Vísir - 23.11.1963, Blaðsíða 4

4
rm
V1S IR . Laugardagur 23. nóvember 1963.
Skíðasnjórinn kominn
Nú er fyrsti vetrarsnjórinn
fallinn til jarðar og verður þá
flestum hugsað til fjalla- og
skfðaferða — já og bömin eru
melra að segja búin að taka
-g

fram skíðin og sleðana og komin
niður á Arnarhól.
Mér var að berast síðasta tölu
blaðið af franska kvennablaðinu
Elle og þótt snjórinn sé nú víst
ekki fallinn í Frakklandi, er Elle
farið að búa lesendur sína und-
ir skíðaferðina. Heilu síðurnar
eru birtar með myndum af skíða
klæðnaði, auglýsingar eru komn
ar frá skíðahótelum, rætt er um
vetrarolympíuleikana, sem verða
í Innsbruck í Austurríki dagana
29. janúar til 9. febrúar og les-
endum sagt að ef þeir fari þang
að, eigi þeir að vera svona og
svona .klæddir, auðvitað sam-
kvæmt nýjustu tízku.
Og hver er nú fjallatízkan?
Að sjálfsögðu skíðabuxur,
skíðaskór, peysa, stormjakki,
höfuðfat og vettlingar. Það gát-
um við nú sagt okkur sjálfar.
En er eitthvað nýtt í sambandi
við þetta — ný snið?
Ég held ekki. Skíðabuxurnar
eru yfirleitt úr stretch-efnum,
ýmist Ijósum eða dökkum —
það ér ekkert nýtt. Skórnir eru
sömuleiðis svipaðir og verið hef
ur. Peysurnar eru einnig líkar
og verið hefur.. Þær eru skraut-
legar, mikið útprjónaðar og í
mörgum litum. Ef eitthvað er
nýtt f mynsturgerð er það helzt
að mikið er um þverröndóttar
og köflóttar peysur. Við peys-
urnar eru svo húfur, prjónaðar
með sama mynstri. Að vfsu er
mikið um að húfur séu úr öðr-
um efnum, annað hvort loðnum
efnum og falla þær þá alveg að
höfðinu og eru bundnar eða
hnepptar undir kverk, eða þá úr
ullar- eða nælonefnum og eru
þá gjarnan með deri. Stormjakk
arnir eru alls kyns, mest er af
vattfóðruðum nælonjökkum, er
komust í tfzku f hitteðfyrra. Þá
kannast allir íslendingar við.
Þegar talað er um skíðafata-
tfzkuna úti í heimi, er eiginlega
ekki átt við fötin, sem skíða-
fólkið klæðist meðan það stend-
ur á skíðunum hátt uppi f fjalli,
heldur er það hinn svokallaði
„Aprez-ski“-búningur, sem um
er að ræða. Það orð er notað
yfir þann klæðnað sem kven-
fólkið kíáéðist f gönguferðum, á
skíðahótélinu að lokinni 'skfðáj 1
ferð o. s. frv. Það er í sambandi
Sitthvað um hárið
við „Aprez-ski“-búpinginn; sem
tízkuteiknararnir gefa ímyndun-
araflinu hvað lausastan- taum-
inn. Nú í ár má sjá þykk gólfsfð
ullarpils og buxnapilsin svoköll-
uðu, klofhá stígvél, hnésiðar
buxur með jakka við úr sama
efni. Við þessar hnésíðu buxur
er notuð þverröndótt peysa og
þverröndóttir sportsokkar. Svo
eru að sjálfsögðu alltaf ný af-
brigði af inniskóm, sjölum, trefl-
um o. fl.
En f rauninni er til lítils að
vera að telja slíkt upp fyrir ís-
lenzkt kvenfólk, því að litlar
líkur eru til að það fái sér slík-
an fatnað, enda lítil sem engin
tækifæri til að nota hann hér
heima á íslandi En samt .. . við
viljum nú einu sinni fylgjast
með.
Bjarni Konráðsson læknir hélt
nýlega fyrirlestur f Iðnskólanum
fyrir hárgreiðslufólk, rakara hár-
greiðslunema og rakaranema.
Var hann um húðina og hárið
og komu þar fram atriði, sem
enginn vafi er á að allir hafa
gaman af að vita. Og því spyrj-
um við nú:
Vitið þið . . .
að maðurinn hefur að meðaltali
120 þúsund hár á höfðinu?
að ljóshært fólk hefur flest hár,
um 140 þúsund?
að brúnhært fólk hefur um 109
þúsund hér?
að svarthært fólk hefur um 108
þúsund hár?
að rauðhært fólk hefur aðeins
um 90 þúsund hár?
að ljóst hár er fíngerðara en
svart hár?
að grófleiki hárs fer mjög eftir
\ ættflokkum?
að konur hafa grófara hár en
karlar?
að f gylltu og ljósu hári er
blanda af rauðu og gulu litar
efni?
að f dökkrauðu hári er blanda af
rauðu 0o svörtu litarefni?
að í brúnu hári er blanda af
rauðu, gulu og svörtu litar-
efni?
að í dökkbrúnu hári er svart
litarefni?
að í svörtu hári er mikið af
svörtu litarefni? •
að í hvítu hári er ekkert litar-
efni?
að í rauðu hári er litarefnið fljót
andi og dreifist því jafnt um
allt hárið?
að t dökku hári og ljósu er litar
efnið f kornum og er því ekki
eins jafn dreift?
að meðalaldur hárs er 2 —6 ár?
að þegar hárið er nýlega komið
upp úr húðinni vex það um
2 — 5 mm á 10 dögum, en þeg
ar það hefur náð um 30 cm
lengd hefur það hægt mjög
á vaxtarhraðanum og vex úr
þvf allt að helmingi hægar en
áður?
að meðalsídd hárs er50 — 75 cm,
en verður sjaldan meira en
90 cm?
að hárvöxtur er mestur hjá kon
um á aldrinum 16 — 24 ára og
getur orðið allt að 20 cm á
ári?
að hvirfilhár eru lengri en
hnakka og vangahár?
að hárið er teygjanlegt og togn-
ar þegar í það er togað en
getur þó hrokkið f sundur er
þjösnalega er að farið?
að samkvæmt rannsóknum sem
gerðar hafa verið fer betur
með hárið að krulla það með
járni en með rúllum eða
pinnum, þvf að þá hrekkur
það frekar í sundur?
að hvert hár þolir allt að 200
gramma tog?
að hárið getur dregið t sig vatn
og verður þá lengra og síval-
ara?
að . . . ? Nei, að því þarf ekki
að spyrja, að þið vitið að
slétt hár verður sléttara þeg-
ar á það rignir og krullað
hár krullast enn meira ef á
það rignir.

EIGINMAÐUR
HEFUR ORÐIÐ
Góður eiginmaður kom að
máli við Kvennasíðuna fyrir
skömmu og sagði henni frá upp-
götvun, sem hann hefði gert, er
hann eitt sinn sem oftar var
skikkaður til eldhússtarfa. Bað
hann Kvennasíðuna að koma
uppgötvuninni áleiðis til starfs-
bræðra sinna.
Eiginmanninum góða var feng
inn fullur pottur af heitum kar-
töflum, honum sagt að afhýða
þær og pressa þær síðan í kar-
töflupressu. Er hann hafði af-
hýtt eina, sá hann að svona
gæti það ekki gengið — datt
honum því f hug að reyna að
nota hið alkunna hyggjuvit, sem
karlþjóðinni er gefið. og fór því
að hugsa.
♦
Eftir nokkra stund kom árang
urinn í ljós. Eiginmaðurinn tók
eina stóra kartöflu, setti hana f
pressuna með hýði og öllu sam-
an og tók á öllum sfnum kröft-
um. Og viti menn. Úr pressunni
kom þessi fína stappa en eftir
sat hýðið.
Gekk nú allt eins og f sögu,
stappan var á borð borin, án
þess að kartöflurnar hefðu verið
afhýddar á þennan gamla venju-
lega hátt, með því að nota hnff.
Úr þvf að kartöflur og kar-
töflustappa eru á dagskrá, er
ekki úr vegi að minnast á „upp-
stúf“. „Uppstúfaðar" kartöflur
ku vera mun bragðbetri ef þær
eru ekki soðnar í vatni heldur
í mjólkinni, sem „uppstúfið“ er
sfðan gert úr. Kartöflurnar eru
skornar f skífur ineðan þær eru
hráar, settar í alla þá mjólk,
sem nota á f jafninginn, salt og
pipar sett út f og kartöfluskíf-
urnar soðnar þangað til þær eru
orðnar meyrar.
Síðan er jafningur gerður úr
mjólkinni, smjörklína sett út f
og ef rifið persille er fyrir hendi
er það borið á borð með.