Vísir - 15.01.1964, Blaðsíða 9

VlSIR . Miðvikudagur 15. janúar 1964.

9

Vincenzo M. Demetz skrif-
ar Vísi frá Suður-Týró!
Nokkru fyrir jól — einmitt í
verkfailinu — fékk Vísir sent
bréf sunnan frá Ítalíu, sunnan
úr Dolomitfjöllum í Suður-
Týról. Bréfritarinn er gamall
heimamaður þaðan, Vincenzo
Maria Demetz, sem um mörg
undanfarin ár hefur kennt söng
f Reykjavík.
Vegna verkfallsins og seinna
vegna ýmiss aðkallandi efnis
sem borizt hefur dróst úr hömlu
að birta bréfkafla þessa og
skulu bæði bréfritari og lesend-
ur beðnir velvirðingar á því.
E>emetz skrifar:
Ég hef dvalið hér um tíma á
heimaslóóum 1 rlki bláu Dólo-
mítanna, ásamt konu minni og
við ætlum að vera hér um jól-
in — í fyrsta skipti í mörg ár.
Úr því liggur leið okkar mót
norðri, til Parísar Norðurlanda,
Kaupmannahafnar. Þaðan með
okkar ástkæra „GuIlfossi“
heim til gamla Fróns.
Strax og maður kemur út Ur
lenzkra söngvara. Jón Sigur-
björnsson — með djúpa bass-
ann — skrifaði mér fyrir
nokkru að hann hafi verið ráð-
inn til tveggja ára til Stokk-
hólmsópérunnar. Þeim sigri hins
gamla nemanda míns fögnuðum
við hjónin með því að drekka
skál hans i Tyrólarvíni. Erling-
ur Vigfússon kom hingað I
heimsókn til okkar til St.
Ulrich. Hann hafði hlotið
ftalskan styrk og var á leið til
Mílanó til hálfs árs dvalar og
söngnáms. Ég fylgdi Erlingi
þangað suður og ég var stoltur
af að heyra með hvílíkum á-
gætum hann söng fyrir kennara
sinn. Það er góður kennari,
Tonini að nafni. Það er mikils
virði fyrir hvern sem er að
komast f góðra kennara hend-
ur. Þeir sem lenda hjá slæmum
kennurum verða ekki að neinu,
jafnvel beztu efni. Þeir sem
hlustuðu á Erling syngja í
Mílano fóru lofsamlegum orð-
KVEÐJA
kennir ekki öðrum en úrvals
söngvaraefnum. Þórunn er á-
nægð þar.
Já, nú ætla ég, þegar ég kem
heim aftur, að hefjast handa
á nýjan leik með kennslu. Ég
vona að ég fái góða söngkrafta
til að þjálfa og þegar ég hef
unnið þá upp vel og vandlega
í fjögur ár, ætla ég að senda
þá til einhvers góðs kennara úti
í heimi — auðvitað þvf aðeins
að þeir verðskuldi það. Ekki
er það samt meiningin hjá mér
að flytja þá út í orðsins eigin-
legustu merkingu, þannig að
þeir komi ekki til baka, heldur
gefa þeim tækifæri til að full-
komna rödd sína og hæfileika,
hvers þeir eiga ekki kost hér
heima.
Ellefu íslendingar hafa heim-
sótt okkur hjónin hingað suður.
Og enda þótt sumárið hafi verið
rigningarsamt, með djúpum
lægðum og miklum þrumuveðr-
um, hittist oft þannig á að ís-
iendingarnir nutu sólar og voru
geysi hrifnir. Allir sögðust þeir
ætla að koma aftur hingað
suður í Dolómítana og mér var
Vincenzo Maria Demetz.

jámbrautarlestinni f Khöfn og
andar að sér hinu ferska lofti
norðursins grfpur mann heim-'
þrá, að komast lengra norður
— norður til íslands. Ég hlakka
til að ferðast með Gullfossi, þar
sem ég fæ bæði sfld og harð-
fisk að borða, anda að mér
sjávarlofti og horfa á mávana
fylgja skipinu eftir. Þegar
Leith hefur verið yfirgefin, eini
viðkomustaðurinn á leiðinni, þá
læðist ný, undarleg tilfinning
inn f sálu manns: Hin stóra
veröld — Evrópa — liggur að
baki, framundan bfður önnur
veröld, Iftil, en þó stærri en
gamla ættlandið mitt, Austur-
rfki. Ég hugsa til Hrafna-Flóka,
hvemig honum hafi verið inn-
anbrjóst á siglingu sinni til ís-
lands, þegar hann var með
hrafna sína í leit að nýju landi.
Svo liggur leið okkar vafalaust
fram hjá Vestmannaeyjum og
ég vona að mér auðnist að
sjá eldfána nýju eyjunnar ykk-
ar. Ég óska móður íslandi til
hamingju með þetta yngsta af-
kvæmi sitt.
>f"
Margt hefur skeð hjá okkur
hér syðra frá því við komum
hingað f júlf s.I. Ég hafði bæði
þörf og löngun til að hvfla mig
frá kennslunni við söng- og ó-
peruskólann í Reykjavfk sem
ég er nú búinn að starfa við f
átta ár samfleytt. Mínir „beztu“
nemendur, ef þannig má að orði
komast eru búnir með nám
sitt hjá mér og hafa getið sér
orðstír. Sigurveig Hjaltested
hefur sýnt það með frammi-
stöðu sinni f Trúbadúrnum
hvers hún megnar. Hún þyrfti
að komast að söngleikahúsi sem
starfar allt árið. Guðmundur
Guðjónsson hefur nú með
frammistöðu sinni í Reykjavík
og Árósum sannað að hann er
einnig kominn f fremstu röð ís-
um um hann — allir.
Enn einn nemandi minn, Þór-
unn litla Ólafsdóttir, er hjá
afbragðskennara við Royal
Musikakademy í London, sem
það sönn gleði að mega sýna
þeim nokkurn hluta míns
fagra lands. Minn ágæti vinur,
Guðmundur frá Miðdal, sem dó
alltof ungur, lofsöng Doló-
mítana og heimabyggð mína
Grödendal í bók sinni „Fjalla-
menn“. Guðmundur sagði mér
oft að jafn fögur fjöll og tign-
rík hafi hann hyergi au^um Jit-
ið sem hér. Auðvitað háfa öll
fjöll sín sérkenni og sína töfra,
oft erfitt að greina þar á milli,
og líka fer það eftir persónu-
legum viðhorfum eða smekk
hvers manns hvernig fjöllin
orka á hann, tilfinningar hans
og hugsanir. Ég vona að sem
flestir íslendingar komi hingað
suður. Veri þeir velkomnir f
Dolómftaland!
Mikil ánægja var mér það að
ferðast með 25 manna hóp frá
ferðaskrifstofunni Sögu og und-
ir fararstjórn Njáls Sfmonarson-
ar suður um ítalfu. Ljómandi
ferð í alla staði og oftast ljóm-
andi veður, nema í Róm rigndi.
Það gerir það undarlega oft.
Þessi hópur Njáls var skemmti-
lega samsettur kokkteill af
fólki á ýmsum aldri og skemmti
sér allt konunglega. Það kom
einstöku sinnum fyrir að það
kvartaði undan salernunum,
vantaði kannski franska sápu
og hvítt handklæði. Ég minnti
ferðafélaga mína á að þetta
gæti Hka komið fyrir á Islandi,
og þá tók fólkið gleði sfna aft-
ur. Fegurst held ég að fólkinu
hafi þótt í Sorrento, á Capri
og á Riviera Amalfitana. Þar er
líka sannkölluð paradís á jörðu.
1 Sorrento voru opnaðar og
drukknar 10 flöskur af Suður-
Týrólar-rauðvíni sem fslenzki
ræðismaðurinn í Mílanó,
Seeber, hafði stungið niður í
ferðatöskurnar okkar. Það er
gaman til þess að vita hvernig
þessi maður leggur sig f líma
til að kynnast íslendingum, ef
hann veit af ferðum þeirra f
Mílanó og greiða götu þeirra
eftir mætti. Einu sinni buðum
við honum til veizlu Hann gat
því miður, sökum annríkis, ekki
komið, en hann sendi okkur
.vínið á borðið. Skál ísland!
Fjallhrunið og flóðið í
Longarone, morðið á Kennedy
og nýja eyjan við Island eru þeir
heimsviðburðir sem mest er
rætt um. Longarone-ógæfan
stendur okkur hér suðurfrá
næst, enda á næsta leiti við
heimkynni mín. Það er því
sárgrætilegra sem hægt var að
sjá þessa ógæfu fyrir, en ekki
sinnt. Ég treysti mér ekki til
að fara þangað, þvf að slíkri
sjón gleymir maður aldrei. Her-
mennirnir sem sendir voru
þangað til að leita að líkum og
grafa upp úr leðjunni yfirbug-
uðust stundum sjálfir og brustu
f grát.
Mestan hrylling vakti þó
morðið á Kennedy. Við Erlingur
sátum að kvöldverði f veitinga-
húsi f Mílanó þegar einhver
kom inn og sagði svo allir
heyrðu: „hanno ucciso Kenne-
dy!“ — Þeir hafa myrt Kenne-
dy. Eftir miðnætti var allt
Dómtorgið eitt mannhaf sem
lét sorg sfna og bræði f ljós
yfir þessum svívirðilega glæp.
Lögreglan var kvödd á vett-
vang og hélt fólkinu f skefjum.
Hér í grenndinni bíða allir
hóteleigendur eftirvæntingar-
fullir eftir jólagestunum. Hvert
einasta herbergi er löngu upp-
pantað. En snjórinn lætur
standa á sér og sérstakar á-
hyggjur vekur þetta f Inns-
bruck, þar sem Vetrarólympfu-
leikarnir skulu haldnir. En við
skulum vona að hvíta gullið
falli af himnum ofan nógu tfm-
anlega til að gefa okkur hvft
jól. Það er ósk okkar allra.