Vísir - 06.11.1962, Qupperneq 6

6
VlSIR . Þriðjudagur 6. nóvember 1962
Hermann W. Filarski,
fyrirliði hollenzku brid-
gemannanna, sem ný-
lega heimsóttu Bridgefé
lag Reykjavíkur í tilefni
20 ára afmælis þess, hef
ur ritað eftirfarandi
grein um heimsóknina,
sem einnig mun birtast
í Hollandi.
Það var sérstakur viðburður
fyrir hollenzku bridgemennina
að spila í tvímenningskeppni á
íslandi á þessum tíma árs. Ot
úr vel upphituðu gistihúsi fer
maður í bifreið á spilastaðinn
og þaðan hefur maður dásam-
legt útsýni beint frá spilaborð-
inu. I baksýn er trélaus, hrika-
leg, snævi þakin fjöll, sem virð
ast ógna menningunni. Um
kvöldið tekur ljósadýrð Reykja-
víkur við, sem minnir mann
helzt á Rivieruna. En þegar út
er komið vekur hinn nístandi
kuldi mann til meðvitundar um
hina norðlægu stöðu landsins.
Spilasalurinn er einfaldur og
hentugur. Útsýnið frá gluggan-
um á húsinu er svo stórkostlégt
að ég bjóst hálft í hvoru við,
að á spilunum væru myndir af
víkingakonungum og valkyrj-
um í samræmi við útsýnið.
Fornir siðir íslendinga munu
haldast svo lengi sem landið
er byggt og sólin skln á þetta
dásamlega land. Á hinu svaia
íslandi skeyta aðeins hljóm-
fögur sklrnarnöfn spilaranna
bridgenafnalistann og því veitt-
ist okkur sú ánægja að spila
við: „Eddu og Steinunni, Louisu
og Júlíönu, Höllu og Kristjönu
og svo framvegis.“ Sigurbjörg
jmr á peysufötum, en við konu
í þjóðbúningi hef ég aldrei áður
spilað, þótt ég hafi spilað I
fjölda landa.
Undantekningarlaust voru
allir andstæðingarnir mjög
elskulegir og flestir þeirra
töluðu vel ensku, en ef svo
var ekki, gátu smá skemmtileg
atvik átt sér stað.
Lengyell og ég spiluðum á
móti tveim herrum, sem notuðu
Vfnarkerfið (Oslo-afbrigðið),
Eftir
H. W. Filarski
én j>að' er íiijðg vinsælt á ís-
landi. Sagnserlur þeirra hljóm-
uðu I eyrum okkar sem ógreini-
íegir jarðskjálftadynir. Sam-
kvæmt upplýsingum ensktal-
andi áhorfanda höfðu andstæð-
ingar okkar strandað á einu
grandi. Frekari upplýsingar
gáfu til kynna, að þeir hefðu
veik spil á hendi. Þetta gaf
Lengyell ástæðu til þess að'
koma inn og hann doblaði. Sá
andstæðinganna, sem hafði sagt
grandið, sagði pass og ég var
nauðbeygður til þess að segja
með þessi spil: S: 9-7-5-4 H:
10-9-4-3 T: 6-5-2 L: D-3. Laufa-
drottningin hvlslaði að mér að
betra væri að segja pass og ég
hlýddi þvl.
Árangurinn kom á óvart.
Ég spilaði út laufadrottning-
unni og andstæðingarnir unnu
samninginn, sem var á hættu,
með tveimur yfirslögum. Undr-
un okkar varð ennþá meiri, þeg
ar við litum á skorblaðið. Flest
hin pörin höfðu sagt og unnið
þrjú grönd og fengið fyrir það
600 eða 630. Okkar hörmulega
ógæfa hafði kostað okkur 580,
en þótt ótrúlegt sé, fengum við
næstum „topp“ fyrir spilið. Það
er áreiðanlega einstætt I sögu
bridgekeppninnar að maður fái
jafnmarga púnkta fyrir svo
slæman samning. Fallega laufa-
drottningin hafði haft á réttu
að standa. Ég átti að segja pass.
Eftirfarandi spil var viðburða-
ríkt:
Norður: Suður:
S: Á-D-10- S: K-9-4-2
7-5 H: ekkert
H: G-6-4 T: Á-K-D-4
T: 9-6-3 L: Á-D-G-
L: K-5 10-6
Við Lengyell sátum N-S. Sjö
spaðar eru náttúrlega bezti
samningurinn, en fyrir mörg
pör reyndist erfitt að ná þeim.
Tvær konur úr meistaraflokki
kvenna gerðu okkur erfitt fyrir.
Vestur opnaði. á. þremur hjört-
um, norðúr og austur sögðu
pass. Suður sagði fjögur hjörtu
og norður sagði sex spaða. Suð-
ur, sem sennilega hefur óttazt
íslenzku konurnar, sagði pass.
Félagar okkar, Kreynes og Sla-
venburg, lentu einnig I sex spöð
um. Þó er þetta miklu betri
árangur en hjá einu íslenzka
parinu, sem eftir einhvern mis-
skilning lét A-V spila fjögur
hjörtu. Þetta vakti heitar um-
ræður hjá viðkomandi pari.
Ég ætla samt ekki að gleyma
þvl, að náttúran sjálf kom okk-
ur mest á ó.vart þetta sama
kvöld. Á heimleiðinni sáum við
hin dásamlegu norðurljós, sem
fæstir okkar höfðu áður séð,
glitrandi á svörtum næturhimn-
inum, dásamlegt, töfrandi sam-
spil fagurra lita.
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR:
A léttum vængjum
Það er haft eftir merkismanni,
að þeir sem við uppeldisstörf
fást, kunni að vera um of tóm-
látir að kenna börnum nógu
snemma létt og fögur ljóð, sem
þau geta sungið. Og þeim séu
kennd þau með því að syngja
þau.
Þetta er án efa rétt. Við, sem
minnumst bernskuáranna um
siðast liðin aldamót, finnum
greinilega þann mun, sem hér
er á orðinn, og til hins lakara.
Þá lærðu börn mikið af vlsum
og mjög víða var mikið sungið
I heimahúsum, einkum af börn-
um og unglingum. Þá voru fáir
„slagarar" á ferð og annað létt-
meti, sem hugann tók, heldur
voru sungin ýmls fögur ljóð,
sem þá voru á vörum fólksins.
Nú er þetta þannig, að börn
og ungmenni heyrast sjaldan
syngja annað en syokölluð dæg
urlög og danskvæði, sem oft
eru mikið léttmeti, ef þau þá
ekki verðskulda verra heiti. Og
hreinan viðburð má það kalla,
að unga fólkið syngi ættjarð-
arljóð, sér til uppörvunar og
gleði.
Hér þyrfti að verða breyting
á til bóta í heimilum og skól-
um þarf að hljóma léttur og
hressandi söngur, falleg og létt
ljóð, undir ljúfum lögum.
Og þessi ljóð frú Margrétar
Jónsdóttur eru einmitt af þvi
tagi. Þau eru vissulega á létt-
um vængjum og munu fljúga I
börn, ef þau kynnast þeim. Við
þekkjum sum þeirra úr barna-
skólunum frá fyrri tíð. Þar voru
þau mikiö sungin. Og yfirleitt
virðist mér svo vera um flest
Ijóðin I þessari bók, að þau séu
létt lærð og sungin. Heillandi
blær ævintýrsins gefur þeim
gildi, og Öll eiga þau grómlaus-
an grunntón. Þau eru falleg, en
kosið hefði ég að þau væru
fleiri undir þekktum lögum.
Það er fengur að þessari bók
Og það oT ’ ur gildi hennar til
náms, að margar myndir skýra
sum Ijóðin. Ég mæli þvl hið
bezta með henni, og tel að heim
ilin ættu að eignast hana og
nota. Snorri Sigfússon.
TIME RÆDST Á
STEINBECK
í síðasta hefti vikuritsins
Time, birtist grein um John
Steinbeck í tilefni af því að
honum voru veitt bókmennta-
verðlaun Nobels. Ræðst blaðið
all harkalega að Steinbeck og
því að hann skuli hljóta verð-
launin.
Segir blaðið að verðlauna-
veitingin hafi fengið mjög slæm
ar möttökur hjá gagnrýnend-
um, sem fyrir löngu hafi af-
skrifað hina gölluðu hæfileika
Steinbecks. Blaðið segir að
Steinbeck geti ekki sjálfur út-
skýrt hvers vegna hann skrifi
skáldsögur „ ... af því að það
er svo langt síðan ég hef hugs-
að um það“, segir hanh. „Ég
býst við að þetta sé orðinn eins
konar taugakipringur“,
Segir blaðið að Steinbeck
hafi gert Salinasdalinn að Yokn
apatawa County í eins konar
myndasögustíl, þar sem jafnvel
verstu skúrkar eru góðir við
dýrin. Líkir blaðið hinum mis-
jöfnu' bókum Steinbecks við
Tropics Henry Millers, þegar
fyndnin hafi verið dregin frá.
Þekktasta bók hans, „Þrúgur
reiðinnnar", telur Time vera-
kraftmikla ritgerð, en teeplega
skáldskap, sem lifað getur á
öðrum stað og tíma. Vitnar blað
ið I Edmund Wilson, þegar
hann ræðir um sögupersónur
Steinbecks og telur þær ekki
fyllilega mannlegar, heldur snið
ugar litlar dúkkur, sem
sken-.ita á svipaðan hátt og
íkornar og kanínur.
Segir blaðið að The Winter
Danskt blað gagnrýnir
aðförina að Loftleiðum
Norðurlandanna I sameiningu
og haldið uppi með milljóna-
styrkjum af opinberu fé, reyni
að ganga milli bols og höfuðs
á öðru no'rrænu flugfélagi, sem
með dugnaði og útsjónarsemi
hefir reynzt þess megnugt að
standast samkeppni.
Fólk hlýtur að minnast sög-
unnar um Davíð og Golíat I
þessu sambandi og þær upp-
hæðir, sem SAS kann að hafa
upp úr þessu krafsi, geta orðið
dýru verði keyptar.
Ýmis Önnur blöð á Norður-
löndum taka I sama streng og
eru ekki sem stoltúst af aðför
SAS að Loftleiðum þótt þau
viðurkenni jafnframt að ekki
sé nema eðlilegt að SAS reyni
að rétta við fjárhag sinn. Blöð-
in minnast á hugmydir um nor-
ræna samvinnu .1 þessu sam-
bandi og telja þetta „loftferða-
stríð“ ekki beinlínis rekið I
þeim anda. Sum þeirra benda á
að SAS gangi jafnvel svo langt
I þá átt að koma Loftleiðum á
kné, að taka I rauninni upp
samkeppni við sínar eigin þotur.
Einnig er á það bent, að afleið-
ingin af þessari fyrirætlan, ef
hún verði framkvæmd, hljóti að
verða sú að öll flugfélög á
Norður-Atlantshafi hljóti að
lækka sín fargjöld og þá lendi
SAS aftur I harðri samkeppnis-
aðstöðu.
Kristilegt Dagblað I Kaup-
mannahöfn er sýnilega ekki
hrifið af aðför SAS að Loftleið-
um og ritar m. a. eftirfarandi
um það mál:
Það er engin ástæða til að
ásaka SAS fyrir það þótt stjórn
félagsins leiti leiða' til að kom-
ast úr fjáhagskröggum. Þar fyr-
ir ætti stjórn SAS að hugsa sig
tvisvar um áður en hún fram-
kvæmir þá hugmynd slna að
brjóta niður litið, norrænt flug-
félag.
Ef SAS heppnast það mun
það ekki aðeins verða hryggð-
arefni á Islandi heldur og víða
um Norðurlönd.
Það er ekki sanngjarnt að fé-
lag, rem er rekið af þremur
Mjólk
vinsælli
Það er ótrúlegt en satt, að
Vestur-Þjóðverjar eru farnir að
drekka meira af mjólk en bjór.
Bjórneyzla hefir farið vaxandi
undanfarið I sambandslýðveldinu,
en mjólkurneyzlan hefir aukizt
enn örar. Á síðasta ári nam mjólk-
urneyzla á hvert mannsbarn 109,3
lltrum, en bjórdrykkjan nam að-
eins 95 lítrum á mann á ári.
John Steinbeck
of our Discontent, sé ekki ann-
að en skrækróma endurómur
af þeirri sönnu þjóðfélags-
ádeilu, sem fólst I Þrúgur reið-
innar. Þá segir það einnig um
nýjustu bók hans, Travels With
Charlie, sem er nú metsölubók,
að hún hafi til að bera alla
þá eiginleika, sem hafi einkennt
Steinbeck upp á sitt versta
Telur það eina af ástæðunum
fyrir því að hann fékk verð-
iaunin, vera þá, að á undan-
förnum árum hafa rithöfundar
oft hlotið verðlaunin, sem eru
lítið þekktir Utan síns heima-
lands. Þetta verður ekki sagt
um Steinbeck, þar sem bækur
hans hafa verið þýddar á 33
tungumál og stingur Time upp
á því að þær séu kannske
skárri á þeim en ensku.