Vísir - 08.10.1964, Blaðsíða 15

VÍSIR . Fimmtudagur 8. október 1964.
JANE FRASER:
Ferðin til
TANDRA-EYJAR
— Já, og þar er alveg gullfallegt. I
Fjögur hundruð ekrur lands, skóg-1
ur með ágætri veiði, og jörðin ligg-
ur að sjó, svo að ég hef not af
bátnum eða get keypt mér annan
strsrri. Þarna finnst mér vera allt,
sem ég gæti óskað mér.
— Svo að þú ert þá að hugsa um
að selja Tandra?
— Ég hef ekki enn tekið ne’ina
ákvörðun.
Hann renndi augum yfir sundið
og í áttina til meginlandsins.
— Og ég veit sannast að segja
ekki hvort ég get slitið mig héðan.
— Það er dásamlegt hér á þess-
um árstíma, en er ekki dapurlegt
og kuldalegt hér stundum á vet-
urna, til dæmis í illviðrum?
— Það er hka fallegt hérna á
veturna, svaraði hann þrálega.
— En einmanalegt, sagði Caro-
• line.
— Já, það getur verið einmana-
legt hér, játaði hann, og beit á
vör sér, og Caroline fannst hann
á svipinn eins og lít’ill drengur, sem
knúinn hefir verið til þess að gera
•játningu þvert um geð.
— Ég ætla að biðja þig að líta
ekki svo á, að um íhlutunartilhneig
ingu sé að ræða af minni hálfu,
flýtti Caroline sér að segja.
Hann brosti og stóð upp.
— Nú er vfst tfmi til kominn,
að ég ýti bát frá landi svo að þú
komist heim í tæka tfð.
Hann rétti henni hönd sfna og
kippti henni upp. Hann sleppti
henni ekki fyrr en þau voru kom-
in að aðaldyrum hússins. Þá sagði
hann:
— Komdu inn rétt sem snöggv-
ast. Ég ætla að ná mér f vindl-
ingapakka og svo þarf ég að segja
Arthur, að ég bregði mér frá. Þú
getur tyllt þér á meðan í setustof-
unni. Þar er allt tilbúið að kveikja
eld f ami, svo að ef þér finnst
kalt inni skaltu tendra eld. Ég kem
annars að vörmu spori.
Hann hljóp upp stigann, en Caro-
line gekk hikandi inn f setustofuna.
Henni fannst undir eins, að hún
væri gripin einmanaleikakennd í
stofunni. Þar var lágt til Iofts og
bjálkar f lofti og veggir hvftkalk-
aðir. Það fór eins og kuldahrollur
um hana, en samt kveikti hún ekki
eld í arninum. Hún stóð kyrr á
miðju gólfi og leit í kringum sig.
Húsgögnin voru af gamalli gerð, en
viðkunnanleg. Á borði var vasi með
blómum og tvær myndir f silfur-
römmum.
önnur var af ungri, grannri
stúlku með fjörleg augu. Hún var
klædd í skíðaföt og að baki hennar
var snævi þakin jörð. Á myndinni
hallaði stúlkan höfðinu dálítið aft-
ur og var hlæjandi.
Chuffy urraði og vildi fá Caro-
Iine til þess að taka sig upp. Hon-
um var víst kalt litla greyinu þarna
inni í stofunni, en hún tók mynd-
ina í hönd sér til þess að virða
stúlkuna betur fyrir sér, og stóð
þannig, er Bryan kom inn. Hún
sneri sér hægt við og horfði á
hann og þann'ig stóðu þau stundar-
■ korn. Ekki fyrr en nú tók hún eftir
því, að hár hans var farið að grána
lítið eitt yfir gagnaugunum.
— Hún er mjög falleg, sagði
Caroline.
— Já, sagði Bryan 'og gekk til
hennar. Hún er ítölsk. Ég kynnt’ist
henni í Kitzbúhl fyrir ei'nu ári. Fað-
ir hennar er auðugur iðjuhöldur I
Mílanó. Hann er af gamalli aðals-
ætt og það gerði málið flóknara.
— Fékkstu ást á henn'i?
— Já, ég varð ástfanginn af
henni. Ég sá hana fyrst í einni litlu
matstofúnni í grennd við skíða-
brautina. Hún sat þar með vín-
glas fyrir framan sig og dreypti á
því. Svo tók hún af sér sólgler-
augu og ég sá, að augu hennar
voru dimmblá.
Bryan þagnaði stundarkorn. Svo
héit hann áfram:
— Við kynntumst og vorum oft
saman. Þegar leyfi mitt var nær
á enda bað ég hennar og hún játt-
ist mér, því að hún endurgalt til-
finningar mínar ...
— Og hvað gerðist svo?
— Það gat ekki blessazt, Caro-
line. Ég var Vitanlega við þvi bú-
inn, að erfiðleikum yrði að mæta,
en ég taldi mér trú um, að það
ætti að verða kleift að sigrast á
þeim, en önnu. varð reyndin. Ég
fór með henn’i til Mílanó. Fjölskylda
hennar lagði blátt bann við því,
að hún héldi áfram nokkrum kynn-
um v'ið mig. — Foreldrar hennar
höfðu ákveðið, að hún gengi að
eiga ungan mann, sem gegndi á-
, byrgðarstöðu í fyrirtæki föður henn
ar. Hann var aðalsættar. Þau höfðu
alizt upp saman að heitið gat, og
foreldrar beggja ákveðið að þau
skyldu verða hjðn. Ég gat ekki trú-
að þvf, að slíkar ákvarðanir væru
teknar, að slíkt gæti gerzt á okkar
tímum, en ég varð að horfast í
augu við þetta. Þegar við loks gát-
um talað út um þetta fann ég, að
hún hafði tilhneig'ingu til þess að
láta að vilja foreldranna, — það
væri engin önnur leið, sagði hún.
Og hvað gat ég gert? Útlending-
ur, Skoti — og ekki loðinn um
lófana á þeirra mælikvarða? Ég
var til neyddur að líta á þetta sem
ferðalags-ævintýri — eða eitthvað
í þá áttina. Og hún giftist Ieikbróð
urnum tveimur mánuðum síðar.
— Ég skil vel, að þetta hafi ver-
ið sárt fyrir þig, Bryan ...
— Komdu, við skulum koma okk
ur af stað.
i _
Það var orðið svalara og kom-
inn vestankaldi. Chuffy hnipraði
sig saman niðri í bátnum og vældi.
Þegar Bryan hafði ræst vélina
sagði hann:
— Ég held, að hundurinn þinn
sé ekki sjóhraustur, Caroline, sagði
hann og hló.
En Caroline hló pkki. Hún var
að hugsa um annað.
— Mér þykir leitt, Bryan, ef þú
ert einmana á Tandra.
— Við hvað áttu? .
— Mér finnst, að þú ætt'ir ekki
að einangra þig. Ég skil vel, að
þú hefur orðið fyrir vonbrigðum,
en jafnvel þeim, sem verða fyrir
svikum hefur lífið margt að bjóða.
— Ætlar þú nú að byrja að pré-
dika, sagði hann, tók utan um hana
og kyssti hana létt yfir aðra auga-
brúnina.
— Ég hefði ekki átt að vera að:
segja þér frá þessari ítölsku stúlku.
Það er annars dálítið, sem ég helzt
tala ekki um, en get þó ekki ann-
að en minnzt á við þig. Það má
vera, að ég hafi séð, að ég hefði
ekki átt að vera e'inbúi undangeng-
in ár, heldur átt að hafa meira sam
an við fólk að sælda. Og hver veit,
nema ég komi í heimsókn í Altna-
farg, næst þegar ég kem til megin-
landsins — t'il þess að endurgjalda
heimsókn þína, skilurðu?
— Það ættirðu að gera, Bryan,
og koma í tæka tíð til hádegis-
verðar.
— Ég held, að þú ættir nú að
taia um það fyrst við foreldra þína.
— Hvaða vitleysa er nú þetta?
Auðvitað gleðjast foreldrar mfn'ir
yfir því ef þú kemur. Það veiztu
líka vel sjálfur.
— Hvernig ætti ég að vita það?
Hérna, farðu f þennan olíuborna
jakka, svo að þú vöknir ekki. Ég
ætla að herða á vélinni. Ég vil
ekki að okkur seinki svo að foreldr
ar þínir fari að óttast um þig.
Og nú jók Bryan hraðann og
fyrr en varði voru þau lent, og að
skilnað'i sagði Caroline:
— Þetta var yndislegur dagur,
Bryan.
— Það fannst mér líka, Caro-
line.
Foreldrum Caroline lék nokkur
forvitni á að heyra hvernig Bryan
liði á Tandra, en stilltu.sig um að
spyrja Caroline, fyrst hún sagði
ekkert um þetta f óspurðum frétt-
um, en það fór ekki fram hjá þeim
hve Caroline ljómaði af ánægju yf-
ir Tandra-he'imsókninni, þeim flaug
jafnvel í hug, að hún hefði skyndi-
lega orðið ástfangin, — að minnsta
kosti leit hún út eins og ástfang'in
ung stúlka, og móðir hennar gladd-
ist yfir því í hjarta sínu ...
Veður hélt áfram að spillast um
nóttina. Um morguninn var komin
úrhellisrigning og hvassviðri á
vestan. Og er á daginn ieið fór að
brima við ströndina. Fyrsti síð-
sumarsstormurinn var skollinn á.
Þegar setið var að morgunverð-
arborði hringdi síminn og fór móð-
ir Caroline f símann og dvald'ist
nokkuð. Þegar hún settist aftur
við borðið var auðséð á svip henn
ar, að henni hafði mislíkað.
— Nokkuð að, væna mín? spurði
bóndi hennar.
— Ekki get ég sagt það, en kven-
félagsnefndin, sem hefur verið að
undirbúa basarinn, hefur allt í einu
fengið þá flugu f kollinn, að hafa
hann f næstu viku, og ganga
nú eftir því, að allar gjafir verði
afhentar þegar í dag.
— Ætlar þú að gefa eitthvað á
basarinn, mamma? spurði Caroline,
— Já, svaraði móðir hennar. Ég
hef tvo böggla t'ilbúna. Þeir eru
uppi f bláa herberginu. Ég verð
vfst að aka til Macriach með þá,
en ég hef sannast að segja litla
löngun til þess í svona veðri.
— Ég get sem bezt skroppið með
þá fyrir þ'ig, mamma, sagði Caro-
line.
— Ég var nú ekki að mælast til
þess.
— Ég hef ekkert annað að gera,
ef þið treystið mér fyrir flutnings-
bílnúm.
— Vitanlega gerum v'ið það. Það
er þá bezt, að þú annist þetta fyrir
mig. Bögglana á að afhenda frú
Needle, en þú kemst áreiðanlega
ekki hjá þvf að drekka kaffisopa
hjá henni.
— Mér verður , varla meint af
þvf.
— Vonandi færðu ekk'i f mag-
ann af því, telpa mfn, þótt kaffið
hennar sé eins og uppþvottavatn
og kökurnar á bragðið eins og
pappi. — Jæja, það er bezt við för-
um upp og náum í bögglana.
— Caroline fór í hetturegnkápu
og ók flutningabílnum að dyrun-
um. Hún og móðir hennar settu
bögglana inn f bílinn og svo blfstr-
aði og kallaði Caroline til skiptis
á Chuffy, en í þetta skiptj kom
hann ekki, aldrei þessu vant.
— Vitið þið hvar Chuffy er?
spurði Caroline móður sfna og
Mary, sem stóð fyrir dyrum úti.
—Hann hefur ekki farið langt,
sagði móðir hennar. Vertu ekkj að
hafa áhyggjur af honum. Kannski
hann sé eitthvað að snuðra í garð-
inum.
í
'.■.V.V.V.V.V.VW.W.V.V
DÚN- OG í
FIÐURHREINSUN
Vaínsstíg 3. Sími 18740. •[
SÆNCUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
*
I
v5
Hárgreiðslustofan
VENUS
Grundarstíg 2a
Sími 21777.
T
A
R
Z
A
N
Nfkkó gengur inn í verzlunina
aftur. Hvers vegna spurði þessi
Níkkó okkur um nöfn Tarzan?
Allskonar fólksbílar
í Austin-bílar ’46 til ’63
Mercedes Benz ’53 til ’61
, Chevrolet ’46 til ’63
Ford ’53 til ’64
Ford Zephyr ’55 til ’63
Ford Consul ’55 til ’62
Ford Zodiac ’55 tii ’60
Fiat ’54 til
Willys Jeep ’46 til ’64
Land Rover ’51 til ’63
Rússajeppar ’56 til ’63
Austin Gipsy ’62 til ’63
Skoda ’57 til ’61
Moskwitch ’55 til ’63
Morris ’47 til ’63
NSU Prinz ’63
Opel Kapitan ‘56 til ’60
Opel Caravan ’54 til ’59
Opei Record ’54 til ’62
Renauit Dauphine ’62 til ’63
Simca 1000, sem nýr, ’63
Rambler ’62 ekinn 22 þús. km. sem
nýr
Chrysler bíiar eldri gerðir í úrvali
Vörubilar af flestum gerðum frá
’55 tii ’63
Bíla- og
búvélasalan
vlMiklatorg simi 23136
Neodon
Munið Neodon-þéttiefnin. Þau
eru margs konar til notkunar
eftir kringumstæðum.
Beton-Glasúr á gólf, þök og
veggi. Þolir mikið slit, frost og
hita og*ver steypu fyrir vatni
og slaga og þvi að frostið
sprengi pússninguna.
Alla venjulega húsamálningu
höfum við einnig og rúðugler.
Málningarvörursf
Bergstað&stræti 19 . Simi 15166
Blómabábin
Tshulu ég hef Ifka verið að hugsa
um þetta. Vfnið bragðast vel Tarz
an með kjötinu. Á meðan tala
bræðurnir saman. Þetta eru Tarz-
an og Tshulu segir Nikkó, ég
gabbaði þá til þess að segja til
nafns. Ha, þeir héldu að þeir
gætu Ieikið á okkur.
Hrisateig 1
simar 38420 & 34174