Vísir - 28.04.1964, Síða 15

V í S IR . Þriðjudagur 28. apríl 1964.
/5
IF A 'COPTEK ANS1VEE5 CAFTAIM
WIL7CAT'S EWEKSENCy RA710 .
lUTÍAAEv IT'LL HAVE FLASMA-
FOK TOCTOR FOAMNIE'S FLISKT
gnm TOA\OttSUZZI. EUT..
BUT IT’S A M£AW
TK.ICK. OF FATE .
THAT'S TAKIMS
fr- AVEAWAY- t
\FKOA\ YOU! J
Fonný Benonýs
sími 16738
WE’VE SHAKE7 SO MANY EXFESLIENCES, )
THERE S MO OTHEK ÍAAN X WANT TO MISS
MYLOVE! BUTvTAKZAN^WHYAR.EYOU .
■ SUCH A BIGv STIZONSv HANPSOA\Ev
STUBBORN MAM? YOU’VE NEVEK.TOLP
. ME...THAT YOU LOÍ'B ME!
I’LL M!SS YOUv NAOíAl! BUT IT'S
—, yoUF. PU7Y... y----------------
Euttoir
JoM
CDJWiQ
Ef Joe nær sambandi við þj'rlu
þd kemur hUð strax, segir Naomi
en það eru meinleg örlög sem
skilja okkur að. Við höfum gengið
í gegnum svo margt saman Naomi
að ég mun sakna þín, segir Tarz
an, en það er skylda þín. Það er
enginn annar maður sem mig lang
ar til að sakni mín, en af hverju
ertu svona innilega þrjózkur, þú
hefur aldrei sagt mér að þú eisk
ir mig.
hafði farið inn um augað og inn
í heila, og hann hefði beðið bana
þegar. Jeanne Dortil hafði hnigið
niður í ómegiri særð á enni og
lagaði blóðið úr andliti hennar.
Tveir hægri handar fingur henn
ar voru brotnir.
Aðstoðarforingi úr lögreglulið
inu kom og athugaði vopnið.
— Þetta er lélegt vopn, sagði
hann að athugun lokinni, það
hvílir hér mikil ábyrgð á leik-
hússtjórninni.
Lík Darnala var flutt heim
til hans. Bundið var um sár
Jeanne Dortil og móðir hennar
ók henni heim, en Paroli, Hanni-
bal Gervasoni og reikningshald
arinn snæddu kvöldverð í veit-
ingastofu við St. Michel breið-
götu.
Þegar Paroli skenkti í glös
gesta sinna hugsaði hann með
sér, að hann hefði hrundið af
vegi seinustu hindruninni, sem
á vegi hans var.
Klukkan var um tvö þegar
hann kom heim í lækningastofn
unina. Luigi var þá fyrir löngu
kominn. Hann hafði farið úr
leikhúsinu í íbúðina í Courcell-
esgötunni og haft fataskipti. Ein
kennisbúninginn lagði hann svo
í skáp og læsti honum og fór
svo í lækningastofnunina.
Næsta morgun kom hann til
vinnu á venjulegum tíma.
16.
Meðan allt þetta gerðist var
Leon Leroyer í mikilli geðshrær
ingu. Réne Dharville þorði ekki
að láta hann vera einan og þeir
gengu fram og aftur um göturn-
ar. í örvæntingu sinni bað Leon
þess, að eitthvað gerðist svo
að hann kæmist á slóð Emmu-
Rósu og gæti fundið hana.
Hann hafði farið einu sinni
á fund Katrínar gömlu, en hún
vissi ekkert, var mjög sorgbit-
in, en kvaðst helzt halda, að
Emma-Rósa væri dáín. Þegar
hann fór frá henni lagði hann
leið sína í dómhöllina til þess
að finna de Gevrey, en hann var
ekki við, og nú fóru þeir á
fund de Rodyl báðir, vinirnir.
Það var daginn eftir hörmungar-
atburðinn í Batignolles-leikhúsi
De Rodyl tók þeim vel, stúdent-
unum.
- Mér þykir leitt, sagði hann
hlýlega við Leon, að spyrja yður
ekki um heimilisfang yðar. Hon-
um rann til rifja þjáningarsvip
urinn á andliti Leons.
— Hafið þér frétt nokkúð um
Emmu-Rósu, spurði Leon.
- Æ, nei, sagði de Rodyl, en
ég hefi sterkt hugboð um að við
munum finna hana.
- Kannski hún sé dáin, sagði
hann.
— Nei, sagði de Rodyl af sann
færingu, ég hefi svo sterkt hug-
boð um, að hún sé á lífi, að ég
efast ekki.
- Ég vona til guðs, að þér
reynist sannspár, en hvernig líð.
ur móður hennar, de Rodyl?
- Ég vildi gjarnan tala við
yður um móður hennar
— Hafið þér séð hana?
De Rodyl kinkaði kolli.
- Vissi hún, að Emma-Rósa
var horfin?
- Nei ég sagði henni frá því.
- Þér alíð þá ekki lengur
grunsemdir um, að hún eigi ein
hvern þátt í hvarfi hennar?
- Nei, ég hefi sannfærzt um
sakleysi hennar.
Leon varð svo glaður við að
heyra þetta, að andlit hans ljóm
aði.
- Og hún hefir þá fengið frels
ið?
— Því miður ekki Þótt ég sé
sannfærður um sakleysi hennar
eru sterkar líkur, sem benda til
sektar. Það verður að horfast í
augu við þá staðreynd. En hvern
ig getum við afsannað þær? Ef
við fyndum Emmu-Rósu kynni
það að verða auðveldara.
— Ef Angela væri frjáls, gæti
hún hjálpað til. ■
- Já, ég hefi boðizt til að
ganga í ábyrgð fyrir hana. Ég
hef sett mig í þá aðstöðu, að ég
gæti misst stöðu mína, því að ég
hefi snúið mér til yfirboðara
minna og óskað eftir að hún fái
frelsj til bráðabirgða. Það var
tilgahgslaust að fara fram á
meira.
- Þefta ?var göfugmannlegt af
yður, sagði Leon og tók í hönd
hans hjartans glaður. Þessari
beiðni yðar verður vafalaust
sinnt.
— Ég vona það, og þó er
þetta í rauninni gegn öllum
reglum og lögum, en ég hef sótt
þetta svo kappsamlega, að ég
held, að það hafi haft áhrif. Ég
bíð svars, sem ég fæ í dag eða
á morgun og þá skal ég undir
eins gera yður aðvart.
Menn komu æðandi inn á svið-
ið og leikstjórinn kallaði nær
viti sínu fjær:
- Dragið tjaldið niður.
Menn æddu fram og aftur,
cnginn virtist vita, hvað gera
skyldi, algert öngþveiti ríkti, og
maddaman, móðir Jeanne Dortil
ruddist að hliðardyrunum, sem
hún hafði komið inn um er hún
kom frá dóttur sinni, barði á
hurðina í æði og hrópaði:
— Dóttir mín, dóttir mín.
Nú var Paroli allt í einu orð-
inn gerbreyttur. Það hafði
skyndilega færzt ró yfir hann.
— Þetta var Ijóta slysnin,
sagði hann rólega.
Enginn leikhúsgesta sýndi á sér
fararsnið. Menn ræddu það, sem
gerzt hafði, og biðu skýringar á
því.
Allt í einu var tjaldið dregið
upp.
Sviðið var alveg autt, en þar
sern þau höfðu staðið Paul Darn
ala og Jeanne Dortil var blóð-
pollur. Kliður fór um allt á-
horfendasvæðið.
Leikstjórinn, fölur sem nár,
steig fram, hneigði sig og á-
varpaði leikhúsgestina, titrandi
af geðshræringu:
— Dömur mínar og herrar,
hræðilegt slys hefir orðið, sem
er mjög sorglegt fyrir leikhús
vort og alla. Skammbyssan, sem
Jeanne Dortil hélt á, sprakk í
höndunum á henni. Darnala beið
bana, en hún er alvaflega særð.
Dauðaþögn ríkti eftir að leik
stjórinn hafði mælt þessi orð.
Leikstjórinn hneigði sig aftur.
Tjaldið var dregið niður og leik
húsgestir flýttu sér burt.
— Það lítur út fyrir, að hand-
verk þessara trúða, sagði Paroli
með fyrirlitningu, sé hættúlegra
en í fljótu bragði kann að virð-
ast Hverjum skyldi hafa getað'
dottið í hug að annað eins og
þetta gæti gerzt? Þessi kóme-
día fékk sannarlega sorglegan
endi. Jæja, herrar mínir, eigum
við að setjast að kvöldverði. Höf
uðverkur minn er rokinn burtu.
Hannibal Gervasoni sagði ekk
ert og var mjög hugsi „Þetta
er mjög einkennilegt," hugsaði
hann.
Að tjaldabaki- ríkti örigþveiti
og harmur. Læknir hafði verið
til kvaddur, en hann gat aðeins
staðfest, að Darnala væri dauð-
ur. Stálbrot, mjótt og oddhvasst
ödýrar
drengjaúlpyr
Miklatorgi '
BLÓM
^Afskorin blóm, potta-í
(blóm, keramik, blóma-
<*fræ.
Mimésa
i(Hótel Sögu. (götuhæð)^
Simi 12013.
ijjj Hreinsum
p Sækjum -
ffi sendum.
® samdægurs
Efnalaugin Lindin
Skúlagötu 51,
sími 18825
“ Hafnarstræti 18,
sími 18821
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
vatnsstíg 3. Sími 18740
SÆNGIiR i;
REST BEZT-koddar.
Endumýjum gömlu
sængurnar, eigum
Seljum æðardúns- og
dún- og fiðurheld ver.
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
SENDIBlLASTÖÐIN H.F.
BORGARTÚNI 21 SÍMI 24113
Tsikið
effsr
Vér bjóðum yður
Ódýr plastskilti svo sem
HURÐARNAFNSPJÖLD,
HÚSNÚMER,
FIRMASKILTI,
MINNINGARPLÖTUR
o. m. fl.
Plasthúðum pappír—Spraut-
um flosfóðringu.
SKILTI & PLASTHÚÐUN S.F.

Hdpferða-
bílar
Höfum nýlega
10—17 farþega
Merzedes Bens-bila
í styttri og lengri
ferðir.
HÓPFERÐIR S/F
Símar 12662-17229
hárgreiðsla
CeiSbeint meS i/at
c/oru.
vöihöiiSiw