Vísir - 22.04.1963, Qupperneq 15

V í SIR . Mánudagur 22. apríl 1963.

75
0©
framhaldssaga
eftir Jarte Blackmore
stjörnuskin
og skuggar
ið manni svo stóran skammt af
svefnlyfi, að honum væri bani bú-
inn — ekki einu sinni af með-
aumkun. Einhvern veginn var hann
ekki eins viss nú. Og ef hún hefði
gert það mundi það breyta nokkru
um ást hans á henni?
— Nei!
Hann sagði það upphátt og hann
meinti það. Hann elskaði hana og
honum brann áköf löngun £ brjósti
að verr.da hana — til þess að
hjálpa henni að gleyma — hvað
svo sem það nú var, sem hún
hafði þörf fyrir að gleyma. Hann
var staðráðinn í að hjálpa henni
að snúa baki við hinu liðna að
fullu og öllu og horfa fram og
sækja fram.
Hann ók svo hratt seinasta spöl-
inn að húsinu, að hann varð að
beita hemlunum svo snöggt, að
ískraði í þeim, er hann hafði tekið
seinustu beygjuna, og hefði sann-
ast að segja getað illa farið, að
aka svo glannalega, enda tautaði
hann við sjálfan sig: Heimskingi!
Það bjargar ekki neinu, þótt þú
teflir sjálfum þér £ lífshættu.
Þegar hann gekk seinasta spöl-
inn að húsinu fékk hann ákafan
hjartslátt. Eftir fáein augnablik
yrði hann kominn til hennar. Hann
yrði að koma þvf svo fyrir, að
þau gætu talazt við ein tvö og f
næði sem allra fyrst, svo að hann
gæti sagt henni, að hann vissi
það ,sem hún hafði ekki getað sagt
honum. Og umfram allt yrði hann
að endurtaka, að hann elskaði
hana.
Hún hlaut að vera niðri við
tjörnina. Dalurinn var enn bað-
aður i sólskini. Svo eirðarlaus var
hann, að hann byrjaði að hlaupa.
Hann hafði ekki hlaupið langt,
er hann heyrði kallað á sig með
nafni. Hann nam þegar staðar og
leit við. Sorrel stóð á húströppun-
um, og hann þurfti ekki annað en
að horfa framan f hana til þess
að sjá, að eitthvað alvarlegt hafði
komið fyrir.
— Sorrel, sagði hann, hvað hef-
ur komið fyrir?
— Ó, Davfð, guði sé lof ,að þú
ert kominn heim.
— Hvað kom fyrir?
— Mamma þín, — svo þagnaði.
hún og bætti við, — það fer allt
vel.
— Hvar er hún?
— í dagstofunni, stundi hún
upp, ég held að hún hafi úlnliðs-
brotnað.
Hann varð undir eins rólegri.
— Ég ætla að lfta á það. Þú
getur sagt mér á eftir hvað gerð-
ist.
Hann gekk fram hjá henni, inn
í svalan forsalinn, og inn f dag-
stofuna. Móðir hans lá þar á legu-
bekk. Hún var náföl í framan, ^—
hún beit á vör sér, eins og hana
sárkenndi til. Sorrel hafði breitt
teppi yfir hana, og rafmagnsofn
sem logaði á, var við hliðina á
legubekknum. Hún var klædd
morgunkjól og hægri höndin var
í fatla.
Hann varð þess óljóst var, að
Sorrel stóð hinum megin við legu-
bekkinn.
— Jæja, sagði hann og reyndi
að tala í léttum tón. Upp á hverju
hefirðu nú fundið?
Hann fór þegar að athuga úln-
liðinn. Móðir hans sagði ekkert
um að hana kenndi til ,en hún
var kófsveitt f framan og augljóst,
að henni leið illa. Davíð brosti til
hennara til þess að örva hana upp.
— Já, það er brot, sagði hann,
en ekki slæmt brot, að ég held.
Hann lagði hendina aftur f fatl-
ann.
— Ég ætla að aka þér í sjúkra-
húsið í Maidstone. Þetta fer allt
vel.
Nú leit hann á Sorrel, sem var
mjög óstyrk. Hún var líka föl.
— Tja, þið eruð meiri kerling-
arnar, sagði hann glettnislega, —
ekki má ég fara frá ykkur smá-
stund og þá kemur eitthvað fyrir.
Hann vonaði, að sér hefði tekizt
að leyna því hve miklar áhyggjur
hann hafði af þvf undir niðri, sem
gerzt hafði hvað sem það nú var.
— Ég held, að ég verði að gefa
ykkur báðum hressingu, sagði
hann svo, til þess að draga örlftið
á langinn, að skýringin kæmi.
Hann gekk að vínskápnum og
hellti konjaki f glös og veitti þvf
athygli, að engin whiskyflaska var
í skápnum eins og vanalega.
Sorrel hafði ekki hreyft sig úr
sporum. Hún stóð þarna sem stein-
runnin ,eins og hún væri hrædd
um að detta, ef hún hreyfði sig.
— Drekkið þetta í einum teyg,
sagði hann.
Hann bar annað glas að vörum
móður sinnar.
Móðir hans gerði sem hann bauð
en Sorrel starði bara á hann eins
og í leiðslu — eða öllu heldur,
eins og hún væri að horfa gegn-
um hann.
— Sorrel .sagði hann snöggt til
þess að kippa henni úr þessu hug-
arástandi, og smátt og smátt varð
breyting á henni, eins og hún væri
að byrja að koma til sjálfrar sfn.
Svo horfði hún á glasið í hendi
sér og það var eins og hún væri
hissa á, að sjá það þar. Svo bar
hún það að vörum sér og hvolfdi
úr þvf í sig og hafði drykkurinn
þegar sfn áhrif.
— Og nú fæ ég kannski að
vita hvað gerðist? spurði hann.
Móðir hans hristi höfuðið.
— Ég veit það ekki, svaraði hún.
í hamingju bænum, hrópaði
hann og ætlaði að segja eitthvað
meira, en hætti við það er hann
sá svipinn á andliti Sorrel.
Tillit hinna fögru grænu augna
hennar var næstum fjandsamlegt
og það hneykslaði hann. En svo
uppgötvaði hann, að undir yfir-
borði tillits hennar var reginótti.
Og honum skildist, að þetta var
ekki rétta stundin til að útskýra,
að hann skildi hvers vegna hún
var hrædd. En hann varð að fá
að vita hvað hafði gerzt. Og hann
minntist þess, sem Reynolds hafði i
sagt: Gættu hennar vel!
— Sorrel, sagði hann eins létt
og hlýlega og hann gat. Seg þú j
mér það.
— Við vitum það í rauninni
ekki, sagði hún og rödd hennar
var næstum eins kuldaleg og til- 1
lit augna hennar var fjandsam-
legt.
— Byrjaðu á byrjuninni, sagði
Davíð. Þegar ég fór sagðirðu, að
þið ætluðuð að vera niðri við
tjörnina í dag. Gerðuð þið það?
— Já, sagði hún, og nú fór hún
að .tala lfkast því, sem krakki
romsaði upp úr sér lexíu, sem
lærð hafði verið utanbókar.
— Ég las fyrir frú Vane í hálf-
tfma eða svo. Henni var hlýtt og
það fór vel um hana í stólnum.
Hún sofnaði. Ég lagðist á flötina.
: -/02 f
Eltu þessa lyftu, fljótt!
6
.Vi'fv
Hvar hefur þú eiginlega .verið
allan þennan tíma — —?
— Köll?
Hann leit á móður sfna,
— Stóllinn var allt í einu kom-
inn á ferð —
— Á ferð?
— Já, niður hallann að vatninu.
— Var ekki hemillinn á? spurði
hann og leit á Sorrel.
— Ég veit ekki betur en að ég
hafi fest hann eins og vanalega.
— Ertu ekki viss?
Hún varð á svipinn eins og hún
kveinkaði sér, því að henni fannst
grunsemd í orðum hans.
Loftfesting
Veggfesting
VVMW
Mælum upp
Setjum upp
51MI 13743
LIMDARGÖTU 25
„Hundar eru góðir til veiða
á daginn — en á nóttinni er
engin von til þess, að þeir ráði
við pardusdýr — það er allt of
dimmt. Við verðum að finna
leið til að bjarga þeim og ná
jafnframt kattardýrinu".
„En hvernig?" spurði Ed
Pace undrandi.
Tarzan brosti: „Þú þarft lík-
lega að skrifa sögu þína alveg
að nýju, úr þvf sem komið er
er ekki um annað að ræða “
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, simi 24616.
PERMA, Garðsenda 21. slm
33968 Hárgreiðslu- og snyrtlstof
Dömur, hárgreiðsia við allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætismeg
in. Sími 14662.
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sími 15493.
HárgreiðDustofan
SÓLE Y
Sólvallagötu 72,
Sími 14853.
Hárgreiðslustofan
PIROLA
Grettisgötu 31, sfmi 14787.
Hárgreiðslustofa
'ESTURBÆJAR
Grenimel 9, sími 19218.
Hárgreiðslustofa
SVÖNU ÞÓRÐARDÓTTUR,
Freyjugötu 1. sfmi 15799.
Hárgreiðslustoia
AUSTURBÆJAR
(Marfa Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, sfmi 14656.
Nuddstofa á sama stað.
X. u —
3 |
22997 • Grettisgötu 62 ST
Eldhúskollar
Eldhúsborð
Sfrauborð