Vísir - 20.10.1962, Blaðsíða 7

V í S IR . Laugardagur 20. október 1962.
sa
7
|Bók sem á erindi tii
allra verðandi mæðra
Ríkisábyrgðir - sveitarfélög - einföld ábyrgð og
sjálfskuldarábyrgð breyting til bóta — ein löng
ræða - Einar og auðhringurinn.
Umræður á þingi í gær urðu
einkum um tvö frumvörp, sem
fyrir lágu.
Hið fyrra fjallaði um ríkis-
ábyrgðir, en þar lögðu nokkrir
Framsóknarmenn til, að í lög-
unum um ríkisábyrgðir segi að
hægt væri að veita sveitarfé-
lögum sjálfskuldarábyrgð í
stað einfaldrar ábyrgðár eins
og þar er nú tekið fram. Hall-
dór E. Sigurðsson hafði fram-
sögu og rökstuddi þetta frum-
varp á þann hátt, að mun erf-
iðara væri nú fyrir sveitarfélög
að fá lán í bönkum en fyrr
vegna þessa ábyrgðarákvæðis í
lögunum.
Gunnar Thoroddsen varð fyr-
ir svörum og afgreiddi tillögur
Framsóknarmannanna á rök-
fastan en einfaldan hátt. Hann
benti á þá staðreynd að einföld
ábyrgð og sjálfskuldarábyrgð
gerðu sama gagn, munurinn
væri aðeins sá, að þegar um
einfalda ábyrgð væri að ræða
yrði fyrst að ganga að skuldar-
anum sjálfum en með sjálf-
skuldarábyrgð gæti lánadrott-
inn gengið beint að ábyrgðar-
manni, án þess að kynna sér
nokkuð hvort skuldari gæti
greitt eða ekki,
Lán til ríkisábyrgðar hafa
verið tryggð með sjálfskuldar-
ábyrgð, þar til í fyrra. Þegar
það fyrirkomulag var á, fór það
stöðugt v^r.andi, að lána-
drottnar gengu beint að ríkinu
og kröfðust greiðslu, án tillits
til þess hvort viðkomandi skuld
ari stæði í skilum eða ekki.
Allir þingmenn voru sam-
mála um, að það ástand væri
óviðunandi, gjöld ríkissjóðs
vegna þessa voru á ári hverju
um 70 milljónir króna. Var tek-
ið það ráð að auka eftirlitið með
ríkisábyrgðum og setja Iögin
um þau í fastari skorður. Með
iögum nr. 37/1961 var tekið í
gildi ákvæði um einfalda á-
byrgð á lánum til ríkisábyrgða.
Síðan þessi lög voru tekin í
gildi, hefur nú brugðið svo við,
að aldrei hefur verið gengið að
ríkissjóði vegna vanskila. Með
því að breyta þessum sömu
lögum, eins og Framsóknar-
menn fara fram á, er brotið
skarð í varnarmúr þann sem
settur hefur verið auk þess
sem það mundi engum vera til
góðs og enga þýðingu hafa.
Benti Gunnar í þessu sam-
bandi á, að Framsóknarmenn
gætu ekki bent á eitt einasta
dæmi þess, að sveitarfélagi
væri neitað um lán vegna þessa
lagaákvæðk.
Umræður urðu einkum um
tvö frumvörp segir hér að
framan, en umræðurnar um það
síðara var aðeins ein ræða. Ein
löng ræða. Einar Olgeirsson
fylgdi úr hlaði frumvarpi fjög-
urra Alþýðubandalagsmanna
um aukin lán ríkissjóðs til hús-
byggjenda og lækkaða vexti á
þeim lánum. Kjarni máls Einars
var sá, að þessa peninga væri
auðveldlega hægt að taka, með
því að ganga yfir Austurvöll-
inn, inn í Seðlabankann og seil-
ast þar í frystihólf hans eftir
svo sem 320 milljónum af þeim
500 milljónum króna sem í
varasjóðnum væru! Einar stend-
ur sem sagt enn í þeirri bjarg-
föstu trú, að allar þessar mill-
jónir séu frystar í bankanum,
„beinlínis til að kúga alþýð-
una.“
Að öðru leyti var ræða Einars
á þá lund, að lýsa hinum bágu
kjörum alþýðunnar, bölva þeim
örfáu auðvaldskúgurum sem
peningana ættu og kenna kapi-
talistum hvernig þeir ættu að
haga sér gagnvart vinnufólki
sínu. Hrósaði hann í þessu sam-
bandi Unilever auðhringnum.
en sá ágæti auðhringur virðist
í augum Einars vera allra
meina bót. Hann heldur vart
svo ræðu lengur að hann minn-
ist ekki á kosti Unilever.
Dreift var á Alþingi nokkr-
um minni háttar þingsályktun-
artillögum sem ekki er ástæða
til að telja upp að sinni.
Bjarni Benediktsson fylgdi úr
hlaði frumvarpi um innheimtu
meðlaga, í samræmi við Norð-
urlandasamþykkt, og i efri deild
flutti Jón Árnason frumvarp
sitt um tunnuverksmiðju á
Akranesi. Bæði þessi mál fóru
umræðulaust til 2. umræðu.
fengið betri meðmæli, en fólgin
eru í eftirfarandi ummælum Jón-
asar Bjarnasonar læknis, sem
birt verða hér á eftir. Þau eru
ærin trygging þess, að hér er á
ferðinni bók, sem öllum verðandi
mæðrum er nauðsynlegt að
kynna sér sjálfra sín vegna. Þá
er og birt með bókinni umsögn
móður, sem einmitt hefur notið
þeirrar þjálfunar, sem nauðsyn-
leg er talin og lýst er í bókinni.
Umsögn Jónasar læknis er svo
hljóðandi:
Ot er komin lítil bók, sem
nefnist „Slökun og eðlileg fæð-
ing“, og er leiðbeiningar til verð-
andi mæðra. Bókin er samin af
frk. Huldu Jensdóttur yfirljós-
móður Fæðingarheimilis Reykja
víkurborgar.
Höfundur bókarinnar, frk.
Huldu Jensdóttur, þarf vart að
kynna fyrir lesendum blaða
höfuðborgarinnar, svo mikið og
gott er brautryðjendastarf henn-
ar þegar orðið sem yfirljósmóð-
ir og forstöðukona hins tiltölu-
lega nýstofnaða Fæðingarheimil-
is Reykjavíkurborgar. Sem ung
og nýútskrifuð Ijósmóðir fylltist
Hulda eldlegum áhuga hins enska
brautryðjanda Dr. Reeds, um
sársaukalausa fæðingu. Að loknu
námi hér heima gerði hún allt
sem hún gat til að afla fram-
haldsmenntunar á þeim stöðum
sem kenningar þessar voru við-
hafðar. Árangur þessarar mennt-
unar og eigin reynsla af henni
er svo bók sú, sem hér um ræðir.
Bókin lætur lítið yfir sér, en
er að mínu áliti gulls ígildi fyrir
verðandi mæður og reglulega
Framh. á 5. sfðu.
Ovanalegar loðkápur
Feldi fyrrnefndra dýra keyptu
fyrir nokkrum árum aðeins
konur, sem voru nátengdar
tízkuhúsum, eða vildu ganga
öðruvísi klæddar en almenn-
ingur. Nú, aftur á móti kaupa
þá mikið konur sem eiga 2 — 3
sígilda pelsa fyrir (þ. e. minka
og safala o. þ. h.) og vilja
breyta til. Virðast feldir þessir
vera jafnvinsælir hjá öllum ald-
ursflokkum.
Margir álíta að ástæðan fyrir
þessum vinsældum sé, að fram-
boð á minkum sé orðið mikið,
og því þyki fínt að eiga dálítið
sérstæða pelsa.
Flestir hinna nýju pelsa eru
nijög loðnir, og er það að ýmsu
leyti ókostur. Þeir eiga á hættu
að verða snöggir, og ekki
grenna þeir konur, þvert á móti.
Snöggir feldir eru þó einnig
vinsælir, t. d. feldir kálfa, sela,
zebradýra og af jagúar.
Spá flestra er þó sú, að mink-
ar muni halda velli, þrátt fyrir
'allt.
Til vinstri:
Loðinn pels úr íslenzku kinda-
skinni.
Neðri myndin:
Mjög óvenjulegur feldur af
Mongólíulambi.
Prentsmiðja Guðmundar Jó-
hannssonar hefur gefið út bók-
ina „Slökun og eðlileg fæðing"
eftif Huldu Jensdóttur ljósmóð-
ur. Að líkindum getur bókin ekki
Minkafeldir, sem lengi hafa
verið í hásæti pelsatízkunnar,
hafa nú fengið skæða keppi-
nauta, og eru íkornafeldir þar
fremstir í flokki. Frægar konur,
sem virðast ráða allmiklu í
heimi pelsatízkunnar hafa nú
Iátið gera sér pelsa úr íkorna-
skinnum og þar með sýnt, að
þau eru á hraðri leið upp á við.
íkornaskinn hafa ekki verið í
tízku síðan um 1930, og hafa
minkar og safalar ráðið ríkjum.
Á síðastliðnum fimm árum hef-
ur þó orðið nokkur breyting á.
Feldir þefdýra, gaupu, hlé-
barða, refa, villikatta, lamba og
jafnvel kinda, svo að nokkuð sé
nefnt, eru sífellt að ná meiri
vinsældum, og hefur það jafn-
vel gengið svo Iangt, að mjög
frægur pelsateiknari lét með-
höndla refafeldi eins vandlega
og feldi minka og safala.
Þessi grái íkornapels á ef til vill
eftir að verða' aðaltízkupelsinn.
ni|—,W!!PPFag23—IWBBEM—>11 IIWPi 'I I
4IAU..
BÐ
--MI.V