Vísir - 20.10.1962, Blaðsíða 5

V í S IR . Laugardagur 20. október 1962.

5
Ég hef tekið —
Frarr.hald aí bls. 1.
að það sé henni erfiðast.
— Þú lítur illa út, fyrirgefðu
þó eg segi það, en ertu undir
áhrifum einhverra lyfja, þessa
stundina?
— Ekki beint undir áhrifum,
en ég er afskaplega þungur eft-
ir daginn í gær.
— Hvað tókstu mikið?
— Ég veit það ekki nákvæm-
lega. Ég veit heldur ekki hve-
nær ég lognaðist út af, en kon-
an mín getur sagt þér það. Hún
hefur sennilega dregið mig inn
í rúm.
— Ég sá ekki börnin þín, þeg-
ar ég kom. Hvar eru þau?
— Tvö eru í skólanum. Hin
tvö eru í vinnu.
— í barnaskóla?
— Annað er komið í gagn-
fræðaskóla, '> fyrsta ári. Eldri
son minn langaði í menntaskóla
fyrir tveimur árum, en hann
hafði ekki kraft í sér til þess.
Hann .íinntist ekki á það við
mig. Konan sagði mér það. Hún
segir að áhyggjurnar og þung-
lyndið, sem hefur komið yfir
hann, út af mínu ástandi, hafi
dregið úr honum allan mátt. Svo
er hann orðinn óstýrilátur og
stefnulaus. Unglingarnir eru svo
ósjálfstæðir.
— Ertu að saka hann um eitt-
hvað?
— Nei-ei-ei.
Hann lítur undan, kunningi
minn, og það er eins og hon-
um finnist hann hafa verið ó-
sanngjarn. Ég kann ekki við að
benda honum á hans eigin
stefnuleysi og linku.
— Hvernig gengur hinum í
skólanum?
— Ágætlega, held ég.
— Hvenær byrjaðirðu annars
á þessu?
— Fyrir einum sjö árum,
rninnir mig. Lítið fyrst, en svo
jókst það.
— Hvar fékkstu lyfin?
—• Ég hef fengið mest hjá
læknunum. Þeir eru alveg
grandalausir. Ég hringi í þá sitt
á hvað. Sumir eru hættir að láta
mig hafa nokkuð. Svo fæ ég ein-
staka sinnum skammta hjá
strák hér úti í bæ.
— Þorirðu að segja mér nöfn?
— Nei, það get ég ekki. En þú
veizt sennilega jafnvel og ég,
hver þessi maður er.
— Af hVerju byrjaðirðu?
— Ég var þreyttur, alltaf á-
hyggjufullur, og var byrjaður að
drekka, þó nokkuð mikið. En
konan var alltaf á móti því, og
hafði mörg orð þar um. Skamm-
aðist, meina ég. Það fór smám
saman í taugarnar á mér. Og
þegar ég uppgötvaði þe, ~i ró-
andi lyf fór ég að nota þa\ Það
var betra. Þá fann konan e»<ga
lykt.
— En sá hún ekki strax á
þér?
— Ekki svo mikið. Til að
byrja með notaði ég ekki mik-
ið. Aðeins nægilega mikið til að
slá á mesta óróleikann. Ég tal-
aði kann ke stundum óskýrt. En
það var það eina.
— Hvað tókst þér að gabba
hana lengi?
— Það var ekki lengi.
— Mig langaði alltaf í brenni
vín. Einn daginn seinnipartinn,
þegar ég var búinn að vera
nokkra tíma undir áhrifum lyfj-
anna, langaði mig allt í einu ó-
stjórnlega í brennivín. — Ég
• skrapp út á einn skemmtistað-
inn, og fékk mér vodka. Ég
drakk eins og ég gerði áður,
munurinn var aðeins sá, að nú
rankaði ég við mér inni á lög-
reglustöð, snemma um morgun.
Lögreglan hafði fundið glas ut-
an af pillum í vasanum. Hún
vissi ekkert hvert hún átti að
fara með mig, fyrr en ég gat
sagt henni það. Og þegar þeir
komu heim með mig, sögðu þeir
konunni frá þessu.
— Hvernig varð henni við?
— Hún vissi ekkert hvað hún
átti að gera. Hún varð gjör-
samlega miður sín af ráðaleysi.
Fyrst talaði hún um að fara
burt með börnin, svo talaði hún
um að láta mig á spítala, eða
Gunnarsholt, þegar hún espað-
■ ist upp.
Svo hringdi hún í Bláa bandið.
Þeir sögðust taka við mér, ef
ég væri staðráðinn í að gera
eitthvað jákvætt. Ég hafði enga
rænu á því. Ég skyldi heldur
ekki hvað ég var djúpt sokkinn,
og var. í rauninni reiður kon-
unni fyrir að hafa hringt. Mér
'annst þetta eins og hvert ann-
að óhapp, sem getur komið fyrir
hvern sem á annað borð neytir
áfengis. Hann þarf ekki að vera
ofdrykkjumaður til að „deyja“.
— Hefurðu aldrei farið inn
á spítala?
— Jú, einu sinni í stuttan
tíma, en það þýddi ekki neitt.
Ég var ekkert betri, þegar ég
kom út aftur.
— En hvað um Klepp?
— Ég get ekki hugsað mér
að fara þangað. Ég á ekki heima
innan um þessa brjálæðinga þar.
— Hvar áttu þá heima?
— Ég — ég veit það eigin-
lega ekki.
— Ekki innan um börn, er
það?
— Hvar get ég annars staðar
verið?
— Vinnurðu ekkert?
— Jú, ég er ekki kominn á
allra versta stig. Ég get unnið,
en það falla oft úr margir dagar.
— Mætirðu aldrei undir á-
hrifur, '
— Það kemur fyrir, en þá er
ég venjulegast sendur heim.
— Þú ert búinn að vera í
sömu vinnunni í mörg ár. Hvern
ig stendur á því að þú hefur
ekki verið rekinn?
— Ég var rekinn einu sinni,
en svo vorkenndi hann mér, sá,
sem ég vinn hjá. Hann kom
heim og ræddi við konu mína,
sem gerði ekkert nema að gráta
á meðan, og það var kannske
aðallega þess vegna. Hann
munar svo sem ekki um laun-
in mín. En þetta var samt gott
hjá honum, það viðurkenni ég.
Ég var ekki beinlínis hnarrreist-
ur, þegar ég kom I vinnuna fyrst
eftir að átti að segja mér upp.
Og stundum finnst mér ég vera
að fara beinustu leið til fjand-
ans. En stundum gleymi ég því
líka.
— Hvernig heldurðu að börn-
um þínum líði, þegar þau sjá
þig, forfallinn?
— Ég er búinn að sjá augna-
ráð þeirra svo oft, að ég er
hættur að finna fyrir því.
— Er þetta ekki forherðing?
— Mér þykir þú stundum
spyrja mig hálf fruntalega.
— Ég er bara að reyna að
komast að hinu sanna.
— Svona eruð þið, þessir
blaðamenn, segir hann og
lítur undan. — á. e.
Mishermi um landa-
frœðikennslu
Merkjasala
Blindrovinafélags
Blindravinafélag íslands hefur
um nokkurra áratuga skeið reynt
að greiða fyrir blindu fólki. Því
starfi til eflingar verða merki fé-
lagsins seld hér á götunum næsta
sunnudag, 21. þ. m.
Leggjum félaginu og starfi þess
lið með þvf að kaupa merkin.
Minnumst þess, hve dásamlegt
það er að hafa góða sjón, vera verk
fær og ge1" unnið fyrir sér og sín-
um, geta lesið bækur sér til gagns
og ánægju og virt fyrir sér dá-
semdir náttúrunnar.
Jafnframt og vér gleðjumst yf-
ir þessari hamingju vorri, þá er
fegurst og sanngjarnast að reyna
að leggja þeim lið, sem misst hafa
sjónina og þarfnast aðstoðar.
Bagnar Lárusson
sýnir í Snorrasal
í dag opnar ungur listamaður,
Ragnar Lárusson, sýningu í Snorra
sal við Laugaveg. Ragnar var tvo
vetur við nám í Handíða- og Mynd-
listarskólanum og hefur auk þess
notið tilsagnar Gunnars Gunnars-
sonar listmálara. Ragnar hélt sýn-
ingu í Ásmundarsal við Freyjugötu
árið 1956, einnig sýndi hann í Sýn-
ingarglugga Morgunblaðsins árið
1959.
Að þessu sinni sýnir Ragnar 94
myndir flestar málaðar á árun-
um 1956 — 1962. Eru það penna- og
pensilteikningar, krítar- og blýants-
teikningar, álímingarmyndir og tré
og dúkskurðarmyndir.
Sýningin verður opnuð boðsgest-
um í dag klukkan 4, en verður síð-
an opin frá kl. 2 — 11 daglega næstu
10 daga.
Heimdallur —
Framh af 16 síðu:
maður, Magnús L. Sveinsson rit-
ari, Páll Stefánsson gjaldkeri og
meðstj.: Ásgeir Thoroddsen, Már
Gunnarsson, Ragnar Kjartansson,
Sigurður Hafstein, Steinar Berg
Björnson, Sverrir Gunnlaugsson,
Valur Valsson og Þór Whitehead.
Framkvæmdastjóri félagsins er
eins og sl. starfsár .agnar Kjart-
anson.
Landlæknir -
Framhald aí bls. 1.
í þessu sambandi er hins veg-
ar ástæða til að taka fram, að
til er mikill fjöldi lyfja, sem
hafa ýmist róandi eða örvandi
verkanir. Flestir þeirra sjúkl-
inga, sem slík lyf fá, nota þau
samkvæmt fyrirmælum lækna
sér til heilsubótar. Hitt hefur
talizt til undantekninga, að lyfja
þessara sé neytt óhóflega og þá
í nautnaskyni.
Er ekki vitað til þess, að
heilbrigðisyfirvöld annarra
Ianda hafi nokkurn tíma gripið
til víðtækrar skráningar á út-
látum þessara síðastnefndu
lyfja.
Mér þykir mikilsvert að sjá i
greininni staðfestingu Sigurðar
Ólafssonar lyfsala og Arin-
bjarnar Kolbeinssonar læknis,
formanns Læknafélags Reykja-
víkur, á því að læknar í Reykja-
vík láti „dálítið óvarlega“ úti
lyfseðla á deyfilyf.
Þar sem i greininni er sér-
staklega getið ávísana á deyfi-
lyf, sem afgreidd eru í síma,
skal tekið fram, að frumvarp
til lyfsölulaga, sem að líkind-
um verður lagt fyrir Alþingi
það, er nú situr, hefur að geyma
mjög ströng ákvæði um ávísan-
ir lyfja í síma.
Með þökk fyrir birtinguna.
Reykjavík, 19/10 1962.
Sig. Sigurðsson.
Undraverð —
f- amhalO at 16 síðu:
Það hefir þannig komið í ljós,
að skuldarar virðast yfirleitt geta
greitt vanskilaskuldir, sem þeir<
hafa fellt á ríkissjóð. Það hefir að-
eins verið miklu fyrirhafnarminna
fyrir skuldheimtumennina að
ganga beint að ríkissjóði, meðan
það var hægt lögum samkvæmt,
enda var það orðið að reglu. Hér
hefir orðið stórmerk breyting til
bóta, sem bæði stuðlar að betra
siðferði í viðskiptum en ríkt hefir
og sparar að auki ríkinu milljóna-
tugi árlega.
LÖGREGLAN OG FÓLKIÖ
I lýðræðisrikjum er lögregl-
an máttarstoð einstaklingsins
og trygging fyrir friðsömu lífi.
Lögreglan viðheldur nauðsyn-
legum aga innan þjóðfélagsins
og kemur í veg fyrir, að ein-
staklingurinn þurfi að lifa í
stöðugum ótta við illræðis-
menn og óþokka, sem koma
fram á sjónarsviðið, þar sem
Iaga og réttar er ekki nægilega
gætt. Þess vegna á friðsamur
borgari öruggt athvarf hjá lög-
reglunni og getur leitað til henn
ar með vandamál sín. Þetta
mætti fólk gjarnan hugleiða og
læra að meta.
Það er því miður að verða
landlægur siður hér á landi að
sýna opinberu valdi virðingar-
leysi og kæruleysi. Einkum er
þetta áberandi meðal ungs
fólks. íslendingum hættir mörg
um hverjum til að sýnt j lögregl
unni allt að því lítilsvirðingu
og fara um hana hæðilegum
orðum. Hver er ástæðan?
Orsökin ér hinn fráleiti og
hættulegi ávani íslenzkra for-
eldra, einkum mæðra, að
hræða börn sín með lögregl-
unni. Síðan grýla hætti að hrífa
hafa íslenzkar mæður látið lög-
regluna gegna hlutverki henn-
ar. Þetta er stórhættulegt við-
horf, sem þegar í stað þarf að
innræta börnum sínum ást og
virðingu á lögum og rétti og
þeim mönnum, sem tekið hafa
að sér að verja fólk gegn of-
beldi og ágengni.
Guðinundur Guðjónsson
heldur söngskemmtun
Guðmundur Guðjónsson, óperu-
söngvari er nýkominn til landsins
eftir 10 mánaða nám í Þýzkalandi
Guðmundur er íslendingum að
góðu kunnur af óperu- og óper-
ettusöng sínum, en hann hefur m.
a. sungið hlutverk „Alfredo í La
Traviada eftir Verdi, aðalhlutverk t
Rakaranum frá Sevilla eftir Ross-
ini, Ernesto í Don Pasquale eftir
Donnizetti, óperunni Ritu eftir
Donnizetti og óperettunum Betli-
stúdentinn og Sigeunebaróninn.
Auk þess hefur Guðmundur verið
einsöngvari með Karlakór Reykja-
víkur um árabil og m. a. farið söng
för með kórnum til Bandaríkjanna

í bókarfrétt um landafræði frá
bókaútgáfunni ísafold hér i blað-
inu í gær birtist missögn, sem
rétt og skylt er að Ieiðrétta. Var
þar sagt, „að fyrir skemmstu
eru nú liöii 50 ár frá því að
Iandafræðikennsla var tekin upp
í fslenzkum skólum“.
Þetta er rangt. Landafræði
Mortens Hansen skólastjóra
kom út f.rið 1894 eða fyrir 68
árum, og var hún notuð við
kennslu i öllum barnaskólum
landsins.
1 Menntaskólanum var landa-
fræði kennd löngu fyrir 1912
og þá notuð bók eftir Christ-
ensen.
MEÐLIMIR SJÁLF-
STÆÐISFÉLAGANNA
Þið, sem einhverra hluta vegna liafið enn þá ekki komið þvi
við að gera skil í Skyndihappdrætti Sjálfstæðisflokksins NOTIÐ
HELGINA, SKRIFSTOFUR SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS OPNAR
ALLAN DAGINN f DAG OG Á MORGUN.
Skyndihappdrætti Sjálfstæðisflokksins.
Guðmundur fór til söngnáms í
Köln í nóvember, 1961. Hóf hann
nám hjá prófessor Clemens Gletten
berg, sem er yfirkennari við söng-
deild tónlistarháskólans í Köln, en
prófessorinn er auk þess mjög vel
þekktur söngkennari í Þýzkalandi.
Guðmundi var boðið að syngja hlut
verk „Alfredo" í óperunni La
Traviada í Árhus s. 1. vetur. Sungið
var 11 sinnum fyrir fullu húsi og
fékk Guðmundur þar ágæta dóma.
Fór hann síðan aftur til Kölnar og
hélt þar áfram námi sínu þar til f
lok september s. 1. að hann kom
heim.
Guðmundur heldur söngskemmt-
un í Gamla bíói mánudaginn 22. þ
m. kl. 7,15. Á efnisskránni eru lög
eftir Handel, Gluck, Puccini, Verdi,
Mozart, Jón Leifs, Árna Björnsson,
Sigvalda Kaldalóns, Einnig eru 3
íslenzk þjóðlög. Undirleikari verð-
ur Atli Heimir Sveinsson, píanó-
Ieikari. Aðgöngumiðar eru til sölu
í Bókaverzlun Lárusar Blöndal og
hjá Eymundsson. Yfir helgina verða
miðar seldir í söluturninum hjá
Eymundsson.
Askriftarsímmn er
1 16 60
Ritstj.