Vísir - 20.02.1965, Blaðsíða 9

V f SIR . Laugardasrur 20
til Washington í
pn

Það var algengt, að ég léti bryddingar á kjóla Jacqueline,
segir Mini.
degi. Frú Rhea hafði nú sauma-
stofu í húsinu númer 1820 við
35. strœti í Washington, skammt
frá Hvlta húsinu, þar teiknaði
hún, saumaði og breytti kjólum
fyrir konur höfuðborgarinnar.
Meðal viðskiptavina hennar
voru margar eiginkonur fjár-
málamanna, iðjuhölda og stjórn-
málamanna. Ein þeirra var frú
Auchinloss, en hún hafði lengi
verið saumakona hennar.
I íbúð frú Mini Rhea eru marg-
ir minjagripir um Jacquel-
ine og fjölskyldu hennar, ljós-
myndir, tízkuteikningar, sem
Jacqueline gerði og stór speg-
ill, sem frú Auchinioss gaf
henni.
„Móðir Jackie'* segir Mini
Rhea „var í mörg ár viðskipta-
vinur minn. Dag nokkuin í nov-
ember 1951 kom hún til mín
með e'intak af blaðinu Vogue í
höndunum og fór að tala um
Jacqueline við mig. Hún sýndi
mér mynd af henni í Vogue
ásamt tilkynningu um að dótt-
ir hennar hefði unnið fyrstu
verðlaun í Parísar-samkeppninni
og var mjög ánægð yfir þessum
sigri hennar. Svo sagði hún við
mig: „Jackie kemur hingað til
Washington á morgun, gæti hún
ekki fengið að vera hjá yður.
Hún teiknar sjálf kjóla, en þarfn
ast einhvers, sem hún getur
ráðgazt við“
Og dagihn eftir kom Jacquel-
ine til frú Rhea og hafði með
sér klæðaefni, tímarit og klæða-
módel.
JJún var sú tegund stúlku,
^em maður ekki gleymir held
ur frú Rhea áfram, hvernig hún
talaði, hvernig hún bar sig, í
öllu fasi hennar var eitthvað
sem hafði sterk áhrif á mann.
Við urðum strax vinkonur. —
Jackie var hrifin af mér af því
að hjá mér faun hún hjálp og
aðstoð við að koma tízkuhug-
niyndum sínum í verk. Ég fann
hjá henni mikla og stöðuga
vinnugleði, vegna þess að hún
var sú eina af viðskiptavinum
mínum, sem viss; raunverulega,
hvað hún v'ildi. Ég saumaði líka
fyrir vinkonur hennar og gamla
skólafélaga, sem komu til mín
og báðu mig um að sauma eitc
hvað líkt og ég hefði saumaö
fyrir Jacqueline af því að þær
vildu líkja eftir henni, Ég man
hins vegar ekki til að Jacquel-
ine hafi nokkru sinni líkt eftir
kjólum þeirra. Fyrsti klæðnað-
urinn, sem ég gerði fyrir hana
var ballkjóll. Síðan fór ég að
gera fyrir hana hversdagsföt.
Jackie kom til mín, tók upp
pappaspjald og gerði á það kjól-
uppkast. Teikningin var í mjög
lausum dráttum, ein lína hér,
önnur lína þar og gaf þetta laus
lega hugmynd af kjól, kvöld-
klæðnaði eða blússu. Ég átti
síðan að túlka þessar línur og
skapa úr þeim klæðnað. Oft
skoðuðum við saman tízkublöð,
sérstaklega frönsk tízkublöð og
stundum tók hún ermamar af
einni myndinni og hálsmálið af
annarri og spurði mig, hvort ég
gæti sett þetta saman“.
tj1rú Minj Rhea segir, að Jackie
1 tfzkan eða .Jackie Look' eins
og það var kallað hafi 1 höfuð-
dráttum verið sköpunarverk
Jacqueiine sjálfrar. Hún teikn-
aði sjálf föt sfn og skapaði
þannig þann klæðaburð, sem
bezt hæfðj hennar eigin per-
sónule'ika og útliti.
Þegar frú Mini Rhea er spurð,
hverjir hafi verið helztu erfið-
leikar Jacqueline í klæðaburði
segir hún varlega: „Jackie var
hávaxin og grönn, hún elskaði
hestamennsku og íþróttir undir
beru lofti. Hún var að vaxtar-
lagi mjög ólík móður sinni og
systur, sem voru kvenlegri en
hún“.
Á þessu tímabili kom Jacqu-
eline oft í viku til sauma-
konu sinnar. „Dag nokkurn"
heldur frú Rhea áfram, —
„skömmu eftir jólin 1951, kom
hún til mfn og ég sá að hún
var með hring á fingri. Hún var
trúlofuð. Frænka kærasta henn-
ar, frú Ellery Husted, var með-
al viðskiptavina ifiinna. En það
sem ég undraðist mest var, að
Jacqueline hafði ekki yfir séi
svipmót stúlku, sem er ástfang-
in, ef stúlka er ástfangin, má
lesa það út úr andliti hennar.
En það var eins og hún tæk'
þessu ákaflega kæruleysislega
Hún sagði mér nafn kæiasta
sins og ekkert annað. Hún tai-
aði eftir sem áður helzt uni
tízkuna.
Ég spurði hana um þetta leyti,
hvers vegna hún hefði hafnað
Parísarverðlaununum frá Vogue.
„Það var vegna þess að ég vildi
fara að vinna eitthvað gagn-
legra", svaraðj hún. „Þar með á
ég ekki við jið það sé ógagnlegt
að vinna að tízkunni. Þvert á
móti, það er stórkostlegt. En
fyrir mér er hún takmörkuð.
Ég lít fremur á tízkuna sem frí-
stundastarf. Auk þess er ég nú
að leita fyrir mér á öðru sviði".
Ckömmu síðar komst ég að
^ raun um, hvað hún var að
hugsa um. Hún kom til mín í
svartri dragt Og í hvítri blússu
með kraga niður yfir hálsmáiið.
Þetta voru nýju vinnufötin henn
ar: „Ég er búin að fá vinnu,"
sagðj hún. ,.Ég er orðin ritari
og blaðamaður við Times Her-
ald“.
pfegí* £H,. '
Ég var mjög hrifin af því, hve Jacqueline teiknaði sér fallegan
og einfaldan tennisbúning, segir Mini Rhea.
Gömul vinkonn hennur lýsir sjölf-
stæðum tízkusmekk hennur og
hvernig „Jackie-tízkan#/ varð til