launþega sé ekki fyrir borð borinn.
Það er rétt hjá Tímanum, að þetta ætti að vera
hlutverk sambandsins. En ritstjóri Tímans veit það
eins og aðrir, að hvar sem kommúnistar komast til
valda í félögum og félagasamtökum ,misnota þeir þau
tií framdráttar fyrir Moskvustefnuna, þ. e. heimsvalda-
stefnu kommúnismans. Og það má mikið vera, ef ekki
er hægt að finna þessum orðum stuðning einhvers
staðar í Tímanum frá liðnum árum, þegar Framsókn
var í ríkisstjórn, en kommúnistar í stjórnarandstöðu.
Hagsmunir íslenzkra launþega eru algert aukaatriði
hjá „íslenzkum“ kommúnistum, þegar hagsmunir
heimskommúnismans eru annars vegar.
Þjóbviljinn gleiður
Það er líka auðséð á forystugrein Þjóðviljans í
gær, að foringjar Moskvu-liðsins eru öruggir um fylgi
Framsóknar. Þar er talað digurbarkalega, eins og sig-
urinn í kosningunum sé vís, af því að andstæðingar
núverandi stjómarstefnu muni standa svo vel saman.
Að vfsu þakkar blaðið það „núverandi forystumönn-
um alþýðusamtakanna“, en það er nú gömul og ný
saga í Þjóðviljanum, að hann er spar á þakklætið við
Framsókh fyrir þjónustuna. Hinir „nytsömu sakleys-
ingjar“ eru aldrei „hátt skrifaðir“ hjá kommúnistum,
þótt þeir geti notað atkvæðin þeirra.
Þessi stuðningur Framsóknar við kommúnista er
tilræði við lýðræðið í landinu og stingur í stúf við
stefnu annarra flokka á Vesturlöndum, sem unna
frelsi og lýðræði.
Hertoginn af Windsor og frú.
Hertoginn yfirgef-
ur Frakkland
„Hertogahjónin af
Windsor yfirgeí^FÍap:-"
land“. Þannig hljóða fýr-
irsagnir frönsku blað-
anna og vikuritanna um
þessar mundir. í nærri
25 ár hafa hjónin haft
aðsetur sitt í París og
verið sífelldur blaðamat-
ur fréttamanna þar. Það
er því auðvelt að skilja
harmakvein þeirra nú,
þegar loksins skeður eitt
hvað varðandi þau —
í raun og vem!
Það sem á bak við fyrirsagn-
irnar er, er það, að hertogahjón
in hafa auglýst dvalarstað sinn,
Moulin de Tuilerie til sölu —
og um leið fest kaup á sumar-
húsi á spönsku rivierunni, þar
sem þau eins'og frönsku blöð-
in segja „ætla að eyða síðustu
árum ævi sinnar í sátt og sam-
lyndi".
Að sjálfsögðu hafa hinir for-
vitnu frönsku blaðamenn velt
þeirri spurningu fyrir sér —
af hverju fara þau — og hafa
fengið ekki eitt, heldur mörg
svðr.
Ástæðumar.
Fyrir það fyrsta nálgast nú
hertoginn óðum sjötugsaldurinn
og er ekki eins hraustur og fyrr
— og þvl velur hann heitari
stað en dvalarstaður þeirra I
Frakklandi var. Þá verða þau
að geta haldið áfram þvi lff-
erni sem þeim eitt er samboðið
og í því sambandi fer hertoga-
ynjan ekki dult með þá stað-
reynd, að þegar hún skrifar
greinar og bækur sinar, þá hafi
það mikla fjárhagslega þýðingu
fyrir þau. Þau, og þá sérstak-
lega hún vill ekki heyra á það
minnzt að fá neina hjálp frá
brezku krúnunni, og fer bitrum
orðum um konungshúsið I Eng-
landi. Segir hún að I „öll þessi
25 ár, hafi maður hennar verið
meðhöndlaður sem óþekkur
strákur, og það hafi verið að
hegna honum á hverjum ein-
asta degi“.
Farin burt.
En það eru sum blaðanna
sem finna aðra ástæðu fyrir
brottflutningi hjónanna og hún
er sú að þjóðfélagslega hafi
Frakkland valdið þeim vonbrigð
um. Þau hafa verið á forsíðu
blaðanna, vikublöðin hafa birt
greinar og myndir af þeim, og
hundum þeirra. Þau hafa borizt
á í Parísarlífinu og margir hafa
talið sér mikinn heiður af, að
sitja til borðs með þeim ellegar
þiggja boð þeirra. Á yfirborðinu
sýnist allt vera óaðfinnanlegt.
En dýpst niðri var það ein-
mitt þetta samfélag þetta fólk
sem tók á taugarnar. Frakk-
arnir voru fráhrindandi og
komu fram við þau hjónin með
vissum kulda — sem alltaf
varð augljósari eftir því sem
hertogaynjan var duglegr. við
að skrifa greinar sínar, því þar
leyndi hún ekki tilfinningum
sínum né skoðunum.
Og núna .er húsið þeirra til
sölu — og þau komin burt.
Það mun án efa verða tekið
á móti þeim á hinum nýja dval-
arstað, með kostum og kynjum.
Koma þeirra þangað er nefni-
lega enn ein sönnun þess að
spánska rivieran er á góðri leið
með að taka við nýju hlutverki
í Evrópu. 1 rauninni ekki að-
eins rivieran heldur allt um-
hverfið, beggja vegna Malaga,
bæir eins og Fuengirola, Mar-
bella, San Pedro og Estepona.
Þessi heimur hefur löngum
verið vinsæll ferðamannastaður
með hótel á öllum verðum, stór
kostlegum baðströndum og sól
og aftur sól. En einn er sá stað-
urinn sem dregur sig virðulega
til baka frá hinni yfirfullu
strönd, í skjóli blóma og skugga 11
trjánna, og margir Spánverjar
vona að haldist vammlaus fyr-
ir utan samkeppnina og allan
hamaganginn. Það er Estoril lít-
ill staður rétt fyrir utan Lissa-
bon, sem á sínum tima var kall-
aður „bær fyrrverandi kon-
unga“.
Kóngafóiki fækkar.
Heimurinn er nú einu sinni
svona. Þessir konungar voru
reknir frá völdum og þeir
þurftu að mæna úr fjarlægð til
þeirra landa, sem þeir einu
sinni réðu ríkjum I. Þótt þeir
yrðu brottrækir úr löndum
sínum og sviptir titlum sínum
þá loðir ætíð fyrri frægðin við
þá, og þegar þeir nú lögðu
flestir leið slna til Estoril, þá
vakti staðurinn ekki svo litla
athygli.
Enn þann dag I dag býr
kóngafólk I Estroil. Umberto
fyrrv. Ítalíukonungur og kon-
ungssonurinn spánski, Don Ju-
an ganga þar um götur, en fleiri
af þeirri háu stétt er ekki að
finna hin seinni ár.
Og það er þetta sem Spán-
verjarnir vona að verði fram-
tíðin. Engir kóngar — friðsæll
staður. Það hefur vakið fögnuð
I Marbella, að Soraya fyrrver-/
andi keisaraynja, lýsti þvf yfir
Framhald á bls. 10.