Vísir - 22.11.1962, Qupperneq 6

6
V í S i R . Fimmtudagur 22. nóvember 1»62.
Hvað finnst þeimí
?
Þið hafið sjálfsagt ykkar eig-
in hugmyndir um, hvernig kona
sé vel og gíæsilega klædd en
það skaðar ekki að heyra álit
nokkurra kvenna, sem ávallt
eru í sviðsljósinu og verða að
hugsa mikið um klæðnað sinn
Ingiríður Danadrottning:
Danskar konur fylgja ekki tízk-
unni eins nákvæmlega og kon-
ur í London og París. Fötin,
sem við klæðumst, verða að
vera smekkleg og þægileg. Mér
er alveg sama þótt ég sé í
sama kjólnum við mismunandi
tækifæri.
Alexandra prinsessa: Ég held
að tízka og allt, sem henni við
kemur, eigi mikið rúm í huga
kvenfólks. Við verðum að vita
nákvæmlega hvaða litir og
hvaða snið fara okkur bezt, en
þó er nauðsynlegt að breyta
til við og við og reyna eitthvað
nýtt. Ég kýs mér helzt blá-
græn föt.
Sophia Loren: Ég held, að ég
sé ekki sérstaklega þjóðrækin,
en samt er ég reglulega stolt
af þeim stíl, sem komið hefur
fram í Ítaiíu eftir síðari heims-
styrjöldina. Stíllinn er látlaus,
og ítalir hafa nóg af góðu silki
og góðri ull til að vinna úr. Vel
sniðinn og vel saumaður kjöll
úr góðu efni er allt, sem ég bið
um.
Doris Day: Pils og peysur éru
efst á lista hjá mér. Þrjár oeys-
ur og þrjú pils gera níu mis-
munandi búninga, séu litirnir
vel valdir. Sérhver kona getur
fundið sinn „stíl“, ef hún gef-
ur sér tíma til að leita. En þar
sem fæstar okkar hafa vöxt
Marilyn Monroe, ættum við að
Silki — eöa hvað?
forðast þröng pils og þröngar
peysur.
Leslie Caron: Ef til vill er
ekki rétt að fötin skapi mann-
inn, en það er áreiðanlegt að
þau hafa mikil áhrif á manninn.
Betra dæmi um það en h>ut-
verk mitt í „Gigi“ verður vart
fundið. Þar var ég i telpufötum
og mér fannst ég aftur vera orð
in lítil telpa. Maður á að klæða
sig eins og sú „týpa“, sem
mann langar til að líkjast klæð-
ir sig — án þess þó að fjar-
lægjast sig um of.
Brigitte Bardot: Þegar ég var
16 ára fylgdi ég eindregið kven-
legum fötum, en nú líður mér
bezt í síðbuxum og karlmanns-
peysu. Ég klæði mig til þess
að mér líði vel, en ekki til að
vera eins og tízkudrottning.
Shirley MacLaine: Svarti,
slétti kjóllidTi hefur mikið ver-
ið gagnrýndur, en ég held mik-
ið upp á hann og mér finnst,
að hann ætti að hanga í klæða-
skáp sérhverrar konu. Við
svarta, slétta kjólinn er svo
hægt að hafa ýmiss konar
skraut, allt eftir þvi hvað hæf-
ir í það og það skiptið.. Maður
má ekki alltaf líta út eins og
marglitur páfagaukur í búri.
Eitt er víst: 1 svörtum kjól er-
um við alltaf smekklega klædd-
ar.
ÍEf litið er fljótlega á myndina, mætti halda, að kjóllinn sé úr silki
1 — en svo er ekki. Hann er úr grænu lambsskinni og er frá Hermes,
j aðal skinnameistaranum í París. Það þarf víst ekki að taka það
fram, að kjóllinn er dýr.
Mikið hefur verið rætt og rit-
að um tyggigúmmí hér á landi
undanfarin ár, hve óhollt það
sé tönnum, maga og húsgögn-
um og hve mikið það óprýði
neytendur, og hvort sem þvi
eða einhverju öðru er að þakka
virðist notkun þess hafa faríð
minnkandi.
En í USA eru vinsældir allt-
af jafn miklar og er nú svo
komið, að blaðið Consumer
Bulletin hefur sagt tyggigúmmíi
strlð á hendur. Aðalástæðan er
sú, að ekkert eftirlit er haft
með því úr hverju tyggigúmmí-
ið er.
Gúmmíið er oft allt annað en
eiginlegt gúmmí, t. d. eru oft
notuð í það viss gerviefni, sem
bannað er að hafa í plastpoka,
sem geyma á matvörur í, vegna
þess hve skaðleg þau eru. Sagt
er, að I amerísku tyggigúmmíi
séu oft um 25 mismunandi efni
°g V5% af venjulegri „tyggjó-
plötu“ sé sykur eða önnur
kolhydröt. Það er því ekki að
ástæðulausu að þeim sem ætla
að halda tönnum sínum heilum
er ráðlagt að forðast tyggi-
gúmmí.
Mynd úr bókinni „Rikki í Grænlandi“.
Góðar litabækur
Teiknistofan Tígull í Reykjavík
hóf fyrir fáum árum útgáfu á
teiknimyndabókum, sem ætlaðar
eru bömum til Iitunar.
I fyrra byrjaði fyrirtœkið á út-
gáfu eins konar landafræði í lita-
bókum sínum með hefti, sem fjall-
aði um Norðurlöndin, en þar va-
lýst helztu sérkennum hvers lands
fyrir sig, ásamt atvinnuháttum, en
stuttir og greinargóðir myndatext-
ar fygdu hverri mynd.
Þessari fyrstu tilraun Tíguls að
kenna börnum landafræði á þenna
einfalda og skemmtilega hátt var
að vonum vel tekið af foreldrum
og aðstandendum barna, enda
kunnu börnin siálf að meta hæk-
urnar og voru stórum fróðari á
eftir.
Af þessum sökum hefur Teikni-
stofan Tígull ráðizt I að gefa út
eins konar framhald af landafræði-
litabókum sínum og hefur nýlega
sent tvær nýjar á markaðinn,
„Rikki í Grænlandi" og „Rikki i
Afríku“, en Rikki er ungur ferða-
langur, fullur af fróðleiksfýsn, sem
leggur leiðir sína víða um lönd.
Þessar tvær litabækur bera í öllu
sömu einkenni og bókin, sem kom
út í fyrra, að þœr gefa í myndum
og stuttum myndatextum heildar-
innsýn i sérkenni þeirra landa og
þeirra þjóða, sem þær fjalla um.
Og um leið og börnin lita mynd-
irnar festast þær ósjálfrátt I huga
þeirra, ásamt þeim fróðleik í máli,
sem fylgir hverri mynd. Þannig
verður leiku barnsins að skemmti-
legri fræðslu, án minnstu fyrir-
hafnar eða andlegs erfiðis. Og
einmitt í þessu er hið ótvíræða
gildi þessara skemmtilegu hta-
bóka fólgið.
Haraldur Á. Einarsson hefur
teiknað myndirnar I báðum bókun-
um.
Einhvern tíma nýlega hefur
verið brotizt inn í sumarbústað
Sæmundar Stefánssonar forstjóra
í Reykjavík, sem hann á norður í
Eyjaflrði.
Sæmundur forstjóri á allan
norðurhluta Hríseyjar, eða sem
næst helmingi eyjarinnar, en það
land fylgir jörðinni Yztabæ, og
þar hefur Sæmundur komið upp
myndarlegum sumarbústað, sem
jafnan er mannlaus á vetrum.
Land Yztabæjar er afgirt og þar
hefur Sæmundur komið upp tals-
verðri skógrækt.
Sumarhústaðurinn er afskekktur
mjög, eða sem næst þriggja stund-
arfjórðunga gangur þangað frá
kauptúninu. Eru ekki aðrar
mannaferðir um landareignina að
vetrinum en þær að vitavörðurinn
í Hrísey, Hilmar Símonarson, verð-
ur að fara yfir hana í eftirlitsferð-
um út að vitanum. Liggur leið
hans þá framhjá sumarbústað
Sæmundar forstjóra.
í síðustu eftirlitsferð sinni, nú
fyrir nokkrum dögum, veitti Hilm-
ar vitavörður því athygli að brotizt
hafði verið inn í sumarbústaðinn
með því að gluggaumgerð hafði
verið rifin frá húsinu. Sá vitavörð-
ui^nn að mikið hafði verið rótað
til, m. a. rifið upp úr kössum, en
ekki vissi hann hvað í þeim var
geymt og gat þvf ekki heldur vita£
hvort einhverju hafði verið stolið
eða ekki. Negldi hann fyrir glugg-
ann og gerði eigandanum aðvart.
Eru líkur til að innbrotið hafi
verið framið nýlega, því í síðustu
eftirlitsferð sinni næst áður, hafði
vitavörðurinn ekki séð nein um-
merki á húsinu.
'TrsM wstmam'