Vísir - 14.03.1964, Blaðsíða 8

8
V1SIR . Laugardagur 14. marz 1964.
VISIR
Útgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Þorsteinn ó. Thorarensen
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingóifsstræti 3
Askriftargjald er 70 krónur á mánuði
í lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 linur)
Prentsmiðja VIsis. — Edda h.f.
Þeim væri sæmra að þegja
pÁUM mun hafa komið það á óvart, að ríkisstjórnin
fékk kaldar kveðjur hjá Tímanum og Þjóðviljanum
daginn sem þjóðin fagnaði því, að hafa fengið fulln-
aðarumráð yfir 12 mílna landhelginni. Það hefði verið
til of mikils ætlazt, að ritstjórar þessara tveggja blaða
sæju sóma sinn í því, að hætta árásum á stjómina
fyrir samninginn frá 1961. Til þess skortir þá þann
manndóm, sem þarf, þ. e. að geta játað, þó ekki væri
nema með þögninni, að þeir hafa haft á röngu að
standa.
Næst því að biðjast afsökunar hefði þeim verið
sæmst að þegja þennan dag. Það yrði langt mál að
1 rifja upp allt sem þessir menn hafa sagt um samning-
inn, enda óþarft, því að þjóðin man þau skrif og veit
I að þau voru aðeins í illum og óheiðarlegum tilgangi
gerð. Hvað er nú t. d. að segja um hrakspárnar og get-
j sakimar fyrir síðustu kosningar, þess efnis, að Bretum
yrði veitt ný undanþága til veiða innan 12 mílnanna
eftir 11. marz 1964? Þessi ódrengilegi áróður var not-
aður miskunnarlaust í síðustu kosningum bæði af kom
múnistum og Framsóknarmönnum. Þeir sögðu í ræð-
um og létu blöð sína segja þjóðinni, að hún mætti að
engu leyti treysta ríkisstjóminni og stjórnarflokkuriúni
í landhelgismálinu, því að öll loforð yrðu svikin og nýr
„undansláttur" gerður strax eftir kosningar. Meira að
segja var sagt eða gefið í skyn, að þá þegar væri um
þetta samið, en stjómin þyrði ekki að láta þjóðina vita
um það fyrr en eftir kosningar.
Stjómarandstæðingar vissu ofur vel, að framlenging
á undanþágunum kom ekki til greina, hvorki var rík-
isstjómin til viðtals um slíkt né heldur hafði verið farið
fram á það af Breta hálfu.
Nú hafa þeir, sem létu blekkjast af þessum áróðri,
séð hve mikið má treysta á fullyrðingar leiðtoga Fram-
sóknar og kommúnista. Slíkum baráttuaðferðum beita
engir heiðarlegir stjómmálamenn. Þær eru fyrir neðan
virðingu þeirra. Þetta em þau vopn, sem kommúnistar
nota alls staðar, en þau mundu hafa jæynzt þeim deig
í þessu máli, ef Framsóknarmenn hefðu ekki skipað
sér í fylkingu með þeim. Áður en kosningaáróðurinn
hófst, var þjóðin svo einhuga um landhelgissamning-
inn, að líklegt má telja, að fylgið hafi hrunið enn meir
af kommúnistum, ef þeir hefðu staðið einir uppi með
þennan lygaáróður. Þeir eiga því formanni Framsókn-
arflokksins mikið að þakka, og hefur hann sannarlega
bætt fyrir það, sem hann gerði á hluta þeirra hér fyrr
á áram!
Nú er eina hálmstráið að hamra á því, að afsalað
hafi verið einhverjum „einhliða rétti“ til frekari út-
færslu landhelginnar. Þetta hefur Bjarni Benediktsson
forsætisráðherra og fleiri sýnt fram á með óhrekjandi
rökum, að er helber fjarstæða, og þar kemur innan
skamms, að stjórnarandstaðan verður að eta þetta
ofan í sig eins og öll önnur ósannindi í landhelgismál-
inu. Við getum ekki tekið okkur lögsögu yfir öllu land-
grunninu, nema alþjóðalög leyfi það.
☆
JJVALFJÖRÐUR var baðað-
ur köldu sólskini. Tals-
verður andvari, sem ágerðist,
þegar á daginn leið. Fjörður-
inn var lygn inni i botninum,
en þegar utar dró, hlupu gár-
ar eft:r fletinum — það bjarm
aði af gullnum blæ á dimm-
bláu vatninu.
Farið eins og leið liggur
undlr Eyrarfjall og fyrir
Reynivallaháls með Botnssúl-
ur að baki, þetta yrkisefni Ás
gríms málara, og þá kom Þyr
illinn og Dögurðames — þar
var Hörður veginn, Fjöllin
taka við hvert á fætur öðm
í ýmsum myndum og svip-
brigðum — það er ævintýr að
aka fyrir fjarðarbotninn með
húsagerðarlist þess, sem öllu
ræður, fyrir augum, þegar
skiptast á skin og skuggar
eftir veðráttu í það og það
sinnið. Hvalfjörður er bryn-
varinn sköruglegum fjöllum
á báða vegu.
Svo tók Hvalfjarðarströndin
(hin nyrðri) við; í suðvestur
Akrafjallið — þar undir gerast
sviptibyljir svo snöggir stund-
um, að bifreiðum er hætt.
Hvalbátarnir minntu á leik-
föng smástráka, þar sem þeir
lágu við festar rétt út af hval-
stöðinni. Ameriskur herbill fór
geyst niður brekkuna, sem ligg-
Hallgrímskirkja í Saurbæ, sem Sigurður Guðmundsson arktitekt
teiknaði. Hún var vígð 28. júlí 1957.
sem hann orti um skáidbróður
sinn á 200 ára afmæli hans.
Jjrjú hundruð og fimmtíu ár
eru nú liðin síðan Hallgrím-
ur fæddist annaðhvort á Gröf
á Höfðaströnd eða Hólum í
Hjaltadal i Skagafirði. Faðir
hans var Pjetur hringjari á Hól-
um hjá Guðbrandi biskupi Þor-
lákssyni, sem var náfrændi hans,
tvímenningur við hann. Sagan
hefur ekki að geyma sein áreið-
anlegasta vitneskju um skólafer-
il Hallgríms Pjeturssonar. Eitt-
hvað mun hann hafa verið sett-
ur til bókar og jafnvel talið vist,
að hann hafi numið I Hólaskóla,
en verið rekinn fyrir óknytti.
sú þjóðsaga hefur sennilega
fæðzt hjá fólkinu (hún getur al-
veg eins verið sönn), vegna þess
að það hefur haft í huga feril
Páls postula og annarra bersynd
ugra, sem gerðust heilagir síð-
ar á ævi fyrir guðs tilverknað
og hugljóman. Liklega hefði
Hallgrímur ekki ort jafnvel um
„Historíu pínunnar og dauðans
Drottins vors Jesú Kristi“ (þ. e.
passlusálmana), ef hann hefði
ekki komizt I tæri við sætleik
syndarinnar. Þá hafa og fyrstu
kynni hans af Guðríði Símonar-
dóttur (Tyrkja-Guddu) kynt und
ir skáidskapargáfuna og gefið
honum hæfilegt veraldlegt skyn
til þess að dýpka hið sálarlega
trúarlega hjá honum. Ástarþokk
inn, sem Hallgrímur fékk til
þessarar Islenzku veraldarkonu
forframaðrar I Istanbul, áður
giftrar I Vestmannaeyjum, hefur
ekki verið án átaka. Það ævin-
týr hefur kostað hann talsvert.
Hallgrfmur Pjetursson dvald-
ist þá I Kaupmannahöfn og lagði
Hallgrímslind fyrir ofan túngarðinn i Saurbæ. Síra Hallgrlmur
Pétursson er sagður hafa þvegið holdsveikisár sín úr henni.
ur frá útstöð varnarliðsins. Fer-
stikla var lokuð og yfirgefin
með hlerum fyrir gluggum. Og
nú kom „Iandið“ I móti okkur,
undirlendið víkkaði.
Niðri á ströndinni er kirkja,'
sem hefur tign.
Hún snýr frá austri til vest-
urs. Þegar horft er af þjóðveg-
inum til hennar, þar sem hún
heilsar með hvlt glampandi þil-
in og háan turn og hefst upp I
léttleik með djúpa ála Hvalfjarð-
ar að baki og skýjafar á himni,
birtist nafn úr hugskotinu, sem
stækkar og fyllir tíma og rúm
og setur sál inn I staðblæinn:
Hallgrímur Pjetursson sat fyrir
rúmum þrem öldum sem þjón-
andi prestur og sálusorgari I
Saurbæ á Hvalfjarðarströnd, og
kirkjan fagra er reist guði og
honum tii dýrðar og vegsauka
og kennd við hann.
„Heimsins hjálp er sein“, seg-
ir Matthías Jochumsson I kvæði,
I J
• I
/ •) ,
V,'‘ íi jJJ